Riftan's POV - Under The Oak Tree 

36. Bölüm

Riftan, kötü bir iblis tarafından ele geçirilmiş bir adam gibi Anatol'u yeniden inşa etmekte ısrar ederken, şimdiye kadarki en sert kış gelmişti. Ancak kale ne kadar onarılsa, ne kadar duvar örülse de yıkılan özgüvenini bir türlü geri getirememişti.

Riftan ön kale duvarlarının tepesinde duruyordu, donmuş toprağa bakarken çenesi kasılmıştı. Gözlerini ne zaman kapatsa, Croix Dükü'nün küçümseyici gözleri anılarında parladı ve ne zaman başı yastığa dokunsa, kızın korkmuş yüzü önünde belirdi. Yüzünü sertçe ovuşturdu, kendisine yapılan bu tür hakaretlere göz yumduğu için büyük bir pişmanlık duydu.

Şimdi gerçekten uçup giden fantezilerinden kaçmak zorundaydı. Onun önünde diz çökmesine bile izin verilmedi. İşe yaramaz düşüncelerine artık bir son vermeliydi. Riftan bunu kendisine defalarca tekrarladı. Maximillian Croix artık yalnızlığını teselli etmiyordu, şimdi onu ne zaman düşünse keskin bir acı hissediyordu.

Toprağın çöpü gibi doğduysan hayatını sadece toprağa bakarak yaşamalısın. Yukarıya bakmak seni perişan etmekten başka bir şey yapmaz.

Üvey babasının sözleri kemiklerine işledi. Onun varlığı onu daha da perişan etmekten başka bir şey yapmıyordu. Ona olan hasretinden kurtulamadığı sürece hayatının geri kalanını acı dolu bir boşlukta yaşayacaktı. Sadece yanında olamayacağı bir kadın yüzünden, öldüğü güne kadar dayanılmaz bir yalnızlık çekmesi gerekiyordu.

Gerçekten, bu artık durmalı.

Kendini daha fazla aptal yerine koymak istemiyordu, bir daha asla Croix'e adım atmamaya yemin etti. Sadece gözleriyle onu kovalamak ve ona bir böcekmiş gibi bakan kadını bir anlığına görebilmek için Dük'ün malikanesine girip çıkmaktan vazgeçerdi.

Riftan, kale duvarlarından aşağı indi ve ıssız kalesine doğru adım attı, Dük'ten aldığı aşağılanmanın, onun varlığını zihninden silmek için yüreğine yeterince derin bir öfke kazıyabilmesi için dua etti...

Birkaç ay geçti ve kışın en yüksek sıcaklıkları azaldıkça ve Lexos Dağları'ndaki ejderhanın uyandığına dair söylentiler yayılmaya başladı. Sefer ekipleri sisli ormanlarda katledilirken, her krallık ciddiyetle ejderha boyunduruğu için birlikler kurmaya başladı.

Binlerce asker Lexos Dağı yakınlarında kamp kurarken, Kral Ruben'in tahminleri gerçekleşti ve büyük bir kargaşa çıktı. İnsanlar dehşete kapıldı, eşyalarını toplayıp kuzeye göç ettiler. Sonsuz bir halk alayı donmuş topraklarda yürüdü ve toprak ağalarını kaçan köleleri ezmek için bir mücadeleyle karşı karşıya bıraktı.

Herkes arasında, ateşin kokusunu en çok yakalayan Croix Dükü oldu. Muhbirlerin getirdiği raporları okurken Riftan'ın alnı kırıştı. Croix Dükü'ne sevk emri verildiğinde, vasallarını toplayarak karşı önlemler için toplandı. Kurnaz adamın bu çıkmazdan nasıl sıyrılacağını merak etti.

Parşömeni fırına atarken Riftan'ın dudakları alaycı bir şekilde yukarı kalktı. İçindeki alevler yükseldi ve bir anda kışlayı aydınlattı. Yakacak odun parçalayıp ateşin üzerine yığdı, parşömenin yanarak kül olmasını sağladı ve şafağın aydınlanmaya başladığı gökyüzüne bakmak için çadırdan dışarı çıktı. Sisli ormanların üzerinde mavimsi bir gölge gezindi.

Whedon'un batı topraklarının lordları sevk emrinden muaf değildi. Aksine, canavarları sınırları geçmekten korumakla görevlendirildiler. Lexos Dağları'nda yüz binlerce canavar pusuya yattı ve yakında en güçlü canavardan kaçmak için göç etmeye çalışacaklardı. Onların Whedon topraklarını işgal etmelerini engellemek lordların görevi haline geldi.

"Sör Calypse, Croix Kalesi'nden bir haberci geldi."

Geçici olarak inşa edilen bariyerleri incelerken, bir asker bağırarak yanına koştu. Riftan tek kaşını kaldırdı.

"Croix Kalesi'nden bir haberci neden beni arıyor?"

"Ayrıntıları duymadım. Haberci, mesajını doğrudan size iletmekte ısrar ediyor…''

Riftan'ın gözleri kısıldı ve soğuk bir sesle konuştu. "Ona beklemesini söyle. Henüz devriye gezmeyi bitirmedim.''

Asker cevabı karşısında şaşırmış göründü ama Riftan onu görmezden geldi ve gözetleme kulesine doğru gitti. Güneş, karanlık dağ doruklarının üzerinden yavaş yavaş yükseliyordu.

Şu andan çok uzak olmayan bir zamanda, on binlerce asker tüm hayatlarını tehlikeye atarak oraya yürümeye başlayacaktı. Kaç kişinin canlı olarak geri dönebileceğine dair hiçbir bilgi yoktu. Dudaklarını ıslatmak için matarasından bir yudum alarak gökyüzünde yükselen on iki dağ zirvesine baktı. Yüzlerce asker ejderhanın bariyerlerinden girmeye çalışırken hayatını kaybetmişti. Gelecekte bunun üzerine daha ne kadar ceset yığılacağını hayal bile edemiyordu.

"Sör Calypse, haberci defalarca sizi hemen görmek istediğini söylüyor."

Güneş göğün ortasına ulaştığında, asker ısrarla tekrar yanına geldi ve Riftan kaşlarını çattı. Aslında görmezden gelmeyi düşünüyordu ama bu tür bir durumun ortasında gereksiz bir soruna neden olmaktan kaçınmak istedi, bu yüzden sadece iç çekti.

"Şimdi gidiyorum."

Asker onu doğruca kışladaki haberciye götürdü. Dük Croix'in habercisi, günün neredeyse yarısını beklemiş, onu öfkeli bir ifadeyle karşıladı.

"Sizinle görüşmek için üç gece üç gündür durmadan seyahat ediyorum." Adamın gür sakalını okşamasını dinledi, ona düzgün bir selam bile vermeden. "Dük böyle bekletildiğimi bilse hiç memnun olmazdı."

Riftan ona korkutucu bir şekilde sert bakış attı. "Kral tarafından sınırları savunmam ve kötü yaratıkların bu toprakları işgal etmesini engellemem emredildi. Dük'ün mesajının Kralın emrinden daha önemli olduğunu mu söylüyorsun?"

Adamın ağzı, sözlerini çürütmeye çalışacakmış gibi aralandı ama kısa süre sonra tekrar kapadı. Bir süre sessiz kaldıktan sonra daha yumuşak bir tonda konuştu.

''Burada kamp yapan binlerce asker var. Lord'un kısa süreliğine yokluğunda bile, savunmalar hemen yıkılmayacaktır."

''Sadece yapmam gereken göreve öncelik verdim.'' Riftan'ın yüzü rahatsız olduğunu ifade etti. ''Şikayet ederek zaman kaybetmek yerine, neye ihtiyacın olduğunu söyle. Seni buraya ne getirdi?"

"...Majestelerinin ejderha boyunduruğu emrini Dük'e emanet ettiğini duymuş olmalısınız." Haberci, sanki hoşnutsuzluğunu bastırıyormuş gibi, sakin bir tonda söyledi. "Bu nedenle Sör Calypse'e bir teklif sunmak için gönderildim."

"…bir teklif?"

Riftan hırıltılı bir sesle sordu, önereceği her şeyi hemen reddetmeye karar verdi. Gözlerini kıstı, bu gerçekten şaşırtıcıydı. Yüzüne böyle hakaretler kustuktan sonra, ondan bir teklif duyacağını hiç düşünmemişti.

''Ne teklif ediyor olabilir?''

Uzun bir süre dilini tutan haberci ağzını zorlukla açtı, görünüşe göre Riftan'ın düşmanca tavrından bıkmıştı.

"Ekselansları... ejderha boyunduruğunun komutasını lordluk devralacaksa, size en büyük kızı Maximillian Croix'i gelin olarak vermeyi teklif ediyor."

"…ne?"

Riftan'ın ağzı boş boş açıldı. Habercinin ne dediğini tam olarak anlamadı. Haberci, yarı bastırılmış bir şekilde önünde sakince konuşmaya devam etti.

"Bu, batı bölgesinin kaderini belirleyecek hayati bir görevdir. Bu görevi diğerleri arasında en deneyimli ve yetenekli savaşçıya vermeyi planlıyor.''

"…benim hakkımda mı konuşuyorsun?"

''Ekselansları sizin yeteneklerinize büyük saygı duyuyor.''

Riftan'ın dudakları bir sırıtışla yukarı kalktı. Kendisine böylesine farklı bir teklifte bulunması Dük'ün ne kadar kalın bir yüze sahip olduğunu merak etmesine neden oldu, bu daha çok bir hakaret gibi geldi. Yapılacak doğru şey, kışladan o anda ayrılmaktı.

Ancak, sanki bacakları sıkışmış gibi hareketsiz kaldı. Riftan eliyle alnını sertçe ovuşturdu. Habercinin kibirli sesi, çimento gibi sertleşmiş kafasını deldi.

"Dük'ün en büyük kızının gelininiz olması büyük bir onur değil mi? Bu daha önce hiç teklif edilmemiş bir teklif."

''Öyleyse… minnettar olup teşekkür mü edeyim?''

Riftan sıktığı dişlerinin arasında karşılık verdi. Öfkesi yalnızca, ondan yararlanmaya ve cömert görünmeye çalışan Dük'ün küstahlığına karşı büyüdü. Dük onu ne kadar gülünç buluyor ola ki ona bunu teklif edecek midesi vardı? Gözleri utançtan kızaracakmış gibi hissediyordu. Onu en çok utandıran şey, duygularının kontrolü dışındaymış gibi dalgalanmasıydı.

Yumruklarını sıkıca sıktı. İçinde bulunduğu ikilem için kendini asla affedemeyecekti. Öneri, dikkate alınmaya bile değmezdi. Bu sadece kendi hayatını riske atmak değildi, Remdragon Şövalyeleri ve Anatol'un kaderi de pamuk ipliğine bağlıydı.

Sırf açgözlülüğünü tatmin etmek için şövalyeleri emrine uymaya zorlar mıydı? Riftan dişlerini o kadar çok sıktı ki çenesi her an kırılacakmış gibi hissetti.

Üstelik Maximillian Croix ondan nefret ediyordu. Daha iyi bir damat, köylü kökenli gayri meşru, melez olmayan daha iyi bir adam arzu ederdi. Riftan sözlerini tükürdü, sanki onunla birlikte kan da çıkacaktı.

"Reddediyorum."

Bu kelimeleri tükürmek, hayatı boyunca yaşadığı her şeyden daha zordu. Riftan'ın gözleri sessizce yere yapıştı, sanki göğsüne kocaman bir delik açılmıştı. Bakışlarını yavaşça kaldırırken habercinin yüzünün öfkeyle sertleştiğini gördü. Adam tehditkar bir şekilde konuştu.

"Dük'ün ailesiyle derin bir bağ kurma fırsatını mı reddediyorsun?"

"Bir toprağım ve sorumluluğunu taşıdığım insanlar var." Riftan duygusuzca tükürdü. "Dük'e şunu söyle. 'Onurunu kendine sakla'

Adam ona soğuk bir şekilde baktıktan sonra yavaşça oturduğu yerden kalktı. "Mesajını ona ileteceğim. Ancak bugün söylediğiniz sözlerden pişman olacaksınız.'' Haberci çıkışa doğru ilerlemeye başladı ve ona acır gibi dilini şaklattı. "Dük aklına koyduğu her şeyi başarır. Onun teklifini itaatkar bir şekilde kabul etseydiniz sizin için daha iyi olurdu.''

Riftan, kışladan çıkmasına izin vermek için çıkışı açtı. Adam başını eğdi ve dışarı çıktı. Habercinin ayak sesleri uzaklaştıkça, uzak bir yere düştüğünü hissetti.

Riftan kanayana kadar dudaklarını ısırdı, hemen peşinden gitme dürtüsünü bastırdı.

Bu iyi gitti. Gerçekten, aferin. Riftan kendi kendine düşündü.

***

"Onun utanmaz bir insan olduğunu her zaman biliyordum, ama bu benim hayal gücümün ötesinde."

Gün içinde olanları duyan Hebaron, olanlar çok saçmaymış gibi başını salladı. Dük'ün teklifi, kışlayı koruyan askerlerin ağzından şövalyeler arasında hızla yayıldı. Bütün şövalyeler, dükün kibiriyle ilgili sözler tükürdüler.

"Kral Ruben bile bu adamın bu kadar kurnaz olmasını beklemiyordu."

Ç/N: Riftan belki de hayatının en zor kararını verdi, her ne kadar Maxi'yi arzulasa da sırf kendisi için yanındaki insanların hayatını riske atmayı tercih etmedi.. Üstelik kendisini zaten Maxi'ye layık bile görmüyor :( Önceki bölümde sinirimden söyleyemedim ama lanet Dük'ün kibrinden, aşağılamalarından (ve hatta dayaklarından) en çok müzdarip olan Maxi aslında.. Üstelik o da yalnız, yapayalnız :( Kalbimi parça pinçik ediyor bu hikaye

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm

Riftan's POV - Under The Oak Tree 

35. Bölüm 

"Teşekkürler. Mümkün olsa ziyaret edip hediyemi şahsen göndermek isterim, ancak saldıran canavarların ani artışı nedeniyle bölgeyi korumasız bırakamam.'' Şövalye, sanki bir iyilik elde etmekten memnunmuş gibi rahat bir gülümsemeyle oturduğu yerden kalktı. "Peki o zaman, gitmeden önce lütfen kalemi ziyaret et."

Bayern adamlarıyla birlikte dışarı çıkarken, Riftan paralı askerlerin meraklı bakışlarından kaçınmak için ikinci kata çıktı. Elliot Caron hemen peşinden koştu ve onu sorguladı.

"Neden böyle kaba bir şövalye için bir iyilik yapmayı kabul ettin?"

"Sadece böyle oldu. Dük'ün bir şey fark edip etmediğini araştırmak için harika bir fırsat."

"Ama... gereksiz sorgulamalara maruz kalabilirsin."

"Bununla başa çıkabilirim."

Riftan, gözleri endişeyle dolmuş astına sertçe cevap verdi ve odasına girdi.

***

Grubun geri kalanı geldiğinde, Riftan söz verdiği gibi Bayern Kalesi'ne uğradı ve yanına yirmi bir tilki kürkü ve yedi rulo ipek aldı, sonra Croix Kalesi'ne gitti. Arabayı çekmek normalden iki gün daha sürdü ama bu, Dük'ün malikanesine fazla şüphe duymadan girmesini sağladı. Muhafızlar onun ani ziyareti hakkında şüphelerini dile getirdiklerinde, Riftan sadece Bayern arması olan vagonu işaret ediyordu.

"Güneydoğu bölgesini ziyaret ediyordum ve Dük'ün kızı için nişan hediyelerini teslim etmeyi kabul ettim."

Muhafızlar vagonu kontrol ettikten sonra kapılar hemen açıldı. Riftan, şövalyelerini muhteşem kapılara yönlendirdi ve kararlı bir şekilde Croix Kalesi'ne girdi. Soluk kış güneş ışığı, gümüş bir ışıkla beyaz kaleye karşı parlak bir şekilde parlıyordu.

"Lütfen bu tarafa gelin."

Uzun mızraklar taşıyan askerler, kaleye götürülürken her iki taraftan onlara eşlik etti. Bir süre sonra uşak kaleden çıkıp vagonda getirdikleri hediyeleri kontrol etti.

''Bunların hepsi değerli eşyalar. Dük çok sevinecek."

"Bu hediyeler onun vasal şövalyesindendi. Benden sadece onları teslim etmem istendi.'' Riftan açıkça başını sallayarak ilan etti ve atından indi.

Uşak onun sözlerini duymamış gibi yaptı ve sakince devam etti. "Uzun yolculuk yorucu olmuş olmalı, dinlenebilmeniz için sizi odalarınıza götüreceğim."

Uşakların emirleri üzerine hizmetçiler koşarak geldiler. Riftan hizmetçileri takip ederken bilinçsizce gözlerini etrafta gezdirdi. Sonra kimi bulmaya çalıştığını anladı ve kendi kendine acı acı gülümsedi.

Böyle bir durumda aklın nereye gidiyor senin? Kendisiyle alay etmesine rağmen, onu aramayı bırakamadı.

"Bir şeye ihtiyacınız olursa lütfen bana haber verin."

Riftan şöminesi yanan geniş odaya girer girmez zırhını parça parça çıkardı. Kısa süre sonra hizmetçiler ona banyo için sıcak suyla dolu bir küvet getirdiler. Yıkanma görevini bırakmak istemeyen tüm hizmetçileri dışarı çıkardıktan sonra saçını ve vücudunu sabunla yıkadı, vücudundaki tüm küfürleri ve tozları temizledi. Ardından paketlediği en temiz tuniği çıkardı ve giydi. Tam o sırada kapıda bir tıkırtı yankılandı.

"Özür dilerim, Sör Calypse. Croix Dükü sizi çağırıyor. Bir dakikanızı ayıracak mısınız?''

''Kıyafetimi değiştirmenin ortasındayım. Bir süre bekleyin."

Riftan pantolonunu giydi ve kılıcını beline astı, ardından kapıyı çekip açtı. Uşak ona sert bir bakış attı, görünüşünün Dük'ün önüne çıkacak kadar iyi olup olmadığını dikkatle inceledikten sonra yolu göstermeye başladı.

"İçeri gelin."

Riftan daha sonra onu resepsiyona kadar takip etti. Croix, Isaac figürü ve renkli balıklarla işlenmiş goblenin önünde dimdik duruyordu. Uşak sessizce kapıları kapatıp onları terk ederken, pencereden dışarı bakan Dük yavaşça ona döndü.

"Uzun zaman oldu Calypse. Hediyeleri vasalımdan teslim ettiğini duydum.'' Yumuşak konuşma tarzının aksine, gözleri buz gibi soğuktu. "Birçok zorluktan geçtin."

''Evde bir kutlama olduğunu duydum. Jared Bayern, sizinle şahsen tanışamadığım için üzgün ve saygılarını sunuyor." Ritan onun meraklı bakışlarını fark etmemiş gibi yaptı ve kuru bir sesle cevap verdi. "Güneydoğu bölgesinden geçiyordum ve benden bu iyiliği kendisine yapmamı istedi."

"Güneydoğudan geçiyordun, ha..." Dük alaycı bir şekilde sözlerini tekrarladı, ince dudaklarını bir sırıtışla yukarı kaldırdı. "O bölgeden neden geçtiğiniz beni derinden meraklandırıyor. Bildiğim kadarıyla, mülkün güneybatının en uzak köşesinde bulunuyor."

"Bildiğiniz gibi ben bir şövalyeyim. Tek bir yerde hareketsiz kalmak benim doğam değil.'' Riftan önceden hazırladığı bahanesini tükürdü. "Canavarları avlıyordum ve sonunda ta doğuya gittim."

Dük'ün gözleri şüpheyle kısıldı. Riftan onun ifadesini okudu ve Lexos Dağları'nda neler olup bittiğini henüz fark etmediğini fark etti. Ejderhanın uykusundan uyandığını bilseydi, onu çağırıp bu konuşmayı yapması için hiçbir nedeni olmazdı.

Riftan, şüphelerini körüklemekten kaçınarak konuyu tersine çevirdi. ''Canavarları avlamasaydım nişan için bir kutlama hediyesi hazırlardım. Lütfen eli boş geldiğim için beni bağışlayın.''

