Riftan's POV - Under The Oak Tree
16. Bölüm
Sıkışık alanı garip bir sessizlik doldurdu. Riftan'ın kulakları, büyücünün önünde soyunmuş gibi kıpkırmızı yandı. Yere tekme attı ve sözlerini açıkça tükürdü.
"Boşver. Unut gitsin."
''H-hayır, yani, tabii ki! Senin için istediğin kadar yaparım. Karmaşık bir büyü bile değil." Büyücü aceleyle bağırdı. Sesinde ani bir parlaklık belirdi. "Elbette böyle sıkışık bir mağarada rahat rahat dinlenmek zordur. Lütfen buraya yat. Senin için harika bir illüzyon yaratacağım.”
Ruth'un çocukları yatıştırmak için kullanılan bir tona geçmesi onu rahatsız etti, ama çok yorgundu ve dinlenmeyi o kadar çok istiyordu ki, sinirini çabucak yendi. Riftan uysalca yere yattı, aldığı her nefeste mağaranın tuhaf küf kokusunu boğazına dolarken, küçük kayalar ve çakıllar sırtındaki eti rahatsız etti. Hoş olmayan ortama rağmen, o kadar bitkindi ki, buna aldırmayı bile göze alamazdı.
Başını çantasına dayadı ve cübbesiyle vücudunu örttü. Ruth yana doğru eğildi ve avucunu gözlerinin kenarına koydu.
''Anılarından en mutlu sahneyi kafanda çiz.''
Bir süre sonra büyücünün solgun parmak uçlarından beyaz bir ışık parladı ve Riftan'ın çevresi yavaş yavaş soldu.
Çiçeklerin kokusuyla kaplanmış hafif bir esinti saçlarını dalgalandırdı. Çok geçmeden, gözlerinin önünde güneşli bir yaz gününün manzarası açıldı. Ağaçların yeşil yaprakları, aralarından güneş ışınları kaçarken zümrüt gibi parıldıyordu. Manzaranın içinden geçerken, açmış çiçeklerle dolu bir bahçe ortaya çıktı.
Riftan garip bir rahatlama hissetti ama gözleri ağacın gölgesinde oturan kıza kayarken kemiklerinin her santimini acıtan bir özlem duygusu sardı. Siyah köpeğini sıkıca kucaklıyor, kollarını ve yüzünü onun tatlı kürküne gömüyordu. Bu hassas manzarayı izlerken kalbinin bir köşesi acıyla sıkıştı. O da bir zamanlar tıpkı onun gibi tutulmayı arzulamıştı. Sıcak, yumuşak kollarda güvenle kucaklanmak için can atıyordu.
'…bu sadece bir yanılsama.' Riftan kendi kendine mırıldandı. Bu sadece büyünün yarattığı bir yanılsamaydı, ama büyüleyici iç çekişi kalbini ele geçirdi ve onu bırakmayı reddetti.
O zaman ona baktığında, tüm acılarını unuttu. Şimdi hala aynı hissediyordu. Ancak, barışçıl sahne sis gibi kaybolurken, sert bir gerçekliğe geri döndü. Riftan, tek bir ışık huzmesine izin vermeyen soğuk, karanlık mağaraya geri döndüğünü fark edince içini çekti.
"Şimdiden uyandın mı?"
Yanında çömelmiş olan büyücü, ona sorarken genişçe esnediği için uykulu görünüyordu. Riftan sessizce oturdu.
Sonunda, gördüğü her şey sadece bir yanılsamaydı. Sadece bir anlık rahatlıktan başka bir şey değil. Kalbindeki boş duyguları sildi ve büyücüden onları mağaradan çıkarmak için çalışmaya devam etmesini istedi. Sonunda mağara ağzına ulaştıklarında, şafak ışığı gözlerini deldi. Dağdan aşağı inerlerken Riftan bitkin büyücüye destek oldu. Keşif ekibiyle tekrar bir araya geldiler ve dün gece meydana gelen kazayı bildirdiler ve bir arama ekibinin hala mağarada mahsur kalanları hemen kurtarmasını istedi.
Yarım günlerini toprak yığınlarını kazarak geçirdiler. Mucizevi bir şekilde hayatta kalan sekiz kişi vardı. Geri kalanlar ne yazık ki günü görecek kadar yaşamadılar. İş kollarında bu tür kazalara sıkça rastlandığı için kimse bu konuda bir telaşa kapılmadı. Riftan, yaralıların kışlaya taşınmasına ve rahiplerin kutsaması için cesetlerin alınmasına yardım etti. Ancak tüm bunlardan sonra nihayet düzgün bir şekilde dinlenebildi.
Bu olaydan sonra, keşif gezileri yaklaşık iki hafta daha devam etti. Sözleşmeleri sona erdiğinde, Kara Boynuz Paralı Askerleri doğrudan kuzeye gitti. Çalışmaları, sürekli olarak ülkeler arasında dolaşmalarını, çatışmaları ve canavarları takip etmelerini gerektiriyordu. Livadon'daki görevleri bittiğinde, ciddiyetle işlerini yapmaya başladıkları Balto'ya geçmekten çekinmediler.
Balto'ya taşınmak Riftan'ı hayal kırıklığına uğrattı. Ülkenin toplumu kiliseden büyük ölçüde etkilendi ve Whedon veya Livadon'a kıyasla daha bağlıydı. Karışık ırklardan veya yabancı kökenlerden insanları ayırt etmek, kuzeyliler arasında kök salmıştı ve ona herkesin kaçındığı zorlu görevlerden başka bir şey bırakmadı.
Soylulara ve aristokratlara eşlik ettiği zamanlar oldu, ancak daha sonra olgunlaşmamışlıklarından bıktığı için kasıtlı olarak bu tür görevlerden kaçındı, ona hor baktılar ve ten renginden dolayı onu bir barbar olarak gördüler. Ancak, ejderha alt türlerini avlama konusundaki ünü sayesinde, sürekli olarak benzer görevler ona geldi. Her biri onun hayatını kumara yatırdı, ancak tazminat adilse onları kabul etmekte tereddüt etmedi. Bu nedenle, taşan miktarda altın, zenginlik ve şöhret inşa edebildi. Ancak günlerini böyle geçirmesi, ertesi gün ölmeyeceğinin garantisini vermiyor ve hayatının amacının ne olduğunu merak etmesine neden oluyordu. Paralı askerlerin çoğu gizlice onun canlı geri dönmeyeceğini umuyordu, yoldaş gibi davranan Samon bile, şimdiye kadar kazandığı altını nereye sakladığını açıkça araştırdı.
Riftan, onları görmezden gelerek ve onlara göz kırpmadan hayatına devam etti, ama tüm bunlar yavaş yavaş yorgunluğunu artırdı. Kendisine hor bakan insanlara karşı dikkatli ve tetikte olması gereken bir ortamda zihinsel olarak sınıra zorlandı. Çok yorgun olan Riftan ara sıra Ruth'u arar ve onun için bir illüzyon büyüsü yapmasını isterdi. Sonrasında hep bir boşluk hissi ile uyanmasına rağmen, en azından illüzyonları sırasında rahatlayabiliyordu. Aklındaki kız, giderek daha sevimli ve sevecen hale geldikçe daha görkemli hale geldi.
Bulutlar gibi nazikçe dalgalanan ve dolgun saçları, küçük fildişi yüzü ve bir kış gününde bir göl gibi parıldayan kristal gözleri... cehennem hayatını bir an için bile unutabilmişti.
Şimdi nasıl olduğunu hiç durmadan merak ettiği zamanlar oldu. Onun ne kadar büyüdüğünü düşünürdü ya da ormanda tek başına yürürken tekrar incineceğinden endişelenirdi ya da bahçede somurtkan bir ifadeyle dolaşmaya devam etmesinden.
Ne zaman böyle düşünceler aklını doldursa, kendine gülmeden edemiyordu. Kız için endişelenecek olan kimdi? Ne düşündüğünü başka biri duysaydı, o kişi muhtemelen midesini bu kadar çok gülmekten alıkoyardı. Ancak, aptalca olduğunu düşünse de onu düşünmekten kendini alamıyordu.
"İllüzyonlara çok fazla güvenmek iyi değil." İlk başta illüzyon büyüleri yapmaya istekli olan Ruth, sonunda sık sık onu yapmasını isteyen Riftan'ı uyardı. "Bu büyü aslında düşmanların kafasını karıştırmak için tasarlandı. Bunu sana çok sık yapmaktan iyi bir şey çıkmaz.''
''…Ne kadar istersen öderim, fiyatını söyle.'' Riftan açıkça homurdandı ve büyücü sanki gücenmiş gibi kaşlarını çattı.
"Parayla ilgilenmiyorum bile. Şu anda senin için gerçekten endişeleniyorum, Sör Calypse."
"İşe yaramaz şeyler için endişelenmeyi bırak! Bir ya da iki saat illüzyonlara kapılmanın ne sakıncası olabilir ki?''
"Güzel yanılsamalar, gerçeklerden daha çok nefret etmeni sağlar."
Riftan dişlerini sıktı. Nitekim, ilerledikçe gerçekliği daha fazla hor gördü ve uyanmama ve sonsuza kadar fantezilerinde kalma dürtüsü hissetti. Ruth, gerçeğini deşifre edebilecekmiş gibi hafifçe iç çekti.
"Sanırım sana büyü yapmayı kabul etmekte aceleci davrandım. Sör Calypse gibi iradeye sahip birinin, bu tür fantezilere kapılmama gücüne sahip olacağını düşünmüştüm.''
"Lanet olsun, gerçeklikten daha da fazla nefret etmenin nesi yanlış? Zaten bu dünyada daha kötü olamam!"
"Öyle hissediyorsun çünkü onu illüzyonlarınla karşılaştırıyorsun." Büyücü çenesini kaldırdı ve kararlı bir şekilde konuştu. "Her neyse, bundan sonra sana illüzyon büyüsü yapmayacağım. Fantezilere tutunmayı bırak, gerçekte rahatlık bul. Sör Calypse'in sosyal becerilerini geliştirmesi gerekiyor."
Büyücü, Riftan'ın yüzüne kapıyı kapattı. Kapıyı kuvvetle tekmeledi, çatladı ve ahşabı ezdi, ama Ruth'tan yalnızca bir homurtu duydu. Sonunda, Riftan odasına geri döndü ve soğuk yatağa uzandı.
Ancak aklına gelen tek şey illüzyonlarında gördüğü sahneydi. Avuçlarını sertçe yüzüne sürttü. Tıpkı büyücünün dediği gibi illüzyona aşırı derecede bağımlı hale gelmiş olabilirdi. Böyle çocukluk anıları üzerinde kafa yorduğu için kendini yanıltıcı hissediyordu ama yorgun kalbini yatıştırmak için başka ne yapabileceğini bilmiyordu. Riftan pencereden hafif bir ışıkla parlayan hilale baktı ve çaresizce gözlerini kapadı.
***
"Gitmek istediğine emin misin?"
Eşyalarını toplayan Riftan, omzunun üzerinden baktı. Kara Boynuzlu Paralı Askerleri'nin lideri Gail, kapı pervazına yaslanmış, sinir bozucu bir şekilde ona bakıyordu.
"En azından şimdiye kadar sana göz kulak olarak gösterdiğim iyiliği ödeyemez misin?''
"Benimle ilgilendiğin bir zamanı hatırlamıyorum."
Riftan alaycı bir şekilde cevap verdi ve çantasını omzuna astı. Gail o kadar şiddetli bir şekilde nefes verdi ki, tüylü sakalı dalgalandı.
"Seni içeri aldığımda sana yiyecek ve yatacak bir yer verdim, ama sen nankörlük ediyorsun."
Riftan küçümseyici bir şekilde güldü. Gail, paralı askerlere yeni katıldığında onu canavarlar için yem olarak kullandı. Bir kere bile bedelsiz bir şey aldığını hatırlamadı.
"Sana hiçbir şey borçlu değilim. Ağzıma giren her yudum suyu hak ettim. Bunu inkar mı ediyorsun?''
"Küstah piç." Riftan'ın iddiasına karşı koyamayınca hırıldadı ve yumruğunu duvara vurdu. ''Doğuda kaynayan bir iç savaş var. Sahip olduğumuz en güçlü güç sensin!''
"Bu beni ilgilendirmez."
Riftan'ın açık sözlü cevabından rahatsız olmayan Gail, durmadan dürttü. "Bir daha düşün. Savaşa efsanevi bir katkıda bulunursan, Balto'dan bir parça toprak alma şansın var. Yaptığın şeyi iyi yaparsan, bunun için cömertçe ödeneceğinden emin olacağım. Yirmi yaşını geçtiğinde seni kaptan yardımcısı bile yapacağım. Ve Balto'nun tek tip ordusu olursak, birlik komutanı sen olacaksın."
Riftan'ın dudakları alaycı bir şekilde büküldü. "Beni aptal mı sanıyorsun? Bu topraklarda olduğum sürece, putperestlerin kanını taşıyan bir melezden başka bir şey olmayacağım. Üzgünüm ama artık böyle algılanmaktan acı çekmek istemiyorum.''
Gail'in tüylü yanakları karşılık verecekmiş gibi seğirdi ve sonra hızla arkasını döndü. "İyi. Seni daha fazla tutmayacağım. Gitmek istediğin yere git. Yaptığın şeye bakılırsa, zaten yakında öleceksin ama en azından boynunun Balto'nun sınırlarını aşması için dua edeceğim. Bir hortlağa dönüştüğünde çok fazla baş belası olmazsın.''
Adam daha sonra uzaklaşırken ayaklarını yere vurdu. Riftan, kalan tüm ekipmanını asık suratla kaptı ve odadan çıktı. Hanın arka kapısından dışarı çıktığında, buzla donmuş gümüşi arazi önünde açıldı.
Balto'nun kuzeybatı bölgesi dört mevsim boyunca kar ve buzla kaplıydı. İnsanların bu kadar ıssız bir yerde yaşaması düşünülemezdi. Doğuya doğru geniş bir otlak alanı yayılıyordu, ancak mevsimin geri kalanı geldiğinde ve koyun ve at gibi sığır yetiştiren insanlar, arazinin bir çorak araziye dönüştüğü için güneye seyahat etmek zorunda kaldığında canavarlar tarafından öldürüldüğü için bu bile boşunaydı.
Riftan bir vagona binmeden önce iğrenç donmuş topraklara baktı. Ona veda etmek için gelen tek bir kişi yoktu. Kendini rahat hissederek bir saman yığınına yaslandı.
Güneye gidelim. Herhangi bir yer buraya kıyasla daha iyi olur.
Riftan, arabacının gitmesi için bir işaret salladı. O sırada biri vagona atladı. Riftan öfkeyle kaşlarını çattı. Ruth, sanki yapması doğal bir şeymiş gibi karşısına oturdu.
Ç/N: Küçücük yaşta erken büyümek zorunda kaldı Riftan'ım.. Hani bazen çabuk öfkelenen ve aşırı argo kullanan biri olması da hep bu yüzden. Yetiştiği ortam ve çevresindeki insanlar yüzünden böyle büyüdü.. O yüzden bugünkü karakterini anlamak biraz daha kolay olmalı artık herkes için