Under The Oak Tree - 111. Bölüm
Yavaş Değişim Dalgası (2)
Işığın odayı doldurmasına izin vermek için perdeleri açtı ve raflara tek tek bakmaya başladı. Ancak çok geçmeden aradığı kitabı bulmanın umduğu kadar kolay olmadığını öğrendi. Kitapları kitaplıktan çıkardı, içindekileri tek tek kontrol etti ve tekrar tekrar geri koydu.
Döndüğünde Ruth'a sormam gerekir mi...?
Uzun bir süre kitapları karıştırdıktan sonra Max'in omuzları hayal kırıklığıyla düştü. Vazgeçmek ve kitap raflarından uzaklaşmak üzereyken, odanın tenha bir köşesinde, tehlikeli bir şekilde yığılmış bir yığının üzerindeki bir kitabın başlığı gözüne çarptı.
Kitabı çıkardığında, Max'in yüzü aydınlandı. Kitap, şifalı otların ve geleneksel ilaçların çizimleriyle doluydu. Anatol'un çevresinde birçok karanlık yaratık yaşıyordu. Dünle aynı türden olaylar her an tekrarlanabilirdi. Böyle bir döneme en azından biraz daha iyi hazırlanmak için iyileşme hakkında biraz daha fazla şey öğrenmesi gerektiğini düşündü.
Soluk kış güneşinde yıkanan pencerenin yanına, hararetle yazılmış kitabı dikkatle okumak için oturdu. Ancak şifalı bitkilerin çizimleri bulanık ve tanımlanması zordu.. ve tedavi söz konusu olduğunda… şey, ateşi düşürmek için çürüklere kül serpmek ve saçı çırpılmış yumurta ile kaplamak gibi şüpheli yöntemlerle doluydu.
Uzun bir süre okumaya çalıştıktan sonra, Max sonunda içini çekti ve kapattı. O kadar çok aradığı kitabın sonunda işe yaramaz olduğunu öğrendiğinde enerjisi yok oldu ve içindeki enerjiyi emdi.
Şifa büyüsünü az da olsa kullanabilen sadece bir kişi daha olsaydı rahat olurdu… Ben rahat olabilirdim.. ama…
Başka büyücüler kiralayabilir veya ana tapınaktan kendilerine yüksek rütbeli bir rahip gönderilmesini isteyebilirlerdi, ancak her iki yöntem de özellikle kolay değildi. Birkaç lord, büyük büyücüleri kendi bölgelerine çekmek için şiddetli turnuvalar düzenledi ve ayrıca Ruth, Osiria'daki ana tapınağın buraya asla yüksek rütbeli bir rahip göndermeyeceğini söylememiş miydi?
Max ayağa kalkmadan önce ne yapacağını düşünürken gözlerini kıstı ve başka bir kitap bulup bulamayacağını görmek için biraz daha araştırmaya karar verdi.
Ama sonunda, günün dörtte birini harcadıktan ve daha fazla sonuç alamayınca Max, asık suratlı bir şekilde kütüphaneden çıkmak zorunda kaldı. Rudis odaya döndüğünde, akşam yemeği için cömert porsiyon gevrek kaz, elma reçeli ile kaplanmış krep ve keçi sütünden yapılmış zengin bir balkabağı çorbası getirdi. Ama iştahının az olduğunu fark etti, bu yüzden şöminenin önüne oturdu ve geri getirdiği bir kitabı karıştırdı. Kafasında bunu yapmanın gelecekte işe yarayacağını iddia eden bir ses vardı ama sonunda sabrı tükendi.
Max endişeyle titreyen gözlerle yanan ateşe baktı. Sayısız düşünce onu süpürdü ve güvensizlikleri yeniden ortaya çıktı. Riftan onu şimdilik sevebilir ama sonsuza kadar böyle hissedeceğinin garantisi yoktu. Olduğunu düşündüğü asil ve çekici kadın değildi. Gerçeği anladığı an, sevgisi bir serap gibi kaybolabilirdi.
Max bu ısrarlı kaygıdan kurtulamadı. Kişi, bulunduğu konumda kendinden emin ve güvende hissetmek için ne yapmak zorundaydı? Max, kitabın sayfalarını sabırsızlıkla parmaklarken, kendi zayıflıklarının kapsamına hayretle içini çekti.
Umutsuzca yardım etme girişiminin arkasında karanlık bir sebep gizliydi. Eğer kendini biraz işe yarar hale getirebilirse, Riftan ondan nefret etse bile, belki de orada kalmasına izin verebilirdi.
Max istemeden kitabı bıraktı ve yüzünü zayıf bir şekilde dizlerine gömdü. Bu çarpık gerçeği her hatırladığında, kalbi tehlikeli bir şekilde titriyordu. Kollarını ona dolamak ve endişesini eritmek için burada olsaydı... Bu düşünce onu daha yalnız hissettirdi.
Ertesi gün Max, kütüphanenin köşesinde eski şifa yöntemlerini listeleyen kitapla birlikteydi. Soluk sarı sayfalardaki yazılar küçük, sıkıca paketlenmiş ve eski bir dilde olmasına rağmen, çocukken kütüphanede saklanarak geçirdiği zaman sayesinde sorunsuz bir şekilde okuyabiliyordu. Ancak kitap devam ettikçe, daha önce hiç görmediği kelimelerin sayısı arttı ve bu onu anlamasını giderek zorlaştırdı.
Yavaşça kitabı gözden geçirdi ve yeni kelimeleri dikkatlice yazdı. Tıbbi aletler ve vücudun bölümleri için eski bir terim gibi görünüyordu, bu yüzden ilgili metinleri aradı ve kısa sürede masanın üzerine bir yığın kitap yığdı.
Tüy kalemini tutarken Max'in alnında bir kırışıklık belirdi. Kitabı sanki önündeymiş gibi okuyordu çünkü yardımcı olacağını umuyordu, ama dürüst olmak gerekirse, okuduklarının yarısını bile anlayamadı. Derin bir iç çekti. Sabırsızlıkla saçlarını geriye atarak böyle bir şeyi öğrenip öğrenemeyeceğini merak etti.
Tam o sırada bir tıkırtı sesi geldi ve kütüphane kapısı açıldı. Kollarını sallayarak odaya giren kişiyi gördüğünde yüzüne mutlu bir gülümseme yayıldı.
"R-Ruth! N-ne zaman döndün? Ya-Yaralı adamların he-hepsi şimdi iyi mi?'' Heyecanı sesinden belliydi. Sonunda kurtarıcısı ortaya çıkmış gibi görünüyordu.
"Dün akşam döndüm. Yaralıların tamamı tedavi altına alındı'' dedi. Ruth, her zamanki yerine geri adım atarken sert bir şekilde yanıtladı. Sonra aniden masanın üzerindeki kitapların adlarını fark etti ve merakla ona baktı.
''İyileştirmeyi mi öğrenmeye çalışıyorsunuz leydim?''
Ç/N: Maxi'nin ileride Riftan ondan nefret etse dahi yanında tutsun diye bir şeyler öğrenmeye çalışması :( Yıkık civcivim benim