"Anlaşma henüz resmileşmedi" Dük sakalını sıvazlayarak açıkladı. "Kraliyet ailesinin bir evlilik ayarlamaya geldiği doğru olsa da, bildiğiniz gibi, Majesteleri Prens sadece on yaşında. Görünen o ki, prensin yurt dışındaki eğitimini bitirdikten sonra evlilik töreni yapılacağına dair dedikodular yayılmış, her yerden nişan hediyeleri yağmaya başlamış. Beni de zor durumda bıraktı."

Riftan, Dük'ün bu söylentileri kasten yaydığına dair tüm servetine bahse girerdi; aksi takdirde hikayelerin Kraliyet Sarayı sınırlarının ötesine yayılması mümkün olmazdı, ama o alaycı düşünceleri yuttu ve becerebildiği kadar saygılı bir şekilde konuşmaya devam etti.

''Her durumda, kutlanacak bir şey olduğu doğru. En büyük kızınız için iyi bir evlilik şart olduğuna göre…''

"İkinci kızım." Dük onu hemen düzeltti. "Kraliyet ailesiyle evlenecek olan ikinci kızım Rosetta Croix."

Riftan, Dük'ün cevabını duyana kadar ne kadar gergin olduğunun farkında değildi. Sakin görünmeye çalıştı. "Her iki durumda da, iyi bir ailede evlenmek, kutlamaya değer bir şeydir."

"Nazik sözlerin için minnettarım."

Dük ölçülü bir iç çekti ve zarif bir şekilde saten sandalyeye oturdu. Riftan'ın güneydoğuda dolaştığına dair şüpheleri, yüzündeki şüpheli ifade kaybolduğunda dağılmış gibi görünüyor.

"Gidip izninizi alabilirsiniz. Sadece neden benim bölgemde dolaştığını bilmek istedim."

Riftan sessizce arkasını döndü ama kapıya ulaşır ulaşmaz ayakları yere yapışmış gibi oldu ve hareket edemedi. Kapı kolunu tuttu ve kuru bir şekilde yutkundu. Bu sefer nişanlanan küçük kardeş belki, ancak gelecekte farklı bir hikaye olabilirdi. Prestijli bir ailenin asil bir kadınıydı, insanlar bu topraklarda akın akın, gelini olarak ona sahip olmak istiyorlardı.

Bir gün prestijli bir soylu ailenin en büyük oğluyla da evlenecekti. Bu olmadan önce en az bir kez ona ulaşabilmek istedi. Riftan yoğun dürtüye karşı koyamadı ve gözleri önsezmiş gibi ona tehditkar bir şekilde bakan Dük'e döndü.

"Nedir?"

''...Sizden kişisel bir ricam var, Majesteleri.'' Dük'ün alnı kırıştı ve kaşları solucanlar gibi toplandı. Keskin gözlerle uzun bir süre Riftan'a baktı, niyetini anlamaya çalıştı, sonra sırıttı. "Bana bundan bahset."

İzin almasına rağmen, doğru kelimeleri kolayca bulamıyordu. Kral'ın önünde bile kendini hiç bu kadar yılgın hissetmemişti. Kuruyan dudaklarını yaladı, ağzını zorlukla açtı.

"Geth'imi... en büyük kızınıza adamak istiyorum."

Dük'ün gözleri beklenmedik bir şokla kocaman açıldı. Riftan onun cevabını beklerken nefesini tuttu. Bu sözler her zaman aklından geçiyordu, ama ağzından kaçırmaya hiç niyeti yoktu. Geleneksel olarak geth'ler, bir lordun karısına veya çocuklarına adanan yeminlerdi.

Croix, nişan verildiğinde Kraliyet Ailesi ile bir sinir savaşının ortasındaydı ve Dük'ün en büyük kızına yemin teklif etmesi Kraliyet ailesine bir sadakatsizlik eylemi olarak yorumlanabilirdi. Ancak, bu riske rağmen ona ulaşmak istedi. Sadece bir kez bile olsa elbisesinin eteğini öpmek ve adını söyleyebilmek istiyordu.

Riftan uzun ve ağır sessizliğe daha fazla dayanamadı ve sorusunu tekrarladı. "Şövalye yeminimi en büyük kızınıza adamama izin verecek misiniz?"

''…bu isteği hangi amaçla yapıyorsun?'' Dük sorguladı, gözleri şüpheyle kısıldı.

Riftan'ın yüzü sertleşti. "Geth, bir şövalyenin ömründe yalnızca bir kez verilebileceği bir şeydir. Hiçbir şövalye geth'ini başka amaçları gerçekleştirmek için kullanamaz.''

"Kızıma sadece saygı duyduğunu gösterme niyetinde olduğunu mu söylüyorsun?"

Croix Dükü şaşırmış gibi gülümsedi. "İnanamıyorum."

"Ben sadece…"

"Birincisi, senin bir şövalye onuruna sahip olduğuna inanmıyorum."

Riftan'ın tüm vücudu bu ani aşağılanma karşısında kaskatı kesildi. Dük şarabını aldı, dudaklarını ıslattı ve sinirli bir sesle devam etti.

''Onur ancak nesiller boyu aktarılabilir. Bir kılıcı biraz kullanabiliyor olman ona sahip olduğun anlamına gelmez, bu bir gecede kazanabileceğin bir şey değil."

"Ben... unvanını kilisenin önünde Whedon'un hükümdarından alan bir şövalyeyim. Bu tür hakaretleri duymam için hiçbir sebep yok.''

"Sana hakaret etmeye çalışmıyorum. Ben sadece gerçeği belirtiyorum. Majestelerinin lütfu ve kutsaması verildi diye gerçek bir asil ile aynı onuru kazandığını varsayman adil değil.'' Dük, sanki gerçekten zavallıymış gibi dilini şaklattı. "Pozisyonunu oluşturmak için beni kullanmaya çalışıyor olmalısın, ama bu umutsuz beklentileri bir kenara bıraksan iyi olur. Seni ne benim ne de kızımın yakınında tutmaya niyetim yok.''

Riftan onun vahşi hakaretleri karşısında kızardı. O zamandan beri Dük'ün ondan nefret ettiğini biliyordu, ama bu kadar açık bir şekilde alay edilmesini hiç beklemiyordu. Croix, hâlâ kelimelere boğulmuş haldeyken başını kibirli bir şekilde ona doğrulttu.

"Tek söyleyeceğin buysa, çık ve git. Yoruldum."

Riftan yumruklarını o kadar sıktı ki tırnakları derisine battı, sonra arkasını dönüp resepsiyondan ayrıldı. Tüm vücudu aşağılanmanın verdiği öfkeyle titredi.

Çenesini sımsıkı kenetleyerek merdivenlerden aşağı indi. O anda gözleri, merdivenlerin altından yukarı tırmanan Maximillian Croix'i yakaladı. Riftan olduğu yerde ve dimdik durdu. O da sanki onu görmüş gibi hareketine ara verdi ve omuzlarını kamburlaştırdı.

Gözlerindeki korku ifadesi kalbini hiç olmadığı kadar şiddetle tırmaladı. Riftan, göğsünde yanan öfkenin hüsrana dönüştüğünü hissetti. Kız korku dolu bir ifadeyle duvara yakın durdu. Ona bakan Riftan merdivenlerden aşağı indi.

Kendini dilenirken dışarı atılan sefil bir dilenci gibi hissetti.

Ç/N: Bu bölüm hissettiğim duyguları kelimelere dökme gücüm yok benim.. 

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm

Riftan's POV - Under  The Oak Tree

 34. Bölüm 

Kralın dudaklarına kötü bir gülümseme yayıldı.

"Sonunda Dük'ün merhametime sığınmaktan başka seçeneği kalmayacak. Bir çıkış yolu bulsa bile, bana zarar vermez. Adamın bu çıkmazdan kurtulmaya çabalamasını izlemek hoş olmaz mıydı?''

"...Dük'ten derin bir hoşnutsuzluk duyduğunuzu bilmiyordum."

"Croix Dükü'nün ürettiği altınlarda hiç gözüm yok. Ancak, neden olduğu can sıkıcı çatışmalardan derinden rahatsızım.'' Kral sandalyesinde geriye yaslandı ve uzun bir iç çekti. "Dük'ün düşmanca tavrı bu yıl üçüncü kez neredeyse topyekün bir savaşa dönüşüyordu. Dük'ün gücünün biraz azalması gerekiyor. Onu dizginleme fırsatından en iyi şekilde yararlanacağım."

Riftan aklından geçen alaycı düşünceleri yuttu. Tüm dünyayı dehşete düşürebilecek bir canavar şu anda uyanıyor, ancak kral saçma bir siyasi oyun tasarlıyor…

Güçlü insanların zihnine giren her şey, her zaman gizli çıkarlar için mücadele etmeyi ni içeriyor? Riftan içinden tiksintiyle sordu.

"Bunu bana açıklamanın nedeninizi öğrenebilir miyim?"

"Lexos Dağları'nı araştıran sen olacaksan, Dük'ün bölgesine sık sık girmen gerekecek. Dük'ün arkası dönükken bir şeyler planlayacak zamanı olmasını istemiyorum. Mümkün mertebe bu bilginin onun kulağına ulaşmamasına dikkat etmenizi istiyorum.''

Böyle yapmak için çaba gösterse bile, Barış Antlaşması için Yedi Krallık'ın toplantısında tartışıldığı düşünülürse, bu bilginin Dük'ün kulağına ulaşması an meselesiydi. Ancak Riftan bunu belirtmek yerine başını salladı ve oturduğu yerden kalktı.

"Bunu aklımda tutacağımdan emin olacağım."

"Henüz kalkabileceğini söylemedim."

Kral Reuben somurtkan bir ifade takınırken homurdandı. Riftan durdu ve saygıyla eğildi.

"Yağmurdan ıslanmış giysilerimi değiştirmek ve konuşmamızı burada kesmek istiyorum. Majesteleri mütevazi tebaasına dinlenme izni verecek mi?''

Kralın çenesi sanki gücenecekmiş gibi seğirmeye başladı, ama çok geçmeden elini kararlılıkla salladı. "İyi. Söylemek istediğim her şeyi açıkladım, artık serbestsin.''

Riftan bir kez başını salladı ve duvarda asılı olan paltosunu toplayıp odadan çıktı. Yağmurun sesi her an daha da arttı.

Yağmuru bir iki gün uzaklaşmak için bahane olarak kullanacağım.

Koridor pencerelerinden puslu gökyüzüne baktı ve adımlarını hızlandırdı. O yıl kış yine sert geçecek gibi görünüyordu.

***

Karanlık, sivri uçlu dağlar, kale kuleleri gibi yoğun sisli yoğun ormanların arasından görünüyordu. Riftan endişeyle ayağını yere basan Talon'u okşarken çevresini inceledi. Soğuk, sert bir rüzgar her yönden esiyordu ve av arayan kargalar çıplak ağaç dallarına tünemişti. Üzerlerinde dönen kuşlara hoşnutsuzlukla baktı, davetsiz misafirleri gözetliyormuş gibi görünüyordu. Onlara eşlik eden ve sürekli etrafa bakınan rahip somurtkan bir ifadeyle ilan etti.

"Bence geri dönmeliyiz. Engeller çok güçlü, gidebileceğimiz en uzak nokta burası.''

"Buraya kadar gelmişken geri dönemeyiz. Bu yoldan geçilmezse, başka bir yol bulmalıyız.''

"Faydasız. Dört gün boyunca aynı bölgede dolaştık. Güçlü bir büyü araya giriyor, tek yeteneğimle dağlara giden yolu bulamıyorum.''

Korkmuş olsa da rahip haklıydı. Aynı yerin etrafında defalarca dolaştılar. Yön bulmak için güneşi dikkatli bir şekilde kullanmalarına rağmen, sonunda kendilerini algılayacak ve kendilerini ters yönde hareket ederken bulacaklardır.

Riftan, Elliot Caron ve Lombardo'nun yüzlerine bakmak için başını çevirdi. İkisi de yorgunluk belirtisi göstermiyor gibiydi, ancak on beş günden fazla bir süredir kamp yapmaktan ve canavarlarla sık sık savaşmaktan yorulmuş olmaları gerekiyordu. Sonunda istifa ederek içini çekti ve atını çevirdi.

"İyi. Şimdilik şehre dönelim."

Rahip onların oradan çıktıklarını duyunca kollarını gökyüzüne doğru uzattı ve bir şükran duası mırıldandı. Riftan olaya göz yumdu ve atını mahmuzladı. Neyse ki, geri dönerken gizlenen büyülü güçler müdahale etmemiş gibi, ormanlardan hızla kaçmayı başardılar.

"Şimdi ne yapacağız?"

Dudaklarını sımsıkı kapalı tutan Elliot, tepelerin eteğinde duvarlarla çevrili küçük bir kasaba belirirken sordu. Riftan, atını kapılara doğru yönlendirerek açık açık cevap verdi.

"Önce diğer araştırmacıların gelmesini bekleyeceğiz. Yeni bilgiler taşıyor olabilirler.''

Güneydoğuya gönderilişinin üzerinden üç hafta geçmişti ama tek keşfettiği, Lexos Dağları'nı çevreleyen sisli ormanlarda dolaşan güçlü büyüydü. Ormandan geçmenin bir yolunu bile bulamamıştı.

Kapıcı ile kimliğini doğruladıktan sonra, Riftan köye girdi ve “Yolcu Evi” adlı bir hana yerleşti. Pis ve gürültülü bir yerdi, ancak orada kalan 30 paralı askerden çok fazla bilgi toplanabilirdi. Meyhanenin bir köşesine oturdular, midelerini domuzlara yedirilecek kadar korkunç yiyeceklerle doldurdular. Çoğu konuşma küfür, alay ve müstehcenlikten oluşuyordu. Ancak bazen, belirli bölgelerde ortaya çıkan canavar türlerini ortaya çıkaran faydalı bilgilere kulak misafiri olabiliyordu.

Paralı askerleri gözlemlerken, susuzluğunu hafif bir birayla giderirken, hana giren iri yapılı dört adam gözüne çarptı. Riftan'ın gözleri kısıldı. Birini arıyor gibi görünen adamlar onun oturduğu masaya doğru yürüdüler.

"Siz Remdragon Şövalyeleri'nden Sör Riftan Calypse misiniz?"

Adamların en yaşlısı sordu. Riftan onu baştan aşağı ihtiyatla süzdü. Adam temiz giysiler ve ince zırhlar giymişti. "Benimle ne amacın var?"

"Güneydoğu sınırlarında dolaşan şövalyelere benzeyen insanlar hakkında söylentiler duydum, bu yüzden buraya sizi bulmaya geldim. Senin aslında Remdragon Şövalyeleri'nin komutanı olduğunu bilmiyordum..." Adam izin istemeden masalarının yanındaki sandalyeyi sürükledi. ''Kralın vasalının böyle bir yerde ne işi var? Burası Dük'ün bölgesi. İzin almadan dolaşmak için iyi bir yer değil."

"Henüz kendini tanıtmadın." Sessizce içen Lombardo, hoşnutsuzluğunu ilan etti.

Adam omuz silkti ve yüzünde sinirli bir ifadeyle kimliğini açıkladı. "Ben Croix Dükü'nün vasalıyım; benim adım Jared Bayern. Bu mülk benim yetkim altında.''

"Buraya gelmeden önce anlayışınızı istemediğim için özür dilerim. Ancak buraya sorun çıkarmaya gelmedik'' dedi.

Riftan açık açık cevap verdi ve iyi niyet göstergesi olarak önüne bir bardak koydu. Adam bulanık biraya baktı, sonra Riftan'a temkinli bir bakış attı.

"Son birkaç haftadır sisli ormanlarda dolaştığınızı duydum. Ne halt ediyorsunuz?"

"Bunu fazla düşünüyorsun. Ben sadece komisyonlardan para kazanmak için buradayım.''

Riftan hafifçe burnundan soludu ve geçen garsondan daha fazla yemek sipariş etti. Jared Bayern şaşkın bir ifadeyle ona sordu.

''Komisyonlar…?''

"Canavarları avlamaktan. Bu bölgede ortaya çıkan canavarların değerli bir miktar para değerinde olduğuna dair söylentiler duydum, bu yüzden hemen adamlarımı buraya yönlendirdim. Ama hepsi saçmalıktan ibaretti. Geçtiğimiz birkaç hafta boyunca, goblinler ve ölümsüz yaratıklardan başka bir şeyle karşılaşmadım. Bana büyük zarardan başka bir şey getirmedi.''

Bir içerik parıltısı adamın yüzünü bulandırdı. "Batı bölgelerinde canavar avladığın hakkında söylentiler duydum... ama ta doğuya kadar geleceğini beklemiyordum."

"Bunu saklamayacağım, zor bir mali durumdayım."

Riftan hiçbir utanç belirtisi göstermeden tükürdü ve biranın geri kalanını ağzına boşalttı. Bayern ona boş boş baktı ve sonra başını salladı.

"Lütfen sözlerinde daha dikkatli ol. Sör Calypse, kralın vasalıdır. Ne zamana kadar bir paralı asker gibi davranıp kralın adını lekelemeye devam etmeyi düşünüyorsun?''

Elliot, adamın küstah uyarılarına öfkeyle kılıcının kabzasını kavradı. Riftan uyarı olarak botlarını hafifçe tekmeledi ve somurtkan bir sesle cevap verdi.

"Seni duymamış gibi yapacağım."

Şövalye gergin atmosferi hissederek hafifçe öksürdü. "Her neyse, oturduğunuz yerden kalkın. Sizi kaleme götüreceğim.''

"İyiliğin için minnettarım ama reddetmek zorundayım. Hâlâ geri dönmemiş adamlarım var.''

"Grubun geri kalanına döndüklerinde kaleme gelmelerini söyleyeceğim. O yüzden lütfen şimdi kalk. Kralın gözde şövalyesi böyle perişan bir yerde bırakılmamalı."

Riftan kelime kelime konuşarak rahatsızlığını dile getirdi. "Bir kez daha reddetmek zorunda kalacağım. Buraya kişisel bir mesele için geldim. Dük'e borçlu olmaya hiç niyetim yok."

Adamın inatçı reddetmesi karşısında bir utanç ifadesi geçti. Riftan, davetinin gizli bir amacı olduğunu tahmin ederek hafifçe içini çekti.

"Benden istediğin bir iyilik varsa, lütfen şimdi söyle. Çok zor değilse seve seve kabul ederim, bölgenizde dolaştığım için özür dilememe izin verin."

''…bu o kadar da zor bir iyilik değil.''

Bayern sert bir ifadeyle bir bardak bira aldı ve dudaklarını ıslatmak için bir yudum aldı, sonra sanki hiç bu kadar kötü bir içki içmemiş gibi yüzünü buruşturdu. Hızla mendilini çıkardı ve dudağının kenarını sildi ve mırıldandı.

"Eğer çok zahmetli değilse dönüşte Croix Kalesi'ne uğramanızı ve nişan hediyemi götürmenizi rica ediyorum."

Elinde bir fincan tutan Riftan'ın vücudu taş gibi sertleşti. Kalbi bir an ayağa kalkmış gibi hissetti. Bakışlarını boş bardağa düşürdü ve yavaşça ona geri sordu.

''…nişan hediyesi?''

"Dük'ün hane halkını ve Kraliyet Ailesini içeren bir evlilik hakkında söylentiler dolaşıyor. Lord'u tebrik etmek için küçük bir hediye vermek istiyorum."

"Hangisi o?"

"Ha?"

Riftan yavaşça nefesini verdi. "Hangisinin nişanlandığını kastetmiştim."

Belki de sırf meraktan sorduğunu düşünen Bayern hafifçe omuz silkti ve sorusuna kayıtsızca cevap verdi. "Hangisinin nişanlandığı önemli değil. Önemli olan o haneler arasında bir birlik olacağı, değil mi?''

Riftan, onu yakasından tutup zorla kimin nişanlandığını açıkça hatırlamasını sağlama dürtüsünü bastırdı. Maximillian Croix'in sağlığı zayıf olduğu için kraliyet ailesiyle evlenirken zor zamanlar geçireceğini hatırladı, bu yüzden belki de küçük kardeşti. Ancak, eğer o olsaydı…

"Senden istediğim iyiliği kabul edecek misin?"

Riftan boğazından yükselen küfürleri yuttu. Bir ateş çukuruna düştüğünü hissetse de dudaklarından şaşırtıcı derecede sakin bir ses çıktı.

"İyi. Geri dönerken kaleye uğrayacağım."

Ç/N : Riftan'ım nasıl da korkuyor :( Yalnız abi Riftan mantıklı düşünmese veya kendini tutmasa iki saniyede parçalayacaktı seni.. Verilmiş sadakan varmış senin de he he he 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm