Ayrılmamızın Nedeni
10. Bölüm

"Oppa, bugün sana bir şey mi oldu?"

Taewan'ın stilisti EunSoo, dikkatli bir şekilde sorarken ona baktı.

"Oppa?"

Yanıt vermesi için yeterli olan süre geçmişti ve Taewan hâlâ onun sorusunu yanıtlamamıştı. Ona bir kez daha seslendi.

Aniden, Taewan'ın inik gözleri tekrar odaklandı. Yavaşça gözlerini kaldırdı ve EunSoo'ya baktı.

"Ah Üzgünüm. Ne dedin?"

Taewan sersemlemiş bir sesle sordu.

"Bir şey mi oldu? İfaden bugün iyi görünmüyor. Ten rengin biraz koyu görünüyor. Dün gece hiç uyumadın mı? Cildin de pek iyi görünmüyor…”

EunSoo aynadaki yansımasına bakarken ellerini Taewan'ın saçlarının arasından geçirdi.

Taewan'ın ifadesi stüdyoya girdiği andan itibaren kasvetliydi. Ve ondan sonra da benzi daha iyi hale gelmedi.

"Ben iyiyim."

Ancak cevabı çok özlü değildi. EunSoo'nun ona daha fazla soru sormasını istemiyor gibiydi. EunSoo, gözlerini menajerine çevirmeden önce Taewan'ın aynadaki yansımasına bir kez daha baktı.

Menajer derin bir iç çekmeden önce Taewan'ın sırtına baktı. Onu evinden almaya gittiğinden beri Taewan biraz sersemlemiş görünüyordu.

Ona bir sorun olup olmadığını sordu ama Taewan'ın dudakları kapalı kaldı. Ve o zamandan beri bu durumdaydı.

Sahnelerini böyle düzgün çekebilecek miydi?

Menajeri endişeyle ona baktı.

"Yakında çekimlere başlayacağız."

Yardımcı sahne yönetmeninin ihbarı üzerine Taewan bekleme alanından çıktı. Set, güneşten daha parlak görünen ışıklarla aydınlatılıyordu. Taewan setin ortasına geldiğinde durdu.

Kollarını düzeltirken, yönetmen Jaewon yavaşça ona doğru yürüdü. Jaewon, Taewan'ın ilk filminin yönetmeniydi. Hemen birbirlerine kanları kaynadı ve birden fazla projede birlikte çalıştılar. Aralarında büyük bir yaş farkı olmasına rağmen, bu ilişkilerini engellemedi ve ikisi de çok yakınlaştı.

"Kang Taewan."

Jaewon ona seslendi.

“Neden gereksiz skandallara bulaşıyorsun? Bu hayatımı çok daha zorlaştırıyor. Senin yüzünden, tüm kapılar sımsıkı kapalıyken çekim yapmak zorundayım. Bunun gibi numaralarla dramanın tanıtımının yapıldığına inanmıyorum."

Taewan ve NaYeon'un skandalı yüzünden muhabirler stüdyonun etrafında toplanmıştı. Çekimi bölmelerini engellemek için Jaewon, ekibe setin tüm çıkışlarını gözetlemeleri ve tüm kapıları kapalı tutmaları için kesin emirler verdi.

"Üzgünüm."

Taewan itaatkar bir şekilde özür dilediğinde, Jaewon konuşmayı bıraktı.

"Neyin var? Neden bir anda özür diliyorsun? Bu pek senlik değil. Tanıdığım Kang Taewan, "Bu nasıl benim hatam olur?" derdi.

“......”

Taewan, Jaewon'un şakasına gözlerini indirdi. Bu onun artık konuşmak istemediğini söyleme şekliydi. Jaewon kaşlarını çattı. Taewan'ı uzun zamandır izliyordu ama onu ilk kez böyle görüyordu. Tam başka sorular sormak üzereyken NaYeon onlara yaklaştı.

Jaewon, NaYeon'u mutlu bir şekilde selamladı ve çekim hazırlıklarını bitirmek için ayrılacağını söyledi.

"Oppa, buraya gelmek zordu, değil mi? Muhabirler dün geceden beri evimi çevreliyor, buna inanabiliyor musun? Senin evin iyi miydi?

"Evet."

Taewan cevap verirken son bir kez mükemmel incelikteki kollarını düzeltti. Dürüst olmak gerekirse, hatırlamıyordu. Arabadan indiğini hatırladı ve bir sonraki bildiği, bekleme alanındaki bir kanepede oturduğuydu.

Ondan sonra da böyle kaldı. Sanki hafıza kaybı yaşamaya başlayan biriymiş gibi, Taewan'ın hatıraları sendelemiş görünüyordu.

Bu belirtiler, HaYeon'un ayrılık haberini aldığından itibaren başlamıştı.

Ayrılık haberi.

Bu garip sözler Taewan'ın kafasında belirirken yüzüne bir gölge düştü. NaYeon, teninin karanlık göründüğünü bilmesine rağmen Taewan'a sırıtmaya devam etti.

“Tanrıya şükür. Ancak muhabirler inatçı olmaya ve peşine düşmeye devam edecektir. Bundan sonra dikkatli olalım. Ama bu şekilde taciz edilmeye devam edeceksek, çıkmaya başlasak iyi olur, Oppa. Bunu halka açarsak daha az taciz edileceğimizi hissediyorum. Sence de öyle değil mi?

NaYeon sadece Taewan'ın duyabileceği şekilde fısıldarken güldü. Ancak aldığı tepki beklediği gibi değildi.

Sessizliğinin kendisiyle aynı fikirde olduğu anlamına geldiğini düşündü, bu yüzden ona doğru bir adım attı. Etraflarındaki personel çekim için hazırlandı ve ikisine baktı. Bunun bilincindeydi ve Taewan'a yaklaştığında durdu.

Uzun zamandır Taewan ile ilgileniyordu. Yakışıklıydı, kendine çok iyi bakardı ve neredeyse onu üşütecek kadar aralarına mesafe koyardı. Ancak, ona sık sık kalbini çarpmasına neden olan bir şefkat gösterdi.

İlk başta onun nasıl bir adam olduğunu merak etti. Ve sonra onunla ilgilenmeye başladı. Ona olan ilgisini göstermek için birkaç kez ona uzandı, ama o biraz donuk biri olmalı çünkü ona hiç ilgi göstermedi. Sadece sessiz kaldı.

NaYeon bugün de ona bu şekilde yaklaştı. Taewan'ın her zaman yaptığı gibi sadece güleceğini ve konuyu değiştireceğini düşündü.

Ama yine de önemli değildi. Ona alışacaktı. Ve sonra kalbi yavaşça ona açılacaktı. En azından, NaYeon'un düşündüğü buydu.

"Hayır."

Taewan kuru bir sesle cevap verdi.

"Ne?"

"Böyle bir nedenden dolayı çıkmaya başlayamayız."

Cevabı her zamankinden farklıydı. Onun her zaman tanıdığı Kang Taewan olup olmadığını neredeyse merak etti. Sesi çok soğuktu.

NaYeon ona garip bir bakış attı. Taewan'ın gözleri yavaşça kollarından ona kaydı. Gözleri hüsrana uğramış görünüyordu ve hiçbir sıcaklık taşımıyorlardı.

"Sen yapabilir misin bilmiyorum ama ben yapamam."

Sesi buz gibi soğuktu. Bunu duymak onun için neredeyse küçük düşürücüydü, bu yüzden NaYeon ona garip bir şekilde gülümsedi.

“Bu tür şakalar, bunun gibi skandalları yaratan şeydir. Burada işlerin nasıl yürüdüğünü çok iyi biliyorsun.” (Taewan)

"Bunu iyi biliyorum. çok dikkatli oluyorum Skandalların kadınlara erkeklerden daha ağır geldiğini biliyorsun.”

NaYeon ona cevap verirken hızla ifadesini düzeltti. Biraz küçümsendiğini hissetti ama ifadesinin gerçek duygularını ele vermesine izin vermedi.

Taewan yukarıdan NaYeon'a baktı. Gözleri normalden daha soğuktu. Kendini çok daha baskıcı hissediyordu.

"Evet. Madem bunu çok iyi biliyorsun, daha dikkatli ol.”

“......”

"Tüm meslektaşlarınla akşam yemeği yemek istedin ama hepsi gelmedi. Ve muhabirler hemencecik oradaydı. Hatta o gün yere düştün ve benden sana yardım etmemi istedin ve kolunu benimkine doladın.”

“......”

NaYeon'un yüzü Taewan'ın suçlamaları karşısında kızardı. Kendisine gönderdiği sinyalleri Taewan'ın  fark etmediğini düşünüyordu, bu yüzden o gün saldırgan bir taktik kullanmıştı.

Önce ona itiraf edemeyecek kadar gururluydu, bu yüzden bunu onun kendisi hakkında düşünmesini sağlamak için yaptı. Ama Taewan başından beri biliyordu ve bilmiyormuş gibi yapmıştı. NaYeon bunu hiç beklemiyordu.

"Bir meslektaşımı kaybetmek istemiyorum."

Taewan'ın reddi, yüzünün kızarmasına neden oldu.

Meslektaş.

Bu, onu asla bir kadın olarak görmediği anlamına geliyordu. Taewan, sanki ona bakmak için başka bir nedeni yokmuş gibi gözlerini başka tarafa çevirdi.

"O zaman Oppa, bunca zaman bilmiyormuş gibi mi davrandın?"

NaYeon profiline bakarken sordu.

"Evet."

Şüphelerini doğruladı.

"Çünkü bir süre sonra pes edeceğini düşünmüştüm."

“......”

"Bir meslektaşıma karşı düşünceli olma şeklim buydu."

"O zaman neden bugün durdun? Neden başından beri bildiğini bilmeme izin verdin?

"Çünkü artık buna ihtiyacım olduğunu düşünmüyordum."

“......”

"Çünkü bilmiyormuş gibi davranmak can sıkıcıydı."

Taewan, sözleriyle çok sert davrandığını biliyordu. Ancak, dudakları bir kez açıldığında, duramadı. Bunun nedeni, HaYeon'un ayrılmak istemesinin nedeninin NaYeon skandalı olup olmadığını merak etmesiydi.

NaYeon alt dudağını ısırdı.

"Bu çok sert, Oppa."

“Benim açımdan, bu kadarını bilmiyormuş gibi davrandığım halde beni takip etmeye devam etmen kabalık.”

Taewan'ın acımasız cevabını duyan NaYeon daha fazla dayanamadı ve arkasını döndü. Topukları yere vururken onları gizlice izleyen görevliler mırıldanmaya başladı.

Kısa bir süre sonra NaYeon'un ekibinden biri durumunun pek iyi olmadığını açıkladı ve dinlenmesi için on dakikalık bir mola istedi.

"İkisi gerçekten çıkıyor muydu?"

“Ayrıldılar mı?”

"Az önce kavga etmediler mi?"

Personel küçük gruplar halinde toplandı ve fısıldamaya başladı. Gözleri setin ortasında duran Taewan'a yapıştırılmıştı.

Taewan başını eğdi ve bir heykel kadar hareketsiz kaldı. Gözleri yere sabitlenmişti ve uzaklaşmıyordu.

"Ama neden kalbi kırılan Kang Taewan gibi görünüyor?"

Onlar sorarken biri mırıldandı.

"Bilmiyorum. İkisi ayrıldı mı?”

Başka biri çıkarım yaptı. Personel kendi aralarında tekrar fısıldaşmaya başladı.

"Ha, şu çocuk..."

Çalışanlarının mırıltılarını duyan Jaewon içini çekti ve Kang Taewan'a baktı. NaYeon'un neden kızdığını duymamış olsa da, neler olduğuna dair belirsiz bir fikri vardı.

Şimdiye kadar Taewan, NaYeon'a karşı her zaman düşünceli davranmış ve onun duygularının farkında değilmiş gibi davranmıştı. Ancak bugün ona soğuk davranmıştı, bu yüzden NaYeon kesinlikle şok olmuştu. Jaewon, şimdiye kadar ona karşı bu kadar sabırlı olan Taewan'ın neden birdenbire değiştiğini bilmiyordu.

Jaewon bir şey söylemek için Taewan'a yaklaştı ama Taewan'ın profilini görünce olduğu yerde kaldı.

Kang Taewan'ın ifadesi, tek başına dururken bomboştu. Çekimin ertelendiğini fark etmemiş gibi yere bakmaya devam etti. Sanki buradaymış ama değilmiş gibi.

Sanki kendi dünyasına hapsolmuş gibi. Ne ses, ne ışık... Hiçbir şey bariyeri aşıp onun dünyasına giremezdi.

Jaewon yönetmen olarak ne söylerse söylesin Taewan'ın kulaklarına asla ulaşamayacaktı.

* * *

“Senin sorunun ne?”

Drama yönetmeni Jaewon şapkasını çıkardı ve masaya fırlattı. Normaldeki sevimli, şakacı tavrı hiçbir yerde görünmüyordu.

Jaewon inanılmaz derecede sinirliydi. Korkunç bakışları, karşısındaki sandalyede oturan Taewan'a takıldı.

"Daha önce söyledim. Başka herhangi bir şeyi göz ardı edebilirim. Otuz dakika geciktin mi? Daha yüksek maaş mı istiyorsun? Dağınık bir özel hayatını mı var? Tüm bunları görmezden gelebilirim. Şöhret dünyasının pisliğine dayanma yeteneğim olmasaydı, o zaman nasıl bu kadar ileri gidebilirdim? Ama sen hiç böyle olmadın. Hiç geç kalmadın, maaşınla ilgili bir sorun yaşamadın ve özel hayatında hiçbir sorun yaşamadın. Bu yüzden seni çok sevimli buldum ve seni korudum.”

“......”

"Ama yine de seni p*ç kurusu. İnsan ne kadar özel hayatını korursa korusun, ne kadar temiz tutmaya çalışsa da işini düzgün yapamayan insanlardan nefret ederim. Özellikle rollerine kendilerini kaptıramayan oyuncular. Böyle p*çleri asla affedemem.”

“......”

“Buna nasıl oyunculuk diyebilirsin? Ha? Hayır, az önce oyunculuk yaptın mı ki?”

Jaewon derin bir iç çekmeden önce Taewan'a inanamayarak baktı.

Bir saat önce, NaYeon nihayet hazırlıklarını bitirdi ve sete çıktı. NaYeon ve Taewan karşı karşıya geldiler. Bugün zarif bir ayrılık sahnesi çekeceklerdi.

Bu sahne için gözyaşı gerekiyordu. NaYeon gerçekte ne hissediyorsa onu yaptı. Oyunculuk yaptığına inanamayacak kadar gözyaşlarına boğuldu.

Taewan üzerine düşeni yapabildiği sürece bu sahne harika bir çekim olabilirdi. Ancak Taewan, sözlerinin hiçbirini söylemedi.

NaYeon böylesine insan gözyaşları dökerken sadece ona baktı. Sanki uzaktan birine bakıyormuş gibi gözleri biraz sersemlemişti.

"Kestik! Kang Taewan, ne yapıyorsun?!"

Jaewon çekimi durdurdu ve Taewan'a doğru yürüdü. Taewan defalarca "Üzgünüm" dedi. Ancak özür dilemesinin hiçbir anlamı yoktu ve daha iyi olamadı. Kelimeleri ağzından çıkarmaya çalışırken dudakları kıvranıyordu ama sonunda sımsıkı kapalı kaldılar. Replik o kadar da uzun değildi.

"Peki. Ayrılalım."

Sadece iki cümle uzunluğundaydı. Bu sözleri söylediği sürece sahne tamamlanmış olacaktı.

Sonunda NaYeon öfkelendi ve artık çekim yapamayacağını açıkladı. NaYeon'un yüzü ağlamaktan dolayı çok şişmişti, bu yüzden bugün bir çekim daha yapamadılar. Jaewon'un ondan kalmasını istemek için hiçbir nedeni yoktu. Başka seçenek kalmadığından, ekip üyeleri çekimi temizlemeye başladı. Taewan tam eve gitmek üzereyken, Jaewon onu yakaladı ve ofis dairesine girmeye zorladı.

"Huu, seni böyle azarlıyorum ama yine de bir şey söylemeyecek misin?"

"Üzgünüm."

Taewan tekrar özür diledi. Bu sözlerde zerre kadar samimiyet yoktu.

"Bütün bunları o sözleri duymak istediğim için mi söylediğimi sanıyorsun? Sorun ne, ha?”

İnanılmayacak kadar hüsrana uğrayan Jaewon, mini buzdolabını açtı ve bir şişe soju çıkardı. Sonra bardağının yarısına kadar doldurdu ve ardından yuttu. Sanki likör öfkesini hiç dindirmemiş gibi Taewan'a dik dik baktı.

Jaewon'un sıkı bir programı vardı ve bugünkü çekimlerden bir kare çekemediği için kızgındı. Ama her şeyden önce endişeliydi. Çok iyi bir oyuncu olan Kang Taewan'ı sebebini bilmeden kaybedeceğinden endişeliydi.

Jaewon,  Kang Taewan'a güvenebilir ve ona birkaç fırsat verebilirken, ünlüler dünyası o kadar da cömert değildi. Biri şu an zirvede olsa bile, birkaç dakika içinde dibe vurabilirdi. Ünlüler dünyasında bu normaldi. Kang Taewan hala gençti, inanılmaz bir yeteneğe sahipti ve hala çok şey vaat ediyordu. Jaewon onun gibi bir aktörün parçalandığını görmek istemiyordu.

“Ayrılık sahneleri çok fazla duygu gerektirir ve içinden çıkılması zor olabilir. Ama senin gibi biri için zor bir sahne değil. Daha önce bundan daha zor sahneler çekmiştin. Peki şimdi sorun ne?"

Jaewon sorarken sesini yumuşattı. Sanki Taewan'dan bir cevap almaya ikna etmeye çalışıyormuş gibi şefkatle konuştu.

"Kendim de bilemiyorum."

Taewan'ın yüzünde hiçbir duygu yoktu. Ayrıca neler olup bittiğini bilmiyor gibiydi.

"Bu ne? Ne oldu? Gerçekten kalbin mi kırıldı? Ayrıldınız mı, ha?”

Jaewon bu sözleri fazla düşünmeden gelişigüzel bir şekilde ağzından çıkardı ama Taewan'ın kaşlarının çatıldığını gördü. Taewan'ın böyle tepki verdiğini ilk kez görüyordu. Taewan genellikle Jaewon'un söylediği hiçbir şeye tepki vermezdi, bu yüzden bu onun için bir şok oldu.

"...Ne... Gerçekten mi?"

“......”

"Ayrıldınız mı?"

Jaewon kaşlarını çattı. Taewan ve HaYeon'u bilen birkaç kişiden biriydi. Daha doğrusu, HaYeon hakkında hiçbir şey bilmiyordu ama Taewan'ın uzun süredir çıktığı bir kız arkadaşı olduğunu biliyordu. Taewan'ın telefonda konuştuğuna kulak misafiri oldu ve öyle öğrendi. Taewan ondan bunu bir sır olarak saklamasını istedi.

Bu nedenle, Jaewon zaman zaman, "Kız arkadaşınla hâlâ güçlü müsün?" diye sorardı ve bunu ne zaman yapsa, Taewan parmağını dudaklarına götürür ve "Şşşt" derdi.

Ünlü olmak, etrafınızın ayartmalarla çevrili olduğu anlamına geliyordu. Bu tür bir durumda bile Taewan sadece bir kadını sevmeyi başardı. Jaewon bunu daha da takdire şayan buldu ve Taewan hakkındaki izlenimi daha da yükseldi.

"Neden? Ona ayrılmak istediğini mi söyledin?"

Jaewon'un öfkesi tamamen kayboldu.

"Hayır."

"Öyleyse o yaptı?"

Jaewon inanamayarak sordu. Taewan'ın sessizliği sorusunu yanıtladı. Taewan elini uzattı ve Jaewon'un kadehini aldı. Bardağı bırakmadan önce sojunun yaklaşık üçte birini içti. Bulmacalar Jaewon'un kafasında yerlerine oturdu.

Taewan'ın NaYeon'a bu kadar soğuk davranmasının nedeni. Yüz ifadesinin bu kadar boş olmasının nedeni.

...'Peki. Ayrılalım.' diyememesinin nedeni. 

'Eğer sebep buysa, artık ona kızamıyorum bile.'

Jaewon acı acı düşündü.

"Aigoo, demek sen de insansın. Her zaman ileri koşma şekline bakılırsa, öyle olmadığını sanıyordum.

“......”

"Madem burada böyle oturuyor ve bunun için hayatını mahvediyorsun, neden geri dönüp onu yakalamıyorsun?"

Jaewon yorgun bir sesle sordu.

"Yapamam."

Taewan'ın sesi sertti.

"Neden? Onu bu kadar çok istiyorsan, ona tutunmalısın."

"Çünkü o sözleri söylemeden önce böyle bir karar için ne kadar ıstırap çektiğini biliyorum. O her şeyi kolayca söyleyen türden bir kız değil.”

“......”

“Gerçekten ayrılmak istedi.”

Taewan'ın gözleri tekrar odaklandı. On yıldan fazla bir süredir çıkıyorlardı. Onun 'kız arkadaşı' unvanını taşımaktansa, ona 'aile' demek daha doğru olurdu. İkisi de sevgi konusunda yoksun oldukları için, birlikte büyürken birbirlerinin kalbine çok değer verdiler.

Ve bu nedenle Taewan, HaYeon'un bu kararı daha söylemeden önce bile ne kadar acı çektiğini açıkça görebiliyordu. Bunun yerine kullanabileceği binlerce kelime arasından doğruyu seçmek için zaman harcadı. Ve seçtiği her kelime, kalbini delip geçecekti. Kalbi göğsünde burkulur, uzun süre ağlardı...

Taewan'ın gözlerinin üzerine koyu bir gölge düştü.

"Hala sebebini bilmiyorum. Neden ayrılmak istedi? Elimden gelenin en iyisini yaptım. Onu şimdi yakalasam bile, bir dahaki sefere aynı sebepten ayrılacağımızı biliyorum. Ve ikinci kez ayrılmak istediğini duyacak cesaretim yok."

Kelimeler ağzından dökülürken Taewan'ın dudakları hareket etti.

Çok fazla yere gitmemiş ve birbirleriyle hatıralar biriktirmemiş olsalar da, yeterince aşık olduklarını düşünüyordu. Elinden geleni yapmıştı. Bu yüzden aşkın neden sona erdiğini bilmiyordu.

Ve şimdi nasıl hissettiğini bilmiyordu. HaYeon'dan gerçekten ayrıldı mı? Kabul etmeli mi yoksa reddetmeli mi?

"'Elinden gelenin en iyisini yaptığını' söylediğinde, tam olarak ne yaptın?"

Jaewon buzdolabından bir şişe daha soju çıkardı. Ani sorusu Taewan'ın ağzını kapatmasına neden oldu. Bir an düşündükten sonra dudaklarını açtı.

"Başkalarını kıskanmasına izin vermedim. Benim gibi biriyle birlikte olmayı seçtiği için ailesi tarafından hor görülmesini istemedim."

“......”

“Elimden gelenin en iyisini yapmak ve başarılı olmak istedim. En azından benim yüzümden zor zamanlar geçirmesini istemedim."

"Ve onun istediği bu muydu?"

Jaewon elini dikenli sakalında gezdirdi. Taewan sorusunu cevaplamak üzereyken önce Jaewon konuştu.

"Elinden gelenin en iyisini yapman onun için en iyi şey miydi? Emin misin?"

Jaewon'un gözleri keskinleşti. Taewan bir şey söylemeyince devam etti.

"En iyisinin farklı bir yöne gitmesi mümkün olabilir. Var gücünle gittiğin yön, seni ondan daha da uzaklaştıran bir yön olabilirdi.”

“......”

"Ah, gerçekten sigara içmek istiyorum. