Lucia - 16. Bölüm 

Dük Çifti (4)

Hugo Lucia'nın çenesini kavradı ve dudaklarını içtenlikle öptü. Sıcak dilini içeri kaydırırken Lucia'nın  dudakları hafifçe aralandı. Öpüşmeleri derinleşirken nefesleri daha da hızlandı. Hugo'nun tekniği akıllara durgunluk veriyordu.

Lucia'nın görüşü, içinde yükselen ısı yüzünden bulanıklaştı. Gözlerini kapattı ve yoğun öpüşmeler devam ederken kollarını Hugo'ya doladı. Oturan Lucia'yı kolaylıkla masaya kaldırdı ve bir yandan da onu öpmeye devam etti.

Sessiz yemek odasında duyulabilen tek şey dudaklarının ve nefeslerinin sesiydi. Hugo Lucia'nın ağzının içini ele geçirirken erik gibi dudaklarını yuttu. Öpücüğü Lucia'nın tüm vücudunda heyecana neden oldu. Hugo'nun omuzlarını tutan zayıf kolları titriyordu.

Kalıcı öpücükleri sona erdikten sonra, Hugo Lucia'nın şişmiş dudaklarını hafifçe gagaladı. Kıyafetlerinin altından göğsünü sıkıca tutarken öpücükleri boynuna kadar takip etti. Bu fırsatı diziyle onun bacaklarını ayırmak için kullandı, ama bu Lucia'yı büyük bir şoka uğrattı ve Lucia iki elini kullanarak tüm gücüyle onu itti.

"Bunu burada mı yapmayı planlıyorsun?"

Böyle planları yoktu ama Hugo Lucia'nın ne kadar telaşlı olduğunu görünce onunla alay etmeye devam etmek istedi.

"Yapamam mı?"

"Hayır!"

"Neden? Sebebin mantıklıysa, gitmene izin vereceğim."

"Yemek yediğimiz yerde bu tür şeyler yapmak doğru değil!"

Hugo bir an için onun boynuna öpücüklerini sürmeyi bıraktı ve güldü.

"O zaman başka bir yere ne dersin? Koridor kulağa nasıl geliyor?''

"Asla!"

"Bahçeye ne dersin? Dışarıda yapmayı denemek istiyorum.''

"Sen deli misin?"

Ondan gelen yeni bir tepki üzerine, Hugo kahkahasını bastırmak için elinden geleni yaptı ve gelişigüzel bir şekilde onu sorgulamaya devam etti.

"Neden?"

''İnsanlar görür!''

"Kimse görmezse sorun olmaz o zaman? Neden bu kaledeki herkesi dışarı göndermiyorum, o zaman dışarıda ya da koridorda yapmak iyi olur, değil mi?''

"Iıımm..."

Lucia dudaklarını ısırırken yüzü kıpkırmızı olmuştu. Orada kimse olmasaydı? O zaman önemli olmamalı. İlk seferi değildi ve yatak odasında her türlü şeyi yapmıştı. Yer farklı olsaydı ne fark ederdi?

Geçen ay Lucia, birbirleriyle yakınlaşmanın sayısız farklı yolu olduğunu iyice öğrendi. İlk başta çok utandığı için ölmek istedi, ama şimdi insanların neden bu kadar tutkuyla seks için çabaladığını anlayabiliyordu. Bu, herhangi bir yabancıyla yatakta yatmaya istekli olduğu anlamına gelmiyordu ama onlar evli bir çiftti. Yatak odasında kendi zamanlarında ne yaptıkları kimsenin umurunda olmamalı.

Hugo onun şok olmuş ifadesini sabırsızlıkla bekledi. Ama Lucia meseleyi gerçekten ciddi olarak düşündüğünde, Hugo suratına yumruk yemiş gibi hissetti.

Lucia onu her zaman garip şekillerde heyecanlandırırdı; Hugo ne kadar tahammül etmeye çalışsa da, Lucia onun şiddetli sıcaklığını benzersiz şekillerde uyaracaktı. Hugo sorumluluklarını bir kenara bırakıp onunla yalnız kalmak ve bu cinsel açlığı gönlünce tatmin etmek istiyordu.

Asıl sorun, kadının dayanıklılığının onunkine bir mum tutamamasıydı. Bu kadın neden bu kadar küçüktü? Neden bu kadar narindi? Neden bu kadar zayıftı? Daha sıkı tutmaya çalışsa kırılacak gibiydi. Onu gerçekten incitirse Hugo kendinden iğrenirdi.

Çabuk öğrendi ama masumdu. Hugo onu çeşitli başucu becerileriyle memnun etti, Lucia bir kez bile ondan hoşlanmadığını veya küçümsediğini ifade etmedi. Bazen şok oldu ya da utandı, ama kendi yolunda çok çalıştı.

