Under The Oak Tree - 144. Bölüm

Max onun arkadaşça davranışından utanmadan edemedi. Prensesin kendisine karşı olumlu bir tavır göstereceğini hiç düşünmemişti, bu yüzden kafası tamamen karışmıştı. Prenses Riftan ile evlenmek istedi, değil mi?

"Riftan şövalyelerle birlikte ek binada mı?"

Prenses Agnes salondan çıkarken sordu. Kocasının adı prensesin ağzından o kadar doğal bir şekilde döküldü ki Max'in kasvetli bir yüz göstermesine neden oldu.

"O-olabilir, Majesteleri."

"Daha sonra bana eğitim merkezini gezdirmeni istemek zorundayım. Önce kaleye bakmak istiyorum, yukarı çıkabilir miyiz?''

Max bir an tereddüt etti, sonra başını salladı ve onu ağaçlarla çevrili küçük, arnavut kaldırımlı bir yola yönlendirdi. Dar yolda bir süre yürüdüklerinde, dış duvarlarda devriye gezen muhafızlar önlerinde göründü. Askerler prenses ve Max'i görür görmez onları selamlamak için eğildiler.

Max onlara majestelerine şatonun etrafında rehberlik ettiğini açıkladı ve sonra merdivenleri çıkarak duvara tırmandılar. Günler ısınmaya başlamış olsa da, hala erken ilkbahardı, aslında Max soğuk rüzgar dağlardan estiği için irkildi. Sonunda tepeye ulaştıklarında, koronun önünde dururken kraliyet prensesinin uzun eteğinin bir bayrak gibi dalgalandığını gördü. Agnes kollarını uzattı, rüzgarın vücudunda esmesine izin verdi, tazelenmiş hissin tadını çıkardı.

"Güzel bir yer."

Max kraliyet prensesini takip etti ve duvarın üzerinden baktı. Rüzgar, karın henüz erimediği sivri tepelerin ve dik yamaçların üzerinde şiddetle esiyordu. Prenses gözlerini uzaktaki dağa dikti ve dalgalanan saçlarını taradı.

 "Buranın birçok canavarı olduğu için, iblis dünyasına giriş olarak kanla kaplı bir toprak bekliyordum."

 Prenses sakince duvar boyunca yürüdü ve Max'e döndü.

 ''Ama kasaba beklediğimden daha büyüktü ve görünüşe göre pazar da gelişiyor… Dürüst olmak gerekirse şaşırdım.''

''İlkbaharda… çok daha fazla tüccarın gelmesini bekliyoruz.''

Max, Rodrigo'dan duyduklarını hatırlamaya çalışarak mırıldandı. Prenses düşünceli bir ifadeyle çenesini okşadı ve içini çekti.

"Demek bu yüzden Riftan bu yere bağlı. Onlarca yıldır ihmal edilen bu toprakları zenginleştirmek için çok büyük çaba harcanmış olmalı.''

Max midesinin kasıldığını hissetti. Prenses sanki Riftan'ı iyi biliyor ve anlıyormuş gibi konuştu ve bu, prensese kocasını tanıyormuş gibi yapmaması için bağırmak istemesine neden oldu, ama ondan akan ani ve şiddetli duygu dalgalanmasına şaşırarak bu dürtüyü bastırmak için dudaklarını ısırdı. Kulak memeleri kızardı.

''Ri-Riftan sabahtan akşama kadar hiç ara vermeden çalışıyor… Anatol için.''

''Riftan sefer sırasında da böyleydi. Hiç kimse onun mola verdiğini görmedi. Hiçbir tereddüt veya zayıflık göstermedi. Bu yüzden herkes şaşkınlık ve korkudan ona Mahgo derdi.''

"Mah... go?"

 "Hiç uyumadığı, yorulmadığı ve yüzlerce canı olduğu söylenen efsanevi bir canavar."

 Dudaklarına acı bir gülümseme yayıldı.

"Osiria'nın kutsal şövalyeleri tarafından kendisine verilen bir lakap, çünkü sanki yüz canı varmış gibi davranmaya devam etti."

Max, Riftan'ın pervasızlığını Ruth'tan duysa da göğsü hâlâ keskin bir şekilde sıkışıyordu. Bu duygudan kurtulmak için çabucak omuzlarını silkti ve onu sakin bir bakışla izleyen prenses yavaşça konuştu.

"Mahgo'nun karısının nasıl olacağını merak ediyordum. Tereddüt etmeden kendini ejderha ateşine atacak kadar geri dönmek için can attığı kişi kimdi?''

Konuşamayan Max kuru dudaklarını ıslattı. Prenses onu eleştirmese de Max suçlandığını hissetti. Max, böyle cesur bir şövalyenin karısı olmayı hak etmediğini çok iyi biliyordu ve Agnes'in bunu fark etmemesi mümkün değildi. O güzel mavi gözlerde onun perişan yansımasını görmesi sadece daha fazla acı verdi, bu yüzden kaba olduğunu düşünse de ondan uzaklaştı.

"Rü-Rüzgar soğuk Majesteleri... Kalenin içine geri dönelim..."

"… Tabii ki…"

Prenses Agnes merdivenlerden inmeden önce bir kez daha Anatol'un manzarasına baktı. Max başını kaldırıp ona baktı ve sanki kaçıyormuş gibi önden yürüdü. Kalbinde güçlü bir soğuk rüzgar esmeye başlamış gibi endişeli ve kafası karışmış hissetti.

***

Güneş batmaya başladığında hizmetçiler merdivene tırmandı ve avizenin üzerinde mumları yaktı, hizmetçiler ise ziyafet salonunun her tarafına kırmızı kömürle doldurulmuş mangallar yerleştirdi ve geniş masaya koymak için iştah açıcı yemekler hazırladı.

Max orada, Riftan'ın yanında oturdu. Kraliyet prensesi ve uşakları masanın tam karşı tarafında oturdu ve şövalyeler gerisini doldurdu. Hizmetçiler kadehlerine güzel kokulu şarap döktüğünde, Riftan altın kadehini kaldırdı ve konuştu.

''Uzun bir yoldan gelen konuklara hoş geldiniz.''

Masanın etrafında oturanlar hep bir ağızdan kadehlerini kaldırdılar. Karşısında oturan kraliyet prensesi de zarafetle gülümsedi, çırpınan şarapla dolu bardağını yukarı kaldırdı.

"Beni kabul ettiğiniz için teşekkür ederim."

"Yorucu bir yolculuk olmuş olmalı, aç olmalısın. Devam et ve ye."

Yaşlı bir şövalye yüksek sesle bağırdığında, prenses gülümsedi ve bardağı ağzına kaldırdı. Bunu bir işaret olarak gören herkes çatalını bıçağını alıp yemeye ve içmeye başladı.

Max ekmeği mekanik olarak ağzına koydu ve uzun masadaki insanları taradı. Kraliyet şövalyeleri, Remdragon Şövalyeleri ve tanıdıklarıyla şakalaşırken, kraliyet prensesi de şövalyelerle hikaye alışverişinde bulundu.

Max, prensesin davranışına şaşırmıştı: Bir hanımefendinin uyması gereken görgü kurallarını umursamıyor gibiydi. Tam o anda, Prenses Agnes yüksek sesle güldü ve yanında oturan beyefendinin omzuna vurdu, sesi gürleyerek herkesin dikkatini çekti, ama kendisinden çok daha büyük erkekler arasında bile herhangi bir korkutma belirtisi göstermiyordu ve şaşırtıcı bir şekilde şövalyeler onun kaba tavrından memnun kaldılar.

''Yarın Anatol'a bakmak istiyorum. Bana etrafı gösterebilir misin?''

Yanında oturan şövalyeyle konuşan kraliyet prensesi, aniden göz kamaştırıcı gözlerle Riftan'a baktı. Ağzını şarapla ıslattı ve kalpsizce cevap verdi.

"Uslin sana rehberlik edecek."

"Hey, kaba lord, bana bu kadar hafif davranmaya çalışma bile. Seni görmek için dünyanın öbür ucuna gittim."

"Senden bunu yapmanı hiç istemedim."

Şövalyeler onun kaba cevabına kaşlarını çattı ve Max, prensesin ifadesine gergin bir bakışla baktı. Şövalye tüm kıtada ne kadar ünlü olursa olsun, kraliyet ailesine bu kadar kaba davranması hoş görülemezdi. Ancak Agnes ona sinirlenip bağırmak yerine ilginç bir hikaye duymuş gibi kahkahalara boğuldu.

"Kişiliğin hala aynı."

Sonra prenses tuhaf bir şekilde gülümsedi ve Max'e döndü.

"Öyleyse, Leydi Calypse mülk boyunca bana rehberlik edecek mi?"

Bıçağıyla kalın bir kuzu parçası kesen Riftan durup prensese baktı. Max, konuşmanın konusu aniden ona yönlendirilip boş boş gözlerini kırptığında rahatsız oldu. Sözlerinin neden olduğu tepkiye aldırmadan, Prenses Agnes usulca devam etti.

"Seni daha iyi tanımak istiyorum."

"Majesteleri."

Riftan, herkesin çatırdayan bir ses duyabilmesi ve tüyler ürpertici yumuşak bir ses çıkarabilmesi için bıçağını yüksek sesle indirdi.

"Sabah erken kalkmanın sakıncası yoksa sana etrafı gezdireyim."

''Aman Tanrım, Lord'un kendisinden bu kadar özel muamele göreceğimi düşünmemiştim. ''

Prenses, Riftan'ın soğuk tavrına rağmen, herhangi bir korkutma belirtisi göstermeden alaycı bir şekilde cevap verdi. Sahne, sevgi dolu bir çift arasında bir kavga gibi görünüyordu, bu yüzden Max'in yüzü sertleşti. Riftan ve prensesin mülkte rahat bir tur attığını hayal etmek bile kıskançlığını artırdı ve dürtüsel olarak ağzını açtı.

"Be-ben size etrafı gezdireceğim Majesteleri."

Riftan şaşkınlıkla başını ona çevirdi ve Max sakin görünmek için elinden geleni yaptı.

"Riftan... me-meşgulsün, o yüzden ona etrafı gösterebilir miyim..."

"Neden bahsediyorsun, sen buraya daha geçen sonbaharda geldin."

Riftan'ın doğrudan yanıtı yanaklarının kızarmasına neden oldu.

"Pe-pekala, pazara gittim... ve Ruth'la kasabanın dışına..."

"Dışarı…?"

Riftan şaşırmış bir ses tonuyla onun sözünü kesti. Max başını kaldırdı ve gözlerinde tehlikeli bir parıltı gördü. Düşününce, o kaleden uzaktayken canavar saldırısından etkilenen bölgeye gittiğini ona hiç söylememişti. Max, masanın etrafında oturan şövalyelerin yüzlerini dikkatle inceledi. Sonda oturan Sör Caron, ona bu konuda konuşmamasını söyler gibi şiddetle başını salladı. Max kuru tükürüğünü yuttu. Lord'un karısı olarak yalnızca doğal şeyler yapmıştı ama Riftan bunu böyle görmeyebilirdi. Max, ona büyü öğrendiğini önceden söylemediği için duyduğu öfkeyi hatırlayarak, konuşmanın konusunu aceleyle değiştirdi.

"Pe-peki, söylemek istediğim... Anatol'u yeterince iyi tanıyorum, bu yüzden ma-majestelerine etrafı gö-gösterebilirim..."

"Yapma. Kalenin dışında savunmasız bir şekilde dolaşmana izin veremem."

"Aman Tanrım, ben iyiyim."

Prenses Agnes ustaca konuşmaya müdahale etti ve Riftan ona sinirli bir şekilde baktı.

"Majesteleri kendini koruyabilir, ama benim karım farklı. Hayatı boyunca hiç Croix Kalesi'nin dışına çıkmadı!"

"He-hey, eğer sa-sadece bölge içindeyse, be-ben de yapabilirim!"

Max öfkeyle ona baktı. Gururu derinden incinmişti çünkü kraliyet prensesinin önünde ona açıkça beceriksiz bir çocukmuş gibi davranıyordu. Yanaklarının yandığını hissedebiliyordu ama şiddetle itiraz etmeye devam etti.

 "V-ve ben bütün hayatımı Croix Kalesi'nde geçirmedim. Duchy'den Anatol'a bir yo-yolculuk vardı.''

''Tanrım, gardiyanlar onlara eşlik ederken neden endişeleniyorsun?''

Hebaron onun tarafını tutmak için dışarı çıktı.

''Hâlâ endişeleniyorsan, onlara eşlik edeceğim.''

Riftan'ın yüzü giderek daha da asıktı ve Max'in ifadesi, ona bağıracağından korkmuş bir şekilde kalbi sıkıştı, ama o geri adım atmak istemedi. Gerçekten de, ikisinin ne pahasına olursa olsun birlikte yalnız kalmalarını engellemek istiyordu.

"Riftan... Uyumaya vaktin bile olmadı çünkü meşgulsün... Bana bırak... Bırak misafirlerimle ben ilgileneyim..."

Riftan'ın yüzü, onun nadir görülen inatçılığı yüzünden biraz karışmıştı ama uzun bir sessizlikten sonra, tereddüt etmeden, sonunda beyaz bayrağı kaldırdı.

"Tamam, sana bırakıyorum."

Ç/N: Aferimm Maxi kızım he he he Bu arada Sör Caron'un Maxi'ye kasaba dışına çıktığını Riftan'a söylememesi için işaret çakmasına kahkaha attım asdfghjk kafamda canlandı bir sahne 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 143. Bölüm

Max, omzunda renkli bir şalla hizmetçileriyle birlikte merdivenlerden aşağı indi. Kalbi şiddetle çarpıyordu ve sırtı terliydi. Calypse Kalesi'nin hanımı olarak onunla buluşacak ilk konuklar gelmişti. Ancak ilk konuğun Prenses Agnes olması tansiyonunu birkaç kat arttırdı. Nasıl bir insan olurdu? Rosetta kadar soğuk ve kibirli miydi? Hiçbir değeri olmadığını söyleyerek ona tepeden bakan türden biri miydi? Islak avuçlarını eteğine ovuşturdu ve konukların ardına kadar açık olan kapının önünde görünmesini bekledi.

Aniden, uzaktan insan sesleri duyuldu ve rengarenk kostümler giymiş insanlar girişe doğru yürümeye başladılar. Max, Prenses Agnes'i bir çırpıda bulabildi: hizmetçisi gibi görünen iki genç kadına, yardımcıları gibi görünen beş ya da altı erkeğe ve gümüş zırhlı birçok şövalyeye önderlik ediyordu, hepsi de görkemli bir şekilde Büyük Salon'un girişine doğru yürüyordu. Yanlarında bir sıra Remdragon şövalyesi vardı ve Kraliyet Prensesi'nin yanında Riftan onu koruyormuş gibi duruyordu.

Max, eğilmeyi ve selam vermeyi unutacak kadar şaşırarak sahneyi izledi. Prenses Agnes'in görünüşü gerçekten alışılmadıktı. Erkeklerin giyeceği pantolonların üzerine uzun çizmeler, diz boyu mor bir tunik üzerine uzun bir pelerin giymişti. Uzun sarı saçları herhangi bir aksesuara ihtiyaç duymadan parlıyordu ve güneşte özellikle güzel görünen altın rengi yüzünde hafif bir gülümsemeyle neşeyle yaklaştı. Max, beklediğinden çok farklı, basit ama enerjik bir kadınla yüz yüze gelmekten utandı. Berrak mavi gözleri, mücevherlerin yapacağı gibi parlaklık yayıyor gibiydi.

"Tanıştığımıza memnun oldum. Ben Agnes Drakina Ruben."

''Sizinle tanışmak.. bir onur, Majesteleri. Ben Maximillian… Calypse.”

Biraz gergin olmasına rağmen, gizlice pratik yaptığı için onu sakince selamlamayı başardı.

''Lütfen rahat hissedin… buradayken.''

Güneşin arkasında durdu ve eteğini hafifçe açarken hizmetçiler onu kibarca takip etti. Prenses Agnes neşeli ve onurlu bir şekilde gülümsedi.

"Bu ani ziyaret seni utandırmış olmalı, ama beni karşıladığın için teşekkür ederim."

Riftan, Kraliyet Prensesi'ni koruyormuş gibi bir adım öne çıktı, yüzü güneşe dönük olduğu için yüzü her zamankinden daha ciddi ve vakur görünüyordu ve lacivert tuniği ve neredeyse lacivert olan gümüş grisi gözleri  her zamankinden daha fazla öne çıkıyor gibiydi. 

"Şövalyelere rehberlik edeceğim. Lütfen Majestelerini misafir odasına gösterin.''

"Ben..anladım."

Max başını kaldırarak onun alnını, hatta yanağını hafifçe öpmesini bekledi. Ancak, Riftan bir an ona baktı ve sonra kraliyet şövalyelerine döndü.

"Beni takip edin. Size dinlenebileceğiniz bir oda göstereceğim."

Sonra ek binaya doğru arka kapıya doğru yürümeye başladı. Muhafızlar onu takip ederken, yanında duran hizmetçiler birer birer misafirlere hizmet etmeye başladılar. Max hayal kırıklığını gizledi ve hizmetçilere görevlilere odalarını göstermelerini söyledi ve onlar da aceleyle bavullarını taşımaya başladılar.

"Büyük Salon'un ikinci katındaki... misafir odasını hazırladım. Görevliler... aynı kattalar... uygun olur mu Majesteleri?''

"Tabii ki. İlgin için teşekkür ederim."

"Be-ben size odanızı göstereyim."

Max arkasını döndü ve kırmızı halıdaki merdivenlere doğru yürüdü. Prenses onun yanında yürüdü ve meraklı bir bakışla kaleye baktı.

"Drakium Sarayı'ndan daha eski bir kale olduğunu duydum ama iyi yönetiliyor."

"Te-teşekkür ederim."

Bunu yapma niyetinde olmamasına rağmen, Max aşırı kibar bir tavır sergiliyordu çünkü Prenses'in doğal asaletinin altında ezildiğini hissediyordu: bir erkek çocuk gibi giyinmiş olmasına rağmen kraliyet otoritesi taşmıştı. Agnes'in herhangi bir hoşnutsuzluk belirtisi göstermeden geniş salonda birkaç adım atmasını izledi.

Kraliyet prensesi uzundu, bu bir kadın için nadirdi: 5 kvet ve 2 henge boyunda (yaklaşık 174 santimetre) gibi görünüyordu ve uzuvları bir geyiğinkiler kadar uzun ve inceydi. Üstelik yüzü, Max'in kafasında hayal ettiği klasik güzellikten biraz uzaktı. Dudakları yüzüne göre biraz fazla büyük görünecek kadar kalındı ​​ve badem şeklindeki uzun gözleri hafifçe yukarı kalkmış, kedi izlenimi veriyordu. Yüzü bir ok ucu gibi sivri ve inceydi ve burnu yüksek ve düzdü. Yakışıklı kelimesi güzel kelimesinden daha uygundu. Genel olarak, Prenses Agnes, Rosetta'nın narin ve mükemmel güzelliğinden farklı, kışkırtıcı ve yoğun bir çekicilik sergiledi.

"Burada olmak, Roem'in kalesine düşmüş gibi hissettiriyor."

Agnes sakin bir sesle Büyük Salon'u takdir ettiğini ifade etti.

''Kaleye daha yakından bakmak istiyorum. Bana etrafı gösterebilir misin?''

Prenses Max'e baktı ve gözlerini kıstı. İfadesi dostane ve ilk bakışta kolay görünüyordu, ama mavi gözlerinde sanki bir şey öğrenmek istiyormuş gibi başka bir şeyin ipucu vardı. Max bilmeden omuzlarını silkti ve başıyla onayladı.

"Elbette, Majesteleri."

"Teşekkürler. Ondan önce yıkanıp kıyafetlerimi değiştirmek istiyorum. Oda nerede?"

"Size göstereceğim Majesteleri. Bu yoldan…"

Arkasında duran Rudis öne çıktı ve kibarca eğildi. Prenses gülümsedi ve zarafetle döndü.

"Pekala, sonra görüşürüz."

Max uzaklaşırken sırtına baktı, kendini biraz kaybolmuş hissediyordu. İlk karşılaşmalarından sonra, Kraliyet Prensesi'nin ruhu tarafından çoktan süpürülmüş gibi hissetti.

"Lü-lütfen misafir odasında bir banyo hazırla."

"Evet hanımım"

Max kalan hizmetçilere kesin emirler verdi ve sonra karşılama partisi hazırlıklarının nasıl gittiğini kontrol etmek için mutfağa indi. Geniş mutfak, misafirler için yemek hazırlayan hizmetçilerle doluydu. Bir sorun olup olmadığını görmek istedi ama tek düşünebildiği Riftan ve Prenses Agnes'in bir resimdeki gibi ne kadar uyumlu olduğuydu.

Güneş gibi göz kamaştırıcı bir çekicilik yayan sarışın bir güzel ile yan yana duran, güzel ve korkutucu bir atmosfer yaratan yakışıklı bir şövalyenin görüntüsünü izlemek, herkesi bir masal kitabından fırlamış gibi hissettirebilirdi. Max, insanların birlikte olmalarını istemesinin mantıksız olmadığını düşündü.

Sinirle dudaklarını ısırdı. Riftan'ın ona karşı hiçbir şey hissetmediği doğru muydu? Prenses biraz sıradışı görünüyordu ama yine de güzel ve çekici bir kadındı. Erkeklerin gözlerini yakalamaz mıydı?

"Hanımım, kuzuyu hazırlamak üzereyim... İyi olacak mısınız?"

Aniden, bir hizmetçi endişeli bir yüzle sordu. Max aceleyle arkasını döndü ve bir direğe kuzusu bağlanmış, ardına kadar açık kapının dışında bıçağını bileyen siyah sakallı bir adam gördü. Sahneyi gerçekten izlemek istemedi, bu yüzden beceriksizce gülümsedi ve mutfaktan aceleyle çıktı.

Güneşin vurduğu geniş salonda, hizmetçiler kolları beyaz çarşaflarla dolu, harıl harıl koşuşturuyorlardı. Saunadan gelen sıcak suyu misafir odalarına taşırken uşakların kolları ıslanmıştı ve odunların sesi arka bahçede yüksek sesle çınlıyordu. Ahır bekçileri bile konukların bindiği atlara su ve yiyecek vermekle meşgul görünüyorlardı.

Max titizlikle onlara düzenli bir şekilde çalışmaları için talimatlar verdi. Önce, konukların rahatça dinlenebilmeleri için banyo suyu, sabun ve temiz havlu getirmeleri, ardından içmek veya atıştırma yapmak isteyen varsa şarap, bisküvi ve meyve turşusu getirmeleri istendi. Max, başka bir şeye ihtiyaçları olup olmadığını yakından kontrol etmelerini istedikten sonra ziyafet salonuna gitti.

Akşam, konuklara bir karşılama yemeği ikram edilmesi gerekiyordu. Üç dört hizmetçi çağırdı ve onlara ziyafet salonunda iki uzun masa koymalarını emretti, sonra Rodrigo ile bir masa örtüsü, şamdan ve mutfak eşyaları seçti. Altın, gümüş ve camdan yapılmış yüksek kaliteli sofra takımları çalınabileceğinden, hostes olarak her şeyin sayısını bulması gerekiyordu. Max depodan pahalı bir altın şamdan aldı, sonra gümüş tepsilerin, tabakların, çatalların ve bıçakların numaralarını deftere dikkatle kaydetti. İki kez kontrol ettikten sonra, ziyafet için mum, yakacak odun, alkol ve yiyecek sayısını saydı.

Akşam yemeğinde alkol ve yiyecek kıt olamazdı, ancak aşırıya kaçmalarına da gerek yoktu, çünkü misafirler hepsini yemese israf olurdu, hatta atmak zorunda kalacaklardı.

"Hanımım."

Günlükteki alkol miktarını kaydederken, Rudis ona dikkatle yaklaştı ve Max ona meraklı bir bakışla baktı.

"Ne ne oldu?"

"Kraliyet prensesi ona kaleyi şimdi gösterip gösteremeyeceğimizi soruyor. Ne yapmalıyız?"

"Be-ben hallederim..."

Sıradan konukların kaleye varır varmaz dinlenmeleri bekleniyordu, ancak Prenses Agnes, Whedon'un kuzey ucundan güney ucuna kadar uzun bir yolculuktan sonra enerji dolu görünüyordu.

Max aceleyle kalan kayıtları bitirdi ve onları Rodrigo'ya verdi. Ziyafet salonundan çıktığında, koyu mavi bir elbiseye bürünmüş kraliyet prensesinin koridordan çıktığını gördü. Max onun önünde süzüldü.

"Güzel bir oda hazırladığın için teşekkürler. Duvardaki goblen harika.”

"Ta-tabii, Majesteleri."

Max pasif bir şekilde cevap verirken Prenses Agnes gülümsedi.

"Bu kadar resmi olmak zorunda değilsin. Bana Agnes diyebilirsin, ben de sana adınla hitap etmek isterim, olur mu?"

Max konuşurken boş gözlerle ona baktı, sonra mekanik bir şekilde başını salladı. Prenses gülümsedi, tatmin oldu, sonra kolunu çekti.

"Büyük Salon'un dışına bakmak istiyorum. Bana etrafı gösterebilir misin?''

Sonra Prenses onu beklemeden merdivenlerden aşağı inmeye başladı ve Max onu şiddetli bir tayfuna yakalanmış gibi takip etti.

Ç/N: Geldi prensesimizz.. Sizin prenses Agnes hakkındaki ilk izlenimleriniz nelerr ?

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree - 142. Bölüm

Riftan aniden derin bir nefes aldı ve içini çekti.

''Birkaç hafta sonra saraydan misafirler gelecek, yirmi otuz kişi kadar olacaklar. Kalabilecekleri en iyi odayı ve küçük bir karşılamayı istiyorum."

Max beklenmedik duyuruyla gözlerini kocaman açtı. Konukların ilkbaharda ziyarete gelmesi gerektiğini biliyordu, bu yüzden beklenenden daha erken olacağı haberiyle dehşete düştü.

"Misafirler…?"

"Kral Ruben'in Teftiş Ekibi. Kraliyet Şövalyeleri.''

Riftan son sözlerini ağzından kaçırdı ve onun yüzüne baktı. Bir an için, duygusal dudakları karmaşık düşünceler yüzünden kurnazca büküldü, ama sonra hemen duygusuz yüzüne döndü ve kayıtsızca ekledi: "Prenses Agnes geliyor."

Max nefes bile almadan boş boş Riftan'ın yüzüne baktı. Bir zamanlar onunla evlilik konuşması yapan bir  kadın geliyor ama Max kendisinin nasıl bir tepki vermesi gerektiğini bir türlü çözemiyordu. Cevap vermeyince, Riftan gergin bir ses tonuyla ekledi.

"Elbette, kraliyet emriyle Anatol'u teftiş etmeye geliyorlar. Agnes, kraliyet ailesinin beni tanıyan ve Remdragon Şövalyeleri ile dostane bir ilişkisi olan tek üyesidir.''

"Peki, anlıyorum."

Max yutkundu, ona yakın olduğunu duyunca sinirleri gerildi ama onlar Dragon Toval'ın meslektaşlarıydı, elbette tanışıyorlardı! Ruth'a göre herkes Riftan'ın Prenses Agnes ile evleneceğini düşünmüştü, bu yüzden bu tür söylentilerin yayılması için yeterince yakın olmaları gerekiyordu. Midesi acıyla büküldü, yine de kayıtsız bir şekilde gülümsedi, eğer bir hoşlanmama belirtisi gösterseydi, onun gözlerinde kıskançlıktan kör olmuş bir kadın gibi görüneceğinden korkardı.

''Bi-Biz en iyi o-odaları hazırlayıp hazırlanacağız... Yapacak başka bir şe-şeyimiz var mı?''

''…hizmetçilere misafirler için iyice hazırlanmalarını söyle. Daha fazla bir şey yapmana gerek yok."

Sanki bir şey arıyormuş gibi yüzüne bakan Riftan, açık açık cevap verdi ve bakışlarını tekrar masaya indirdi. Garip bir şekilde soğuk bir tavırdı, ama buna dikkat edecek zamanı yoktu ve duyguları yüzünde görünmeden önce aceleyle oturduğu yerden kalktı.

"O za-zaman... Onlara hemen şimdi söyleyeceğim."

"Lütfen."

Dedi Riftan başını kaldırmadan. Max hemen odadan çıktı ve Rodrigo'yu çağırırken hızla merdivenlerden aşağı indi.

 Riftan'dan haberi duyduktan sonra Max'in aklı karmakarışıktı. Prenses Agnes'in Anatol'u ziyaret edeceği düşüncesiyle kafası karışmış bir şekilde homurdandı.

Evlenmeyi reddeden aristokrat bir kadının, onu reddeden adamın mülkünü ziyaret etmesi yaygın mıdır? Prensesin Riftan'ı ziyaret etmek istemesini sağlayan şey nedir?

Belki de Kral Ruben, Riftan'ı kraliyet ailesinin bir üyesi yapmaktan henüz vazgeçmemişti. Teftiş sadece bir bahane olabilir ve Prenses, Riftan'ın fikrini değiştirmeye gelebilir. Bu düşünce Max'i korkuttu. Riftan o anda boşanmaya istekli olmadığı için gelecekte de boşanmaya istekli olmayacağının garantisi yoktu. Ya Prenses Agnes onu ikna etmeye çalışırsa?

"Hanımım, solgun görünüyorsunuz. Rahatsız mı hissediyorsunuz?''

Yüzünü gören Rodrigo endişeli bir yüzle sordu. Max hızla başını salladı.

"Sa-sanırım biraz yorgunum."

Uzaklaşmak için doğru zaman değildi. Max aceleyle endişeli düşüncelerinden sıyrıldı ve yapması gereken şeye konsantre olmaya çalıştı: Saraydan misafirler geldiğinde şatonun perişan görünmesine izin veremezdi. Elinde bulaşık bezi gibi buruşmuş peyzaj planına baktı ve kafasını Ruth'la bir araya getirip yavaşça gözden geçirecek zamanı olmadığını düşündü.

"Lü-lütfen benim için Aderon'u ara. Çevre düzenlemesine he-hemen başlamanı istiyorum, ona söyler misin? Acele edip Büyük Salon'un gi-girişini dekore etmemiz gerekiyor. Umarım birkaç gün önce di-diktiğimiz ağaçlar büyümeye başlamıştır.''

"Hemen onunla temasa geçeceğim, hanımım."

''Mi-misafirler, lüks bir yatak takımı olan rengarenk duvar halıları odasında kalacaklar, onu hazır bulundurmak istiyorum. Lü-Lütfen kalenin her karışının temiz olması gerektiğini hi-hizmetçilere bildirin ve konuklara sa-saygıyla hizmet etmenizi istiyorum.''

"Evet hanımım."

Max'in aklına daha önce vermiş olduğu talimatlardan başka bir şey gelmedi, bu yüzden dudaklarını birbirine vurup içini çekti.

"Bi-bir sorun olursa... bana haber verin."

Max, hizmetçilere haber verdikten sonra odasına döndü ve büyü kitabını mekanik olarak açtı, ancak harflerin hiçbiri dikkatini çekmedi. Bir an için sayfaları gergin bir şekilde çevirdi, sonra güzel dudaklarını ısırdı. Henüz hamile olduğuna dair hiçbir belirti yoktu, bu yüzden Riftan fikrini değiştirse bile evlilikleri bir parşömen kadar kolay yırtılabilirdi. Garip tavrı aklına geldiğinde kaygısı ikiye katlandı. Evlilik yemininden kolayca vazgeçemeyeceğini söyledi ama kararlılığı ne kadar güçlüydü? Güzel bir kadın onu baştan çıkarsa sarsılmaz mıydı?

Belki de Prenses Agnes, dediği gibi sadece teftiş için geliyordur.

Max umutsuzca büyüyen endişe bulutunu kovmaya çalıştı. Riftan dik ve inatçı bir adamdı, iradesini bir kamış kadar bükmek kolay değildi.

Kötü şeyler hayal etmeyi bırakalım.

Riftan Kral Ruben'i takip eden bir şövalyeydi, Kraliyet Ailesi ile ara sıra karşılaşmalar olurdu, Max  her seferinde bu kadar korkmuş ve endişeli olamazdı. Kararsız zihniyle mücadele etti.

***

Max misafirler için hızlı bir şekilde hazırlanmaya başladığında, hiçbir şey için endişelenmesine izin veremezdi: görevi dikkatle denetledi, odaların ve bahçelerin dekorasyonlarını seçmek için tüccarlar topladı ve büyü üzerinde çalışmaya devam etti.

Hemen geniş bahçeyi süsleyecek vakti olmadığı için çalı dikmeye ve her yere heykeller dikmeye başladı. Neyse ki, donmuş zemin birkaç gün önce düzgün bir şekilde erimeye başlamıştı, bu yüzden düşündüğü kadar uzun sürmedi. İşçiler küreklerle toprağı kazmak ve düzenli aralıklarla ağaç dikmekle görevlendirilirken, hizmetçiler çiçek tarhlarına fidan dikmek ve her yere çiçek tohumları serpmekle görevlendirildi. Biraz erken olmasına rağmen, toprağı karıştırmak yumuşamasına yardımcı olmuştu, bu yüzden havalar ısındığında çabucak kök salması ve filizlenmesi gerekiyordu. Max, misafirler gelmeden cansız bahçenin yeniden canlandırılmasını istedi.

''Kraliyet Sancağı ve şövalyeler… ek binada kalacaklar. P-prenses ve görevlileri Büyük Salon'da kalacaklar. Herhangi bir ra-rahatsızlık olmaması için herkes özel dikkat göstermelidir.''

"Evet hanımım."

''Bütün ka-kaplar gü-gümüş ve altından yapılmalıdır. Pa-pahalı şaraplar şimdiden hazırlandı… Daha fazla yiyeceğe ihtiyaç varsa, lütfen dü-düzenlemekten çekinmeyin.''

"Bunu aklımızda tutacağız hanımım."

Max, hizmetçilere titiz talimatlar verdi ve misafirleri karşılamaya hazır olup olmadıklarını görmek için günde birkaç kez kaleyi dolaştı, ama sadece o değildi. Hizmetçiler geniş kepenkleri açıp sisli camları sildiler, bütün günü kuyudan su çekerek kilimleri yıkamak için harcadılar ve onları yıkamak için camlardaki perdeleri söktüler, hizmetçiler yüzlerindeki isleri temizlediler, ortalığı yerleştirdiler, kül yığınlarıyla şömineyi yaktılar, mangalı çıkardılar ve yanık izlerini sildiler.

Max her gün tüm işleri denetlemekle ve siparişleri doldurmakla meşguldü ama şikayet etmek istemedi, diğerleri ondan birkaç kat daha meşguldü. Ruth, her şeyle tek başına uğraşmak zorunda olduğu, koşum takımı yapmakla meşgul olduğu ve Riftan ve şövalyeler, baharda başlayacak yol yapım planı için şafaktan gece geç saatlere kadar çalıştıkları için neredeyse her gece ayakta kalıyor gibiydi.

Limanı ve Anatol'u birbirine bağlayan geniş bir yol inşa etmek, büyük miktarda insan gücü gerektiren harika bir imar planıydı. Riftan bütün gün şövalyelerle en güvenli ve en hızlı rotayı tartışarak haritaya baktı ve inşaat için gereken insan gücü ve yapı malzemelerini sağlamaya tüm dikkatini verdi.

 Sonuç olarak, Max ve Riftan'ın birlikte olabileceği gece sayısı azaldı. Karanlık geceye kadar Riftan odasına geri dönmedi, ama Max sabahın erken saatlerinden beri kalenin her köşesinde dolaşmaktan yorulmuştu, bu yüzden her zaman akşamları uyuyakaldı. Hatta gece geç saatte döndüğü, bir karides gibi uyuduğu ve sabah erkenden ayrıldığı zamanlar vardı, bu yüzden bütün gün yüzünü bile göremiyordu.

Max böyle bir alışkanlıktan giderek hoşnutsuz hale geldi, Riftan'dan sıcak ve yumuşak bir öpücük almak, sağlam ve geniş göğsüne yatmak, yüzünü bir kedi gibi ovmak ve büyük ellerini saçlarına dokundurmak istedi. Kış mevsimi bitmese daha iyi olacağını düşündü, karanlık ve soğuk kalede birlikte kaldıkları günleri özledi.

Böyle bir yalnızlık biriktikçe, bir kenara atmak için çok uğraştığı kaygısı onu yavaş yavaş sarstı.

 Belki benden bıkmıştır. Bana olan tutkusu soğumuş olabilir, bu yüzden şimdi ılık bir tavır sergiliyor, diye düşündü Max.

Max yatakta yatarken Riftan'ı beklerken bunu düşündü ve deliye döndü. En azından, hiçbir şey düşünemediği için yoğun gündüz daha iyiydi, ama geniş yatağın soğuk tarafını tutarken her türlü olumsuz düşünce geldi ve onu rahatsız etti. Kocasının gülen yüzünü görmek, şatodan ata binmek ve onunla baş başa vakit geçirmek arzusuyla kuruduğunu hissetti.

Güneşli bir öğleden sonra, bahar tüm hızıyla devam ederken, bahçenin çevre düzenlemesine nezaret eden Max, Anatol'un kapılarından kraliyet mühürlü şövalyelerin geçtiğini duyduğunda vücudunu sertleştirdi. Bahçe, oraya buraya dikilen çalılar sayesinde önceki vahşi görünümünden büyüyordu, ama yine de tatmin edici bir noktada değildi.

Max, Kraliyet Denetleme Ekibini donuk bir görünümle karşılamanın uygun olmayacağını düşünerek, konukları karşılamaya hazırlanmak için acele etti. Acele hizmetçileri çağırdı ve onlara Büyük Salon'un girişini olabildiğince düzenli bir şekilde temizlemelerini emretti ve kıyafetlerini kontrol etmek için odaya girdi. Rengarenk ve güzel bir elbise giyiyordu ama bir şekilde eksik olduğunu düşünerek bir mücevher kutusu açtı, normalde takmadığı bir broş takıp kolye ve yüzükle süsledi, sonra Rudis'ten saçını düzeltmesini istedi. Kocasıyla evlilik görüşmesi yapan kadına perişan bir görünüm vermek istemiyordu. Onun düşüncelerini fark eden Rudis, onu örmek ve ipek ve mücevherlerle örtmek için her zamankinden birkaç kat daha fazla çalıştı.

Bir süre sonra, uzaktan, misafirlerin geldiğini haber veren uzun bir bakır sesi duyuldu.

Ç/N: Bütün bölüm Maxi'nin anksiyetesini birinci elden hissettim resmen.. Neyse meşhur prenses hanım geliyor bakalım nasıl biriymişş..

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm