Riftan's POV - Under The Oak Tree 

18. Bölüm 

"Öfkem kontrol altında değil ve iş soylulara geldiğinde bunu kendi zevklerine göre bulamazlar."

''…Bu anlaşılır.''

Tüccar uysalca kabul etti. İşitme mesafesinden sessizce ağzına ekmek atan Ruth, tam anlamıyla kıkırdadı ve kahkahalara boğuldu. Riftan ona sert bir bakış attıktan sonra oturduğu yerden kalktı.

"Hadi gidelim artık. Gece çökmeden şehre varmalıyız."

Otlayan atlarını toplayıp güneye giden yola çıktılar. Geniş tarlalarda yarım gün dolaştıktan sonra gözlerinin önünde küçük bir köy belirdi. Orada bir gün dinlendiler ve sonra iki gün daha yolculuk ederek Osyria'nın başkenti Balbon'a ulaştılar.

Bir zamanlar Roem İmparatorluğu'nun başkenti olan devasa şehrin yükselen duvarlarına tanık olan Riftan'ın çenesi istemsizce düştü. Bir ejderhanın bile girebileceği görkemli kapılardan geçtiklerinde, yan yana en az altı vagonun sığabileceği geniş ve temiz bir bulvar önlerine çıktı.

Atın dizginlerini tutarken gözleri durmadan gezindi. Whedon, Livadon ve Balto ülkelerini keşfetmişti ama Balbon kadar görkemli, muhteşem ve güzel bir şehir görmemişti.

Yolun sağında ve solunda duran binaların hepsi taştan yapılmıştı, yapılar o kadar düzenli ve güzel inşa edilmişti ki, bunların sıradan insanlar tarafından engellendiğine inanmak onun için zordu. Bulvarı bakımlı çalılar ve çiçek tarhları sıralıyordu, insanların kıyafetleri düzenliydi ve olukta hayvan gübresi izi ya da kokusu yoktu.

Riftan, temiz, tertemiz yola ve düzenli bir trafikte geçen vagonlara şüpheyle baktı. Tecrübelerine dayanarak, büyük şehirler en kötü kokulara sahip olma eğilimindeydi. Bölgede yaşayan hayvan ve insan sayısının fazla olmasına rağmen çevreyi nasıl temiz tuttuklarını merak etti. Vagonu önde sürmekte olan grup başkanı yolun sonunu işaret edip haykırdığında, gereksiz düşüncelerine dalmıştı.

''Bu, yüksek kilisenin büyük tapınağı. Hana gitmeden önce uğrarız."

Riftan kendini rahatsız hissetti ve eyere oturdu. Ticaret mallarıyla dolu vagonları devasa meydandan geçti ve gotik bir mimari yapının önünde durdu. Balto tüccarları merdivenleri tırmandı ve kemerli girişte sıraya girdi.

Herkes tapınakta adaklarını sunup dualarını ederken, Riftan arabaların yanında durup berrak su fışkıran çeşmeye dikkatle baktı. Ne zaman tapınakların önünde dursa kendini huzursuz hissetmiş, hoş karşılanmadığını hissetmişti.

"Sör Calypse, içeri girmediğinden emin misin?"

Arabanın koltuğunda uyuklayan Ruth, aniden dönüp ona omzunun üzerinden baktı ve sordu. Riftan sadece omuz silkti.

"Her yerin tapınağında adak sunsaydım sonunda bir dilenci olurdum."

"Görüyorum ki, böyle durumlarda Sör Calypse normal bir paralı asker."

Ruth başını salladı.

"Bana her zaman zulmettin, bu yüzden bana senin dindar bir Katolik olduğun izlenimini verdi."

 "Büyücü olduğun için değil, sinir bozucu olduğun için sana karşı sert davranıyorum."

Ruth onun açık sözlü cevabına homurdanırken, Riftan diğer kulağından sözlerinin çıkmasına izin verdi ve çeşmeye yaklaştı. Kristal gibi akan suyun üzerinde, Uigru heykeli ile birlikte on iki şövalye, bir taç giyen İmparator Darian ve onları kutsar gibi çevreleyen melekler vardı.

Riftan kapşonunu kafasının içine çekerek gözlerini gölgeledi. Zorlu ve kirli çevreye bu kadar alışkın olup olmadığını ya da efsanedeki şövalyelerin heykelinin gereksiz yere göz kamaştırıcı göründüğü köklü bir aşağılık duygusuna sahip olup olmadığını merak etti.

"Hadi, gidip biraz dinlenelim."

Bir süre sonra ibadetlerini tamamlayan tüccarlar tapınaktan dışarı çıktılar. Riftan yeniden eyere bindi. Arabalara hana doğru eşlik ederken, gözleri altı lüks dört tekerlekli arabaya ve tapınağa doğru giden düzinelerce şövalyeye takıldı. Partinin taşıdığı bayrak ona tanıdık geldiğinde Riftan gözlerini kıstı. Tüccarlar vagonlarını yolun kenarına park ederken yaygara kopardılar.

"Hey sen! Ne yapıyorsun, neden atından inmiyorsun?''

Bir paralı asker, altınla süslü arabalara ve parıldayan zırhlara bakarken kalın bir avuçla bacağını vurdu. Riftan hoşnutsuzlukla kaşlarını çattı ve tereddütle eyerinden indi. Daha sonra bir tüccar, onu bel hizasına kadar eğilmek üzere aşağı çekmek için elbisesinin kenarını çekerek fısıltıyla azarladı.

"Bu arma Croix Dükü'ne ait. Whedon'un doğu kesimlerindeki arazinin yarısı ailelerinin malıdır. Yedi ülkenin en soylu on ailesinden biri, o yüzden o bayrağı gördüğünde hemen başını eğsen iyi olur.''

Riftan yıldırım çarpmış gibi kaskatı kesildi. Pek tabii. Çocukluğunda bıkıp usandığı aynı bayraktı. Gümüş bir balık, kestane rengi geyik ve iç içe geçmiş altın çelenk ile damgalanmış karmaşık desene bakarak tüccara sordu.

"Whedon'un soyluları neden Osyria'ya geldi?"

"Sana söyledim, yaklaşan bir kılıç yarışması var. Diğer nüfuzlu soyluları izlemek ve onlarla sosyalleşmek için buradalar."

Riftan, tüccarın açıklamasını gözlerini arabadan ayırmadan dikkatle dinledi. Anlaşılmaz sebeplerden dolayı boğazı kurumuş ve kalbi şiddetle göğsüne çarpıyordu. Kızın da gelip gelmediğini merak etti. Dayanılmaz bir merakla perdeli pencerelere ciddiyetle baktı.

Ancak kalın perdeler ona sadece insanların gölgelerini gösteriyordu. Riftan, görmek için boynunu uzatırken sinirden kıpkırmızı oldu. Şimdi kaç yaşında olacaktı? On üç? On dört mü?

Anılarındaki kızın nasıl büyüdüğünü görmek için can atıyordu. En önemlisi, onun sağlıklı ve iyi olup olmadığını bilmek istiyordu. Sonunda hevesine karşı koyamadı ve partiyi takip etmeye çalıştı, ancak tüccar onu aniden durdurarak şaşırttı.

"Neden? Oradan birini tanıyor musun?"

Riftan'ın omuzları sertleşti ve sonra başını salladı. Ona kayıtsızca baktı ve hanı işaret etti.

"O zaman, hadi. Ana yola çıkıyoruz, o yüzden başını öne eğ ve soylular ve kraliyettekiler yanımızdan geçerken eğil.''

Riftan gitgide uzaklaşan dükün bayrağına baktı ve gözleriyle takip etti. Ama hana yerleştikten sonra bile endişeliydi ve aklı, kızın şehirde olma ihtimaline karşı onu rahatsız etti.

Onu uzaktan da olsa en az bir kez görmek istiyordu. Ona kendi gözleriyle tanık olmak istiyordu, ne zaman yorulsa onu rahatlatan hayaline. Yatakta uzanmış düşüncesizce tavana bakan Riftan, yüksek bir boru sesi duyunca pencereye atladı. Bulvarda, Whedon'un bayraklarını taşıyan Kraliyet Muhafızları, dört at tarafından yönetilen bir araba ile yürüyordu.

Tapınağa doğru heybetli bir şekilde yürüyen onurlu şövalyelere baktı, sonra gözlerini şehrin doğusunda bulunan amfitiyatroya çevirdi. Serin bir esinti saçlarını okşadı. Riftan elini saçlarının arasından geçirdi, gözlerini delen ve pencereleri kapatan kakülleri çıkardı.

Bu kadar mantıksız düşünmeyi bırak. Bu kadar takıntılı olman için hiçbir sebep yok.

Riftan kendini ikna etmek için bu sözleri zihninde tekrarladı ama onunla aynı şehirde olma ihtimali aklından çıkmıyordu. Riftan yüzünü avuçlarına karşı sertçe ovuşturdu. Kanı güneyli putperestlerle karışmış aşağılık bir köylüyü hatırlamayacağı belliydi. Ama ne önemi vardı? O, onu hatırladı ve onun anıları, katlanılmaz hayatı boyunca sahip olduğu tek rahatlıktı.

Onu fantezilerinden ziyade gerçek hayatta görmek muhtemelen onun ıssız hayatına bir başka rahatlık katacaktı. Bir geceyi mağarada geçirmek zorunda kaldığında ya da canavarların yol açtığı yaralardan acı çektiğinde onu rahatlatacak başka bir anı yaratmak o kadar da faydasız olmazdı. Sonunda, Riftan onu görmeye gidecek kadar cezbedildi ve doğruca tüccara gitti.

"Nedir?"

Odasında tek başına oturan tüccar ihtiyatla sordu. Ani ziyareti tuhaftı ve şüphe uyandırdı. Riftan, tüccarın uyanıklığını hissettiğinde zarar vermek istemediğini belirtmek için bir adım geri attı ve açık açık sormak için ağzını açtı.

"Buraya sana kılıç yarışmasıyla ilgili soru sormaya geldim. Halkın özgürce katılabileceğini söyledin, değil mi? Katılmak ve rekabet etmek için ne yapmalıyım?''

Tüccarın gözleri şaşkınlıkla büyüdü ve ardından kahkahalara boğuldu. "Kraliyet Şövalyeleri'nin yürüyüşünü gördükten sonra fikrini mi değiştirdin?"

Riftan cevap vermeye tenezzül etmedi. Samimiyetsiz tavrından dolayı ifadesi hoşnutsuzluğa dönüşen tüccar kaba bir şekilde cevap verdi.

''Yarışmaya katılmak için büyük tapınağa gitmeli ve katılım ücretini ödemelisin. Geç oldu, yarın yap."

"Anlıyorum. Dinlenmeni böldüğüm için özür dilerim."

Tüccar omuz silkti ve kapıyı tekrar kapattı. Ertesi sabah, şafak sökerken Riftan büyük tapınağa gitti. Roem İmparatorluğu'nun altın çağında Balbon'un kalbinde inşa edilen büyük tapınak, herhangi bir kraliyet kalesinden daha büyük bir boyuta sahip. Ne kadar büyük olursa olsun, yarışmaya katılmak için nereye başvurması gerektiğini bulmak zor olmadı.

Tapınağın sol ön tarafında, uzun bir sıra halinde dolaşan kılıç ustalarına benzeyen adamlar duruyordu. Hattın sonunda ayaklarını sürüyerek sabırsızca sırasını bekledi. Kayıt işlemi beklenmedik şekilde basitti. Tek yapması gereken ücreti ödemek ve adını yazmaktı. Ancak, finallere kalabilmek için önce ön turlarda becerilerini sergilemesi gerekiyordu. İki altın ödeyen yüzlerce kılıç ustasından sadece otuzdan az adam kılıçlarını soyluların önünde savurabilecekti.

Para kazanmak için ne uygun bir yol. Riftan iki altın sikke uzatırken acı acı düşündü ve kaşlarını çattı. Adı bir listeye eklendiğinde, bir rahip onu eğitim alanı gibi görünen bir yere götürdü.

Orada beş adama karşı yarıştı ve ardından finallere katılmaya hak kazandı. Elemeler için ayrı bir tur düzenlemenin samimiyeti olmadığına bir an şaşırdı, ancak rekabet uzun sürmediği için de uygundu. Rahipten girişini damgalayan bileti aldı ve büyük tapınaktan ayrıldı.

Hana dönerken güneş batıyordu ve Riftan akşam yemeği yemek için meyhanesine gitti. Bir köşede yemek yiyen Ruth ayağa fırladı.

"Sör Calypse! Kılıç yarışmasında yarışacağını duydum." Büyücü elinde bir kase çorba tutarken önüne doğru koştu. "Bunun umrunda olmadığını sanıyordum. Fikrini değiştirmene ne sebep oldu?"

Riftan, Ruth'un gözlerinden kaçındı. Her nasılsa, sırf bir kızı görmek için böylesine gürültülü bir olaya katılmak onun için utanç vericiydi. Yavaşça ona döndü ve konuştu.

''Yarışmayı kazanmak için para beklediğimden daha iyi.''

"Ne kadar?" Büyücünün gözleri parlayarak sordu ve Riftan ona sinirlenmiş gibi keskin bir bakış attı.

"Gereksiz sorular sormamayı kabul ettiğini unuttun mu?"

"Gereksiz bir soru değil! Bu ciddi bir soru. Meyhanelerde kılıç yarışmasını kimin kazanacağına dair bir bahis var!" Ruth ciddi bir ifade takındı. "Sör Calypse'in yarıştığını duyar duymaz, üzerine bahse girmek için büyük miktarda para yatırdım. Kesinlikle ciddi oynayacaksın, değil mi?''

Riftan şaşkın bir ifadeyle ona baktı, sonra başını salladı ve meyhanenin köşesine oturdu. Ruth yanına oturdu ve onu rahatsız etmeye devam etti. "Sör Calypse bunu kafasına koyarsa şampiyonluk bizim olacak. Kazançlar, bahsin yirmi katından fazla olacak!''

"Sana ne!"

"Bana ne mi? Bahsi kaybedersem ve elim boş kalırsa iyi olmaz, değil mi? Sör Calypse'e güvendim ve tüm paramı yatırdım. Kazanırsak sana bir pay vereceğim. O yüzden elinden gelenin en iyisini yapmalısın, tamam mı? Kazanmak zorundasın! Kesin kazan!''

Ruth'un sesi yemek boyunca bir ağaçkakan gibi kulak zarlarını şıngırdattı. Riftan sabırlı olmalı ve çorba kasesini yüzüne fırlatmamak zorundaydı.

Kılıç yarışması bir hafta sonra başladı. Bu arada, Livadon, Dristan ve Arech'ten birkaç soylu Balbon'da gösteriyi izlemeye geldi. Sokaklar şövalyelerin yürüyüşünü ve meydanda her gün trompet çalan davulları izleyen insanlarla doluydu.

Fırtınalı atmosfer devam ederken, halkın ilgisi kılıç yarışmasına odaklandı. Müsabaka günü geldiğinde o kadar yoğun bir kalabalık toplandı ki, insanlar itilip kakılmadıkça geçmek imkansızdı.

Ç/N: Yani Riftan kılıç yarışmasına aslında Maxi'yi görmekk için katıldııı ayy ayyy aaayyaya

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm

Riftan's POV - Under The Oak Tree 

17. Bölüm 

"Geç kaldığım için özür dilerim. Düşündüğümden çok daha fazla toplanacak şey vardı.''

Büyücü, ayrılışına katılmak için onunla önceden anlaşma yapmış gibi küstahça gülümsedi ve sonra elini taşıdığı, kendi fiziği için çok ağır ve büyük olan çantaya vurdu.

''Bir at satın almak istedim ama burada hayvancılık gülünç derecede pahalı. Sınırı geçiyorsak, güney bölgesine vardığımızda önce bir atı emniyete almalıyız.'' Ve uzun bir esnemeyle bir saman yığınına yaslandı. "Pekala o zaman ben uyuyacağım. Lütfen varış noktasına vardığımızda beni uyandır. ''

Riftan, Ruth'a soğuk bir bakış attı ve onu yakasından yakalamak için ayağa fırladı. Büyücü yüksek sesle bağırdı. "Aaaack!"

Biraz bile umursamadı ve onu dışarı atmaya çalıştı. Büyücü daha sonra umutsuzca vagonun korkuluklarına tutundu ve acil bir sesle bağırdı.

"B-bekle, bir saniye! Bunun hakkında konuşalım! Benim de ayrılmak için nedenlerim var."

Riftan ona soğuk soğuk bakmaya devam etti ve tutuşunu dikkatsizce bıraktı. Büyücü daha sonra vagona geri döndü ve valizini sıkıca tuttu.

"Fazla olmuyor musun? Tek bir tereddüt etmeden beni dışarı atmaya çalıştığına inanamıyorum! Biz birlikte deneyimlerimizden payımıza düşeni almışken nasıl bu kadar acımasız olabiliyorsun!''

Riftan, Ruth'un itirazlarını görmezden gelerek öfkeyle homurdandı. "Başka bir vagon bul ya da bir sonraki kasabada bir at bul. Nereye gittiğin umurumda değil ama beni takip etmeyi aklından bile geçirme."

Büyücü onun sözleriyle irkildi. "Bu soğuk tavrını sürdürecek misin?"

Riftan cevap vermeye değmeyeceğini düşündü, bu yüzden oturdu ve ona arkasını döndü. Vagonun karda yuvarlanan tekerleklerinin sesi uzun süre devam etti. Rahatsız edici sessizlikte Riftan'a bakan Ruth çok geçmeden konuşmaya başladı.

"Sör Calypse'in yanımda olması daha faydalı. Bir büyücüye sahip olmak size daha fazla komisyon ücreti kazandıracak ve bu, tek başınıza dolaşmaktan çok daha güvenli."

"Hangisi daha güvenli?"

 Riftan'ın gözleri fal taşı gibi açıldı ve büyücüye ürpertici bir bakış attı. Ruth sadece omuzlarını silkti ve açıkçası kabul etti.

"Böyle bir yerde yalnız kalmak istemiyorum! Buradaki büyücülere davranış biçimlerinden hoşlanmıyorum. Dürüst olmak gerekirse, beni her zaman kilisenin jürisine sürükleyeceklerinden korkuyorum ve başka kimsenin beni koruyacağını düşünmüyorum.''

Riftan dişlerini sıktı. Onu korumak gibi bir niyetim olmadığını bu adama daha kaç kez söylemem gerekiyor?

"Bunun benimle ne ilgisi var?"

Ruth'un yüzü onun acımasız cevabıyla kıpkırmızı oldu.

''Sınırı kendi başıma geçmeye çalışırsam, hayatta kalmazdım. Hırsızlar tarafından soyulacağım, sapık soylular tarafından taciz edilmek için bir insan kaçakçısı tarafından kaçırılacağım ya da bir canavar tarafından yutulacağım! Sonumun böyle olmasıyla iyi olacağından emin misin? Sör Calypse'in hayatını birkaç kez kurtardım ama hayat kurtarıcına nasıl böyle davranabilirsin?!"

Riftan tiksinmiş bir yüzle kulaklarını kapattı. Tiz bir sesle cıvıldayan büyücü şimdi pantolonunun eteklerine yapışarak sızlanmaya başladı.

"Ben üst düzey bir büyücüyüm. Büyücü Kulesi tarafından alkışlanan dahi bir büyücü! Arkanı kollayacağım, peki bununla ne derdin var? Bunu bu kadar acımasızca reddetmenin nesi bu kadar kötü?!"

"Şey... Bunu bırakmayacak mısın?!"

"Burada ölsem bile gitmene izin veremem! Dürüst olmak gerekirse, diğer paralı askerlere güvenemem! Beni kolladığın için övünmeseydim, bütün hisselerimi alırlardı. Vaktim varken insanların para kazanması için çılgınca ve akıl almaz şeyler yapıyorum ama kimse bana senin kadar para ödemiyor!''

Riftan avucuyla ensesine bastırdı ve nefesinin altından küfretti. Gerçekten, adamın hileleri ve yeteneği birçok yönden faydalıydı, deneyimi sayesinde kriz zamanlarında özellikle iyileştirme ve savunma büyüsünde övgüye değer refleksler gösterdi. Ancak gürültücü adamın onda uyandırdığı sinir dayanılmazdı. Riftan amansızca büyücüyü uzaklaştırdı.

"Bak buraya, sana defalarca yalnız olmaktan rahat olduğumu söyledim. Seni koruyacak birine ihtiyacın varsa, başka birini bul. Yeteneğinle, sadece bir ya da iki kişi seni işe almaya istekli olmayacak, öyleyse neden bana bu kadar bağlısın? Üst düzey bir büyücü olduğunuzu duyan her lord sizi kollarını açarak karşılayacaktır!"

"Öyle diyorsun ama doğru değil!" Büyücü, gür saçlarını hayal kırıklığıyla çekerek acı bir şekilde bağırdı. "Etrafta dolaşıyorum çünkü Büyücü Kulesi'nden saklanıyorum. İsyan ettiğimi ve diğer büyücülerin beni küçümsediğini öğrendiğinde hiçbir lord beni yanında tutmaya cesaret edemez.''

Bunu ilk defa duyuyordu. Ruth'un belirsiz, karmaşık bir duruma bulaştığını zaten sezmişti ama Büyücü Kulesi'ne sırtını döndüğünü düşününce... neler yapabileceğini hayal bile edemiyordu.

Riftan başparmaklarını zonklayan şakaklarına bastırdı. Büyücü son derece zavallı görünüyordu ve o da ısrarcıydı, kesinlikle ne olursa olsun peşinden koşacaktı, bu yüzden onu bayıltmadan yere sermedikçe onu yerden kaldırmak zor olacaktı, ama o kadar ileri gitmek istemiyordu. Sonunda, Riftan istifasını yanıtladı.

"İyi. Bana katılmana izin vereceğim. Ancak bunun için birkaç koşul olacak.''

"Koşullar?"

Onayladı. "Gerekmedikçe benimle konuşma."

Ruth'un alt dudağı dışarı çıktı. Riftan gözlerini kıstı ve kararlı bir şekilde konuştu, konuşmasını kelimesi kelimesine vurgulayarak.

"Gereksiz sorular sorma. Sinir bozucu olma, beni sinirlendirme ve yokmuşsun gibi sessizce beni takip edersen…''

Büyücü homurdandı. "Neden ağzımı kapatmıyorsun?"

Riftan dişlerinin arasından sert bir şekilde konuştu. "Bunu yapamıyorsan, o lanet olası vagondan hemen in!"

''…yapamayacağımı kim söyledi?'' Ruth hemen kuyruğunu indirdi. "İyi. O kadar sessiz olacağım ki yanında olduğumu bile fark etmeyeceksin."

Riftan ona şüpheyle baktı ve küçük bir iç çekti. Atmosfer tamamen değiştiğinde, Ruth hafifçe mırıldandı ve soğuk rüzgarın ısırmasından kaçınmak için vücuduna bir battaniye sardı. Yolculuğun çıldırtıcı derecede sinir bozucu olacağı belliydi. Riftan dişlerini sıktı ve gözlerini kapadı.

***

Beklentilerinin aksine, büyücü sahip olabileceği en kötü yol arkadaşı değildi. Çoğu zaman, bir battaniyeye sarılı halde uzanmış, kaygısız bir şekerleme yapıyordu. Ve uyanıkken, şenlik ateşi yakmak ya da yemek hazırlamak gibi üzerine düşeni de özenle yaptı.

Bazen kendi kendine homurdandığında ya da Riftan'ı rahatsız ettiğinde sinir bozucu oluyordu ama büyücüye ciddi bir bakış attığında hemen ağzını kapatıyordu. Sonuçta, tahammül edebileceği bir şeydi.

Tam bir gün boyunca atlı vagonla seyahat ettiler ve küçük bir köyde dinlendiler. Neyse ki, güney bölgesine giden tüccarlara katılabildiler. İlk başta tüccarlar onları işe almak konusunda isteksizdiler, ancak paralı askerlerin çoğu zaten iç savaşa hazırlanmak için kuzeye seyahat etmişti, bu yüzden başka seçenekleri yoktu.

Riftan'a, tüccarlara Osyria'ya kadar eşlik ettiği için altı gümüş sikke ödendi. Gülünç derecede düşük bir meblağdı ama amacı para değil, seyahat etmenin bir yolu olduğu için pazarlık yapmaya zahmet etmedi. Üstelik kuzey bölgesinde onun gibi melez bir adamı tutacak bir tüccar aramak, samanlığa gömülmüş iğneyi aramaya benzerdi.

"İşte, ödeme bu." dedi Riftan, Ruth'a üç gümüş para vererek.

Büyücü bunu soğuk bir tavırla aldı ve ona hayal kırıklığına uğramış bir ifade verdi. "Bin mil seyahat edebilmemizin tek yolu bu mu?"

"Bir şikayetin varsa, şimdi Kara Boynuz Paralı Askerleri'ne geri dön. Bir aracın yoksa, bu tür ücretli işler bulmak yaygın bir şeydir.'' (Not – Aracılar, çalışacak paralı asker müşterilerini bulan kişilerdir, örneğin Samon)

Riftan açık açık cevap verdi ve valizini eyere yükledi. Arabalara düzgün bir şekilde eşlik edebilmeleri için iki at satın almaktan başka seçeneği yoktu. Riftan, binemeyeceği kadar zayıf görünen ata baktı, sonra yolculuğa hazırlanan tüccar grubuna baktı.

Grupları on iki paralı asker ve on dört tüccardan oluşuyordu. Tüccarların çoğu kuzeyli gibi iyi fiziğe sahip gibi görünse de, bir canavar veya hırsız sürüsüyle karşılaşmaları durumunda yardımcı olup olmayacaklarından emin olamıyordu.

Riftan, meraklı gözleriyle paralı askerlerin becerilerini ölçtü ve alayın ortasına gitti. Yolculuk için tüm hazırlıklar tamamlandığında köyden ayrıldılar ve güneye doğru ilerlemeye başladılar.

Yolculukları beklediğinden daha sorunsuz geçti. Yolculuklarının ortasında bir kar fırtınası onlara çarpsa da, kötü bir günde hırsızlar veya canavarlarla karşılaşma olasılığı daha düşük olduğundan, olumlu bir not vardı. Donmuş topraklardan güneydeki küçük bir kasabaya herhangi bir aksilik olmadan ulaşmayı başardılar. Orada dinlendiler ve doğruca sınıra gittiler.

Yaklaşık iki haftalık bir yolculuktan sonra, Riftan sonunda biraz otlak görebildi. Osyria'nın yağmur mevsimini belirleyen ovaları, taze yeşil bir renkle kaplandı ve bir grup geyik, hızlı akan bir dereden yavaş yavaş berrak su içti. Arabalarını dere kenarına yerleştirdiler ve atların otlarda otlamasına izin verdiler.

"Birkaç hafta içinde başkente ulaşacağımızı düşünüyorum."

Arabanın koltuğunda oturan bir tüccar haritaya baktı ve sormak için Riftan'a döndü. "Hedefimize ulaştığımızda ne yapmayı düşünüyorsun?"

Riftan şaşkın bir yüzle ona baktı. Her zaman ulaşılmaz bir aura giydiği için insanlar onunla konuştuğunda ihtiyatlıydı. Bir kuru et çiğnedi ve ekşi bir tonda cevap verdi.

"Birkaç gün dinleneceğim ve sonra yeni bir görev arayacağım."

Tüccarın yüzü aniden fark edilir şekilde daha parlak hale geldi. "Yaklaşık 10 gün kalıp mal satın alacağız ve sonra Balto'ya geri döneceğiz. Hala benim eskortum olacak mısın? Geri dönerken sana iki katını ödeyeceğim."

Riftan'ın dudakları köşede yukarı kalktı. Sınırı geçerken iki kez bir posta kurtadam yavrusuyla karşılaştılar. Saldırı sırasında sergilediği becerilerini gördükten sonra tüccarın ondan hoşlandığını tahmin etti. Riftan kuru etin kalanını ağzına tıktı ve ellerinin tozunu aldı.

"Teklifi takdir ediyorum ama reddetmek zorundayım. Şu an için Osyria'da kalmayı planlıyorum."

 Tüccarın yüzünü belli belirsiz bir hayal kırıklığı ifadesi kapladı. "Belki de kilisenin düzenlediği kılıç yarışmasına katılmayı düşünüyorsun?"

Riftan aniden gelen soruya kaşlarını çattı. "Kılıç Yarışması mı?"

"Duymadın mı? Kılıç ustalarının becerilerini sergilediği ve rekabet ettiği, tüm ülkelerden soyluların ve kraliyet ailesinin izlediği devasa bir yarışma. Senin gibi başıboş bir kılıç ustasının kendini tanıtması için mükemmel bir yer."

"Bu yarışmalar genellikle şövalyelerin katılmasıyla sınırlı değil mi?"

''Durum böyle değil, mızrak dövüşlerinde bile herkes özgürce katılabilir. Kılıç yarışmasına yüksek kilise ev sahipliği yapıyor ve yarışmaya katılım ücreti sadece iki denar.''

Rifan alay etti. İki denar, sıradan insanların hayatları boyunca zorlukla dokunamayacakları bir miktardı. Yüksek kilisede, statü için sahte bir hiyerarşik merdiveni tırmanmak için iş yapan bir grup şişirilmiş salak dışında hiçbir şey yoktu. Riftan matarasını çıkardı, kuruyan boğazını gidermek için içti ve soğuk bir şekilde cevap verdi.

"İlgilenmiyorum."

"Böyle becerilerle soyluların dikkatini çekeceğini düşünmüyor musun?"

Ç/N: Riftan Ruth ikilisi size de Shrek ile Eşek karakterlerini çağrıştırmıyor mu sadece soruyorum asdfghjkl Valla bakın youtube'tan Shrek ile eşeğin ilk tanışma sahnesini açın izleyin gülmekten ölürsünüz benzerlik karşısında asdfghjkl Bu arada bu kılıç yarışması Maxi'nin soylu öpücüklerden bahsettiği yarışma mı acaba hani Riftan'ın kılıcını kazandığı.. durun bakalım nerelere geldik

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm

 Riftan's POV - Under The Oak Tree 

16. Bölüm

Sıkışık alanı garip bir sessizlik doldurdu. Riftan'ın kulakları, büyücünün önünde soyunmuş gibi kıpkırmızı yandı. Yere tekme attı ve sözlerini açıkça tükürdü.

"Boşver. Unut gitsin."

''H-hayır, yani, tabii ki! Senin için istediğin kadar yaparım. Karmaşık bir büyü bile değil." Büyücü aceleyle bağırdı. Sesinde ani bir parlaklık belirdi. "Elbette böyle sıkışık bir mağarada rahat rahat dinlenmek zordur. Lütfen buraya yat. Senin için harika bir illüzyon yaratacağım.”

Ruth'un çocukları yatıştırmak için kullanılan bir tona geçmesi onu rahatsız etti, ama çok yorgundu ve dinlenmeyi o kadar çok istiyordu ki, sinirini çabucak yendi. Riftan uysalca yere yattı, aldığı her nefeste mağaranın tuhaf küf kokusunu boğazına dolarken, küçük kayalar ve çakıllar sırtındaki eti rahatsız etti. Hoş olmayan ortama rağmen, o kadar bitkindi ki, buna aldırmayı bile göze alamazdı.

Başını çantasına dayadı ve cübbesiyle vücudunu örttü. Ruth yana doğru eğildi ve avucunu gözlerinin kenarına koydu.

''Anılarından en mutlu sahneyi kafanda çiz.''

Bir süre sonra büyücünün solgun parmak uçlarından beyaz bir ışık parladı ve Riftan'ın çevresi yavaş yavaş soldu.

Çiçeklerin kokusuyla kaplanmış hafif bir esinti saçlarını dalgalandırdı. Çok geçmeden, gözlerinin önünde güneşli bir yaz gününün manzarası açıldı. Ağaçların yeşil yaprakları, aralarından güneş ışınları kaçarken zümrüt gibi parıldıyordu. Manzaranın içinden geçerken, açmış çiçeklerle dolu bir bahçe ortaya çıktı.

Riftan garip bir rahatlama hissetti ama gözleri ağacın gölgesinde oturan kıza kayarken kemiklerinin her santimini acıtan bir özlem duygusu sardı. Siyah köpeğini sıkıca kucaklıyor, kollarını ve yüzünü onun tatlı kürküne gömüyordu. Bu hassas manzarayı izlerken kalbinin bir köşesi acıyla sıkıştı. O da bir zamanlar tıpkı onun gibi tutulmayı arzulamıştı. Sıcak, yumuşak kollarda güvenle kucaklanmak için can atıyordu.

'…bu sadece bir yanılsama.' Riftan kendi kendine mırıldandı. Bu sadece büyünün yarattığı bir yanılsamaydı, ama büyüleyici iç çekişi kalbini ele geçirdi ve onu bırakmayı reddetti.

O zaman ona baktığında, tüm acılarını unuttu. Şimdi hala aynı hissediyordu. Ancak, barışçıl sahne sis gibi kaybolurken, sert bir gerçekliğe geri döndü. Riftan, tek bir ışık huzmesine izin vermeyen soğuk, karanlık mağaraya geri döndüğünü fark edince içini çekti.

"Şimdiden uyandın mı?"

Yanında çömelmiş olan büyücü, ona sorarken genişçe esnediği için uykulu görünüyordu. Riftan sessizce oturdu.

Sonunda, gördüğü her şey sadece bir yanılsamaydı. Sadece bir anlık rahatlıktan başka bir şey değil. Kalbindeki boş duyguları sildi ve büyücüden onları mağaradan çıkarmak için çalışmaya devam etmesini istedi. Sonunda mağara ağzına ulaştıklarında, şafak ışığı gözlerini deldi. Dağdan aşağı inerlerken Riftan bitkin büyücüye destek oldu. Keşif ekibiyle tekrar bir araya geldiler ve dün gece meydana gelen kazayı bildirdiler ve bir arama ekibinin hala mağarada mahsur kalanları hemen kurtarmasını istedi.

Yarım günlerini toprak yığınlarını kazarak geçirdiler. Mucizevi bir şekilde hayatta kalan sekiz kişi vardı. Geri kalanlar ne yazık ki günü görecek kadar yaşamadılar. İş kollarında bu tür kazalara sıkça rastlandığı için kimse bu konuda bir telaşa kapılmadı. Riftan, yaralıların kışlaya taşınmasına ve rahiplerin kutsaması için cesetlerin alınmasına yardım etti. Ancak tüm bunlardan sonra nihayet düzgün bir şekilde dinlenebildi.

Bu olaydan sonra, keşif gezileri yaklaşık iki hafta daha devam etti. Sözleşmeleri sona erdiğinde, Kara Boynuz Paralı Askerleri doğrudan kuzeye gitti. Çalışmaları, sürekli olarak ülkeler arasında dolaşmalarını, çatışmaları ve canavarları takip etmelerini gerektiriyordu. Livadon'daki görevleri bittiğinde, ciddiyetle işlerini yapmaya başladıkları Balto'ya geçmekten çekinmediler.

Balto'ya taşınmak Riftan'ı hayal kırıklığına uğrattı. Ülkenin toplumu kiliseden büyük ölçüde etkilendi ve Whedon veya Livadon'a kıyasla daha bağlıydı. Karışık ırklardan veya yabancı kökenlerden insanları ayırt etmek, kuzeyliler arasında kök salmıştı ve ona herkesin kaçındığı zorlu görevlerden başka bir şey bırakmadı.

Soylulara ve aristokratlara eşlik ettiği zamanlar oldu, ancak daha sonra olgunlaşmamışlıklarından bıktığı için kasıtlı olarak bu tür görevlerden kaçındı, ona hor baktılar ve ten renginden dolayı onu bir barbar olarak gördüler. Ancak, ejderha alt türlerini avlama konusundaki ünü sayesinde, sürekli olarak benzer görevler ona geldi. Her biri onun hayatını kumara yatırdı, ancak tazminat adilse onları kabul etmekte tereddüt etmedi. Bu nedenle, taşan miktarda altın, zenginlik ve şöhret inşa edebildi. Ancak günlerini böyle geçirmesi, ertesi gün ölmeyeceğinin garantisini vermiyor ve hayatının amacının ne olduğunu merak etmesine neden oluyordu. Paralı askerlerin çoğu gizlice onun canlı geri dönmeyeceğini umuyordu, yoldaş gibi davranan Samon bile, şimdiye kadar kazandığı altını nereye sakladığını açıkça araştırdı.

Riftan, onları görmezden gelerek ve onlara göz kırpmadan hayatına devam etti, ama tüm bunlar yavaş yavaş yorgunluğunu artırdı. Kendisine hor bakan insanlara karşı dikkatli ve tetikte olması gereken bir ortamda zihinsel olarak sınıra zorlandı. Çok yorgun olan Riftan ara sıra Ruth'u arar ve onun için bir illüzyon büyüsü yapmasını isterdi. Sonrasında hep bir boşluk hissi ile uyanmasına rağmen, en azından illüzyonları sırasında rahatlayabiliyordu. Aklındaki kız, giderek daha sevimli ve sevecen hale geldikçe daha görkemli hale geldi.

Bulutlar gibi nazikçe dalgalanan ve dolgun saçları, küçük fildişi yüzü ve bir kış gününde bir göl gibi parıldayan kristal gözleri... cehennem hayatını bir an için bile unutabilmişti.

Şimdi nasıl olduğunu hiç durmadan merak ettiği zamanlar oldu. Onun ne kadar büyüdüğünü düşünürdü ya da ormanda tek başına yürürken tekrar incineceğinden endişelenirdi ya da bahçede somurtkan bir ifadeyle dolaşmaya devam etmesinden.

Ne zaman böyle düşünceler aklını doldursa, kendine gülmeden edemiyordu. Kız için endişelenecek olan kimdi? Ne düşündüğünü başka biri duysaydı, o kişi muhtemelen midesini bu kadar çok gülmekten alıkoyardı. Ancak, aptalca olduğunu düşünse de onu düşünmekten kendini alamıyordu.

"İllüzyonlara çok fazla güvenmek iyi değil." İlk başta illüzyon büyüleri yapmaya istekli olan Ruth, sonunda sık sık onu yapmasını isteyen Riftan'ı uyardı. "Bu büyü aslında düşmanların kafasını karıştırmak için tasarlandı. Bunu sana çok sık yapmaktan iyi bir şey çıkmaz.''

''…Ne kadar istersen öderim, fiyatını söyle.''  Riftan açıkça homurdandı ve büyücü sanki gücenmiş gibi kaşlarını çattı.

"Parayla ilgilenmiyorum bile. Şu anda senin için gerçekten endişeleniyorum, Sör Calypse."

"İşe yaramaz şeyler için endişelenmeyi bırak! Bir ya da iki saat illüzyonlara kapılmanın ne sakıncası olabilir ki?''

"Güzel yanılsamalar, gerçeklerden daha çok nefret etmeni sağlar."

Riftan dişlerini sıktı. Nitekim, ilerledikçe gerçekliği daha fazla hor gördü ve uyanmama ve sonsuza kadar fantezilerinde kalma dürtüsü hissetti. Ruth, gerçeğini deşifre edebilecekmiş gibi hafifçe iç çekti.

"Sanırım sana büyü yapmayı kabul etmekte aceleci davrandım. Sör Calypse gibi iradeye sahip birinin, bu tür fantezilere kapılmama gücüne sahip olacağını düşünmüştüm.''

"Lanet olsun, gerçeklikten daha da fazla nefret etmenin nesi yanlış? Zaten bu dünyada daha kötü olamam!"

"Öyle hissediyorsun çünkü onu illüzyonlarınla ​​karşılaştırıyorsun." Büyücü çenesini kaldırdı ve kararlı bir şekilde konuştu. "Her neyse, bundan sonra sana illüzyon büyüsü yapmayacağım. Fantezilere tutunmayı bırak, gerçekte rahatlık bul. Sör Calypse'in sosyal becerilerini geliştirmesi gerekiyor."

Büyücü, Riftan'ın yüzüne kapıyı kapattı. Kapıyı kuvvetle tekmeledi, çatladı ve ahşabı ezdi, ama Ruth'tan yalnızca bir homurtu duydu. Sonunda, Riftan odasına geri döndü ve soğuk yatağa uzandı.

Ancak aklına gelen tek şey illüzyonlarında gördüğü sahneydi. Avuçlarını sertçe yüzüne sürttü. Tıpkı büyücünün dediği gibi illüzyona aşırı derecede bağımlı hale gelmiş olabilirdi. Böyle çocukluk anıları üzerinde kafa yorduğu için kendini yanıltıcı hissediyordu ama yorgun kalbini yatıştırmak için başka ne yapabileceğini bilmiyordu. Riftan pencereden hafif bir ışıkla parlayan hilale baktı ve çaresizce gözlerini kapadı.

***

"Gitmek istediğine emin misin?"

Eşyalarını toplayan Riftan, omzunun üzerinden baktı. Kara Boynuzlu Paralı Askerleri'nin lideri Gail, kapı pervazına yaslanmış, sinir bozucu bir şekilde ona bakıyordu.

"En azından şimdiye kadar sana göz kulak olarak gösterdiğim iyiliği ödeyemez misin?''

"Benimle ilgilendiğin bir zamanı hatırlamıyorum."

Riftan alaycı bir şekilde cevap verdi ve çantasını omzuna astı. Gail o kadar şiddetli bir şekilde nefes verdi ki, tüylü sakalı dalgalandı.

"Seni içeri aldığımda sana yiyecek ve yatacak bir yer verdim, ama sen nankörlük ediyorsun."

Riftan küçümseyici bir şekilde güldü. Gail, paralı askerlere yeni katıldığında onu canavarlar için yem olarak kullandı. Bir kere bile bedelsiz bir şey aldığını hatırlamadı.

"Sana hiçbir şey borçlu değilim. Ağzıma giren her yudum suyu hak ettim. Bunu inkar mı ediyorsun?''

"Küstah piç." Riftan'ın iddiasına karşı koyamayınca hırıldadı ve yumruğunu duvara vurdu. ''Doğuda kaynayan bir iç savaş var. Sahip olduğumuz en güçlü güç sensin!''

"Bu beni ilgilendirmez."

Riftan'ın açık sözlü cevabından rahatsız olmayan Gail, durmadan dürttü. "Bir daha düşün. Savaşa efsanevi bir katkıda bulunursan, Balto'dan bir parça toprak alma şansın var. Yaptığın şeyi iyi yaparsan, bunun için cömertçe ödeneceğinden emin olacağım. Yirmi yaşını geçtiğinde seni kaptan yardımcısı bile yapacağım. Ve Balto'nun tek tip ordusu olursak, birlik komutanı sen olacaksın."

Riftan'ın dudakları alaycı bir şekilde büküldü. "Beni aptal mı sanıyorsun? Bu topraklarda olduğum sürece, putperestlerin kanını taşıyan bir melezden başka bir şey olmayacağım. Üzgünüm ama artık böyle algılanmaktan acı çekmek istemiyorum.''

Gail'in tüylü yanakları karşılık verecekmiş gibi seğirdi ve sonra hızla arkasını döndü. "İyi. Seni daha fazla tutmayacağım. Gitmek istediğin yere git. Yaptığın şeye bakılırsa, zaten yakında öleceksin ama en azından boynunun Balto'nun sınırlarını aşması için dua edeceğim. Bir hortlağa dönüştüğünde çok fazla baş belası olmazsın.''

Adam daha sonra uzaklaşırken ayaklarını yere vurdu. Riftan, kalan tüm ekipmanını asık suratla kaptı ve odadan çıktı. Hanın arka kapısından dışarı çıktığında, buzla donmuş gümüşi arazi önünde açıldı.

Balto'nun kuzeybatı bölgesi dört mevsim boyunca kar ve buzla kaplıydı. İnsanların bu kadar ıssız bir yerde yaşaması düşünülemezdi. Doğuya doğru geniş bir otlak alanı yayılıyordu, ancak mevsimin geri kalanı geldiğinde ve koyun ve at gibi sığır yetiştiren insanlar, arazinin bir çorak araziye dönüştüğü için güneye seyahat etmek zorunda kaldığında canavarlar tarafından öldürüldüğü için bu bile boşunaydı.

Riftan bir vagona binmeden önce iğrenç donmuş topraklara baktı. Ona veda etmek için gelen tek bir kişi yoktu. Kendini rahat hissederek bir saman yığınına yaslandı.

Güneye gidelim. Herhangi bir yer buraya kıyasla daha iyi olur.

Riftan, arabacının gitmesi için bir işaret salladı. O sırada biri vagona atladı. Riftan öfkeyle kaşlarını çattı. Ruth, sanki yapması doğal bir şeymiş gibi karşısına oturdu.

Ç/N: Küçücük yaşta erken büyümek zorunda kaldı Riftan'ım.. Hani bazen çabuk öfkelenen ve aşırı argo kullanan biri olması da hep bu yüzden. Yetiştiği ortam ve çevresindeki insanlar yüzünden böyle büyüdü.. O yüzden bugünkü karakterini anlamak biraz daha kolay olmalı artık herkes için

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm