Lucia 63.2

Başkentin Yüksek Sosyetesi (6)

Antoine, iki asistan ve birkaç işçiyle birlikte Dük Evi'ne geldi. Yanında getirdiği örnek elbiselerin, şapkaların ve ayakkabıların, karşılama odasında düzgün bir şekilde sergilemelerini işçilere emretti.

Bu olağan bir görevdi, bu yüzden çok işbirliği içinde çalıştılar ve göz açıp kapayıncaya kadar, kabul odasının atmosferi bir butiğe dönüştü.

Lucia, tasarımcının geldiğini duyduktan sonra ikinci kattan indi ve artık yabancı olan kabul odasına girerken durakladı.

Tam zamanında, işçiler işlerini bitirdiler ve hızla dışarı fırladılar, Antoine ve onun arkasında duran iki yardımcısı derin bir selam verdiler.

''Düşes'e selamlarımı sunuyorum. Benim adım Antoine, küçük bir butiğin yöneticisiyim.''

Lucia, Antoine adını sık sık duymuştu. Antoine ile ilk tanışmasıydı ama kadın rüyasında çok ünlüydü. Antoine, soylu kadınlar arasında popülerliğe hakim olan birinci sınıf tasarımcılardan biriydi.

Ancak Kontes Lucia, ünlü bir tasarımcıdan elbise alma fikrini aklından bile geçirememişti. Kont Matin bütün parasını su gibi harcardı ama kendisi dışında herkese çok cimriydi, aileden de olsa. Lucia sadece birkaç moda elbiseyi defalarca tamir ettikten sonra giyebilirdi.

'Bu pahalı olacak.' 

Lucia'nın aklına gelen ilk düşünce buydu. Ancak sosyal çevrelere gittiğinde, Düşes'in elbisesini tasarlayan kadınların konuşması olacaktı.

Kimsenin kendi başına moda yaratması mümkün değildi. Becerileri yoksa en kolay yolu ünlü bir tasarımcıdan yardım almaktı.

"Tanıştığımıza memnun oldum. Bugün bana yardım etmeye geleceğini duydum."

"Sizin asil kişiliğinizle tanışmak bir onurdur."

Antoine, bariz bir şekilde gözlemlediği izlenimini vermemek için bakışlarını kaçırdı, ancak keskin şahin gözleriyle Düşes'in genel hissini ve görünümünü çabucak kavradı. Sayısız müşteriyle olan deneyimi sayesinde bu uzun sürmedi.

Antoine bugün dük konutuna gelmeden önce heyecandan titriyordu. Tanınmış bir tasarımcı olduğundan bu yana, bir müşteriyle tanışmadan önce ilk kez bu kadar gergin hissediyordu. Stajyer olarak ilk provalarını yaptığı günlerde yaşadığı heyecanı bir kez daha hissetti.

Antoine, Dük'ün Sepia Kuyumculuk'ta sergilenen tüm ürünleri silip süpürdüğünü zaten duymuştu.

Yakında elde edeceği altın yumurta gözlerinin önünde sallandı ve geceleri uyuyamaması için tüm duyularını harekete geçiren romantik Dük'ün görüntüsü karşısında kalbi hızla çarpıyordu.

Butiği sosyeteden ünlülerin sık sık ziyaret ettiği bir yerdi, bu yüzden her türlü söylentinin merkezindeydi. Soylu kadınların gevezeliklerine kulak misafiri olmak bile sonsuz bilgiye erişim sağlıyordu.

Günümüzde Taran Düşesi hakkındaki söylentiler en canlı ve ilginç söylentilerdi. Antoine, ne kadar ilginç olursa olsun, söylentilerin çoğunlukla yalan ve spekülasyon olduğunu biliyordu, bu yüzden genç butik tasarımcılarının aksine o kadar da etkilenmedi.

Çok sayıda konunun gündeme geldiğini ve tek kelime etmeden ortadan kaybolduğunu görmüştü. Düşesin söylentileri çorak bir yolda toz gibiydi. Hiç kimse Düşesi düzgün görmemişti ve bir söylenti diğerine yol açtı.

Antoine, Düşes gerçekten ortaya çıktığında, yağmurlu bir günün ardından sabah havası gibi her şeyin düzeleceğini varsayıyordu. Ancak, Taran Dükü notunda bu miktarı eklediğinde varsayımı bocalamaya başladı. Sepia Kuyumculuk'un boşaltılmasının ardından, bu varsayım çökme tehlikesiyle karşı karşıya kaldı.

Ve bugün, söylentilerin Düşesi'ni görür görmez kalbinde bir şeyler patladı.

'Aman.Tanrım'

Tamamen beklenmedikti. Bu, gösterişli, şehvetli ve kendine güvenen soylu kadınlarla dolu yüksek sosyetede hiç görmediği bir tipti.

Antoine'ın gördüğü dünya, birçok insanın gördüğünden çok farklıydı. İnsanların genellikle güzel dediği oyuncak bebek figürü o kadar klişeydi ki onun için ilginç değildi.

Antoine tarafından tanımlanan bir güzellik, yaratıcılığını harekete geçirebilmelidir. Ve Düşes, üzerinde çalışılacak yeni bir malzeme görünümündeydi. Taze ve çekiciydi.

Antoine kanepede oturur ve hizmetçinin sunduğu çayı içerken, görüşü sürekli olarak Düşes'e yönelikti.

''Bu tasarım kitabı, yıllar içinde yaptığım elbise koleksiyonuyla dolu. Lütfen gözden geçirin ve herhangi bir parça hoşunuza giderse bana söyleyin.''

Antoine, yaptığı elbiselerden kendi parçası olarak bahsetmekten çekinmedi.

Lucia'nın ifadesi, kucağındaki oldukça kalın kitaptaki lüks elbiselere tek tek bakarken sakindi. Tıpkı ifadesinin tasvir ettiği gibi, o kadar etkilenmedi.

Rüyasında, onlardan bıkacak kadar elbise görmüştü. Moda hakkında fazla bir şey bilmiyordu. Ona göre, sadece daha fazla çekicilik ve daha az çekicilik arasındaki bir ayrımdı.

Balo elbiseleri pratiklikten çok gösteri amaçlıydı, bu yüzden onları birkaç saat giyerse çok rahatsız olurlardı. Lucia için lüks bir elbise giymekte kendini rahatsız hissetmekten başka bir şey yoktu.

'Bu kolay olmayacak gibi görünüyor.'

Antoine, Taran Dükü'nün "karım tutumludur" derken ne demek istediğini artık anlıyordu. Genellikle, asil kadınlar tasarım kitabını aldıklarında, arzularını kendinden geçmiş bir ifadeyle ifade ederlerdi. Bununla karşılaştırıldığında, Düşes'in ifadesi çok sakindi.

Ayrıca Düşes'in şu anda giydiği elbise de oldukça sadeydi. Sadece temel malzeme birinci sınıftı ve kendini özenle giydirdiğine dair hiçbir belirti yoktu.

''Gözünüze takılan bir parça yok mu? Eşyaların bu yetersiz teşhiri için sadece özür dilerim.''

"Hayır, bunların hepsi harika ve güzel. Sadece, bu konuya pek aşina değilim… uzman sensin, kendi takdirine göre uygun şekilde halledebilirsin.''

Nasıl isterseniz. Bundan daha kötü bir müşteri yoktu. Antoine bir kriz duygusu hissetti ve aynı zamanda bir meydan okuma duygusuyla ateşlendiğini hissetti. Dük tarafından yazılan notun üzerindeki miktar gözünün önünde parıldadı. Antoine, ulaşabileceği altınları kaçıramazdı.

"Ölçülerinizi alabilir miyiz?"

Antoine, Lucia'yı boy aynasının önüne koydu ve yavaşça etrafından dolaştı. Bu arada, yardımcıları Düşes'in yanındaydı ve boyutlarını bir bantla ölçüyorlardı.

Antoine biraz uzakta durdu ve Düşes'e bir bütün olarak baktı. Düşesin ölçülerinin kaba bir taslağını aldı ve kafasına bir kıyafet çizdi.

'Ona yakışmayacak.'

Antoine bunu çabucak fark etti. Düşündüğü elbise göz alıcıydı ve göğsü öne çıkaracak şekilde tasarlanmıştı. Bedeni şehvetli bir maddede gösteren bir formdu ve bu günlerde moda oldu. Ancak Antoine'a göre, Düşes böyle bir tasarım giyerse ona yakışmak yerine onu bayağı gösterme riski vardı.

'Düşes daha solgun tarafta. Ona bir renk eklenirse ayrı bir çekicilik oluşur'

İnce bir figürde, şehvetli çekiciliği vurgulamak yerine ince beli vurgulamak ve koruyucu içgüdüyü harekete geçirmek daha iyiydi. Düşes'in beyaz, berrak teni odak haline getirilip hafif makyajla desteklenirse saf ve büyüleyici bir atmosfer yaratmak mümkündü.

Antoine'ın kafasına yeni bir resim çizildi. Canlı bir yaratım hayata geçirildi.

Antoine yardımcılarına talimat vermeye başladı. Asistanları elleri ve ayakları gibi hareket ediyor, ona istediğini getiriyor, küçük jestlerini ve bakışlarını anlıyordu.

Antoine, Düşes'in giydiği basit elbisenin dantelini vurgulamak için bir bez kullandı, ardından elbisenin şeklindeki küçük değişiklikleri tutmak için bir iğne kullandı. Son vuruş olarak elbisenin hissini değiştirmek için kısmi bir makyaj yaptı.

Tüm süreç çok hızlı gerçekleşti. Sonra Antoine, Lucia'yı aynaya götürdü.

"Ne düşünüyorsunuz?"

Antoine zaferle gülümserken sordu.

Lucia aynaya bakarken gözleri büyüdü. Sihir gibiydi. Arada bir kaba bir dokunuşla, his tamamen değişmişti. Sık sık giydiği elbise tamamen yeni bir kıyafet olmuştu ve aynadaki görünüşünde güzel bir şey vardı.

Gerçekten kelimelere dökemiyordu ama bir şey farklıydı.

"Majesteleri çok çekici. Bu cazibeyi neden sakladığınızı bilmiyorum.''

Lucia yüzüne dokundu ve aynadaki görüntüsüne hayranlıkla baktı.

'İyi. İyi.'

Antoine memnuniyetle gülümsedi. Bir sırtlan gibi, ısırdıktan sonra bırakmadı. Antoine'ın avı daha yeni başlamıştı.

Ç/N: Tutumlu Lucia vs paragöz Antoine savaşı başlasın 🎺🎺🎺

Sizce kim kazanır 🎤🎤🎤

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm