Under The Oak Tree- 28. Bölüm 

(Şüpheli Davranış)

Bütün gece dönüp duran ve ancak şafakta uykuya dalmayı başaran Max, aniden yüksek bir sesle uyandı. Şafakta şövalyeler zırhlarını parça parça giyiyorlardı. Yüzünü yıkadı ve uygun eşyaların yokluğunda genellikle yaptığı gibi dağınık saçlarını elleriyle geriye taradı. Şövalyeler aç bir şekilde ekmeklerini yerken ve su içerken ayrıldıklarını duyurdular. O da ayrıca oturağında oturup onları dinlerken basit yemeği yedi.

Bir süre sonra vagon şiddetle ilerlemeye başladı ve Max'in tüm vücudu bir kez daha vagonda rahatsız edici bir şekilde sallandı. Gelen canavarlar için kendilerini hazırlayan şövalyeler, sıradan bir orman goblini bile görmediklerini söylediler. Ama o hiçbir goblin görmek istemiyordu.

Günün yarısında hiç durmadan seyahat ettiler ve sonra tekrar yola çıkmadan önce küçük bir çeşmenin yanında hızlı bir öğle yemeği için durdular. Sallanan vagonda dengesini kaybetmemesi için, Riftan bütün gün elini sımsıkı tuttu.

Max, "Kısa bir ara veremez miyiz?" diyemedi bile. Böylece gece çöktüğünde, son derece rahatlamış hissetti. Riftan'ın verdiği yemeği aç bir şekilde yuttu, sonra başını derme çatma yastığa koyar koymaz uykuya daldı.

Max iyi bir gece uykusu aldığından, ertesi gün çok daha iyiydi. Şafağın erken saatlerinden, güneş Judean ormanının ötesinde batana kadar ilerlediler. Arabanın titreşiminin önemli ölçüde azaldığını fark ettiğinde rahat bir nefes aldı.

Engebeli arazinin ve çok engebeli Yudikal ormanının aksine, Anatorium'un ovaları iyi döşenmişti. Penceresini açtı ve yumuşak tepeleri kaplayan yeşil çimenlere ve beyaz kır çiçeklerine baktı. Belki de son birkaç gündür kalın, kasvetli ağaçlardan başka bir şey görmediği için altın ovaların manzarası nefes kesiciydi.

"O dağı geçince Anatol'da olacağız."

Dedi Riftan, ardından öndeki şövalyelerle konuşmak için vagonun önüne sürdü. Max başını pencereden dışarı çıkardı ve ileriye baktı. Ovaların sonunda dağ zirveleri çit gibi sıralanmıştı.

"Biraz daha dayan. Yarından sonraki gün orada olacağız-hayır! En erken yarın akşam!"

Max neredeyse rahatlayarak inlemeye başladı. Bir gün daha dayanabilirse sonunda rahat bir yatakta uyuyabilirdi. Sıcak bir banyoya girdikten sonra midesini yumuşak ekmek, kalın sebze çorbası, reçelli turta ve likörle doldurduğunu, ardından temiz, rahat bir yatağa uzandığını hayal etti. Biraz daha dayanması gerekiyordu.

Vagon ancak güneş batmaya başladığında durdu. Arabadan iner inmez Riftan'ı aramaya çalıştı. Kendisini fark etmemiş gibi yapan şövalyeler arasında kaybolmuş bir çocuk gibi hissetti.

Max, yoğun bir şekilde kampa hazırlanan insan kalabalığının arasından süzüldü ve nehir kenarında atlarla birlikte Riftan'ı gördü. Ona doğru yürürken, şaşkın bir bakışla ona baktı.

"Nedir? Neler oluyor?"

Max, onu göremediği için buraya koştuğunu söyleyemedi, bu yüzden eğildi ve ellerini yıkıyormuş gibi yaptı. Riftan çömeldi ve ellerini ve ensesini soğuk suyla yıkayarak onu takip etti. Uzun, kalın ensesi bakır gibi parladı, güneşin parıltısında kızardı. Dağınık saçlarını ıslak elleriyle nasıl temizlediğine bir göz attı, bu adamın güzelliği kalbine gömüldü.

"Hey, eteğin hep ıslandı."

Birden ayaklarına baktı. Max şaşkınlıkla ona baktı. Günlerce üstünü değiştiremediği için eteği toz içindeydi ve şimdi de sırılsıklam olmuştu. Utanarak, çılgınca eteğindeki çamuru silmeye başladı. Riftan onun önünde diz çöktü.

"Bırak ben halledeyim."

"H-hayır! Her şey yolunda!"

Şaşırarak geri çekilmeye çalıştı, gözleri birer daire gibi açılmıştı. Riftan sadece eteğini tuttu, durulamak için mis kokulu kısmı nehirde ıslattı. Elinden geldiğince nazikçe yıkadıktan sonra suyu sıktı.

Max ne yapacağını bilemeden ona doğru eğildi. Şövalyeler şerefe hayatın kendisinden daha çok değer verirdi. Riftan, büyük bir bağlılık göstermeden hiçbir krala boyun eğmeyen bir şövalyeydi. Ama işte buradaydı, onun önünde diz çökmüştü.

Toplumun alt sınıfında doğduğu için onun önünde diz çökmeye bir itirazı yok muydu? Max, kendisi gibi aciz bir kadının önünde eğildiği için diğer şövalyelerin onunla alay edip etmeyeceğini merak etti.

"Üşümüş olmalısın. Ateşe git ve ısın." dedi Riftan kirli ellerini yıkarken.

Max sersemlemiş halde tepeye tırmandı, ancak temizlediği etek bir daha kirlenmesin diye dikkatli bir şekilde. Soğuk bir gece esintisi tarlaların arasından batıya doğru uçtu ve saçlarının dağılmaması için kapşonunu sıkıca bağladı. Uzaktan onun atları ve giysilerini sulamasını izledi. O farkına varmadan, güneş dağın arkasına düşmüştü ve etrafları bir karanlık okyanusuyla çevriliydi.

Ç/N: ಥ‿ಥ 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm