Riftan's POV - Under The Oak Tree 

17. Bölüm 

"Geç kaldığım için özür dilerim. Düşündüğümden çok daha fazla toplanacak şey vardı.''

Büyücü, ayrılışına katılmak için onunla önceden anlaşma yapmış gibi küstahça gülümsedi ve sonra elini taşıdığı, kendi fiziği için çok ağır ve büyük olan çantaya vurdu.

''Bir at satın almak istedim ama burada hayvancılık gülünç derecede pahalı. Sınırı geçiyorsak, güney bölgesine vardığımızda önce bir atı emniyete almalıyız.'' Ve uzun bir esnemeyle bir saman yığınına yaslandı. "Pekala o zaman ben uyuyacağım. Lütfen varış noktasına vardığımızda beni uyandır. ''

Riftan, Ruth'a soğuk bir bakış attı ve onu yakasından yakalamak için ayağa fırladı. Büyücü yüksek sesle bağırdı. "Aaaack!"

Biraz bile umursamadı ve onu dışarı atmaya çalıştı. Büyücü daha sonra umutsuzca vagonun korkuluklarına tutundu ve acil bir sesle bağırdı.

"B-bekle, bir saniye! Bunun hakkında konuşalım! Benim de ayrılmak için nedenlerim var."

Riftan ona soğuk soğuk bakmaya devam etti ve tutuşunu dikkatsizce bıraktı. Büyücü daha sonra vagona geri döndü ve valizini sıkıca tuttu.

"Fazla olmuyor musun? Tek bir tereddüt etmeden beni dışarı atmaya çalıştığına inanamıyorum! Biz birlikte deneyimlerimizden payımıza düşeni almışken nasıl bu kadar acımasız olabiliyorsun!''

Riftan, Ruth'un itirazlarını görmezden gelerek öfkeyle homurdandı. "Başka bir vagon bul ya da bir sonraki kasabada bir at bul. Nereye gittiğin umurumda değil ama beni takip etmeyi aklından bile geçirme."

Büyücü onun sözleriyle irkildi. "Bu soğuk tavrını sürdürecek misin?"

Riftan cevap vermeye değmeyeceğini düşündü, bu yüzden oturdu ve ona arkasını döndü. Vagonun karda yuvarlanan tekerleklerinin sesi uzun süre devam etti. Rahatsız edici sessizlikte Riftan'a bakan Ruth çok geçmeden konuşmaya başladı.

"Sör Calypse'in yanımda olması daha faydalı. Bir büyücüye sahip olmak size daha fazla komisyon ücreti kazandıracak ve bu, tek başınıza dolaşmaktan çok daha güvenli."

"Hangisi daha güvenli?"

 Riftan'ın gözleri fal taşı gibi açıldı ve büyücüye ürpertici bir bakış attı. Ruth sadece omuzlarını silkti ve açıkçası kabul etti.

"Böyle bir yerde yalnız kalmak istemiyorum! Buradaki büyücülere davranış biçimlerinden hoşlanmıyorum. Dürüst olmak gerekirse, beni her zaman kilisenin jürisine sürükleyeceklerinden korkuyorum ve başka kimsenin beni koruyacağını düşünmüyorum.''

Riftan dişlerini sıktı. Onu korumak gibi bir niyetim olmadığını bu adama daha kaç kez söylemem gerekiyor?

"Bunun benimle ne ilgisi var?"

Ruth'un yüzü onun acımasız cevabıyla kıpkırmızı oldu.

''Sınırı kendi başıma geçmeye çalışırsam, hayatta kalmazdım. Hırsızlar tarafından soyulacağım, sapık soylular tarafından taciz edilmek için bir insan kaçakçısı tarafından kaçırılacağım ya da bir canavar tarafından yutulacağım! Sonumun böyle olmasıyla iyi olacağından emin misin? Sör Calypse'in hayatını birkaç kez kurtardım ama hayat kurtarıcına nasıl böyle davranabilirsin?!"

Riftan tiksinmiş bir yüzle kulaklarını kapattı. Tiz bir sesle cıvıldayan büyücü şimdi pantolonunun eteklerine yapışarak sızlanmaya başladı.

"Ben üst düzey bir büyücüyüm. Büyücü Kulesi tarafından alkışlanan dahi bir büyücü! Arkanı kollayacağım, peki bununla ne derdin var? Bunu bu kadar acımasızca reddetmenin nesi bu kadar kötü?!"

"Şey... Bunu bırakmayacak mısın?!"

"Burada ölsem bile gitmene izin veremem! Dürüst olmak gerekirse, diğer paralı askerlere güvenemem! Beni kolladığın için övünmeseydim, bütün hisselerimi alırlardı. Vaktim varken insanların para kazanması için çılgınca ve akıl almaz şeyler yapıyorum ama kimse bana senin kadar para ödemiyor!''

Riftan avucuyla ensesine bastırdı ve nefesinin altından küfretti. Gerçekten, adamın hileleri ve yeteneği birçok yönden faydalıydı, deneyimi sayesinde kriz zamanlarında özellikle iyileştirme ve savunma büyüsünde övgüye değer refleksler gösterdi. Ancak gürültücü adamın onda uyandırdığı sinir dayanılmazdı. Riftan amansızca büyücüyü uzaklaştırdı.

"Bak buraya, sana defalarca yalnız olmaktan rahat olduğumu söyledim. Seni koruyacak birine ihtiyacın varsa, başka birini bul. Yeteneğinle, sadece bir ya da iki kişi seni işe almaya istekli olmayacak, öyleyse neden bana bu kadar bağlısın? Üst düzey bir büyücü olduğunuzu duyan her lord sizi kollarını açarak karşılayacaktır!"

"Öyle diyorsun ama doğru değil!" Büyücü, gür saçlarını hayal kırıklığıyla çekerek acı bir şekilde bağırdı. "Etrafta dolaşıyorum çünkü Büyücü Kulesi'nden saklanıyorum. İsyan ettiğimi ve diğer büyücülerin beni küçümsediğini öğrendiğinde hiçbir lord beni yanında tutmaya cesaret edemez.''

Bunu ilk defa duyuyordu. Ruth'un belirsiz, karmaşık bir duruma bulaştığını zaten sezmişti ama Büyücü Kulesi'ne sırtını döndüğünü düşününce... neler yapabileceğini hayal bile edemiyordu.

Riftan başparmaklarını zonklayan şakaklarına bastırdı. Büyücü son derece zavallı görünüyordu ve o da ısrarcıydı, kesinlikle ne olursa olsun peşinden koşacaktı, bu yüzden onu bayıltmadan yere sermedikçe onu yerden kaldırmak zor olacaktı, ama o kadar ileri gitmek istemiyordu. Sonunda, Riftan istifasını yanıtladı.

"İyi. Bana katılmana izin vereceğim. Ancak bunun için birkaç koşul olacak.''

"Koşullar?"

Onayladı. "Gerekmedikçe benimle konuşma."

Ruth'un alt dudağı dışarı çıktı. Riftan gözlerini kıstı ve kararlı bir şekilde konuştu, konuşmasını kelimesi kelimesine vurgulayarak.

"Gereksiz sorular sorma. Sinir bozucu olma, beni sinirlendirme ve yokmuşsun gibi sessizce beni takip edersen…''

Büyücü homurdandı. "Neden ağzımı kapatmıyorsun?"

Riftan dişlerinin arasından sert bir şekilde konuştu. "Bunu yapamıyorsan, o lanet olası vagondan hemen in!"

''…yapamayacağımı kim söyledi?'' Ruth hemen kuyruğunu indirdi. "İyi. O kadar sessiz olacağım ki yanında olduğumu bile fark etmeyeceksin."

Riftan ona şüpheyle baktı ve küçük bir iç çekti. Atmosfer tamamen değiştiğinde, Ruth hafifçe mırıldandı ve soğuk rüzgarın ısırmasından kaçınmak için vücuduna bir battaniye sardı. Yolculuğun çıldırtıcı derecede sinir bozucu olacağı belliydi. Riftan dişlerini sıktı ve gözlerini kapadı.

***

Beklentilerinin aksine, büyücü sahip olabileceği en kötü yol arkadaşı değildi. Çoğu zaman, bir battaniyeye sarılı halde uzanmış, kaygısız bir şekerleme yapıyordu. Ve uyanıkken, şenlik ateşi yakmak ya da yemek hazırlamak gibi üzerine düşeni de özenle yaptı.

Bazen kendi kendine homurdandığında ya da Riftan'ı rahatsız ettiğinde sinir bozucu oluyordu ama büyücüye ciddi bir bakış attığında hemen ağzını kapatıyordu. Sonuçta, tahammül edebileceği bir şeydi.

Tam bir gün boyunca atlı vagonla seyahat ettiler ve küçük bir köyde dinlendiler. Neyse ki, güney bölgesine giden tüccarlara katılabildiler. İlk başta tüccarlar onları işe almak konusunda isteksizdiler, ancak paralı askerlerin çoğu zaten iç savaşa hazırlanmak için kuzeye seyahat etmişti, bu yüzden başka seçenekleri yoktu.

Riftan'a, tüccarlara Osyria'ya kadar eşlik ettiği için altı gümüş sikke ödendi. Gülünç derecede düşük bir meblağdı ama amacı para değil, seyahat etmenin bir yolu olduğu için pazarlık yapmaya zahmet etmedi. Üstelik kuzey bölgesinde onun gibi melez bir adamı tutacak bir tüccar aramak, samanlığa gömülmüş iğneyi aramaya benzerdi.

"İşte, ödeme bu." dedi Riftan, Ruth'a üç gümüş para vererek.

Büyücü bunu soğuk bir tavırla aldı ve ona hayal kırıklığına uğramış bir ifade verdi. "Bin mil seyahat edebilmemizin tek yolu bu mu?"

"Bir şikayetin varsa, şimdi Kara Boynuz Paralı Askerleri'ne geri dön. Bir aracın yoksa, bu tür ücretli işler bulmak yaygın bir şeydir.'' (Not – Aracılar, çalışacak paralı asker müşterilerini bulan kişilerdir, örneğin Samon)

Riftan açık açık cevap verdi ve valizini eyere yükledi. Arabalara düzgün bir şekilde eşlik edebilmeleri için iki at satın almaktan başka seçeneği yoktu. Riftan, binemeyeceği kadar zayıf görünen ata baktı, sonra yolculuğa hazırlanan tüccar grubuna baktı.

Grupları on iki paralı asker ve on dört tüccardan oluşuyordu. Tüccarların çoğu kuzeyli gibi iyi fiziğe sahip gibi görünse de, bir canavar veya hırsız sürüsüyle karşılaşmaları durumunda yardımcı olup olmayacaklarından emin olamıyordu.

Riftan, meraklı gözleriyle paralı askerlerin becerilerini ölçtü ve alayın ortasına gitti. Yolculuk için tüm hazırlıklar tamamlandığında köyden ayrıldılar ve güneye doğru ilerlemeye başladılar.

Yolculukları beklediğinden daha sorunsuz geçti. Yolculuklarının ortasında bir kar fırtınası onlara çarpsa da, kötü bir günde hırsızlar veya canavarlarla karşılaşma olasılığı daha düşük olduğundan, olumlu bir not vardı. Donmuş topraklardan güneydeki küçük bir kasabaya herhangi bir aksilik olmadan ulaşmayı başardılar. Orada dinlendiler ve doğruca sınıra gittiler.

Yaklaşık iki haftalık bir yolculuktan sonra, Riftan sonunda biraz otlak görebildi. Osyria'nın yağmur mevsimini belirleyen ovaları, taze yeşil bir renkle kaplandı ve bir grup geyik, hızlı akan bir dereden yavaş yavaş berrak su içti. Arabalarını dere kenarına yerleştirdiler ve atların otlarda otlamasına izin verdiler.

"Birkaç hafta içinde başkente ulaşacağımızı düşünüyorum."

Arabanın koltuğunda oturan bir tüccar haritaya baktı ve sormak için Riftan'a döndü. "Hedefimize ulaştığımızda ne yapmayı düşünüyorsun?"

Riftan şaşkın bir yüzle ona baktı. Her zaman ulaşılmaz bir aura giydiği için insanlar onunla konuştuğunda ihtiyatlıydı. Bir kuru et çiğnedi ve ekşi bir tonda cevap verdi.

"Birkaç gün dinleneceğim ve sonra yeni bir görev arayacağım."

Tüccarın yüzü aniden fark edilir şekilde daha parlak hale geldi. "Yaklaşık 10 gün kalıp mal satın alacağız ve sonra Balto'ya geri döneceğiz. Hala benim eskortum olacak mısın? Geri dönerken sana iki katını ödeyeceğim."

Riftan'ın dudakları köşede yukarı kalktı. Sınırı geçerken iki kez bir posta kurtadam yavrusuyla karşılaştılar. Saldırı sırasında sergilediği becerilerini gördükten sonra tüccarın ondan hoşlandığını tahmin etti. Riftan kuru etin kalanını ağzına tıktı ve ellerinin tozunu aldı.

"Teklifi takdir ediyorum ama reddetmek zorundayım. Şu an için Osyria'da kalmayı planlıyorum."

 Tüccarın yüzünü belli belirsiz bir hayal kırıklığı ifadesi kapladı. "Belki de kilisenin düzenlediği kılıç yarışmasına katılmayı düşünüyorsun?"

Riftan aniden gelen soruya kaşlarını çattı. "Kılıç Yarışması mı?"

"Duymadın mı? Kılıç ustalarının becerilerini sergilediği ve rekabet ettiği, tüm ülkelerden soyluların ve kraliyet ailesinin izlediği devasa bir yarışma. Senin gibi başıboş bir kılıç ustasının kendini tanıtması için mükemmel bir yer."

"Bu yarışmalar genellikle şövalyelerin katılmasıyla sınırlı değil mi?"

''Durum böyle değil, mızrak dövüşlerinde bile herkes özgürce katılabilir. Kılıç yarışmasına yüksek kilise ev sahipliği yapıyor ve yarışmaya katılım ücreti sadece iki denar.''

Rifan alay etti. İki denar, sıradan insanların hayatları boyunca zorlukla dokunamayacakları bir miktardı. Yüksek kilisede, statü için sahte bir hiyerarşik merdiveni tırmanmak için iş yapan bir grup şişirilmiş salak dışında hiçbir şey yoktu. Riftan matarasını çıkardı, kuruyan boğazını gidermek için içti ve soğuk bir şekilde cevap verdi.

"İlgilenmiyorum."

"Böyle becerilerle soyluların dikkatini çekeceğini düşünmüyor musun?"

Ç/N: Riftan Ruth ikilisi size de Shrek ile Eşek karakterlerini çağrıştırmıyor mu sadece soruyorum asdfghjkl Valla bakın youtube'tan Shrek ile eşeğin ilk tanışma sahnesini açın izleyin gülmekten ölürsünüz benzerlik karşısında asdfghjkl Bu arada bu kılıç yarışması Maxi'nin soylu öpücüklerden bahsettiği yarışma mı acaba hani Riftan'ın kılıcını kazandığı.. durun bakalım nerelere geldik

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm