Under The Oak Tree -  31. Bölüm 

( Maxi'nin Yeni Evi -1)

Max bakışlarını dik tepenin ötesindeki manzaraya çevirdi. Çayırın altında dev gri duvarlarla çevrili büyük bir köy vardı. Riftan parmağıyla uzaktan işaret etti.

“Orası benim Anatol'daki mülküm. Buradaki vatandaşlar paralı askerler, madenciler ve çiftçilerdir. Ancak toprak tarım için uygun değil, bu yüzden insanların çoğu hayatta kalmak için çiftlik hayvanlarına bel bağlıyor, koyun, tavuk ve keçi yetiştiriyorlar.”

Max onu dinlerken yaşayacağı araziyi dikkatle inceledi. Yüksek girişin önünde büyük bir ova vardı. Ötesinde;  sarp, yüksek bir dağ zirvesi onun bariyeri görevini görüyordu. Ve dağın ortasında, korkunç bir golem¹ gibi görünen dev bir kale oturdu ve dağı ikiye böldü. Onu gördüğü an, omurgasından aşağı hafif bir ürperti hissetti.

Calypse kalesi, kocasının ikinci kişiliğine çok benziyordu - yalnız ve zorba bir dev…

"Dışarıdan göz alıcı değil ama içerisi geniş," diye itiraf etti Riftan gergin bir şekilde.

Riftan daha gergin bir sesle konuşmaya başladığında, Max'in gözleri kaleye dikiliydi. Şaşkınlıkla dönüp ona baktı. Dağın yarısını kapatan bu kadar büyük, şekilsiz bir taş kütlesi görmemişti.

Roem imparatorluğunun abartılı tasarımlarını takiben, güzel bir dış cepheye sahip olan görkemli Croix Kalesi'nden oldukça farklıydı.

Riftan gergin bir şekilde ekledi, “Görünüşünü değiştirmek zor ama… Allah kahretsin; bu şekilde olması gerekiyor. Etrafta çok fazla canavar var…”

"Bi-birçok canavar mı?" dedi Max gergin bir şekilde.

İfadesi gergin olan Riftan ısrar etti, "Endişelenmene gerek yok! Şu duvarların ne kadar yüksek olduğunu görüyor musun?” Mesafeyi işaret etti, “Arsayı alır almaz onları inşa ettim. Tüm kasabayı korumak için sağlam bir duvar inşa etmek birkaç yıl aldı… ama artık hiçbir yaratık duvardan geçemez!”

"Endişelenmiyorum..." diye fısıldadı Max.

Arazisinin yoğun savunmasına tepki olarak, sessiz ama telaşlı bir sesle cevap verdi. Ama sadece onu daha iyi hissettirmek için değildi. Riftan'ın dediği gibi, kaleyi çevreleyen surların biçimli ve sağlam göründüğünü görebiliyordu ve şaşırtıcı bir şekilde bu onu rahatlatmıştı.

"Lider, artık yola çıkabilir miyiz? Açlıktan ölüyorum! Bence diğer şövalyeler de aç ve susuz!"

Şövalyenin ısrarı üzerine Riftan atının dizginlerini salladı. Atları tepeden aşağı dörtnala indi ve Max yüzüne esen rüzgara gözlerini kısarak baktı. Başlığı kafasından uçtu. Kırmızı bukleleri sanki rüzgarla dans ediyorlarmışcasına arkasında dalgalanıyordu.

“Biz Remdragon Şövalyeleriyiz! Kapıyı aç!" Şövalyeler kapıya vardıklarında bağırdılar. Kapıyı yöneten muhafızlar, Riftan'ın zırhını ve cübbelerindeki armaların güneşe yansıdığını görünce onları içeri almak için koşturdu. Girişin önünde birçok köylü, kötü ejderhayı yenen büyük savaşçıyı selamlamak için geldi.

Riftan'ı görünce hepsi alkışladı.

"Rossem Wigru de Calypse (Uigru'nun Enkarnesi Calypse)² !"

Max, tezahüratların sağır edici seslerine boğuldu ve bilinçsizce Riftan'a yaklaştı. Büyük kahraman Uigru'nun enkarnasyonu - ona uyan ne muhteşem bir övgü.

İşlerini durduran çiftçiler, kazmalarını muzaffer bir bayrak gibi havada salladılar. Madenciler yük arabalarının üzerinde durup kollarını coşkuyla sallarken, esnaflar damlarına oturup tezahürat yaptı. Yüzlerinde kurum olan çocuklar, dişlek gülümsemelerini göstererek ışık saçtılar.

Tüm kasaba halkı Lord'larının adını haykırdı ve Max, onların Riftan'a karşı içtenlikle taşan gerçek aşklarına ancak şaşkına dönmüş hissedebilirdi.

Max hiçbir zaman bir lord için bu kadar içten sevgi ve hayranlık görmemiş ve yaşamamıştı. Böyle bir sahne, babasına korkudan itaat eden hizmetçilerden tamamen farklıydı. Babasının gururlu, acımasız bir adam olmasının da faydası olmadı; her zaman soğuk ve asil biriydi.

Ancak burada başka bir hikaye vardı. Havada inkar edilemez bir topluluk duygusu ve ölümsüz sadakat hissi vardı. Ve insanların yüzleri tartışılmaz bir neşe ve gururla doluydu.

"Lider! Kasaba halkı bir karşılama töreni hazırladı. Zaferinizin haberi Anatol'a ulaştığından beri hazırlanıyorlar!" şövalyelerden biri coşkulu bir sesle bağırdı.

Riftan, karşılamayı kabul etmek için elini salladı ve kalabalığa seslendi, "Doğrudan şatoya gitmeliyim. Umarım hepiniz eğlenirsiniz."

Riftan daha sonra atını mahmuzlayarak kaleye doğru sürdü, diğer şövalyeler de atlarıyla hafifçe takip ettiler. İnsanlar yolun her iki tarafında toplanmış, yanlarından geçerken onlara kır çiçekleri fırlatıyordu.

Max, yol boyunca saçılmış yapraklara ağlamaklı gözlerle baktı. Böyle bir gösteriye hayran kaldı. Kalbi göğsünde o kadar çarpıyordu ki gözyaşlarına boğulacağını düşündü. Ancak Riftan, çevresinde olup bitenlerden etkilenmemiş gibi, yüzünde hiçbir ifade olmadan ilerlemeye devam etti.

Max içten içe düşündü, 'Bazen... duygu dolu olabilir, ama-'

Çoğu zaman kalbi taşmış gibi soğuktu. Düşünceleri karışıklık içinde köreldi. Henüz onu nasıl okuyacağını bilmiyordu ve gerçekten nasıl bir adamla evlendiğini sık sık merak ediyordu.

Ç/N: Riftan beyin acelesi var tutmayın küçük enişteyi doğrudan kalesine gitsin asdfghjk

1: Golem eski efsanelerde ruhu olmayan ve taştan ve çamurdan yapılmış devasa bir varlık

2: Anladığınız üzere Uigru o toprakların efsane bir savaşçı kahramanı, ileride bununla ilgili daha detaylı bir bilgi olacak hikayede.. İşte halk da Riftan'ı Uigru'nun reenkarnasyonu olarak görüyor yani yeniden vücut bulmuş hali olarak 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm