Ayrılmamızın Nedeni
15. Bölüm

"On yıl falan yaşlandım çünkü bir damla bile uyku çekmedim, ama sen iyi görünüyorsun. Seni tekrar gördüğümde sana ne çok şey söylemek istediğimi biliyor musun? Ergenlik çağına mı giriyorsun? Neden rol yapıyorsun? Daha önce hiç böyle değildin. Bu yıl tüm bu asi enerjiyi bir anda mı salıveriyorsun? Gelecek yıl kesinlikle senden sorumlu olmayacağım!"

YoungSik, aramasını aldıktan sonra Taewan'ın evine daldı. İçeri girer girmez acı sözler söylemeye başladı. Ama bu bastırılmış öfkesini yatıştırmamıştı çünkü soluk almaya çalışırken elleri hâlâ kalçalarındaydı.

Dün gece, Taewan En İyi Erkek Oyuncu ödülünü aldığında tek kelime etmediği için internette bir kargaşa vardı. Muhabirler, davranışı için her türlü olası nedeni uydururken çılgına dönmüştü.

Halk yarı yarıya bölündü. Bazıları, ödülünü alırken sessiz kalmasının inanılmaz derecede kaba olduğunu düşündü, ancak diğerleri onun duygulardan çok bunaldığını düşündüler, bu yüzden herkesten anlayışlı olmasını istediler.

Taewan bu durumu açıklığa kavuşturmadı ve öylece ortadan kayboldu. Nereye gittiğini kimse bilmiyordu. Onu aradılar ama cep telefonunu VIP odasındaki masanın üzerinde unutmuştu.

Birinin aramasını aldığını ve aceleyle ayrıldığını düşündüler, ancak telefonuna girmeye çalıştıklarında şifreyle kilitliydi, bu yüzden kontrol edemediler.

Kang Taewan gecenin içinde kaybolmuştu. Ertesi sabah, YoungSik bilinmeyen bir telefon numarasından bir çağrı aldı. Taewan ona şimdi eve gideceğini söyledi ve biraz sonra onu orada görmeye gelmesini istedi.

YoungSik çılgınca Taewan'ın evine koştu. Taewan da yeni gelmiş olmalıydı çünkü takım elbisesini çıkarmak üzereydi. YoungSik'e üstünü değiştireceğini söyledi ve bir dakika beklemesini istedi. Sonra rahat bir kıyafetle tekrar ortaya çıktı ve kanepeye oturdu.

"Hyung."

"Ne!"

Taewan ona seslendiğinde, YoungSik öfkeyle bağırdı. Normalde sakin olan yüzü öfkeyle doluydu.

"Üzgünüm."

Taewan konuşurken parmaklarını birbirine kenetledi.

"Neden bir anda özür diliyorsun? Beni korkutuyorsun! Neler oluyor? Başka bir şey mi yapacaksın? Kariyerinden öylece vazgeçecek misin? Kahretsin, artık bilmiyorum. Ne istersen onu yap! Yönetmenle iletişime geçip sözleşmeni iptal edeceğimizi söyleyeceğim. Sadece iptal ücretini sökülsün. Buna daha fazla dayanamıyorum!”

Buna daha fazla dayanamayan YoungSik, küfürler savurmaya başladı.

"Ne dersen yapacağım Hyung."

YoungSik dondu.

"Bu ne? Neden birdenbire bu kadar itaatkar oldun? Bu davranışın çok daha korkutucu olduğunu biliyor musun?"

"Şey bir skandala daha neden olacağım."

"Dahasına mı?!"

YoungSik kükredi.

"Bugün, HaYeon ve ben sinemada buluşacağız. Ayrıca yakında bir geziye çıkmayı planlıyoruz. Birlikte yürüyüşe çıkmak istiyorsak, yürüyüşe çıkacağız. Artık başkalarının gözlerinden kaçmayacağız.”

"Ne?"

YoungSik bunu beklemiyordu. Ruhu bedenini terk etmiş gibiydi.

"Yönetmene kendim söyleyeceğim."

Taewan bacak bacak üstüne attı.

"Hey sen…"

YoungSik sanki konuşma yeteneğini kaybetmiş gibi kekeledi. Taewan çoktan kararını vermiş gibi görünüyordu. YoungSik birkaç derin nefes aldı ve sonunda konuşmayı başardı.

"Yani siz tekrar birlikte misiniz?"

Taewan başını salladı.

"Ve şimdi herkesin gözü önünde mi çıkacaksınız? O kadar kolay olacağını mı sanıyorsun? Sadece senin için zor olmayacak. HaYeon için de cehennem olacak. Herkesin odak noktası HaYeon'a çevrilecek. Kendi adı yerine Kang Taewan'ın sevgilisi olarak bilinecek. Tüm bunlarla nasıl başa çıkabilir? Bunun olmayacağına eminim, ama ya siz ikiniz ayrılırsanız? O zaman ne yapacaksınız? Bu durumda, acı çekecek olan sen olmayacaksın. HaYeon olacak."

"İşte bu yüzden bunca zaman sakladık. Ve bu yüzden… neredeyse ayrılıyorduk."

“......”

YoungSik, Taewan'ın ifadesiz yüzünü görünce ağzını kapattı. Haklıydı. Taewan gözlerini indirdi ve yavaşça dudaklarını açtı.

“Dün gece ödülü aldığımda hiç mutlu değildim. Sadece ağır geldi. Bunu elde etmek için kaybettiğim her şeyi hatırladım. Mutlu olmak için yaşadım ve elimden gelenin en iyisini yaptım ama mutluluk benden kaçıyor gibiydi. Mutluluğumu zorlamaya devam ettiğim için mutluluğun ne olduğunu unuttum. Ve HaYeon'u da bu korkunç aşamadan geçirttim."

“......”

"Hyung, eğer yapabilirsem, o iki yıl öncesine sahip olmam karşılığında ödülümü geri vermek istiyorum. İki yıl geriye gidebilirsem, onu sevmek için elimden gelenin en iyisini yapabileceğimi düşünüyorum."

“......”

"O yüzden bize daha fazla saklanmamızı söyleme. Artık yapabileceğimi sanmıyorum."

Taewan sabit bir tonda konuştu ve sonunda başını kaldırdı. Yüzünde çoktan kararını vermiş gibi kararlı bir ifade vardı.

YoungSik ağzını açıp  tekrar kapattı. Taewan'ı aksine ikna etmeye çalışması gerektiğini biliyordu ama yapamadı.

Taewan mutlu olmak istediğini söyledi ve YoungSik buna ne diyeceğini bilemedi. Taewan'ın bir noktada işinden zevk almayı bıraktığını görebiliyordu. Onu kenardan izlerken bile endişeli hissediyordu.

Ve korkunçtu.

HaYeon'u bir daha kaybederse, Kang Taewan'a ne olacağını ancak hayal edebilirdi.

* * *

Bir aynanın önünde duran HaYeon, bir yandan diğer yana döndü. Taktığı kürk şapkayı çıkardı. Bunun yerine, biraz önce çıkarmış olduğu beyzbol şapkasını taktı ve indirebildiği kadar indirdi.

Beyzbol şapkasıyla bir de maske taktığında yüzü tamamen gizlenmişti. Sonunda kıyafetine baktı ve duvardaki saate döndü. Belirlenen saate çok az bir süre kalmıştı. Arkasını döndü ve masanın üzerinde En İyi Erkek Oyuncu ödülünü gördü.

Birkaç saat önce, HaYeon banyodan çıktıktan sonra Taewan'ın orada olmadığını fark etti. Onun yerine ödülünü buldu. Altına bir post-it yapıştırılmıştı.

Yıkandıktan sonra çıktığını görsem seni bırakmak istemeyeceğimi hissettim. Seni daha sonra arayacağım. Ve bu senin hediyen.

Post-it'i okuduktan sonra, HaYeon hemen Taewan'a mesaj attı.

[En İyi Erkek Oyuncu ödülü senin. Bunu bana neden veriyorsun? Seninle buluşmak için çıkarken yanımda getireceğim.]

Taewan telefonunu menajerinden geri almış olmalıydı çünkü onun aramasıyla telefonu çalmaya başladı.

- Sana söylemiştim. Onu sana vereceğim, o yüzden seni istiyorum, Na HaYeon.

“......”

- Dün onu aldığımda adını söylemediğim için özür olarak kabul et. Bu yüzden bugün söz verilen zamanda dışarı çıktığından emin olun. Bekliyor olacağım.

Ve sonra telefonu kapattı. HaYeon masadaki ödüle baktı. Üzerinde parmak izi kalmasından korktuğu için dokunmak konusunda kendini rahat hissetmiyordu.

Taewan'ın hayatının hedeflerinden biriydi bu ödül. Zaferinin kanıtı artık onun ellerindeydi. HaYeon elini kaldırdı ve dikkatle kupanın üzerinde gezdirdi.

Soğuk ve sertti. Bu iyi hissettirdi. HaYeon'un dudakları bir gülümsemeyle gerildi.

Birkaç dakika daha boş boş kupaya baktıktan sonra, HaYeon ayrılma zamanı geldiğinde evinden ayrıldı. Dışarı çıktığında Taewan'ın arabasının önüne park ettiğini gördü.

"Menajer oppa ile iyi bir konuşma yaptın mı?"

HaYeon yolcu koltuğuna oturdu ve sordu. Bunun için endişelenmeden edemiyordu.

"Evet."

"Tanrıya şükür."

"Yarın drama yönetmeniyle görüşmeyi kabul ettim."

HaYeon bunu duyduğunda rahatlamış göründü ve başını salladı. Arabası, ana caddede bulunan bir sinema salonunun yer altı otoparkına doğru gitmeye başladı. Daha tenha bir yere gideceklerini düşündü, bu yüzden bu beklenmedik bir şeydi. Taewan arabadan inmek üzereyken, onu hızla yakaladı.

"Bunu giy."

HaYeon onun için hazırladığı şapka ve maskeyi çıkardı. Taewan önce şapkaya ve maskeye sonra da HaYeon'un yüzüne baktı.

"Böyle iyiyim."

Sonra HaYeon onu durduramadan arabadan indi. HaYeon da indi ve peşinden gitti. Şapkayı uzattı ama o reddetmeye devam etti. Bu sırada yanlarında iki kişi daha sinemaya girdi.

"Bu Kang Taewan değil mi?"

“Hah, haklısın. Müthiş.”

İnsanlar Taewan'ı fark etmeye başladıkları an fısıldamaya başladılar. Bakışları onlara odaklanırken, HaYeon bir adım geri çekildi.

"Nereye gidiyorsun?"

Taewan onun elini tuttu. Küçük eli büyük olanın içinde kayboldu. Şaşıran HaYeon, onun elini elinden çekmeye çalıştı ama Taewan parmaklarını birbirine kenetledi ve tutuşunu daha da sıkılaştırdı.

"Taewan."

Buna dayanamayan HaYeon, adını seslendi.

"Hm?"

Taewan, çeşitli film afişlerine bakarken cevap verdi. Gözlerini bilerek kaçırıyordu. Bu arada, giderek daha fazla insan onu tanımaya başladı.

Onun elini tuttuğunu keşfettiklerinde gözleri doğal olarak bakışları HaYeon'a kaydı. Kadının kim olduğunu merak ederek mırıldanmaya başladılar.

"Bu filme ne dersin?"

Diye sordu Taewan. Bir filme karar verene kadar bir santim hareket etmeyecekmiş gibi davrandı.

"Tamam, bu iyi görünüyor."

HaYeon onun hangi filmden bahsettiğini bile anlamadı ve başını salladı. Bir an önce buradan gitmek istiyordu.

Taewan elini tutmaya devam etti ve bilet gişesine doğru yürüdü. Biletlerini aldıktan sonra sinema salonuna girdiler. İnsanlar onları takip etmeye başladı.

Çıkırt. Fotoğraf çeken insanların sesini duyabiliyorlardı. Neyse ki, Taewan ile konuşmak için kimse onlara yaklaşmadı.

"Patlamış mısır ve içecekler ne olacak?"

"İhtiyacımız olacağını sanmıyorum."

HaYeon başını salladı. Onları yutabileceğini sanmıyordu.

Tiyatroya girdikten sonra bile insanlar onlara bakmaya devam etti. HaYeon başını çevirdi ve Taewan'a baktı.

"Taewan."

Ona daha fazla dayanamayacağını ve hemen gitmeleri gerektiğini söylemek üzereydi. Ama gözleri büyüdü. Taewan onun elini tutuyordu. Kulağına fısıldamak için başını eğmeden önce parmaklarını birbirine kenetledi.

"El ele tutuşup birlikte film izlemeyeli uzun zaman oldu."

Nefesi kulağına değdi. HaYeon omurgasından aşağı bir ürperti hissetti.

Onun yorumu üzerine, geçmişten bir şey hatırladı. Film izlemek için sinema salonuna geldikleri anlar. Birlikte ağlar, ciddi anlarda birlikte gerilirlerdi. O zamanlar bu anlar pek bir anlam ifade etmiyor gibiydi ama şimdi çok yeniydiler.

Biraz düşündükten sonra, HaYeon gitmek istemek yerine elini daha sıkı tuttu. Taewan elinden gelenin en iyisini yapıyordu ve onun için cesur olmak istiyordu.

"Film eğlenceli olacak gibi görünüyor."

O konuşurken HaYeon'la göz göze geldiler.

"Evet öyle."

Taewan'ın gözleri hafifçe genişledi ve dudaklarında bir gülümseme belirdi.

* * *

Sinemada filmi izledikten sonra HaYeon ve Taewan, onları takip eden insanlardan kaçındı ve bir restorana doğru yöneldi. Restoranı seçen HaYeon'du.

Daha önce burada Jiyoon ile birlikteydi. Standlar arasına bölücüler yerleştirilmişti Çalışan, Taewan'ı görünce şok olmuş göründü ama hemen sakinleştiler ve siparişlerini aldılar. Yiyecekleri çıktığında, HaYeon nihayet şapkasını ve maskesini çıkardı.

Randevuları için dışarı çıktıktan sonra ilk kez rahat hissetti. HaYeon masanın karşısından Taewan'a baktı. Onu pencerelerden sızan gün ışığında aydınlatılmış halde görmek ona çok yabancı geliyordu. Bir noktada, onu sadece evde görmeye alışmıştı.

Yemeğini yerken Taewan, HaYeon'un bakışlarını fark etmiş ve yukarı bakmış olmalıydı. Gözleri buluştuğunda gülümsedi. Temiz, saf bir gülümsemeydi. Lisede tanıdığı Taewan'a benziyordu ve kalbini küt küt attırıyordu.

Yemeklerini bitirdikten sonra bir kafeye gittiler. Taewan kararlı bir adam gibi davrandı. Diğer insanların gözlerini yakalayıp yakalamadığını umursamıyor gibiydi.

Biri onu tanıdığında fotoğrafını çekiyorlardı ama o fark etmemiş gibi davranıyordu. İlk başta, HaYeon tereddüt etti ama sonunda onu takip etti.

Dışa yansıtmadı ama aynı zamanda biraz heyecan verici olduğunu da hissetti. El ele tutuşarak Kang Taewan ile yürümek, bir kafede istedikleri kadar tatlı ile kahve içmek, hiçbir şey konuşmazken birbirlerinin gözlerine bakmak.

Çaylarını içtikten sonra kafeden ayrıldılar. Hava kararırken sokak lambaları da yanmaya başladı.

Taewan eve dönmek yerine biraz dolaşmak istedi. HaYeon başını salladı. Bunu bekliyormuş gibi elini tuttu. Sanki ilk kez buluşuyormuş gibi peşini bırakmadı.

Kalabalık caddeden uzaklaşıp daha tenha bir mahalleye doğru yürüdüklerinde, görünürde çok az yaya vardı. Havaların soğuması nedeniyle herkes kafelerde toplanmıştı.

El ele tutuşup karanlıkta yürüyen tek iki kişi onlardı. Bir ayağını diğerinin önüne atarken, yanlarından soğuk bir rüzgar esti.

Gevşek takılan şapka HaYeon'un kafasından uçtu. Taewan şapkaya doğru yürüdü ve onun için aldı.

"Teşekkürler."

HaYeon şapkayı almak için elini uzattı. Taewan, ona vermek yerine parmağıyla maskesini aşağı çekti. Nemli yüzüne soğuk bir esinti çarptı.

Ne yapıyorsun?

HaYeon'un gözleri sordu.

"Yüzünü görmeme izin ver."

“......”

"Randevuya çıkmayı seviyorum ama yüzün gizli olduğu için onu daha çok görmek istiyorum."

Taewan'ın sıcak bakışları onun üzerinde gezindi. Taewan bu yüzü son on yıl boyunca görmüştü ama sanki onu uzun zamandır görmemiş gibi davranıyordu. Dudaklarına bir gülümseme yayıldı.

"Güzelsin, Na HaYeon."

“......”

"Sen hala lisede ilk görüşte aşık olduğum kızsın."

HaYeon, Taewan'a baktı. Taewan başını eğdi, hala gülümsüyordu. Dudaklarına çarpan soğuk havanın yerine bir sıcaklık hissetti.

Ah.

Dudaklarının arasından küçük bir mırıltı çıktı. Sokak lambasının altında olmasalar bile burada öpüşmek tehlikeliydi. Biri onları görebilirdi.

Ancak HaYeon ondan kaçınmadı.

Dudaklarını onunkilere bastırmadan önce yaptığı yüz yüzünden, HaYeon hiç hareket edemiyordu.

* * *

"Mutlu musun? Şimdi mutlu musun?"

Arabayı stüdyonun önüne park ettikten sonra YoungSik dikiz aynasından Taewan'a baktı ve sordu. Taewan bacak bacak üstüne attı ve tam arabadan inmek üzereyken durup başını kaldırdı.

"Ne konuda?"

YoungSik, dudaklarının kenarının yukarı kıvrılmasından Taewan'ın neden bahsettiğini bildiğini anlayabiliyordu. Ancak utanmadan geri sordu.

"Nihayet herkesin içinde istediğin gibi çıktığın için mutlu musun?"

Taewan'ın skandalının haberi her yere yayıldı. Sosyal medya sayesinde haberler bir anda internete yayıldı.

Çok geçmeden ajansından bir telefon aldı. Gazetecilere "onunla bunu doğrulamanın ortasında olduklarını" söyledikten sonra sessiz kaldılar. Bundan sonra CEO ve yönetmen Taewan'ı aradı ama Taewan sanki bunu başından beri planlamış gibi cevap vermedi.

Her şekilde engellemeye çalıştılar. Ancak, her on dakikada bir yeni bir fotoğraf ortaya çıkardı. İkisi karşılıklı oturuyor. İkisi el ele tutuşuyor. Arabaya binerken çekilmiş bir fotoğrafları bile.

Artık inkar edemeyen ajansı, Kang Taewan'ın bir ilişki içinde olduğunu kabul etti.

Söz konusu kadın hakkında sessiz kaldılar ama halk onun "Na HaYeon" olduğunu başarıyla öğrendi. İkisinin lisede sınıf arkadaşı oldukları öğrenildiğinde bir gün bile geçmemişti. Raporlar, uzun süredir çıktıklarına dair spekülasyon yapmaya başladı.

Sabahın erken saatlerinde, CEO hüsranla başını tuttu ve yönetmen derin düşüncelere dalmıştı. Bu durumu kabul etmekten başka yapabilecekleri bir şey yoktu. Çatıda sigara içtiler ve aşağı inmediler.

"Senin yüzünden yaşlanıyorum. Yönetmenin başından beri bilip bilmediğimi sorarak bana kaç kez küfrettiğini biliyor musun? Ha? Dün geceyi düşünmek bile kanımı kurutuyor.”

YoungSik başını salladı. Olayı hatırlamak bile dişlerini gıcırdatmasına neden oldu.

"Bu yüzden sana minnettarım."

"Gerçekten mi? Sadece sözlerinle mi?”

"Bu gece sana bir içki ısmarlayayım mı?"

"Bir içkinin bunu kapatacağını düşünüyor musun?"

YoungSik ters ters baktı.

"Ajansına beş yıl içinde katılacağım."

"'Beş yıl' derken ne demek istiyorsun... Ne?"

YoungSik boş boş sordu.

“Hedefinin beş yıl içinde bir ajans kurmak olduğunu söylediniz. Eğer senin için de uygunsa, imza atan ilk oyuncu olacağım. Tabii o zaman da sana zorluk çıkarabilirim.”

"...Hey."

YoungSik hızla döndü ve Taewan'a şaşkın bir bakış attı. Sarhoşken bir kez söylemişti ama görünüşe göre Taewan bunu hatırlamıştı.

“O zamana kadar evli bir aktör olacağım, yani o kadar popüler olmayacağım. Ama yine de senin için de uygunsa, bir sözleşme imzalayalım.”

Kang Taewan evli olsa bile nasıl olurdu? Oyunculuk konusundaki inanılmaz yeteneğini zaten göstermiş ve bir gişe rekoru kırmayı garantilemişti. Böyle bir oyuncu ajansına girseydi, yeni yüzleri işe almak çok daha kolay olurdu.

"Hey, CEO ve yönetmen öğrenirse..."

"CEO'ya ve yönetmene minnettarım ama en çok minnettar olduğum kişi sensin Hyung."

“......”

"Ben ve HaYeon'u bilmiyormuş gibi davrandığın için teşekkürler."

Taewan alçak sesle konuşurken YoungSik'e baktı. Sakin gözleri samimiyetle doluydu. Elini defalarca sıkmaya ve açmaya başladı.

"O gün ayrılsaydık şu an burada olmazdım. Yaptıkların için gerçekten minnettarım."

HaYeon olmadan, pilini kaybetmiş bir makineden hiçbir farkı yoktu.

“...Hm, ahem. Neden birdenbire böyle bir şey söylüyorsun? Kızgın kalmamı zorlaştırıyorsun... ucuz p*ç."

YoungSik beceriksizce öksürdü. Bunu gören Taewan ona canlandırıcı bir gülümseme verdi.

"Bunu düşün."

"Düşünecek ne var ki? Şimdilik, bana bir içki ısmarla. Ve az önce söylediklerini kaydetmeye hazır ol. Bana söylediğin şey sözlü bir sözleşmeydi, tamam mı?"

Taewan başını sallarken kahkahalara boğuldu. Gerçekten gitmesi gerektiğini söyleyen Taewan arabadan indi. Yalnız kalan YoungSik arkasını döndü.

“Ne kurnaz bir adam. Eğer böyle ortaya çıkarsa, sıkı çalışmaktan başka çarem kalmaz."

YoungSik tableti açıp Taewan'ın günlük programını tekrar kontrol ederken kahkahalarla kükredi.

Ç/N: İlişki haberlerine bakış açınız değişti mi biraz olsa? Açıkcası ben hepsinin arkasındaki hikayeyi merak etmeye başladım artık 🙈 Ki biliyorsunuz yakın zamanda açıklanan tüm ilişki haberlerinde öncesinde ödül konuşmalarında aslında sevgililerine teşekkür ettikleri fark edildi hep. Acaba böyle özel olarak fark etmediğimiz daha nasıl ilişki spoilerları vardır kim bilir asdfghjkl Neyse bu arada bugünlük bu kadardı tekrar görüşmek dileğiyle 

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm