Under The Oak Tree - 112. Bölüm

 Max'in Kararlılığı (1) 

Yığından en üstteki kitabı aldı ve kaşını kaldırarak diğer taraftaki kıza baktı.

Max'in güveni dikkatli bir bakışla karşı karşıya kaldığında kayboldu. Bir cevap mırıldandı.

"V-ve... çünkü o-olabilirdi...Bi-birazcık bile... Bunu bi-bilmenin iyi o-olacağını dü-düşündüm..."

Ruth aniden ona gergin bir şekilde bakarken gülümsedi, homurdanıp homurdanmayacağı konusunda emin değildi.

"Bu çok takdire şayan bir fikir." Bir çocuğu övüyormuş gibi konuştu ve sandalyesini karşısına çekti.

"Dün ders çalışmaya mı başladın? Bana ne yaptığını göster.''

Daha o izin vermeden bir parşömen yığını aldı. Max kısık gözlerle ona sert bakış attı. Bir gün büyücüye, ondan izin almadan bir kadının nesnesine asla dokunmaması gerektiğini söyleyecekti. O kararını verirken…

… Ruth beklenmedik bir şekilde, ''Antik dili konuşabiliyor musun?'' diye sordu.

"Ö-öğrendim... Be-ben küçükken." Garip bir şekilde söyledi.

Rosetta büyüyüp mükemmel bir kız olduğunda, Max en sıkı eğitimi almıştı. Kızının aptallığını düzeltmek Croix Dükü'nün emriydi. Bununla birlikte, sıkı bir müfredatla bile semptomları hafifletilmedi ve Rosetta'nın mükemmelliğinin ortaya çıkması çok uzun sürmedi. Bu şekilde, ayda bir kez yüksek yoğunluklu bir öğretmenin ve babasının önünde şiir okumak gibi korkunç bir görevden kurtuldu.

Elbette bütün gece ezberlediği bir şiiri tamamiyle hiç okumadı. İlk kıta bitmeden babası tarafından öldürülesiye dövülürdü. Max, korkunç anılarla solan yüzünü saklamak için aceleyle gözlerini indirdi.

"Be-ben bunda iyi de-değilim, ama..." Konuşmaya başladı.

"El yazınıza baktığımda, titiz görünüyor."

''Çü-çünkü be-ben ki-kitap o-okumayı seviyorum... Zo-zor kelimeleri… Bi-bilmiyorum..''

Ruth uzun süre sessiz kaldı. Max gözlerini kaçırdı çünkü sessizlik rahatsız ediciydi. Tek kelime etmeden arkasında bıraktığı parşömen yığınına bakan Ruth aniden, "Neden sihir öğrenmiyorsun?" dedi.

Max ne dediğini hemen anlamadı ve gözlerini kırpıştırdı. Kendi önerisiyle heyecanlanan Ruth aniden elini uzattı.

''Büyü öğrenmek, iyileştirmeyi öğrenmekten çok daha iyidir. İyileştirme büyüsünü kullanabilseydin, yüküm daha az olurdu!'' Büyücü, bunun tamamen kendi yararına olduğuna dair küçük bir öneriyi gizlemedi.

Max kaşlarını çattı ve yalanladı, "Bü-büyü... çok ka-karmaşık ve karışık he-hesaplamalar gerektiriyor... Bunun yüksek dü-düzeyde bir ö-öğrenme olduğunu du-duydum. Be-benim için bu çok fa-fazla."

"Elbette, yüksek seviyeli ileri büyü öğrenmek için çalışmak ve eğitim almak uzun zaman alır, ancak genel büyü söz konusu olduğunda bu tamamen farklı bir hikaye. Temel mana yakınlığınız olduğu sürece, yıllarca eğitim ve öğretimden biraz büyü öğrenebilirsin.''

"Ge-genel büyü ne-nedir?" Max merakla sordu.

''Tüm şamanistik büyüleri ifade eder. Basit iyileştirme büyüsü, kurtarma büyüsü, havaya yükselme vb. büyüleri içerir.'' Ruth, sanki iyileştirme büyüsü, kurtarma büyüsü ya da havaya yükselme büyüsü bir toplama çıkarma işlemiymiş gibi doğal bir şekilde konuştu.

Max pasif bir şekilde gülümsedi. ''Ya-yapabilseydim… harika o-olurdu… ama yı-yıllar alacak. İ-iyileştirmeyi hemen ö-öğrenmek güzel…''

''Mana yakınlığınızı geliştirmek ve matematik, eski diller ve temel çalışmaları öğrenmek yıllar alır. Öğrenmek için temel becerilere sahipsin çünkü zayıfsın ama büyüyle ilgileniyorsun ve eski dilleri ve matematiği yapabiliyorsun. Sadece birkaç ay antrenman yaparsan, basit bir büyü öğrenebileceksin."

Max, Ruth'un sürekli ikna kabiliyetiyle beklentilerinin sarsıldığını hissetti. Gerçekten büyü yapabilir miyim?

Titreyen gözlerle ona baktı. "Be-ben... ben... gerçekten bü-büyü ö-öğrenebilir mi-miyim?"

"Denemekten bir şey kaybedilmez"

Doğru! Max cesaretini topladı. "E-eğer bana ö-öğretebilirsen... Öz-özenle ö-öğreneceğim!"

"Tamam o zaman yarın öğleden sonra kütüphaneye gel. Büyü öğrenmek için ihtiyacın olan donanıma sahip olacağım." Ruth neşeyle konuştu, rafa yürüdü ve iki kalın kitap aldı.

''Bu kitaplar büyüyü anlamanıza yardımcı olacaktır. Vakit buldukça okuyun.''

Elinde kitap ve çırpınan bir kalple kütüphaneden çıktı. Kalbi çok hızlı atıyordu. Hayatında ilk kez potansiyelini bulmuş gibiydi.

Tanıdık olmayan bir kalp çarpıntısı, Max'i şafağa kadar uyanık tuttu. Mumlara başvurdu ve Ruth'un verdiği kitabı gözlerinin altı kararana kadar okudu. Biri büyünün bir taslağıydı, diğeri ise büyü ilkesinin basitleştirilmiş bir versiyonuydu.

Düşündüğü kadar zor değildi. Bunu yapabileceğini düşünerek yüreğinde kararlılık yükseldi. Bildiği kadarıyla, gerçekten bir büyücü olabilirdi.

Avuçlarından ateş püskürttüğü, manayı parçaladığı ve Anatol'u işgal etmeye çalışan düşmanları yok etmek için yağmur ve rüzgara neden olduğu sahneleri zihninde canlandırdı. Riftan'ın ona gururla sarılışı da oradaydı. Onunla gurur duyduğunu hayal ederek dudakları aralandı ve yüzünde bir gülümseme belirdi.

Eğer büyü yapabilseydi, muhtemelen Riftan'a seferlerde eşlik edebilirdi. Ayaklarını yatağa vururken canavar görünce bayıldığını tamamen unutmuştu. Yüreği umutla doldu.

Ç/N: Ayy Maxi'm çookk tatlııı 😍

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm

Under The Oak Tree - 111. Bölüm 

Yavaş Değişim Dalgası (2) 

Işığın odayı doldurmasına izin vermek için perdeleri açtı ve raflara tek tek bakmaya başladı. Ancak çok geçmeden aradığı kitabı bulmanın umduğu kadar kolay olmadığını öğrendi. Kitapları kitaplıktan çıkardı, içindekileri tek tek kontrol etti ve tekrar tekrar geri koydu.

Döndüğünde Ruth'a sormam gerekir mi...?

Uzun bir süre kitapları karıştırdıktan sonra Max'in omuzları hayal kırıklığıyla düştü. Vazgeçmek ve kitap raflarından uzaklaşmak üzereyken, odanın tenha bir köşesinde, tehlikeli bir şekilde yığılmış bir yığının üzerindeki bir kitabın başlığı gözüne çarptı.

Kitabı çıkardığında, Max'in yüzü aydınlandı. Kitap, şifalı otların ve geleneksel ilaçların çizimleriyle doluydu. Anatol'un çevresinde birçok karanlık yaratık yaşıyordu. Dünle aynı türden olaylar her an tekrarlanabilirdi. Böyle bir döneme en azından biraz daha iyi hazırlanmak için iyileşme hakkında biraz daha fazla şey öğrenmesi gerektiğini düşündü.

Soluk kış güneşinde yıkanan pencerenin yanına, hararetle yazılmış kitabı dikkatle okumak için oturdu. Ancak şifalı bitkilerin çizimleri bulanık ve tanımlanması zordu.. ve tedavi söz konusu olduğunda… şey, ateşi düşürmek için çürüklere kül serpmek ve saçı çırpılmış yumurta ile kaplamak gibi şüpheli yöntemlerle doluydu.

Uzun bir süre okumaya çalıştıktan sonra, Max sonunda içini çekti ve kapattı. O kadar çok aradığı kitabın sonunda işe yaramaz olduğunu öğrendiğinde enerjisi yok oldu ve içindeki enerjiyi emdi.

Şifa büyüsünü az da olsa kullanabilen sadece bir kişi daha olsaydı rahat olurdu… Ben rahat olabilirdim.. ama…

Başka büyücüler kiralayabilir veya ana tapınaktan kendilerine yüksek rütbeli bir rahip gönderilmesini isteyebilirlerdi, ancak her iki yöntem de özellikle kolay değildi. Birkaç lord, büyük büyücüleri kendi bölgelerine çekmek için şiddetli turnuvalar düzenledi ve ayrıca Ruth, Osiria'daki ana tapınağın buraya asla yüksek rütbeli bir rahip göndermeyeceğini söylememiş miydi?

Max ayağa kalkmadan önce ne yapacağını düşünürken gözlerini kıstı ve başka bir kitap bulup bulamayacağını görmek için biraz daha araştırmaya karar verdi.

Ama sonunda, günün dörtte birini harcadıktan ve daha fazla sonuç alamayınca Max, asık suratlı bir şekilde kütüphaneden çıkmak zorunda kaldı. Rudis odaya döndüğünde, akşam yemeği için cömert porsiyon gevrek kaz, elma reçeli ile kaplanmış krep ve keçi sütünden yapılmış zengin bir balkabağı çorbası getirdi. Ama iştahının az olduğunu fark etti, bu yüzden şöminenin önüne oturdu ve geri getirdiği bir kitabı karıştırdı. Kafasında bunu yapmanın gelecekte işe yarayacağını iddia eden bir ses vardı ama sonunda sabrı tükendi.

Max endişeyle titreyen gözlerle yanan ateşe baktı. Sayısız düşünce onu süpürdü ve güvensizlikleri yeniden ortaya çıktı. Riftan onu şimdilik sevebilir ama sonsuza kadar böyle hissedeceğinin garantisi yoktu. Olduğunu düşündüğü asil ve çekici kadın değildi. Gerçeği anladığı an, sevgisi bir serap gibi kaybolabilirdi.

Max bu ısrarlı kaygıdan kurtulamadı. Kişi, bulunduğu konumda kendinden emin ve güvende hissetmek için ne yapmak zorundaydı? Max, kitabın sayfalarını sabırsızlıkla parmaklarken, kendi zayıflıklarının kapsamına hayretle içini çekti.

Umutsuzca yardım etme girişiminin arkasında karanlık bir sebep gizliydi. Eğer kendini biraz işe yarar hale getirebilirse, Riftan ondan nefret etse bile, belki de orada kalmasına izin verebilirdi.

Max istemeden kitabı bıraktı ve yüzünü zayıf bir şekilde dizlerine gömdü. Bu çarpık gerçeği her hatırladığında, kalbi tehlikeli bir şekilde titriyordu. Kollarını ona dolamak ve endişesini eritmek için burada olsaydı... Bu düşünce onu daha yalnız hissettirdi.

Ertesi gün Max, kütüphanenin köşesinde eski şifa yöntemlerini listeleyen kitapla birlikteydi. Soluk sarı sayfalardaki yazılar küçük, sıkıca paketlenmiş ve eski bir dilde olmasına rağmen, çocukken kütüphanede saklanarak geçirdiği zaman sayesinde sorunsuz bir şekilde okuyabiliyordu. Ancak kitap devam ettikçe, daha önce hiç görmediği kelimelerin sayısı arttı ve bu onu anlamasını giderek zorlaştırdı.

Yavaşça kitabı gözden geçirdi ve yeni kelimeleri dikkatlice yazdı. Tıbbi aletler ve vücudun bölümleri için eski bir terim gibi görünüyordu, bu yüzden ilgili metinleri aradı ve kısa sürede masanın üzerine bir yığın kitap yığdı.

Tüy kalemini tutarken Max'in alnında bir kırışıklık belirdi. Kitabı sanki önündeymiş gibi okuyordu çünkü yardımcı olacağını umuyordu, ama dürüst olmak gerekirse, okuduklarının yarısını bile anlayamadı. Derin bir iç çekti. Sabırsızlıkla saçlarını geriye atarak böyle bir şeyi öğrenip öğrenemeyeceğini merak etti.

Tam o sırada bir tıkırtı sesi geldi ve kütüphane kapısı açıldı. Kollarını sallayarak odaya giren kişiyi gördüğünde yüzüne mutlu bir gülümseme yayıldı.

"R-Ruth! N-ne zaman döndün? Ya-Yaralı adamların he-hepsi şimdi iyi mi?'' Heyecanı sesinden belliydi. Sonunda kurtarıcısı ortaya çıkmış gibi görünüyordu.

"Dün akşam döndüm. Yaralıların tamamı tedavi altına alındı'' dedi. Ruth, her zamanki yerine geri adım atarken sert bir şekilde yanıtladı. Sonra aniden masanın üzerindeki kitapların adlarını fark etti ve merakla ona baktı.

''İyileştirmeyi mi öğrenmeye çalışıyorsunuz leydim?''

Ç/N: Maxi'nin ileride Riftan ondan nefret etse dahi yanında tutsun diye bir şeyler öğrenmeye çalışması :( Yıkık civcivim benim

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm

Under The Oak Tree - 110. Bölüm

 Yavaş Değişim Dalgası (1) 

Alacakaranlık yavaş yavaş çökmeye başladı ve bitkinlik daha da erken. Hala tedaviye ihtiyacı olan yaralıları gören Max, bugün kaleye dönüp dönmeyeceğini merak etti.

Geceyi burada, soğukta geçirme düşüncesiyle, tüm yorgunluğu midesine kadar çökmüş gibiydi. Görüş alanına tahta bir kase sokulduğunda yüzü endişeyle doldu.

"Lütfen bunu yiyin leydim."

Max şaşkınlıkla gelen adama baktı. Daha önce onu şatoya geri göndermeye çalışan genç bir şövalye, elinde dumanı tüten bir çorba kasesi ile ayakta duruyordu.

"Tavşan yahnisi, leydim. Kaledeki yemekle kıyaslanamaz ama güzel bir yemektir'' dedi gülümseyerek.

Ona boş gözlerle bakan Max kaseyi kabul etti. Aniden öğle yemeğini atladığını ve şimdi aşırı derecede aç olduğunu fark etti.

"Te-teşekkür e-ederim." Kaseyi minnetle kabul etti.

"Lütfen, hiçbir şey değil. Öncesinde… "

Çevresini umursamadan hızlı parmakları çalışmaya başladı. Ağzına bir kaşık yahni alır almaz tereddütlü bir ses ona ulaştı. Max'in gerginliği yükseldi. Ona başka ne söyleyebilirdi ki?

Şövalye beklenmedik bir şekilde şaşkınlıkla donuk kalan onun önüne geldi, ve başını saygıyla eğdi.

"Az önceki hareketlerim için özür dilerim. Leydi Hazretlerinin dediği gibi, kaba davrandım.''

Max ağzında kaşıkla şövalyenin başının tepesine boş boş baktı. Birinin ona başını eğeceğini hayal bile edemezdi. Hızla kaseyi bıraktı ve ellerini salladı.

"Ha-hayır, lütfen. Be-ben daha çok ben... a-aşırı du-duyarlıydım... Be-ben ö-özür dilerim,'' dedi aceleyle.

Bu duruma yakalandığı için yeterince utanmıştı ve ayrıca sinirlerini dizginlemesi gerektiğini de biliyordu.

"Lütfen hanımım, özür dilemeyin. Leydi Hazretlerine saygısızlık eden ilk ben değil miydim? Sizin gibi biri için aşırı tepki değildi.''

Şövalyenin sözleriyle Max'in yanakları kızardı. Sert omuzları rahatlamayla düştü.

''Te-teşekkürler… bu-bunu sö-söylediğin için.'' Gerçekten minnettardı. Göğsünden ağırlık kalkmıştı.

Şövalyenin yüzü, utanarak söylenen sözlerle rahatsız edici bir şekilde değişti ve sonra ne söyleyeceğinden emin değildi. İkisi, Ruth'un kışlaya dışarıdan dönüşüyle ​​bu garip atmosferden kurtuldu. Max'in yanında duran şövalyeye baktı ve gözlerini açtı.

"Sör Karon, bir sorun mu var?"

"Hayır, Lordum. Bu… leydi hazretlerine karşı kötü tavrım için özür diliyorum.'' Dürüstçe cevap verdi.

Büyücü bir an için daha fazlasını sormak istiyormuş gibi göründü ama sonra vazgeçti. Ateşe yaklaştı, ellerini ateşe doğru uzattı ve derin bir iç çekti.

"Etrafta saklanabilecek karanlık yaratıkları aramak için kale duvarlarının ötesine geçen şövalyeler az önce geri döndüler. Leydi Hazretleri şimdi şatoya dönmeli."

"Ya s-sen, Ruth?" Geri dönebileceğine şaşırdı.

"Sanırım bugün burada kalmam gerekecek. Birinin daha sonra ateşi çıkabilir… Büyü gücüm düzeldiğinde, ben de bazı adamları daha iyi hale getirebilirim.''

Max bir an tereddüt etti. Yorgun olan tarafı kaleye dönmek, kendini yatağa atmak ve gözlerini kapatmak için can atıyordu ama vizdanı geri dönmeye karşıydı. 

''O za-zaman ben de… bu-bugün burada ka-kalacağım…''

"Yapabileceğin her şeyi yaptın. Şimdi geri dönsen bile, bu süreçte gereğinden fazlasını yaptın.'' Ruth belirtti ve onun sözünü keskin bir şekilde kesti.

Max'in onun canını sıktığını söylemeye çalışıp çalışmadığını merak ederken ifadesi sertleşti. Onun rahatsızlığının farkına varan Ruth, ona yumuşak bir gülümseme gönderdi.

"Lord Calypse, Leydi Hazretlerinin geceyi kışlada geçirdiğini öğrendiğinde kriz geçirecek. Şövalyelerden size eşlik etmelerini istedim, bu yüzden lütfen kaleye geri dönün ve biraz dinlenin. O zaman biz de rahatlayabiliriz.''

"Leydi Hazretlerine eşlik edeceğim." Sör Karon gönüllü oldu.

Önünde iki azimli adam varken, Max artık topuklarını kazamadı ve sonunda onaylayarak başını salladı. Dürüst olmak gerekirse, dışarıda yanan canavar eti kokusuyla çevrili daha fazla gece geçirmek istemiyordu.

İsteksiz davranarak, iki hizmetçi tarafından sürüklenen arabaya bindi. Şövalye at sırtında geldi, arabanın yanında durdu ve sonunda ağır ağır ilerledi. Engebeli koltuğa çömeldi ve rahat bir nefes aldı.

Sinirleri gevşemiş ve yorgunluğu gitmişti. Şöminenin yanındaki bir kedi gibi, Max kollarını dizlerine doladı ve yavaşça uyuyakaldı.

22 yıldır yaşadığı en yorucu gündü.

Kaleye varır varmaz kanını ve kirle kaplı cübbesini çıkardı, yıkadı ve yatakta sızdı. Ertesi gün gözlerini açtığında, sanki sopayla dövülmüş gibi bütün vücudu ağrıyordu. Max karnının üzerinde yuvarlandı ve inledi.

Rudis bir kucak dolusu odunla odaya girdiğinde, yastığa gömülmüş bir yüz ve boğuk iniltiler onu karşıladı.

"Her şey yolunda mı hanımım?" Endişeyle sordu.

Max özenle gülümseyerek yataktan kalktı. Rudis hemen hizmetçileri sıcak bir banyo hazırlamaları için çağırdı. Sıkıca düğümlenen kasları gevşeyene kadar buharlı suda bekledi, sonra dışarı çıktı ve yumuşak bir iç etek ve kalın bir yün elbise giydi. Rudis, saçlarını bir havluyla özenle kurutmaya çok dikkat etti ve sonra onun için taramaya büyük özen gösterdi.

"Bugün yatak odasında dinlenmeye ne dersiniz leydim? Hava çok soğuk." Sanki onun yorgunluğunu hissetmiş gibi, öneride bulundu.

''Be-ben bir süredir kü-kütüphaneye gitmeyi düşünüyordum. O-okumak is-istediğim bir kitap var…''

''O zaman hemen kütüphanedeki ateşi yaktırmak için bir mesaj göndereceğim. Büyücü dünden beri olmadığı için, orası çok soğuk olacak."

Rudis hemen odadan çıktı. Başka bir hizmetçinin getirdiği yumuşak arpa lapasını midesine doldurduktan sonra, Max kalın bir cüppe giydi ve kütüphaneye gitti. Işığı önceden yakan hizmetçiler sayesinde oda sıcak ve rahattı.

Ç/N: Size demiştim ya yaşları öğrenmeye biraz takığım diye 😅 Max 22 yaşında, Riftan ise 27/28 yaşlarında.. Aralarında 5/6 yaş var.. Bu bilgiyi de öğrendiğimize göre devam

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm