Under The Oak Tree
(2. Kitap 13. Bölüm)
[Şarkı Önerisi: Adele - Million Years Ago]
"O... ha-hasta mı yoksa bir yeri mi yaralandı..."
"Hiç de değil leydim! Sör Calypse'in yaralanmasına imkan yok. Komutanın sağlığı iyi. Olağanüstü sağlığı inanılmaz ve güçlü! Sadece bu limana bir göz atın. Sör Calypse, Anatol'u Whedon'daki en iyi ticaret şehri yaptı. Leydi yokken çok şey oldu. Yakında Anatol kontluk olacak. Majesteleri kral, Sör Calypse'e seferden döner dönmez ona kont olarak yeni bir unvan vereceğine söz verdi. Leydi yakında bir kontes olacak!''
Yulysion devam ettikçe daha da heyecanlandı ve tutkuyla şaşırtıcı haberler vermeye başladı. Ona şaşkın bir ifadeyle bakan Max, titreyen bir sesle sordu.
''Riftan… bir keşif gezisine mi çıktı? Şu anda burada değil mi?"
Yulysion'ın yüzüne hayal kırıklığına uğramış bir ifade yansıdı. Deri eldivenlere bürünmüş eliyle ensesini ovarken yavaş bir sesle itiraf etti.
"Sör Calypse geçen ay Kralın emriyle Livadon'a bir keşif gezisine gitti. Geçen yıl kuzeybatı Whedon bölgesinde bir çatışma yaşandı ve Livadon destek olarak takviye gönderdi. Bu sefer canavarlar Livadon'un doğu kesiminde yayılmaya başladı. Majesteleri Kral geçen yılki iyiliğini Whedon'un en güçlü şövalyesini göndererek geri ödemek istedi. Belki de Whedon'un kraliyet ailesinin Uigru'nun reenkarnasyonu olarak adlandırılan bir şövalyesi olduğu konusunda dünyaya övünmek istedi."
"Ve böylece... sadakati karşılığında, Riftan'a kont unvanı verilecek." Max yüzünde şaşkın bir ifadeyle mırıldandı. Max'in hissettiği hayal kırıklığı tarif edilemezdi, yakında Riftan ile tanışacağını umuyordu. ''Öyleyse… Riftan ne zaman dönecek?''
''Sefer geniş kapsamlı değil, bu yüzden uzun sürmeyecektir. En son bir rapor gönderildiğinde bahardan önce dönecekleri yazıyordu.''
Max dudaklarını ısırdı. Onlar en fazla bir hafta burada kalacaklardı. Kutsal Şövalyeler geldiğinde, sevk ekibi doğruca Pamela Platosu'na gidecekti. Uzun bir yolculuktan önce Riftan'ı görememe düşüncesi gözlerindeki ışığı karartmış gibiydi.
"Lütfen fazla hayal kırıklığına uğramayın. Kaleye varır varmaz Sör Calypse'e bir telgraf göndereceğim. Leydinin geri döndüğü kendisine haber verilirse, hemen tüm canavarları yok edecek ve buraya geri dönmek için acele edecektir.''
Yulysion onu teselli etmeye çalıştı ama bu onun daha iyi hissetmesine yardımcı olmadı. Riftan'ın gerçekten böyle yapacağından şüphesi yoktu, aynı zamanda Livadon'dan oraya varması, ne kadar acele olursa olsun, en az bir ay alacaktı. Riftan bilgiyi alır almaz aceleyle geri dönse bile, Max o gelene kadar Pamela Platosu'na gitmek için çoktan ayrılmış olurdu.
Max kasvetli bir şekilde başını salladı. "Ben... temelli olarak geri dönmedim henüz. Sözümona, bir yıl daha eğitim almam gerekiyor, ama… sevk ekibine katılmanın karşılığında, niteliğimi almam için bana özel bir büyü töreni verildi. Önümüzdeki birkaç gün içinde diğer büyücülerle birlikte Pamela Platosu'na gitmem gerekecek."
"Pamela Platosu mu?"
Bu sefer şok hisseden Yulysion oldu. Orada ağzı açık bir şekilde durdu ve şaşkın bir ifadeyle Max'e baktı. Yulysion yeniden konuşmak üzereyken adamları dört arabayla restoranın önünde durdu. Konuşmaları tam bu noktada kesildi. Max, restorandan yeni çıkan büyücülerle birlikte arabaya bindi. Yulysion daha fazla konuşmak istiyor gibiydi ama adamları atının dizginlerini vererek geldiğinde atına tırmandı.
"Konuşmaya kalede devam edeceğiz."
Yulysion başını pencereye yasladı, içini çekti ve atını ileri sürdü ve öne geçti. Sonra Max'in yanında oturan Sidina, sanki gerçeği öğrenmeye çok hevesliymiş gibi onu dürtmeye başladı.
"Max, sen gerçekten Leydi Calypse misin? Bunca zaman nasıl bu kadar masummuş gibi davranabildin?''
"Dünya Kulesi'nin ilkesi... statüyü ve aileyi bir sır olarak tutmaktır."
''Arkadaşlar bazen kendi aralarında sırlarını paylaşırlar! Arkadaş olduğumuzu düşünmüştüm…"
"Ö-özür dilerim. Gerçeği ortaya çıkarmak kolay değildi."
Max etrafına bakıp utanç verici bir şekilde özür dilediğinde Sidina nefes nefese iç çekti.
"Pekala, anlamadığımdan değil. Remdragon Şövalyeleri gerçekten ünlü ama Anatol'da 'malum kişi' var... Max'in Lord Calypse'in karısı olduğu ortaya çıksaydı, çok acı çekerdin.''
"Bir düşününce, yakında 'hain'le tanışabiliriz. Sence Calto nasıl tepkiverecek?''
Karşısında oturan Annette ilgiyle dolu gözlerle sordu. Ruth Serbel ile tanışmak ona ejderhayı yenen savaşçıdan daha heyecanlı görünüyordu.
Max acı acı gülümsedi. "Şu anda... Calypse Kalesi'nde olduğundan emin değilim. Muhtemelen keşif gezisine katılmıştır.''
Max sonra tekrar hayal kırıklığı hissetti. Ancak Sidina, onu Remdragon Şövalyeleri hakkında sorularla bombardımana tutarken, Riftan ile tanışmamanın hayal kırıklığından bir süreliğine dikkati dağılabildi. Bu kötü duygudan kurtulmaya çalıştıktan sonra, kocasının becerilerini arkadaşlarına abartmaya başladı. Bir süre hiç durmadan konuştuktan sonra vagon sonunda Anatol'un kapılarına ulaştı. Konuşmaları sona erdi ve hepsi pencereden dışarı baktı. Araba şehir kapılarından geçerken Max şaşkınlık içindeydi ve diyecek kelime bulamıyordu. Sanki 3 yıl değil de 30 yıl geçmiş gibi görünüyordu.
Limanın ilerlemesi gerçekten şaşırtıcı olsa da, Anatol farklı bir gelişmeydi. Eskiden koyunların otladığı tepeler şimdi en az üç katlı taş evlerle doluydu ve daha önce hiç görmediği binalar yükseliyordu. Max, vagonların ve yük arabalarının dağlarca mal taşımasını izledi ve bu ona Anatol'un pazarının ne kadar büyüdüğü hakkında bir fikir verdi. Şehirde yaşayan insan sayısı da muazzam bir şekilde artmış olmalıydı.
''Kışın ortasında bile pazarın bu kadar yoğun olması inanılır gibi değil… Anatol inanılmaz zengin bir şehir.''
Sidina kalabalık sokakları izlerken hayranlıkla parladı. Max, gurur ve endişenin karmaşık bir karışımını hissetti. Anatol'un bu kadar müreffeh hale gelmesi onu gerçekten sevindirdi, ama aynı zamanda çok şey değiştiği için farklı bir yer gibi geldi. Küçük bir adada inzivaya çekilirken sanki dünya alt üst olmuştu. Anatol ile birlikte Riftan'ın kalbinin de böyle değişmesinden korkuyordu.
Max, Calypse Kalesi'ne giden meydanda tanıdık bir manzara bulmak için uğraştı ama boşunaydı.
''Calypse Kalesi nasıl bir yer?''
"Yakında... hep birlikte göreceğiz."
Max, hatırladığından tamamen farklı bir kaleyle karşı karşıya kalacağından korkarak ihtiyatla konuştu. Arabaları sonunda kale hendeğini tepenin üzerinden geçti. Neyse ki, Calypse Kalesi pek değişmemişe benziyordu. Daha önce hiç görmediği iki yeni ahşap bina ve bir gözetleme kulesi vardı ama kaba duvarlar, geniş eğitim alanları ve ata binen şövalyeler hatırladığından pek de farklı değildi. Ancak, Max vagondan indiğinde, çok geçmeden kalenin içinin yabancılarla dolu olduğunu fark etti. İyi giyimli birkaç ziyaretçi merdivenlerden inip çıkıyordu ve dinlenmek için miğferlerini çıkaran şövalyelerin çoğu da yabancı görünüyordu. Daha sonra atından inen Yulysion'a yaklaştı ve sordu.
"Bu insanların çoğunu daha önce hiç görmedim."
Yulysion geniş araziye bakarken gururla konuştu. "Sör Calypse güney kıtasının lordlarıyla bir bağlılık kurdu ve oğulları buraya çırak olmak için geldiler. Birçoğu bir gün babalarının halefi olmayı planlıyor, ancak yaklaşık yarısı resmi Remdragon Şövalyeleri olmayı umuyor.''
"Ba-bağlılık mı?"
Max tanıdık olmayan yüzlerin sayısını kabaca tahmin etti: yaklaşık otuz tane vardı. Birkaç soylunun haleflerini Riftan'a emanet etmesi ne anlama geliyordu? Aklına o kadar çok düşünce geldi ki, sanki kafası yanıyormuş gibi hissetti.
''Diğerleri kendilerine verilen görevleri yerine getirmek için dışarı çıktılar. Leydi, döner dönmez onlarla görüşebilecektir. Şimdilik ana kaleye gidelim.'' Yulysion ona baktı ve sonra başını diğer büyücülere çevirdi. ''Uzun yolculuktan herkes yorulmuş olmalı. Dinlenmeniz için odalarınızı hemen hazırlayacağız.''
"Anatol başrahibiyle konuşmak istiyorum." Calto, kale arazisine bakarken kayıtsız bir tonda konuştu.
''Rahip ana kalede kalıyor. Geldiğinizi ona haber vereceğim.''
Hızla kaleye doğru yol aldılar. Kış güneşi parlıyordu ama esen rüzgar dondurucuydu ve bahçedeki çiçek tarhları buz tutmuştu. Max, titreyen kediyi pelerininin altında sıkıca kucakladı ve kendisinin hazırladığı bahçeyi geçti, sonra büyük salona yöneldi. Açık kapılardan girdiklerinde tanıdık bir manzara açıldı. Garip bir hisle büyük salona baktı. Tüm salonu göz kamaştıran yüzlerce cam pencereden güneş ışığı yağıyor ve mutfağa giden koridor kavrulmuş et ve taze pişmiş ekmek kokuyordu.
Görünüşe göre, birkaç asker ve odun taşıyan genç hizmetçiler dışında, kaledeki insanların çoğu yemek hazırlamak için yemek salonunda toplanmış gibiydi. Yulysion, salonu koruyan askerlere ciddi bir sesle talimat verdi.
"Leydi Calypse geri döndü! Hizmetçileri çağırın."
Koridorun bir tarafında sohbet eden askerler şaşkın bir ifadeyle onlara baktılar ve hemen mutfaklara koştular. Bir süre sonra aceleyle 5-6 civarında hizmetçi geldi. Max tanıdık bir yüz bulduğunda parlak bir şekilde gülümsedi.
"Rodrigo! Görüşmeyeli nasılsın?"
"Hanımım! Geri dönmüşsünüz."
Uşak onu kırışık yüzünde genç bir gülümsemeyle karşıladı. Max ayrıca hemen arkasında bulunan Rudis'e parlak bir şekilde gülümsedi.
"Rudis, sen nasılsın, iyi misin?"
"İyiyim, hanımın de sağlıklı görünmesine sevindim."
Hizmetçi ona tatlı bir gülümseme verdi ve nazikçe elini tuttu. Sıcak konukseverlikleri gerilimi azaltmış gibiydi. Hizmetçilerin geri kalanını selamladıktan sonra Max, Calto Serbel'i ve dimdik ayakta duran diğer büyücüleri onlara tanıştırdı.
"Bunlar... Dünya Kulesi'nden gelen misafirler. Lütfen onlara en iyi odalarımızı sağlayın. Herkes yolculuktan yorgun.''
"Emrettiğiniz gibi yapacağım."
"Biraz yemek yemek güzel olurdu." Burnunu mutfağa doğru çeken Annete konuştu. "Keşke birkaç kalın domuz pastırması yiyip ve harika bir bira içebilseydim, fazlasıyla tatmin olurdum."
Calto Serbel ona sert bir bakış atarak zarif davranması konusunda uyardı ama Annette onu duymazdan geldi ve Rodrigo'ya beklentili bir bakış attı. Rodrigo daha sonra eğilmek için sırtını büktü ve kibarca konuştu.
"Lütfen odanızda ısının, yakında size bir yemek hazırlayacağım."
Hizmetçiler çok geçmeden bavullarını topladılar ve merdivenleri tırmanmaya başladılar. Yulysion, Max ile daha fazla konuşmak istedi ama adamlarından biri onu çağırdı ve bir kez daha kaleyi terk etmek zorunda kaldı. Yulysion isteksizce dışarı çıkarken, Max on sekiz büyücüyle birlikte merdivenleri çıktı. Rudis doğal olarak onu odasına yönlendirdi. Buraya lordun karısı değil de sevk ekibinin bir üyesi olarak geldiğinden, ekibin lideri Calto'ya kıyasla daha iyi bir odada kalmasının kendisi için uygun olmadığını düşündü ama Calto'nun umrunda değildi.
Hizmetçiler konukları odalarına götürürken Max tereddütle kendi odasına girdi. Sonra, tanıdık bir manzara görüşünü doldurdu. Daha sonra kasvetli bir karanlıkla dolu soğuk odaya dikkatlice baktı. O gittiğinden beri odada hiçbir şey değişmemişti.
"Size banyo hazırlayıp yeni kıyafetler getireyim mi?"
Diye sordu Rudis, pencereden perdeleri çekip şöminede ustalıkla ateş yakarak. Max, kediyi pelerininin altından çıkardı ve yere bıraktı. Soğuktan titreyen Roy, hemen şöminenin önüne kıvrılmak için koştu. Rudis onu gördüğüne şaşırmıştı.
"Aman Tanrım, bu ufaklık da nereye gitti hep merak etmişimdir... Hanımın peşinden nasıl gitti?"
"Görünüşe göre ben ayrıldığımda bagajımdaydı." Max, zor zamanlar geçiren kediye acıyarak baktı. "Roy'a... yiyecek bir şeyler getirir misin? Gemideyken hiçbir şey yiyemedi.''
"Banyo için su getirdiğimde ona da süt getireceğim. Lütfen biraz bekleyin.''
Rudis dışarı çıkarken Max kalın paltosunu çıkardı, sandalyenin arkasına koydu ve yavaşça yatağa doğru yürüdü. Çarşaflar temizdi ama soğuktu. Hafif lif kokuyorlardı, bu da uzun süredir kullanılmadıkları anlamına geliyordu. Max rengarenk işlemeli yorgana dokundu ve boş zırh ve silah raflarına baktı. Riftan'ın izini bulmaya çalıştı ama saçının tek bir telini bile bulamadı.
Max odanın ortasında dururken, kendini başka birinin evinde saklanan davetsiz bir misafir gibi hissetti. Hayallerinin evine zar zor geri dönebildi, ama kendini eskisi kadar rahat hissetmiyordu. Kasvetli bir ifadeyle yavaşça arkasını döndü. Sonra yatağın yanındaki rafta büyük bir tahta kutu dikkatini çekti ve Max bunun Riftan'ın olup olmadığını merak etti. Merakla kutuyu aldı ve kapağını açtı. İyi hazırlanmış kutunun içinde birkaç soluk parşömen vardı. Muhtemelen sakladığı sözleşmeler veya önemli belgelerdi.
Max hayal kırıklığıyla kapağı geri kapatırken, parşömenin köşesindeki tanıdık mührü görünce durakladı. Max parşömeni çıkardı ve çevirdi: tanıdık bir el yazısı ortaya çıktı. Boş gözlerle gözlerini kırptı ve iki ay önce Riftan'a gönderdiği mektuba baktı. Boğazı umut ve acıyla sıkıştı. Neden onun mektuplarını başucunda tutsun ki? Belki de orada sebepsiz bırakılmışlardır. Belki riftan değil de bunu Rudis ya da başka bir hizmetçi yapmıştı. Max umutlu hissediyordu ama aynı zamanda cesaretinin kırılmasından da korkuyordu, bu yüzden buna fazla anlam yüklememeye çalıştı. Ancak parşömen demetini çekerken eli titriyordu. Derin bir nefes aldı ve antetli kağıtları okudu. Sanki ayrıldığı ilk yıldaki tüm mektupları ve sonraki yıl gönderdikleri saklanmış gibi görünüyordu - otuz sayfadan fazla vardı.
Gözlerini kendi yazdığı cümlelerin üzerinde gezdirdi, ifade etmek istediği kelimelere baktı ve hepsi şaşırtıcı bir şekilde dinsel ve kuru görünüyordu. Ona iyi olduğunu söyleyen harflere bakarken kendini kaybolmuş ve kelimelerinin tükendiğini hissetti. Max'in gözleri yavaşça bulanıklaştı. Riftan bu mektupları okurken neler hissetti? Kalbi uyuşmuş gibi hissettiği için hepsini okuyamadı. Hepsini kutunun içine geri koymak üzereydi ama kararmış kutunun altında başka bir sarı renkli parşömen yaprağı fark etti. Mektup, Dünya Kulesi'nin mührü basılmadığı için gönderdiği telgraflardan biri gibi görünmüyordu.
Max bir an tereddüt etti ve sonra eline aldı. İlk başta, ne olduğunu anlayamadı. Daha sonra bunun Levan Manastırı'nda yazdığı mektup olduğunu anladı. Kutsal Şövalyelerin lideri Quahel Leon'dan teslim etmesini istediği mektuptu bu. O kadar uzun zaman önce yazdığı mektuba baktı, ne yazdığını bile hatırlayamıyordu. Gözlerinin sulandığını hissederek aceleyle gözlerini cüppesinin kollarına bastırdı.
Bu mektubu bu kadar uzun süre saklayan Riftan'ın düşüncesi yüreğini burktu. Aynı zamanda, onun da onu özlediğini bilerek içini derin bir rahatlama hissi kapladı. Max yıpranmış mektubu kalbine bastırdı.
Ç/N: Kim soğan kesti burada.. Rudis sen misin yoksa..
Bu arada bir fanart paylaşacağım bu bölümün linkini paylaştığım tweet'i alıntılayıp, ona da bir bakın
