Lucia -76
İnsanlarla Tanışma (3)

Alkolün etkileri hızla azaldı. Lucia dinlenme odasından çıktı. Koridorda yürürken, bir hizmetçi acele adımlarla ona yaklaştı ve başını eğdi.

"Majesteleri Dük bu hizmetçiyi Düşes'in yokluğunun uzun süreceği endişesiyle gönderdi."

Dinlenmek için ayrılalı sadece 30 dakika olmuştu. Lucia utandı çünkü etrafındaki insanların onun bekleyemediği ve onun için bir hizmetçi gönderdiği hareketlerini olağandışı göreceklerini düşündü.

"Git ve ona yolda olduğumu söyle."

Hizmetçi eğildi ve hızla geldiği yoldan geri döndü.

"Efendimiz her zaman leydi için bakınıyor."

Onu takip eden hizmetçi ekledi.

"Benimle dalga mı geçiyorsun?"

"Hayır, Leydim. cesaret edemem. Öyle diyorum çünkü iyi görünüyor. Daha sonra evlenirsem, Efendi ve Leydi gibi yaşamak istiyorum.”

Lucia, hizmetçinin gıptayla karışık dalkavukluklarını duymaya aldırmadı. Başkalarının gözünde o kadar iyi görünüp görünmediklerini merak etti ve biraz mutlu oldu. Bugünlerde onunla olan ilişkisi kesinlikle iyiydi.

Yüzünü görmek için kuzeyde oldukları zamana göre daha az zamanı olmasına rağmen, daha da yakınlaşmışlardı. Kuzeyde olduklarından tam olarak neyin farklı olduğunu düşünmeye çalıştı ama gösterebileceği belirli bir şey yoktu. Ama garip bir şekilde, söylediği her şey kulağa çok tatlı geliyordu.

Lucia neşe içinde yürüyordu ama biraz uzakta sohbet eden bir grup adam görür görmez adımlarını durdurdu.

Onu takip eden hizmetçi, "Leydim?" diye seslendi.

Lucia, elindeki şalı bir kalkanmış gibi sıktı. Nefesini düzene soktu ve tekrar yürümeye başladı. Yüzü doğrulayacak kadar yaklaştığında nefesini içine çekti. Sadece geçebileceğini umuyordu.

Birkaç adım sonra adamlardan biri Lucia'yı keşfetti ve gözleri açgözlülükle parladı. Lucia'nın tüm vücudunda tüyler diken diken oldu.

"Ooo. Düşes sizsiniz değil mi? Böyle güzel bir şahsiyeti selamlama fırsatı bulduğum için çok mutluyum.”

Lucia, adamın aşırı dramatik selamını görmezden gelemezdi. Düşesin ilk resmi sosyal çıkışında kaba davranması sadece dedikodunun hedefi haline gelirdi. Durup mide bulandırıcı adamın yüzüne bakmak zorunda kaldı. İfadesinin bozulmaması için bakışlarını kontrol etmeye odaklandı.

Adam Lucia'dan biraz daha uzundu. Hamile bir kadınınki gibi karnı olan tombul bir figürü vardı ve yağlı yüzü yoğun bir şekilde açgözlülükle kaplıydı. Sırıtan ağzı hizmetkarlıkla doluydu. Kurnaz gözleri, şu ya da bu şekilde gücü elinde bulunduran birini silip süpürme kaygısını gösteriyordu. Lucia'nın rüyasındaki kocasıydı, rüyasında bile görmek istemediği adam. Kont Matin.

“Ben Matin ailesinin başıyım ve Kont unvanı Horio Matin'in halefiyim. Ne yazık ki. Sizi daha önce uzaktan gördüm ama şimdi daha yakınım, güzelliğiniz daha da parlıyor. Taran Dükü Majestelerine büyük saygı duyuyorum. Taran'ın Büyük Dükü'ne selamlarımı iletebilmek benim için büyük bir onur."

Kont Matin dilini salladı ve kötü bir tüccar gibi avuçlarını ovuşturdu.

Lucia şu anki duygularını tanımlayabilirdi. iğrenme. Ve korku. Kont Matin rüyasında bir umutsuzluk duvarıydı. Evlilik hayatı karanlıktı. Yine de Lucia'nın dayanabilmesinin nedeni, ironik bir şekilde hiçbir şey bilmeden evlenmiş olmasıydı. Normal bir evliliğin nasıl olduğunu biraz bile bilmiş olsaydı, bu kadar boyun eğmiş ve merak içinde yaşamazdı. Rüyasının anısı bir kabussa, evliliği artık kırmak istemediği bir yanılsamaydı.

Bu yüzden Kont Matin ile karşılaştığında, illüzyonları kırılmış gibi sırtı dehşet içinde patladı. Lucia nadiren başkalarına karşı karanlık duygular beslerdi. Biraz üzücü ya da rahatsız edici şeylerden sıyrılan bir tipti. Ancak, Kont Matin söz konusu olduğunda ondan çok nefret ediyordu. Bu yüzden pelin otu yedi, kısırlığına sebep oldu ve kendini kocasına evlenme teklif ederken buldu. Tüm bunlar, Kont Matin'in üzerine düşürdüğü gölgeden kurtulma mücadelesiydi.

'Bu adam... o her zaman bu kadar küçük müydü?'

Lucia, Matin Kontu ile her an yüzleşmeye hazırdı. Düşes olmasına rağmen kalbinin derinliklerinde hafif bir korku vardı. Ancak gerçekte karşılaştığı Kont Matin çok köhneydi. Yapısı şövalyeleri geride bırakan kocasına kıyasla o bir cüceydi.

Kocasının(Hugo) geniş göğsünü ve sıkı kucaklamasını hatırlayınca endişesi kayboldu. Kocası bu adama bir tekme atsaydı, çok uzaklara uçardı. Her nasılsa, önündeki adam çok acınası görünüyordu ve Lucia'nın korkusu yavaş yavaş kayboldu.

"Düşes. Majesteleri Dük'e selamlarımı iletmem için bana bir şans verir misiniz? Yanında çok seçkin insanlar var, benim gibi değersiz biri onun gözüne giremez ama ben Majesteleri Dük'ün elleri ve ayakları olmaya hazırım. Bana bir şans verirseniz, bu lütfu asla unutmayacağım.”

Çoğu zaman Lucia, Kont Matin'in güç konusundaki anormal saplantısını anlayamadı. Matin ailesinin kendine ait bir bölgesi vardı, aile tarihi derinlere iniyordu, yaşamak ve mevcut koşullarından memnun olmak için yeterliydi.

'O hala aynı. Gerçekten de insanlar kolay değişmez.' (Lucia)

Matin Kontu sanki ayakları yanıyormuş gibi bir ileri bir geri dolaşmıştı ama o hem Veliaht Prens'in hem de karşı tarafın gerçekten istemediği boş bir tahıldı. Aslında iki taraf için de bir fark yaratmayan biriydi. İster gücü, ister zenginliği, ister kendi yeteneği olsun, bunların pek bir önemi yoktu.

Kont Matin kabul etmek istemiyordu ama nüktedanlığının sınırına gelmişti. Vücudunu sudan ne kadar dışarı atarsa ​​atsın istediği diğer gölete ulaşamadı.

"Bu bizim ilk görüşmemiz ama kabalık ediyorsunuz. Majesteleri Dük ile bir işiniz varsa, doğrudan onunla konuşun."

Lucia yüzünde ciddi bir ifadeyle konuştu. Düşes olsa bile, ilk karşılaşmalarında yaşlı bir soylu Kont'a karşı çıkan tonu kabaydı. Lucia, adamın bir daha onunla konuşmasını istemiyordu. Gölgesini görmekten bile nefret ediyordu.

Bu kişiyle olan korkunç kaderi artık gerçekte yoktu. Bu yüzden kasıtlı olarak kaba bir şekilde konuştu.

Lucia, Kont Matin'in koyu renk gözlerinde utanç ve kızgınlık parıltısı görebiliyordu. Lucia rüyasında Kont'un gözleri her böyle olduğunda korkudan titriyordu. Onun içinin büküldüğü ve gaddarlığının ortaya çıktığı zamanlardı.

Lucia belini düzeltti. Kibirli görünmeyi umdu ve yanından geçti. Kalbi biraz gergindi ama sanki göğsüne bastıran bir şey kaldırılmış gibi son derece mutlu hissediyordu.

Lucia güleceğini hissettiği için dudaklarını ısırdı. Artık rüyasındaki kabustan tamamen kurtulduğunu anladı.

'Onu sebepsiz yere tokatlasam bile bana bir şey yapamaz.'

Lucia'nın arkasında Taran Dükü vardı. Onu hayattaki tüm fırtınalardan koruyacakmış gibi tutan güvenilir bir koca. Yenilmez olmayabilir, ancak bu tür çöplerden kurtulmak için yeterli güce sahipti. Rüyasında olduğu kişi, o adamdan korkarak titreyen kişi artık yoktu.

Lucia birden Hugo'yu görmek istedi ve adımlarını hızlandırdı. Bunu ona açıklayamasa da sevincini onunla paylaşmak istiyordu.

'O adam sonunda rüyadaki gibi sefil bir şekilde ölecek.'

Lucia'nın adımları yavaşladı.

‘…Ölmeyebilir. Gelecek değişiyor.'

Evliliklerinin beşinci yılında olduğu zamanlardı. Kral, kendisine karşı çıkanları sessizce izliyordu ve sonunda kılıcını çekti. Daha sonrası 'Kanlı 100 Gün' olarak bilinen çilenin başlangıcıydı.

İlk başta, Kont Matin kralın tarafındaki partiye katılmak için elinden geleni yaptı, ancak saflara katılamayınca, ayaklarını karşı tarafa daldırdı. Korkak Kont Matin'in gerçekten isyan etmeyi planlamasına imkan yoktu. Ne cesareti vardı ne de yeteneği. Niyeti, iktidardakilere öyle ya da böyle kendini sevdirmekti.

Muhalif güçler de Kont Matin'in bariz niyetinin farkındaydı. İlişkileri birbirlerini kullandıkları bir ilişkiydi. Böyle bir ilişkide, zayıf tarafın yenilmekten başka seçeneği yoktu.

Kont Matin, sanki aktif olarak katılmış ve geri çekilememiş gibi kendini kaptırdı. Kont Matin'in asılsız suçlamalarını kimse bilmiyordu. Kralın bakış açısından, birlikte yok edilseler bile kaçırılmayacak tortulardı. Ve Kont'un desteklediğine inandığı iktidardakilerin hepsi boyunlarını kaybetmişti.

Derin geçmişi olan Matin ailesi bir gecede yok edildi. Kont askerler tarafından yakalandı ve uygun bir yargılama yapılmadan başı kesildi. Hane halkının tümü götürüldü ve kısa bir süre sonra başları kesilmeye mahkum edildi. Uzun bir süre sonra, Kont'un Akademi'deki en küçük oğlu Bruno'nun yangından kaçmak için başka bir ülkeye kaçtığı duyuldu.

Lucia rüyadaki anılarını hatırlayınca vücudu titredi. Askerlerin geldiği gecenin anısı başlı başına korkuydu. O sırada 'Kanlı 100 Gün'e öncülük edenin Taran Dükü olduğunu duymuştu.

'O gece yakalansaydım, belki de onun elinde ölebilirdim.'

Lucia, Matin Kontu'nun konutuna yapılan saldırının olduğu gece askerlere Taran Dükü'nün önderlik edip etmediğini bilmiyordu. Sonuçta onu şahsen görmedi. O gece onun için baskıyı ve kurtuluşu simgelemişti. Korku dolu bir geceydi ama Lucia özgürlüğüne kavuşmuştu. Matin Kontesi Vivian'ı terk ederek Lucia olmaya geri dönebildi. Gökler ona yardım etmişti. Bu olay olmasaydı, Lucia tüm hayatını rüyada geçirecek ve Matin Kontesi olarak ölümüne kadar acı çekecekti.

'Unut gitsin. O adam ölse de ölmese de benimle bir ilgisi yok.'

Kendine o çöpü sürekli hatırlatmasına gerek yoktu. Buna değmezdi.

‘…Yine de ölse iyi olurdu. Çok sefil bir şekilde.'

Lucia, masum Kontes ve diğer hane halkının çatışmaya bulaşmasını ve ölmesini istemese de, karanlık zihni Kont'un ölümünün rüyada gördüğü gibi olmasını umuyordu.

"Düşes."

Lucia parlak bir gülümsemeyle yolunu kapatan adamı görür görmez sinirinin arttığını hissetti. Bu üst üste üçüncü istenmeyen yüzdü, önce Falcon Kontesi, sonra Matin Kontu ve şimdi de bu. Bu yüzden birçok insanla yapılan partilerden nefret ederdi. Beklenmedik şeyler olmaya devam etti ve görmek istemediği insanları görmeye devam etti.

"Beni hatırlıyor musunuz? Geçen gün sizi selamladım. Ben Dük Ramis'ten Kont David Ramis."

Lucia sadece sert bir ifadeyle başını salladı. David'in gözleri onun rahatsız edici ifadesini görmedi. Ona göre, Lucia'nın ışıltısı gözlerini kamaştırırken, ona utangaç bir baş selamı veriyor gibiydi.

"Mütevazı bir ölçüyle, Düşes'in güzelliğini basit bir şiire koydum. Lütfen bir göz atarsanız sevinirim."

Gül bahçesinde karşılaştıkları günden beri, David her zaman yanında bir aşk mektubu taşımıştı. O günün fantastik ilk karşılaşmasından sonra, Lucia'yı düşündüğünde David'in gözleri her zaman parıldıyordu. O gün güzel sesinden duyamadığı adını öğrenmişti.

Vivian. Ne kadar asil ve güzel bir isim.

Onun için doğmuş bir isimdi. Evli olsaydı ne söylenebilirdi? Bir erkek ve bir kadın aynı gönülleri paylaşsalardı, bu tür sıradan koşullar onları engelleyemezdi. Şu anda, çok fazla açgözlü değildi. Düşesle mektuplaşırken sadece birbirlerini biraz tanımak istiyordu.

Lucia zarfa baktı. Birinin evli olup olmadığına bakılmaksızın, aşk mektupları alışverişi basit bir olay olarak görülüyordu. Birkaç kural vardı. Bir erkeğin bir kadına vermesi sorun değildi, ama tam tersi durum ağızların açılmasına neden olurdu. Bir erkekten aşk mektubu alırken, bir kadın bunu şahsen almamalı, hizmetçi veya yanındaki kişi onun adına kabul etmek zorundaydı.

Hizmetçi, "Kabul etmeli miyim?" diye sorar gibi Lucia'ya baktı. Lucia karşılık olarak başını salladı.

"Sör Ramis. Lütfen kalbini geri al çünkü kabul edemem. Ben zaten kocamla birlikte yaşlanmaya yemin ettim.''

David hazırlıksız yakalandı. Aşk mektupları soylu bir kadının dış çekiciliğinin bir ölçüsünü temsil ettiğinden, çok az reddedilme vakası vardı. Soylular için, birinin karısı veya sevgilisi böyle bir şey aldığı için gücenmek onur verici değildi. Aksine, bununla gurur duymak tipikti.

"Düşes. Her ihtimale karşı… Yanlış anlarsınız diye söylüyorum ama sadece birkaç mısra yazdım. Madam olarak erdeminize zarar vermez.”

"Bana gelenekleri öğretmenize gerek yok. Almamam günah değil, değil mi?”

“…Şey, bu…”

“Kocam bir parçası olmadığı sürece özel bir konuşma yapmak istemiyorum.”

Lucia kötü bir ruh halinde olduğu için açık açık konuştu. Ne yazık ki David için zamanlaması kötüydü. David'in bakışları Lucia'ya veda ederken onu takip etti ve yanından geçti. Yüzü aşağılanmadan kızarmıştı ve yumruklarını sıktı, elindeki zarfı ezdi. Onu her zaman takip eden takipçileri birkaç adım öteden izlediler ve mahcup bir ifadeyle bakışlarını beceriksizce çevirdiler.

İnsan ilişkilerinin karmaşık olduğu aristokratik toplumda, her zaman söz ve davranışlarına dikkat edilmeli ve düşman yaratmamaya çalışılmalıdır. Yüzleşmeyi çok ciddiye alan aristokrat toplumda, birinin diğerini bu kadar açık bir şekilde reddetmesi, Lucia'nın yaptığı gibi aşağılayıcı olduğu ölçüde nadir görülen bir şeydi. Gerçekten de aşağılayıcıydı.

'Böyle bir kadın neden Taran Dükü ile evlendi?'

David'in midesi kıskançlıktan burkuldu. Kalbinin kocasına olan sadakatini korumak istemesi bile onu her zamankinden daha asil gösteriyordu.

David partiye geç gelmişti. Dükal Taran çifti çoktan gelmişti ve diğer insanlarla ayrı ayrı konuşuyorlardı. David Düşesi görür görmez çırpınan kalbini kontrol edemedi. Düşes, onu gül bahçesinde son gördüğünden daha güzeldi. O zamanlar bir peri gibiyse, bu sefer bir tanrıça gibiydi.

Düşesin soylu kadınlarla çevrili olduğu yere yaklaşamazdı. Kız kardeşi Düşes'in yanında duruyordu ve onu biraz uzakta bulmuştu. Ona açık bir bakış attı ve başını salladı. David, kız kardeşinin uyarısını görmezden gelemezdi.

Ne olursa olsun, Taran Dükü'ne bir kahraman gibi davranan insan kalabalığına katılmak istemiyordu. Başka seçeneği olmadığı için, takipçileriyle birlikte parti mekanının çevresinde amaçsızca gezindi. Ancak takipçilerinin çok uzun süre sıkıldığına dair işaretleri görmezden gelemezdi. İsteksizce parti mekanına girdi ve ardından Düşesi keşfetti. Dünyanın tepesindeymiş gibi mutlu hissediyordu.

Ama şimdi kendini her şeyini kaybetmiş harap bir ülkenin kralı gibi hissediyordu. David hem aşağılanma hem de üzüntü hissetti ve başı öne eğik bir şekilde durdu. Bu onun ilk kalp kırıklığıydı.

'İnsan bir şeye ne denli sahip olamıyorsa, onun için o kadar endişelenir. Sör Ramis.'

Anita uzaktan izledi ve soğuk bir şekilde gülümsedi. Aklına iyi bir fikir geldi.

'Düşesi çevreleyen bir skandal...'

Bir kişinin pozisyonu ne kadar ulaşılmazsa, eğer işin içindeyse bir söylenti o kadar kontrolsüz olabilir. Orman yangını gibi yayılan söylentilerin daha büyük süslemeleri vardı.

Taran ailesinin Madam'ı sosyal çevreyi sarsan bir skandalın merkezinde olsaydı Taran Dükü nasıl tepki verirdi? Kadınları gerektiği gibi alıp terk eden Dük, karısını terk edecekti.

'Önceki kralın birçok prensesinden biri Düşes oldu ve sonra boşanmış eski Düşes oldu.'

Anita bunu çok beğendi. Sosyal çevrede 10 yıl konuşulabilecek bir skandaldı. Anita, David'e baktı ve anlamlı bir şekilde gülümsedi. Ne olursa olsun, Ramis Dükü'nün varisinden yararlanma şansı olacaktı.

Ç/N: Hoşt be hoştt tek tek gelin. Gerçi öyle geldiniz zaten ama hepinizi peşpeşe 2 bölümde beklemiyorduk asdfghjkl Çeviriye elimin gitmemesine hak verin aa dostlar 

Önceki Bölüm                                                                                           Sonraki Bölüm