Under The Oak Tree 30. Bölüm 

(Krala İtaatsizlik -2) 

"Şimdi moralinizi yüksek tutun ve yemek yiyelim."

Yemek görevine atanan şövalye, peynir parçalarını eşit olarak kesmeye ve basit peynir, soğuk et ve ekmekten oluşan yemeği dağıtmaya başladı. Riftan'ın verdiği beyaz şarapla yıkanan bayat esmer ekmeği yediler. Çok geçmeden hepsi uykuya daldı.

Belki de tamamen yorgunluktandı ama Max uyuyamayacak kadar huzursuzdu. Yarın yeni bir eve taşınacaklardı. Anatol nasıl bir yer olurdu? Kaderini düşündü ve düşünceleri beklenmedik yönlere gitti. Birkaç gün önce çok korkmuştu ama şimdi kalbinin bir köşesinde bir umut ışığı hissediyordu.

Belki bu yeni yerde yeni bir hayata başlayabilirsin. Ama her türlü beklentiyi bastırmak için kendini zorladı. Tekrar hayal kırıklığına uğramaktan korkuyordu.

Sadece boşanma krizinden sağ çıkmakla kalmamış, aynı zamanda babasının istismarından da kurtulmuştu. İlk başta korkunç bir insan gibi görünen kocası şimdi o kadar da soğuk görünmüyordu. Hayır, o kibar bir insan ve her gün küçük ama şaşırtıcı değişikliklerin gerçekleştiğini gördü. Şans tanrıçasının sık sık gülümsemediğini biliyordu.

Max battaniyeyi boynuna kadar çekti ve ne olursa olsun zihnini açık tutacağına yemin etti.

***

Ertesi gün öğleye doğru dağ eteklerine ulaştılar. Vadiye girdiklerinde Max, ağaçların arkasına gizlenmiş küçük bir gözetleme kulesi fark etti. Onları karşılamak için aceleyle dört muhafız gönderildi. Muhafızların yönlendirmesiyle içeri girip yemek yemeyi başardılar.

Haftalar sonraki sıcak güveç ve fırında patatesle ilk sıcak yemeklerini yedikten sonra atlarına binerek yolculuğa devam ettiler. Max vagondan çıktı ve gün batımından önce olabildiğince hızlı seyahat etmeleri gerektiğinden Riftan'la birlikte at sürdü. Daha önce hiç ata binmemişti çünkü her zaman çok gergindi. Eğik bir duruşla eyerini sıkıca tutarken, Riftan onu bir koluyla sıkıca tuttu ve göğsüne yasladı.

"Kısayolu kullanıyoruz, bu yüzden zorlu bir yolculuk olacak. Bana yaslan ki biraz daha rahat olabilesin." Diğer şövalyeler, tanıdık olmayan, acımasız yoldan geçerken Riftan'la yakın bir grup halinde kaldılar.

"Lider! Önümüzde beş kurt adam var!

Önden gelen şövalye bağırırken, şövalyeler hep bir ağızdan kılıçlarını çıkardılar. Max korkudan atın yelesini tuttu. Riftan bağırdı ve savaş alanına yönelmek istedi ama Max'in elinde olduğunu biliyordu ve olduğu yerde kalmaya karar verdi.

"Bu tarafa gelmelerine izin vermeyin!"

"Merak etme, yerimizi alacağız!"

Hebaron adında bir şövalye, delici bir haykırışla çılgınca ileri koştu. Aynı zamanda vahşi hayvanların çığlıkları yankılandı, Max titredi ve nefesini tutarak yüzünü Riftan'ın göğsüne gömdü.

"Her şey yakında bitecek, sadece gözlerini kapat."

Gözlerini kapattı ve talimat verildiği gibi bir çocuk gibi kulaklarını kapattı. Ancak kılıcın şiddetle çarpma sesini veya öfkeli canavarın çığlığının kulak zarını delmesini engelleyemedi.

"Lider! Üstümüzde!"

Başka birinin bağırdığını duyduktan sonra bilinçsizce başını kaldırdı ve tiz bir çığlık attı. Dallarda kara bir canavar şimşek gibi onlara doğru koştu. Ama yaratık onlara ulaşamadan, ince havada ikiye bölündü. Ne olduğunu anlayamadan yerde yatan siyah canavara baktı.

Riftan ağzından kan tükürdü ve kan cübbesinin eteğine sıçradı.

"Gabel, saymayı bilmiyor musun? Beş değil, altı kurt adam vardı.”

Şövalye karşılık verdi, "Kara kurt adamların gizli güçleri vardır ve kolayca saklanabilirler."

Riftan dilini şaklattı, atı ilerlemeye teşvik etti ve ağaç köklerine yılanlar gibi dolanmış insan gövdeli ve kurt başlı canavarları gördü. Şövalyeler kılıçlarındaki kanı silip tekrar atlarına bindiler.

Max onların ne kadar sert olduklarına şaşırdı. Birkaç yıl önce bir kitapta Kurt Adamlar hakkında bir şeyler okudu. Demir kadar sert kemiklere ve dikenli zırh kadar güçlü ve sert bir cilde sahip oldukları ve bu nedenle delinmeyi imkansız hale getirdikleri açıkça tanımlandı. Riftan böyle bir canavarı nasıl bu kadar kolay öldürmüştü?

"Buralarda bu canavarlardan daha fazla olacağı kesin, o yüzden acele edelim." Ruth diğer şövalyelere baktı ve hepsi bir ağızdan başlarını salladılar.

Atlar olabildiğince hızlı koştu ve Max dilini ısırmamak için dişlerini sıktı. Zirveleri geçerken kayalarla ve ağaçlarla kaplı dağ yoluna baktı.

Ç/N: Sizler için, hikayeyi daha kesintisiz okuyabilin diye hızla ilerlemeye çalışıyorum. 5.günün sonunda 30. bölüme gelmiş bulunmaktayız yey ♫♪(> 0 ◠)///♫ Şimdiye kadar nasıl gidiyor hikaye arkadaşlar, beğendiniz mi? Yahut çeviride vs. herhangi bir yanlışa veya sayfalarda bir aksaklığa rastladınız mı? Rastlarsanız arkadaşlar mutlaka bildirin ki düzelteyim hemen. Çok konuştum biliyorum ama son bir şey daha, sizleri yorumlarda sık sık görmek de istiyorum ಥ‿ಥ Belki de kimse yorum yapmadığından ben çok konuşuyorumdur.. evet.. kendi kendime (╥︣﹏╥᷅) Tamam tamam bu kadar acıtasyon yeter ahahahah hadi kaçtım ilerleyen bölümlerde görüşürüz en kısa zamanda.. 

Yani yarın ヾ(*＾▽ﾟ) ｂｙｅｂｙｅ！！

Yani inşallah 

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm

Under The Oak Tree - 29. Bölüm 

( Krala İtaatsizlik -1) 

“…Sanırım yağmur mevsimi başlamak üzere.” Atları bağlamak üzere olan Riftan, gökyüzüne bakarak konuştu.

Gökyüzü, sanki deniz olmuş gibi, uğursuz bir balık pulu deseniyle dalgalanıyordu. Riftan haklı olduğunu bilerek tekrar başını salladı ve ateşe hafifçe bir kütük atan şövalye de onunla aynı fikirdeydi.

"Bunu düşündükçe moralim bozuluyor. Yağmurda bu dağlarda dolaşmak korkunç. Zırhım çok ağır ve işe yaramaz hissettiriyor ve yer sırılsıklam oluyor.”

Diğer şövalyeler, ateşin yanında ellerini ısıtırken homurdanarak zırhlarını çıkardılar.

"Şimdiye kadar Anatol'a varmış olmamız gerekirdi."

"Bu ne fark eder ki? Unuttun mu? Anatol'a varır varmaz, birkaç gün içinde krallığa başka bir yolculuğa gitmemiz gerekiyor," diye araya başka bir şövalye girdi.

Çatık kaşlı adam, ateşe bakan Max'e bir bakış attı. "Bu korkunç rüzgar yüzünden çok daha uzun sürdü... Daha fazla geciktirerek Kral Ruben'i daha da kızdırmak komik olmaz mı?"

"Pekala, yağmur mevsimi başlamak üzere. Bu konuda ne yapabiliriz ki?” Riftan atının dizginlerini direğe bağladı ve Max'in yanına çöktü. Sarışın şövalye Ricardo, yüzünde açık bir şekilde depresif bir ifadeyle atının yanında sessizce oturuyordu.

“Kızıl ejderhayı yenen savaşçı, şimdi biraz yağmur yüzünden kralın çağrısına cevap vermeyi mi reddediyor? Majestelerini daha fazla bekletemezsin! Bu gereksiz işle zaten yeterince zaman kaybettik!"

Adamın sesi sırtına bir kamçı gibi çarptı. Max'in yüzü solgunlaştı ve Riftan'ın yüzü öfkeden kıpkırmızı oldu.

"Uslin Ricardo... Bana ne söylediğine dikkat et." Riftan daha sonra ekledi, "Krala itaat etmeyeceğimi kim söyledi? Sadece biraz geciktim."

Adam sanki yeniden bağırmaya başlayacakmış gibi dudaklarını büzdü, sonra aniden arkasını döndü ve etrafa ağır bir sessizlik çöktü. Duyulan tek ses yakacak odunun çıtırtısıydı. Küstah ve bazen düşüncesiz davranışlarıyla tanınan şövalyelerden biri aniden konuştu.

"Liderimize katılıyorum. Uyuz bir köpek gibi yağmurda ıslanmak istemiyorum. Bunu üç yıldır yaşıyoruz ve eski hayatlarımıza geri dönmeye hazırım.”

"Seni zavallı piç! Bu rüzgarla-!”

"Lord Ricardo ve Sör Nirta'nın ikisinin de haklı olduğu noktalar var. Remdragon Şövalyelerinin gücünü mümkün olan en kısa sürede başkente aşılamalıyız," O zamana kadar sessizce köşede oturan Ruth konuştu. Sonra Hebaron adındaki şövalye zaferle ayağa kalktı.

"Şuna bak. Büyücü bile haklı olduğumu söylüyor."

"Sadece biraz yağmur yağıyor. Yağmur mevsiminin gerçekten başlamasına daha zaman olabilir.”

Ricardo üzgün görünüyordu ama Ruth memnun görünüyordu. Gergin atmosferde hissedilir bir rahatlama hissetmişti ve gizlice rahat bir nefes aldı. Bu argümanla, Anatol'a ve Croix topraklarına ne zaman gideceklerine hala karar vermemişlerdi.

Max bir gün kale kütüphanesinde gördüğü Roviden kıtasının haritasını hatırladı. Riftan'ın Anatol'daki mülkü, Syria Güney Denizi'nin güneybatı ucuna doğru bir yılan başı gibi uzanan küçük bir yarımadada bulunuyordu. Güneyde engebeli dağlar ve geniş açık tarlalarla çevrili olduğu söylendi.

Whedon'un başkenti Drakium, uzak kuzeybatıda, Anatol'un çok yukarısındaydı. Ejderhaya karşı savaşın başladığı Aranthal'dan kraliyet başkentine giden en hızlı yol, doğrudan Wiserium Nehri'ne gitmekti. Coğrafya konusunda yalnızca cılız bir bilgisi vardı ama uzun bir yol kat ettikleri açıktı.

'Hepsi benim suçum... Kralın gazabını üzerimize ben çektim!' Max içten içe itiraf etti.

Max, Uslyi Ricardo'nun neden bu kadar gergin olduğunu belli belirsiz anladı. Riftan, kralın kızıyla evlenme teklifini reddetmişti. Bu sorunu düşündükçe midesi düğüm düğüm oluyordu.

'Hayır, benim yüzümden değil... başka bir nedeni olmalı. Bu dünyada başka hangi şövalye, karısını eve götürmek için bir kralın çağrısını erteler?' Ama çok geçmeden karanlık düşüncelerinden kurtuldu. Her şeyi kendine suçlamanın bir anlamı yoktu.

Merkezi güçler zayıf olduğunda, onu korumak için gerekli askeri gücü olan geniş bir toprak parçasına sahip bir adam, kraldan çok daha güçlüydü. Whedon sonuçta diğer altı ülkeden daha istikrarlıydı.

Üstelik III. Ruben , güçlü bir lider olan ve çok önemli bir şekilde yüzlerce saygın şövalyenin bağlılığına sahip bir kraldı. Böyle bir insan bu kadar kolay arka plana atılamazdı.

Ç/N: Maxi belki de hayatında ilk defa bir şeyde kendini suçlamamayı tercih etti onda da yanıldı garibim. Evet Maxi, Riftan senin için.. evet evet

Bu arada şövalyelerin Maxi'ye tutumu beni çok üzüyor. Özellikle Uslin. İleride bunu sebepleriyle birlikte daha net hissedeceksiniz. Neyse ayrıca şövalyelerin isimlerine de yavaş yavaş aşina olmakta fayda var. Çünkü hikayenin net karakterindenler. Şimdiden öğrendiklerimizi not edeyim hemen ki ileride bazen adıyla bazen soyayla hitap edilince kimin kim olduğu unutulabiliyor bazen. Daha başka karakterde olacak çünkü haliyle..

Uslin Ricardo (sarışın, Maxi'ye karşı en mesafeli şövalye)

Hebaron Nirta (devasa, öyle art niyetli değil)

Bunlar henüz adını öğrendiğimiz şövalyeler .. Ruth da zaten büyücü onu önceki bölümlerden öğrenmiştik.

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm

 Under The Oak Tree- 28. Bölüm 

(Şüpheli Davranış)

Bütün gece dönüp duran ve ancak şafakta uykuya dalmayı başaran Max, aniden yüksek bir sesle uyandı. Şafakta şövalyeler zırhlarını parça parça giyiyorlardı. Yüzünü yıkadı ve uygun eşyaların yokluğunda genellikle yaptığı gibi dağınık saçlarını elleriyle geriye taradı. Şövalyeler aç bir şekilde ekmeklerini yerken ve su içerken ayrıldıklarını duyurdular. O da ayrıca oturağında oturup onları dinlerken basit yemeği yedi.

Bir süre sonra vagon şiddetle ilerlemeye başladı ve Max'in tüm vücudu bir kez daha vagonda rahatsız edici bir şekilde sallandı. Gelen canavarlar için kendilerini hazırlayan şövalyeler, sıradan bir orman goblini bile görmediklerini söylediler. Ama o hiçbir goblin görmek istemiyordu.

Günün yarısında hiç durmadan seyahat ettiler ve sonra tekrar yola çıkmadan önce küçük bir çeşmenin yanında hızlı bir öğle yemeği için durdular. Sallanan vagonda dengesini kaybetmemesi için, Riftan bütün gün elini sımsıkı tuttu.

Max, "Kısa bir ara veremez miyiz?" diyemedi bile. Böylece gece çöktüğünde, son derece rahatlamış hissetti. Riftan'ın verdiği yemeği aç bir şekilde yuttu, sonra başını derme çatma yastığa koyar koymaz uykuya daldı.

Max iyi bir gece uykusu aldığından, ertesi gün çok daha iyiydi. Şafağın erken saatlerinden, güneş Judean ormanının ötesinde batana kadar ilerlediler. Arabanın titreşiminin önemli ölçüde azaldığını fark ettiğinde rahat bir nefes aldı.

Engebeli arazinin ve çok engebeli Yudikal ormanının aksine, Anatorium'un ovaları iyi döşenmişti. Penceresini açtı ve yumuşak tepeleri kaplayan yeşil çimenlere ve beyaz kır çiçeklerine baktı. Belki de son birkaç gündür kalın, kasvetli ağaçlardan başka bir şey görmediği için altın ovaların manzarası nefes kesiciydi.

"O dağı geçince Anatol'da olacağız."

Dedi Riftan, ardından öndeki şövalyelerle konuşmak için vagonun önüne sürdü. Max başını pencereden dışarı çıkardı ve ileriye baktı. Ovaların sonunda dağ zirveleri çit gibi sıralanmıştı.

"Biraz daha dayan. Yarından sonraki gün orada olacağız-hayır! En erken yarın akşam!"

Max neredeyse rahatlayarak inlemeye başladı. Bir gün daha dayanabilirse sonunda rahat bir yatakta uyuyabilirdi. Sıcak bir banyoya girdikten sonra midesini yumuşak ekmek, kalın sebze çorbası, reçelli turta ve likörle doldurduğunu, ardından temiz, rahat bir yatağa uzandığını hayal etti. Biraz daha dayanması gerekiyordu.

Vagon ancak güneş batmaya başladığında durdu. Arabadan iner inmez Riftan'ı aramaya çalıştı. Kendisini fark etmemiş gibi yapan şövalyeler arasında kaybolmuş bir çocuk gibi hissetti.

Max, yoğun bir şekilde kampa hazırlanan insan kalabalığının arasından süzüldü ve nehir kenarında atlarla birlikte Riftan'ı gördü. Ona doğru yürürken, şaşkın bir bakışla ona baktı.

"Nedir? Neler oluyor?"

Max, onu göremediği için buraya koştuğunu söyleyemedi, bu yüzden eğildi ve ellerini yıkıyormuş gibi yaptı. Riftan çömeldi ve ellerini ve ensesini soğuk suyla yıkayarak onu takip etti. Uzun, kalın ensesi bakır gibi parladı, güneşin parıltısında kızardı. Dağınık saçlarını ıslak elleriyle nasıl temizlediğine bir göz attı, bu adamın güzelliği kalbine gömüldü.

"Hey, eteğin hep ıslandı."

Birden ayaklarına baktı. Max şaşkınlıkla ona baktı. Günlerce üstünü değiştiremediği için eteği toz içindeydi ve şimdi de sırılsıklam olmuştu. Utanarak, çılgınca eteğindeki çamuru silmeye başladı. Riftan onun önünde diz çöktü.

"Bırak ben halledeyim."

"H-hayır! Her şey yolunda!"

Şaşırarak geri çekilmeye çalıştı, gözleri birer daire gibi açılmıştı. Riftan sadece eteğini tuttu, durulamak için mis kokulu kısmı nehirde ıslattı. Elinden geldiğince nazikçe yıkadıktan sonra suyu sıktı.

Max ne yapacağını bilemeden ona doğru eğildi. Şövalyeler şerefe hayatın kendisinden daha çok değer verirdi. Riftan, büyük bir bağlılık göstermeden hiçbir krala boyun eğmeyen bir şövalyeydi. Ama işte buradaydı, onun önünde diz çökmüştü.

Toplumun alt sınıfında doğduğu için onun önünde diz çökmeye bir itirazı yok muydu? Max, kendisi gibi aciz bir kadının önünde eğildiği için diğer şövalyelerin onunla alay edip etmeyeceğini merak etti.

"Üşümüş olmalısın. Ateşe git ve ısın." dedi Riftan kirli ellerini yıkarken.

Max sersemlemiş halde tepeye tırmandı, ancak temizlediği etek bir daha kirlenmesin diye dikkatli bir şekilde. Soğuk bir gece esintisi tarlaların arasından batıya doğru uçtu ve saçlarının dağılmaması için kapşonunu sıkıca bağladı. Uzaktan onun atları ve giysilerini sulamasını izledi. O farkına varmadan, güneş dağın arkasına düşmüştü ve etrafları bir karanlık okyanusuyla çevriliydi.

Ç/N: ಥ‿ಥ 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm