Lucia 65.1
Başkentin Yüksek Sosyetesi (8) 

"Aman Tanrım."

Banyoda kendisiyle ilgilenen hizmetçi aniden haykırdı ve dizlerinin üzerine düştü. Lucia, hizmetçinin kaydığını düşünerek yan yan baktı ama bütün hizmetçileri dizlerinin üzerinde, başlarını eğik buldu. Garip bir şeyler olduğunu anladığı için başını kaldırdı.

Hugo banyonun girişinde bornozuyla kollarını kavuşturmuş duruyordu. Lucia o kadar şaşırmıştı ki çenesi gevşedi. Bu arada, hizmetçiler hemen kendilerini kıt hale getirdiler. Çok çabuk gittiler.

"…Sorun ne?"

Lucia berrak sudaki çıplaklığının bilincindeydi. Eğilerek dizlerini göğsüne çekti ve kollarını dizlerine doladı.

"Çok geç oldu." (Hugo)

"Bitirdim. Yakında çıkacağım. O yüzden…"

Aniden ona yaklaştı, bu da Lucia'yı ürküttüğü için geriye doğru hareket etti. Sonunda küvet tarafından engellendi ve kenara yaslanmaktan başka seçeneği yoktu. Hugo küvetin kenarına oturdu ve Lucia'nın dizlerine gömülü olan çenesini kaldırdı.

"Neden? Birlikte de banyo yapabiliriz.''

Lucia yanaklarının kızardığını hissetti ve ona şikayet dolu bir bakış attı.

"Bunu daha önce yapmamıştın."

"Neyi?"

"Ben banyodayken içeri girmen"

"Öyle mi? Bu neden önemli?"

"Hizmetçilerle yüzleşmekten utanıyorum."

Lucia, rüyadaki deneyiminden dolayı, efendileri onları göremediğinde hizmetçilerin ne kadar çok kahkaha attığını ve gevezelik ettiğini açıkça biliyordu. Dışarı sızmadıkça, gerçekten bir şey söyleyemezdi ama bunun bilincindeydi.

Rüyasında, hanımının yanında hizmetçiyken hiç bu kadar utanç verici bir duruma tanık olmamıştı. Aklında, birinin astlarına böyle bir manzara göstermeye devam etmesi, efendinin onurunu incitecek bir şeydi.

"Buna dikkat etmen garip. Bu kadar utanç verici olan ne?"

"Demek istediğim, etrafta gözler varken dikkatli ol."

Hugo, Lucia'nın hizmetçilerin gözlerini neden umursadığını anlayamadı. Hizmetçiler insanın elleri ve ayakları gibiydi. Bir insan neden ellerine ve ayaklarına dikkat etmelidir? En olmadık şeylerde yüksek standartları vardı. İşçilerle ilgilenirken bile, onları gelişigüzel seçmedi.

İnsanlara karşı çok nazik ve kibardı. Bu nedenle Hugo, onu başkentin orman kanunlarına uyan yüksek sosyetesine salmaktan endişe ediyordu. Din adamı olmadıkça, kibar insanlar kullanılır ve incitilirdi.

İnsanlar zayıfları avlayan ve güçlülere kuyruğunu sallayan bir sürüydü. Güçlüler lütuf gösterirlerse, aşağılıkları korudukları için yüceltilirler ve bir başkasını acımasızca ezdiklerinde, onlara hayran olunur ve hürmet edilirdi. Onun nezaketinden yararlanmak isteyenler sayısız olurdu.

Canının yanmayacağından emin olmak için her an karısını izleyemezdi. Ama onun değişmesini de istemiyordu. Hugo bencilce onu böyle tutmak istedi.

Birazcık. Rahatlık bulmak için kollarına koşmasına yetecek kadar incinip incinmeyeceğini merak etti. Düşmesini istemiyordu ama bazen ona yaslanmasını istiyordu. Hayır, bazen değil, çok daha sık.

Hugo Lucia'nın elini dizlerinden çekti ve elinin arkasını öptü. Parmak uçlarını da öptü. Avucunu, bileğini ve kolunu hafifçe öptüğünde Lucia'nın yüzü kızardı. Boynunun arkasını tuttu ve suyla ıslanmış dudaklarını yuttu.

Dilini küçük, ateşli ağzına soktu ve telaşlı dilinin etrafına dolandı. Kokulu banyo yağıyla karışık vücudunun kokusundan sarhoş oldu. Ne kadar içerse içsin asla sarhoş olmamıştı ama onu ne zaman kucaklasa, sık sık sarhoş olmanın böyle hissettireceğini hissetti.

Onun küçük iç çekişlerini dinlerken, alt karnına kan hücum etti. Küvette oturup ona şaşkın tavşan gözleriyle baktığı andan beri, belinde belli bir sertlik hissediyordu.

Hugo dudaklarını serbest bıraktığında, Lucia  kızardı ve ne yapacağını şaşırmış görünüyordu.

"Bitirdim dedim. Bunu burada yapmayalım…'' (Lucia)

Cıvıldaması bir kulağından girip diğerinden çıkıyordu. Kaygısız bir gülümseme verdi.

''Öyleyse, ödülümü alacak mıyım?''

Lucia canı sıkılmıştı ama 'ödül' kelimesini duyunca bir şeyin farkına varmış gibi göründü ve cesareti kırılmış bir sesle konuştu.

"Onu gördün mü?" (Ç/N: faturadan bahsediyor)

"Gördüm. Sana daha önce de söyledim, kocan zengin."

"Zengin olmak, bir servetin bozuk para sayılacağı anlamına gelmez."

"Önemsiz şeylerden bahsetmeyelim ve asıl konuya gelelim. Bana ödül olarak ne vereceksin?''

"Ne ödülünden bahsediyorsun!"

Lucia itiraz etti, ancak aynı şeyi kendinden emin bir şekilde tekrarlamaya devam edip ödülünü isteyince, bir şekilde bütün gün endişelerinin önemsiz olduğunu hissetti.

'Tamam. Çok fazla servet için endişeleniyorum. Başka biri benim kadar endişelenir mi?'

Bugün yaptığı büyük satın alıma kocası bir gram ilgi göstermedi. Lucia'nın kalbini dolduran kara bulutlar yavaşça dağıldı. Her durumda, sosyal çevreye çıkmak için birçok şey ayarlaması gerekiyordu.

Bir dahaki sefere biraz daha ucuz tasarımcılar arayacaktı. Lucia, Hugo ve Antoine'ın tuzağına zaten yakalanmıştı ama bunu ancak gelecekte öğrenecekti.

"Ne istiyorsun?"

Hugo cevap vermek yerine yavaşça suyun içindeki çıplak vücuduna baktı, ayak parmaklarından başlayıp yukarı doğru hareket etti. Kızıl gözlerindeki arzu açıktı. Lucia'nın yüzü yavaş yavaş ısındı.

"Bunu neden yapıyorsun!"

Lucia bağırdığında, Hugo 'ne var?' diye sorar gibi başını eğdi ve hafifçe dudaklarından öptü.

"Zaten tekrar yıkanacağız, bu yüzden böylesi daha ekonomik."

Onun anlamlı bir şekilde gülümsediğini gören Lucia, suratını astı. Vücudu refleks olarak tepki verdi ve uyluklarının içi susuzluktan ağrıyordu. Yavaş yavaş onun tarafından evcilleştirildi. Damian'ın yetiştirdiği tilki gibi, vahşi doğasını kaybedip evcil bir hayvan olduğunda, efendisini kaybederse hayatta kalamaz hale gelecekti. Ya da belki de o aşamadaydı, diye düşündü Lucia.

Hugo'ya baktı ve Hugo onu bu şaşırtıcı duruma soktuğu için mutlu görünüyordu. Onun önünde, Lucia telaşlıydı ve ne yapacağını bilmiyordu, lakin o her zaman rahattı. Lucia bundan memnun değildi. Dizine sardığı kolunu gevşetti, küvette kendine bir dayanak noktası sağladı ve vücudunu kaldırdı.

Yüzünü onun yüzüne getirdi, dudaklarını öptü ve alt dudağını yavaşça emdi. Kendini uzaklaştırıp ona baktığında, gözleri hafifçe titriyor olduğunu gördü. Onun telaşlı ifadesini görünce Lucia kendini iyi hissetti ve hafifçe gülümsedi.

''…''

Hugo'nun boğazının kuruduğunu hissetti. Beyaz sütün üzerindeki gül yaprakları gibi kızarmış yanaklarını ısırmak istedi. Onu önce o kışkırttı, bu yüzden daha sonra şikayet etmemeliydi. Sorumluluğu ona devretti ve yumuşak dudaklarını öpmek için başının arkasını tuttu.

Dilini küçük ağzının boşluğuna kaydırdı ve ağzının son derece yumuşak iç kısımlarını yaladı. Kaçak dilini yakaladı ve kendi diline doladı. Tatlı tükürüğünü yuttu ve ardından uzun, gergin bir öpücük geldi.

Ç/N: Hemen ardından gelecek olanı da biliyoruz zateenn asdfghjkl Neyse hadi 5. kitaba başladık gözümüz aydın 

Önceki Bölüm                                                                                            Sonraki Bölüm