'İyi. Bu gece bazı şeyleri deneyelim.' (Hugo)

Hugo farklı şeyler hakkında hayal kurarken, alt yarısının ısındığını ve sertleştiğini hissedebiliyordu.

"Her neyse... Bunu burada yapmak istemiyorum..." (Lucia)

Hanımefendi konuşmuştu, bu yüzden elden bir şey gelmezdi. Hugo dudağını hafifçe öptü ve masadan inmesine yardım etti. Alt tarafı serbest bırakılmak için çığlık atıyordu ama  dayandı. Hugo zaman zaman kendi sabrına şaşardı.

Geçmişteki kadınından biri olsaydı, onların fikirlerine aldırmaz ve onları hemen oraya götürürdü. Bütün o kadınlar onu dudaklarıyla reddederdi, ama gerçekte aksini düşünürlerdi.

Kadınlara kendini zorlamadı ama aynı zamanda geçmişteki kadınların hiçbir fikrini ciddiye almadı. Bütün kadınlar sadece onun servetiyle veya bedensel zevkleriyle ilgileniyordu.

Ancak şu anda Hugo, Lucia'yı tanımaya başlıyordu. Hayır dediğinde, gerçekten ciddiydi. Umduğu şey basit bedensel zevkler değildi. Hugo onun isteklerine saygı duymak istiyordu.

Karısı onun tüm bu derin düşüncelerini anlayabilir miydi? Masadan inerken masum gülümsemesine bakılırsa muhtemelen hiçbir fikri yoktu.

"Bugün yürüyüşe çıkacaksın, değil mi?" (Hugo)

Lucia akşam yemeğinden sonra hafif yürüyüşler yapmayı ihmal etmedi. Hugo bir an için yığılmış sorumluluklarını ertelemeye karar verdi. Lucia'yla biraz daha birlikte olmak istiyordu. Ayrıca ısınan vücudunu da soğutması gerekiyordu.

"Evet."

"Hadi birlikte gidelim. Rahatsız etmiş olur muyum?"

"Hayır tabii değil! Çok isterim.''

Lucia sevinerek anında cevap verdi. Hugo onunla ilk kez yürüyecekti. Lucia sevincini gizlemeden parlak bir şekilde gülümsedi, Hugo hafifçe öksürdü ve hafifçe uzağa baktı. Onun bu kadar mutlu olacağını bilmiyordu.

***

Yaz henüz gelmemişti, bu yüzden akşam serin ve hafif bir esinti vardı. Lucia onun yanında yürürken, gizlice Hugo'ya baktı. Hugo adımlarını onunkine doğru yavaşlattı ve bu kalbinin çarpmasına neden oldu.

Bunca zaman boyunca Lucia ondan kendisiyle yürümesini istemek için cesaretini toplayamamıştı, ama bunu bir süredir yapmak istiyordu. Sanki bir sözleşmeyle bir araya getirilmiş bir çift değil de gerçek bir çift gibiydiler.

''Bu yıl bahçeye çiçek dikmeyi planlıyorum. İlk defa böyle bir şey yapıyorum, bu yüzden muhtemelen biraz pejmürde görünecek."

"Sadece çiçek dikseydik pejmürde görünür müydü?"

"Tabii ki. Güzel bir bahçeyi uygun şekilde tasarlamak derin bir anlam gerektirir. Güzel bir bahçe için uygun bir denge gereklidir. Yetenekli bir bahçıvan veya tasarımcı bulmak çok zordur. Çoğu zaten farklı aileler tarafından işe alındı.''

"Tek yapmam gereken onları çalmak."

"Bu o kadar kolay değil. Sence farklı bir soylu aile Jerome'a ​​daha yüksek bir ücret teklif etse seve seve gider mi?"

"…yeterince adil."

Lucia kendini şen şakrak hissetti, bu yüzden normalden daha fazla gevezelik etti. Hugo onun sesini dinlemekten zevk aldı ve aynı zamanda oldukça mutlu hissetti. İşle bu kadar meşgul olmadığı zamanlarda onunla böyle birlikte yürümek o kadar da kötü bir fikir olmazdı.

"Artık karanlık olduğu için belli olmuyor ama oraya güzel bir gölge düşüyor, bu yüzden her sabah çayımı orada keyifle içiyorum. Ağacın bu kale yapılırken dikildiğini ve yüz yıldan daha eski olduğunu duydum.'' (Lucia)

"Öyle mi…?"

Hugo, büyük ağaca ilk kez görüyormuş gibi hayran kaldı. Bu yerde büyümüştü ama bunu ilk kez duyuyordu. Bu ağacın onun dikkatini çekmesini istediği bir an olmamıştı.

"Ne güzel ağaç. İlk seferimiz orada olmalı.''

"Tekrar söyle?"

"Bu bahçedeki ilk seferimizin o ağacın altında olacağına karar verdim."

''….''

Lucia'nın çenesi açıktı, görülemeyecek kadar karanlıktı ama yüzü büyük ihtimalle kıpkırmızıydı. Soluk teni benzersizdi, çok kolay kırmızı parlıyordu. Lucia ondan kaçmak için adımlarını hızlandırdı, bu Hugo'nun dudaklarının kıvrılmasına neden oldu. Bileğinden tuttu ve onu az önce bahsettiği ağacın altına götürdü.

Lucia didinirken, Hugo onu ağaca yasladı ve ona yaklaştı. Kulak memesini hafifçe ısırdı ve kısık bir sesle konuştu.

"Eğer hareketsiz kalmazsan, gerçekten yapacağım."

İstediğini yapmasına izin verdiğinde Hugo mutlu hissetti.. Lucia ancak Hugo onu tüm nefesi emilene kadar öptükten sonra kaçabildi.

***

Bütün akşam yemeği boyunca Dük çiftine hizmet edemedi, bu yüzden Jerome yemek odasından erken çıktı. O anda bir hizmetçi ona yaklaştı.

"Sör Fabian burada. Majestelerinin ne zaman ofisine gideceğinden emin değilim, bu yüzden ondan kabul odasında beklemesini istedim.''

"İyi yaptın."

Bekleyen Fabian'ı hafif bir kucaklama ile karşıladı. Fabian başkentten yeni gelmişti. Dük avını abartmıştı, bu yüzden büyük bir rüşvetle İmparator'a tatlı konuşma işini ona bıraktı.

İmparator halkına acır mıydı? Fabian, durumun böyle olmayacağına bahse girebilirdi. Kendi benliğiyle bir bahisti, ama rüşvet gerçekten abartılı olmuştu. Fabian kesin olmayan bir şey üzerine asla kendi bahse girmedi.

"Uff, sıkıldım. Acele edip Majestelerine rapor vermek istiyorum, böylece uyuyabilirim. Yemeğini bitirdi mi?''

Fabian sadece öylesine şikayet etmiyordu, yüzü koyu halkalar ve yorgunlukla doluydu.

"Senin için rapor vereceğim, böylece uyuyabilirsin. Majestelerinin ne zaman ineceğinden emin değilim.''

"Neden? Benim burada olduğumu görünce daha aşağı inmedi mi?''

"İkisi şu anda birlikteler, bu yüzden konuşmaları muhtemelen biraz zaman alacak."

"İkisi? Kim?"

Jerome, donuk kafalı kardeşinin sözlerini duyunca tısladı.

''Majestelerinden başka kim oalbilir?''

"Majesteleri mi? Hanımla yemek mi yedi? Hoo. Bu da ne şimdi?"

"Majesteleri neredeyse her gece madamla yemek yer."

''…''

Genelde Fabian'ın yüzünden parlak zekası görülebiliyordu ama o anda aptaldan başka bir şey gibi görünmüyordu.

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten."

"Ne zamandan beri?"

"Majesteleri buraya döndüğünden beri."

Fabian bunun gerçek olup olmadığını sormaya devam etti ve Jerome sabırla bunun gerçek olup olmadığını yanıtlamaya devam etti. Fabian'ın tepkisini görmek o kadar da şaşırtıcı değildi. Jerome kendi gözleriyle görmemiş olsaydı, o da buna inanmakta güçlük çekerdi.

''Majestelerinin zevki ne zaman….. Hayır, bu bir zevk meselesi değil. Senin sözlerine göre, her gece birlikte paylaştıkları 'sadece' akşam yemeği değil."

"Burada duralım."

"Vay. Yani gerçekten doğru. Sahiden. Aman Tanrım. Buna inanamıyorum. Bir kadınla aynı yatağı üç defadan fazla paylaşmamıştı, kkk…''

Fabian aniden karnında keskin bir ağrı hissetti ve eğilip karnına sarıldı. Kardeşine yumruk atan Jerome dişlerini sıktı ve alçak sesle konuştu.

"Kapa çeneni. Burada birçok kulak var. Bu üç kez de nedir? Böyle saçma sapan şeyler söylemeye nasıl cüret edersin?''

"Mecazi olarak konuşuyorum. Sadece onun ne kadar harika bir adam olduğunu ifade etmek için abartıyorum. Onun hayatı her erkeğin fantezisidir.''

"Ah? Sözlerini doğrudan Alice'e iletmeme izin ver.''

Karısının adı geçtiğinde Fabian'ın yüzü soldu.

"Ha..hayır. Demek istediğim bu değil, başkaları bana bunu söylüyor. Alice'e garip şeyler söyleme. Biz bu konuyu açmışken, abinin karısının adını doğrudan söylemeye nasıl cüret edersin?''

"Abimin karısının adı mı? Yengemin demek istiyorsun herhalde?''

''Sadece evlendikten sonra yetişkin olursun. Bu yüzden senin abinim."

İkisi ikiz kardeş oldukları için ne zaman karşılaşsalar bunun için kavga ederlerdi.

"Hmm anlıyorum. Ne kadar ironik."

Dük 18 yaşında göreve geldiğinden beri, ikisi onun yanında yardımcı olarak hizmet etti, böylece dükün her kadınını tanıdılar. Dük hiçbir zaman kadınları baştan çıkarmak zorunda kalmadı çünkü kadınlar onun gücü ve zenginliği için durmadan peşinden koştular.

Sayısız kadın olmasına rağmen hiçbir dişi Dük'ün kalbini ele geçiremezdi. Dük için kadınlar başucu partnerlerinden başka bir şey değildi. Kadınlardan dilediği gibi eğlenirdi, yapışkan ya da sinir bozucu olduklarında da tereddüt etmeden atardı onları. Elbette genç dük için uzun süredir devam eden takıntılarını bir kenara atamayan kadınlara bakmak, iki kardeşin göreviydi.

''Henüz hiçbir şey taşa oturmadı. O kadın da kolayca bir yıldan fazla dayandı. Bu durumda balayı evresinin tadını çıkarıyor olabilir. Büyük ihtimalle böyledir. Hey. Uyumam lazım şimdi. Lütfen yarın sabah onunla buluşmak için burada olacağımı bildir.''

Bu sefer farklıydı. Jerome açıklamaya zahmet etmedi. Zaman her şeyi açıklayacaktı.

Dük, bir yıldan fazla bir süre Kontes ile bir ilişki sürdürdü, ancak dük bu süre boyunca sadece onunla görüşmüyordu. Dük her gün bir kadına hiç böyle odaklanmamıştı.

***

Ertesi gün, Kontes Corzan malikaneyi ziyaret etti. Lucia'dan biraz daha uzun ve ince olan, kar beyazı saçlı, yaşlı bir kadındı. Gençliğinde bir güzellik olarak tanındı ve güzel bir zarafetle yaşlandı.

''Majesteleri Düşes'i selamlıyorum. Benim adım Michelle."

"Sizinle tanışmak bir onur Madam Michelle. Umarım bu ani istekle size fazla sorun çıkarmamışımdır."

Michelle'in kaşları şaşkınlıkla kalktı ve ardından hafifçe çatıldı. Dürüst olmak gerekirse, bu istekten beri Michelle'in ruh hali hiç iyi olmadı. Resmi olarak, Dük'ün karısı için akıl hocası olup olamayacağını sormuşlardı. Ancak görünüşte bu bir istek değil, Dük'ün tek taraflı emriydi.

Michelle kendi onuruyla çok gurur duyuyordu. Onu harekete geçiren güç ya da zenginlik değildi. Öyle olsa bile, kendi bencil istekleri yüzünden Dük'ün emirlerini görmezden gelmesi mümkün değildi.

Bir başka sorun da oğlunun dükün vasalı olmasıydı. Taran Dükü'nün yaşça kıdemlisiydi; sadece gülerek bu olayı cömertçe gizleyemezdi. Sırf gururunu korumak için talebini inatla reddetmesinin hiçbir yararı yoktu, bu yüzden şikayet etmeden uymaya karar verdi. Ancak bu, gururunun fena halde çiğnendiği gerçeğini ortadan kaldırmadı. Garip bir şekilde, düşes tarafından bu kadar kibar bir şekilde karşılanmak, kalbinde kalan tüm hayal kırıklıklarını sildi.

"Bilgeliğimi Majestelerine sunabilmem benim için bir onurdur."

"Sözleriniz için çok minnettarım. Korkarım birçok eksikliğim var, bu yüzden sizi çok rahatsız edeceğimden endişe ediyorum. Lütfen, bu taraftan."

Hizmetçiler hızla çay hazırlarken onlar da kabul odasında yerlerini aldılar. Lucia, çayını içen Michelle'e hayran kaldı. İlk defa birinin çay içerken bu kadar zarif görünebileceğini biliyordu. Kadının vücudunun her hareketinin bir amacı ve zarafeti vardı.

"Pek bir şey öğrenemedim. Bir Düşesin sorumluluklarını üstlenecek kadar eğitimli olmadığımı hissettim. Bu nedenle, Majesteleri'nin görüşlerini istedim ve sizden bahsetti, Madam Michelle. Bu yüzden resmi olarak sizin için ricada bulundum. Çok fazla sorumluluğunuz olduğunu duydum ve bu konuda sizi fazla rahatsız ettiysem özür dilerim. Ah, lütfen sözlerim veya davranışlarım haddini aşarsa bana söyleyin.''

Michelle dişlerini sıkarken sımsıkı kenetlenen çenesinin yerini yumuşak bir gülümseme aldı.

''Görgü kurallarının özü, başkalarını düşünmenizdir. Kişi başkalarına dürüstçe yaklaşmayı öğrenmelidir. Bunun için kişinin bu duyguları nasıl ileteceğini öğrenmesi gerekir, bu görgü kurallarının ilkeleridir. Majesteleri, zaten bu iki niteliğe sahipsiniz, size öğretecek başka bir şeyim yok."

"Beni fazla övüyorsunuz."

Lucia'nın yüzü kızardı. Michelle önündeki genç güzel kıza baktı ve keyifli bir kahkaha attı. Düşesin bir prenses olduğunu duymuştu ve düşesin kendini beğenmiş ve kibirli olduğunu varsaydı. Diğerinin, bir kişinin rütbesinin önemini diğerini bilgilendirerek üstünlük elde etmek için inisiyatif almaya çalıştığını varsaydı.

Michelle, Taran Dükü'nün harika biri olduğunu hiç düşünmemişti. Çocuklarının veya torunlarının dükü rol modeli olarak görmelerini hiç istemiyordu. Yetkin bir insan, büyük bir insanla eşit değildir.

Dük kibirli, otoriterdi ve insan ilişkilerini çok az düşünürdü. Ancak, başkalarında yetenek keşfetme konusunda iyi bir göze sahip olduğunu kabul etmek zorundaydı. Ayrıca kadınlar konusunda iyi bir gözü vardı.

'Dük çok harika bir eş bulmuşa benziyor.'

Şimdiye kadar binlerce insanla tanışmıştı ve bir kişiyi hızlı bir bakışla çabucak yargılayabilirdi. Düşes masum ve iyi kalpli bir insandı.

Birçoğu dükün bir baştan çıkaran kadın ile evleneceğini fısıldadı ama ne hakkında konuştuklarını bilmiyorlardı. Dük, sonunda bir şey elde edemedikçe hareket etmeyen soğuk kalpli bir adamdı. Evliliğini duyduğunda, zaten çok fazla rahatsız etmeyecek bir kadın seçeceğini varsaymıştı.

Michelle bunun rütbesini aştığını biliyordu ama düke bir mesaj iletmeyi planladı.

'Lütfen sevginizi Majestelerine verin. Onu tutkuyla sevmek mümkün değilse, hiç değilse onu bir kenara atmayın. Evin hanımı rahat etmezse bütün aile sarsılır.'

Koca sevgisine sahip olmayan bir kadın kendini huzursuz hissedecek, gücünü korumak için kendini korumak için pek çok tehlikeli dikenler oluşturacaktır. Evin hanımının bu şekilde davranmasıyla tüm hane bir an bile huzur bulamayacaktır. Kendi evinde huzur bulamayan erkek dışarıda kalır ve bu kısır döngü asla bitmez.

Michelle tahminlerinin çok yanlış olacağını umuyordu. Düşes herhangi bir endişe veya depresyon belirtisi göstermedi. Kocası tarafından çok sevilen bir kadına benziyordu.

"Evleneli iki ay mı oldu?"

"Evet."

"O zaman kale dışındaki etkinliklere katılmaya başlamanın zamanı gelmiş olmalı. Bazı çay partileri düzenlemek iyi bir başlangıç ​​noktasıdır.''

''Bu partilerin ölçeği ne kadar büyük olmalı?''

"Bu sadece ilk çay partisi, yani küçük bir çay partisi yeterli. Dükün vasallarının eşlerinin katılımıyla on veya daha az kişi olmalıdır. Baş uşak kimi davet edeceğini biliyordur. Dük'ün uşağı çok yetenekli."

Lucia başını salladı. Jerome kesinlikle yetenekli bir insandı.

''Hala çok fazla insanla tanışacak kadar yetkin olmadığımı hissediyorum. Büyük bir balo tutmam gerekli mi?''

"Dük'ün karısı olmanız, sosyetenin merkezi gücü olmanız gerektiği anlamına gelmez. Başlangıç ​​olarak, bu sosyal partilere karşı iyi bir yeteneğe sahip olmak gerekir. Ancak bu partilerin hiçbirine katılmamanız doğru değil. Sadece arada bir görünün ve bu yeterli olacaktır. Neden ayda iki kez kadınlara özel çay partileri veya bahçe partileri yapmıyorsunuz? Düzenli olarak yaklaşık 10 kişiyi davet edebilirsiniz ve zaman zaman katılımcı sayısını 30'a çıkarabilirsiniz.''

Kontes Corzan'ın dersleri genellikle temel konuşmalardan oluşuyordu. İki saat boyunca sohbetleri devam etti, bu dersler sayesinde Lucia ilginç ve önemli gerçekleri öğrenebildi. Lucia, dinleyicinin yorgun hissetmesine izin vermeden güzel bir şekilde konuşan Kontes'e içtenlikle hayrandı.

Aynı zamanda, Michelle'in kalbi de diğerinden etkilendi. Lucia'nın bir gram nefret içermeyen nazik doğasına şaşırmıştı.

"Majesteleri, sizi yeğenimle tanıştırayım mı? Güzel bir sohbet arkadaşı olurdu. Davranışı çok zarif olmayabilir, ama o dosdoğru parlak bir kız. Bu çocuk, işlerin sıkıcı hale geldiği daha yavaş akan günlerinizi aydınlatmaya yardımcı olacaktır.''

"Minnettar olurdum."

Lucia gülümseyerek konuştu, ama Michelle onun kısa tereddütünü fark edebildi.

"Görünüşe göre Majesteleri'ni rahatsız edecek bir şey önerdim."

''…Dürüst olmak gerekirse, işi onun gibi beni neşelendirmek olan bir arkadaş istemiyorum.''

"Hohoho, Majesteleri çok açık sözlü. Kate, ah, yeğenimin adı Kate. Ruh halinizi okuyabilecek ve buna göre sizi neşelendirecek becerilere sahip olsaydı, daha fazla dileyecek bir şeyim olmazdı. Ama çok fazla sorun çıkarıyor.''

"Sorun mu?"

"Çok uzun zaman önce, arkadaşının nişanlısı onu aldattı ve bu kadar aldatıcı olduğu için Kate onu herkesin önünde küçük düşürdü. Ne desem ki, bir çukur kazdı ve içini at gübresiyle doldurdu ve onu içine itti.''

"Aman Tanrım!"

"Ne zaman biri onun adını söylese, kalbim korkudan donuyor çünkü bana daha korkunç haberler vereceklerinden korkuyorum."

"Ama yine de yeğeninizi çok seviyorsunuz anlaşılan."

Michelle ışıldayan bir gülümseme gösterdi. Kate'den bahsederken gözleri sevgi ve şefkatle doluydu.

''Kulağa çekici bir genç bayan gibi geliyor. İleride onunla tanışmak güzel olurdu."

''Majesteleri için harika bir danışman olurdu. Hobisi, aşktan acı çeken kadın yaşıtlarının hikayelerini dinlemek.''

"Ben zaten evliyim."

''Evlilik son değil, sadece başlangıçtır. Evlenmeden önce Majesteleri ile ne kadar süre çıktınız?''

"Çıkmak mı..?"

Geriye dönüp düşününce, gerçekten flört edebilecekleri bir zaman olmamıştı. İlk buluşmalarında ona evlenme teklif etmişti. İkinci toplantılarında zaten bir sözleşme üzerinde anlaşmışlardı ve anlaşmayı sonuçlandırmak üzereydiler. Üçüncü buluşmalarında çamaşır yıkarken yakalanmış ve onun tarafından azarlanmıştı. Daha sonra resmi evlilik belgelerini imzalamışlardı.

"Hım... Majesteleri ile yaklaşık üç kez görüştüm."

Michelle'in elindeki çay bardağı bir an duraksadı ve yavaşça masaya bıraktı.

''Size Majesteleri hakkındaki genel kamuoyunu söylemem uygun olur mu? İftira niteliğinde olabileceği için bu bilgileri paylaşmak biraz riskli olabilir. Majestelerini ciddi olarak tanımadan önce evliliği kabul etmiş olmanızın utanç verici olduğunu hissediyorum."

"Lütfen söyleyin bana. Sözlerinizi kalbimde tutmayacağım, söz veriyorum.''

"Majestelerinin, Majesteleri hakkındaki düşüncelerini duymamda bir sakınca var mı?"

"Dürüst..çe?"

"Evet. Dürüstçe."

''Hımm… Öngörülemez olduğundan değil ama canının istediğini yapar. Ne isteyip ne istemediği konusunda çok nettir. Bir kere arkasını dönerse, geriye bakmaz. O kayıtsız ve soğuk kalplidir.''

"Görünüşe göre çok erken konuştum. Siz Majestelerini çok iyi biliyorsunuz."

Dıştan bakıldığında, Taran Dükü'nden daha iyi bir adam olamazdı. Her kadının fantezilerinin yakışıklı ve genç hükümdarıydı. Dük kuzey bölgelerinden uzaktaydı ve ona olan ilgi azalmıştı, ancak vaktinde popülaritesi göklere çıkmıştı. Bu, dükün şimdiki konumunu başarmasından önce olmuştu.

Kuzey bölgelerinin bütün evlenmemiş asil hanımları, geleceğin genç dükünü baştan çıkarmayı umarak bedenlerini ona atmışlardı. Hepsi, tek bir ateşli tutku gecesinde onlara aşık olacağını yanlış anladılar. Bu hanımların fantezilerinden uyanmaları çabuk olmuştu. Ya kız çok fazla kalp ağrısından vazgeçecekti ya da sevgileri gerçek aşka dönüşecek ve adam kızı hiç düşünmeden kenara atacaktı.

Michelle'in akıl hocalığı yaptığı pek çok genç bayan arasında, birçoğunun aşk hastalığından dolayı gözyaşı döktüğünü görmüştü. Bu nedenle, Michelle bir kez Dük ile şahsen konuşmamış olsa da, Michelle onun birçok kaçamağını ve soğuk kalpli doğasının geçmişini anladı.

Evleneli iki aydan fazla olmuştu. Kadın kısmının hala yanlış umutlara ve fantezilere tutunduğu bir zaman olacaktı. Şaşırtıcı bir şekilde Düşes, Dük'ün gerçeğini kişisel olarak çok iyi anlamıştı. Bu, düşesin kocasına sırılsıklam bakmadığının kanıtıydı. Michelle bunun için şaşırmış ve neşeli hissetti.

"Harikasınız. Majesteleri kontrolünü kaybetmemiş. Kadın olmak bazen çok üzücü bir şey. Birçoğu kalbini ele verir ve karşı tarafa aşırı derecede bağımlıdır. Karşı taraf ortadan kaybolunca tek başına durmak bile dayanılmaz hale geliyor ve bazen dağılıyorlar.''

Lucia beceriksizce güldü ve başını salladı. İltifat almıştı ama bu konuda pek iyi hissetmiyordu. Lucia'nın kendine hakim olabilmesinin nedeni, her şeyden en başından vazgeçmiş olmasıydı.

''Yine de kocanızdan çok fazla uzaklaşmak iyi bir fikir değil. Uygun bir mesafeyi korumak önemlidir."

''Uygun bir mesafe…''

Lucia başını salladı.

"Size kaba bir soru soracağım. Majesteleri geceleri yatak odanızı yaklaşık kaç kez ziyaret ediyor?''

"Ha? Ah…."

Lucia'nın yüzü parlak kırmızı oldu.

"Her gece... ziyaret ediyor."

Michelle'in gözleri biraz daha genişledi ama kayıtsız bir ifadeyle kısa bir 'Anlıyorum' ile devam etti. Bu çok ilginç bir bilgiydi. İlk düşen kişi Dük'tü. Michelle yalnız olsaydı, kahkahayı patlatırdı.

Masum görünen düşes bir şekilde farklı görünüyordu. Erkekler genellikle elde edemeyecekleri şeyleri arzularlardı, öyle görünüyor ki Düşes, Dük'ün şehvet içinde yanmasına neden olan bu mükemmel mesafeyi koruyordu.

''Mükemmel mesafeyi nasıl korumalıyım?'' (Lucia)

"Yavaş yavaş açıklayacağım."

Michelle nefesinin altından mırıldandı.

Majesteleri öğretebileceğim başka bir şey yok.

Artık dük çiftin geleceğini kolayca görebiliyordu, çünkü zaman geçtikçe düşes dükten giderek daha fazla sevgi kazanmaya devam edecekti. Bu ancak Michelle sayısız kadın ve erkeğin danışmanı olduğu için mümkün oldu. Michelle'in çözemediği tek bir gizem vardı.

'Bu genç bayan, dükü nasıl bu kadar kendine aşık etti...?'

Elbette Kontes'in, karısının şeytani derecede seksi vücudu için dükün tepetaklak olacağını tahmin etmesi imkansız olurdu. Daha ziyade, bu sadece tepetaklak düşme meselesi değildi, o kadar derine düşmüştü ki kurtarılamayacak bir noktaya gelmişti.

O günden sonra Michelle, Lucia'yı düzenli olarak ziyaret etmeye karar verdi. Ve Lucia sonraki hafta ilk çay partisini açmak için bir tarih seçmişti.

***

"Majesteleri."

Hizmetçi, hafifçe kızarırken, sözlerinde dikkatliydi.

''…hamile olmanız mümkün mü?''

"Hamile mi?''

Lucia bu saçma sözler yüzünden kaşlarını çattı.

''Son adetinizin üzerinden iki aydan fazla zaman geçmişti. Bunun güvenli olması için neden bir doktor teşhisi koymuyoruz?''

Bir hizmetçinin işinin en önemli kısmı, efendisinin sağlığını gözden geçirmekti. Efendisinin iki ayı aşkın süredir düzensiz semptomlar göstermesi ciddiydi ve kendi müdahalesini istedi.

Tek bir hizmetçi onunla ilgilenseydi daha hızlı keşfedilebilirdi. Ama ona bakan hizmetçiler birkaç günde bir dönüşümlü olarak değişirdi. Herkes, başka bir hizmetçi onun için hizmet ettiğinde adet günlerinin geçtiğini varsayıyordu. Görevlerine sıkı sıkıya bağlı kaldılar ve bu konuyu birbirleriyle tartıştılar ve kimsenin herhangi bir adet belirtisi fark etmediğini keşfettiler. Bütün hizmetçiler vücutlarındaki tüm kanın soğuduğunu hissettiler.

Buna verilecek en mantıklı cevap hamile olduğu olurdu. Bu kaledeki herkes, bu iki insanın birbirine ne kadar düşkün olduğunun farkındaydı.

"Öyle değil. Böyle bir şey yok, bu yüzden artık aklını buna vermene gerek yok.''

Lucia sesinde bir gram öfke olmadan cevap verdi.

''Ama Majesteleri, sağlığınız için doktora başvurmamızı şiddetle tavsiye ediyorum…''

"İyi olduğumu söyledim zaten. Kendi bedenimi en iyi ben tanırım.''

"…Evet madam."

Hizmetçi daha fazla konuşmadı, ama burada pes etmedi. Eğer efendisi hamile olsaydı ve bebeğe bir şey olsaydı, basit bir hafif ceza ile salıverilmezdi. Çok endişeliydi ve bu konu hakkında daha fazla danışmak için Jerome'a ​​gitti.

"Majesteleri. Hizmetçilerden bazı sözler duydum ve görünüşe göre sağlığında bir sorun var." (Jerome)

Jerome konuştuğu anda, Lucia'nın yüzünden kısa bir süreliğine büyük bir öfke ifadesi geçti. Kısa süre sonra Jerome'un arkasında duran hizmetçiyle göz göze geldi. Lucia ona hiç dik dik bakmıyordu ama hizmetçi o anda büyük bir korku hissetti. Bu, Jerome'un Lucia'nın bu yanını ilk kez gördüğü seferdi ve dikkatli bir şekilde ileri yürüdü.

"Majesteleri, geçmişte doktor size hiç rahatsızlık verdi mi?"

"Hiç de bile. Tekrar söyleyeyim, hamile değilim ve vücudumda bir sorun yok. Majesteleri zaten tüm bunların farkında.''

Jerome sustu ve sözlerini dikkatle seçti.

"Fakat Majesteleri, sağlığınızla ilgili bir sorun olursa, hiçbirimiz Majesteleri'nin nihai sonuçlarının sorumluluğunu üstlenemeyiz. Bu gerçeği Majesteleri ile tekrar teyit etmek doğru olur mu?''

İlk görüşmelerinde, çocuk doğuramayacak bir vücudu olduğunu zaten söylemişti. Kanıtlayıp ispatlayamayacağını sordu ve bu konuşmadan sonra hiç ilgilenmedi. Bunca zamandan sonra hamile olabileceğini söylerken ona yalancı demesi şaşırtıcı olurdu.

"Yalan değil. Majesteleri bu gerçeğin farkında. Ama ona tekrar söyleyeceğim."

"Madamın bunu Majestelerine söyleyeceğini nasıl doğrulayabilirim?"

Jerome, bunca zaman boyunca Lucia'ya karşı her zaman çok itaatkar ve nazik davranmıştı, ama sonunda kendisi de zorlayıcı değildi. Bir kişinin sadece iyi bir insan olmakla, bir baş uşağının olduğu tüm kaleye mükemmel bir şekilde bakması imkansızdı.

''… Senin huzurunda Majesteleri'ne söyleyeceğim Jerome. Böyle iyi olmalı, değil mi?''

"Evet madam. Rahatsızlığınıza neden olduğum için özür dilerim."

"Sen sadece baş uşak olarak işini yapıyorsun. Ama o çocuk."

Lucia'nın gözleri bir kez daha hizmetçiye çevrildi.

''Bunu ikinci kez bana danışmaya gelmedin ve hemen baş kahyaya gittin. Çevremdeki insanların hayatımı bu şekilde gözetlemesini istemiyorum. Bugünden sonra onu evden gönder.''

"…Evet. Hanımım."

Jerome katı ve dürüst bir ifadeyle eğilirken, hizmetçi yüzü yere bakarken tüm rengini kaybetti. Hizmetçi öncelik sırasını bozmuştu. Hizmetçi, uşağı efendisinden daha yüksekte tutmuştu. Herhangi bir sorumluluk almaktan korkuyordu ama çok aceleci davranmıştı.

Jerome Lucia'nın sadece kibar ve nazik olduğunu düşünmüştü, ama hoşlandığı ve hoşlanmadığı şeylerde, kişiliğinin biraz soğuk göründüğü konusunda çok açıktı. Görünüşe göre ikisi cennette yapılmış bir eşleşmeydi. Jerome efendisinin bu yanını görmekten memnun ve gururlu hissediyordu, uşak artık neredeyse tamamen Lucia'nın sadık köpeği olmuştu.

Ç/N: Herkes Lucia'ya hayran efenim 

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm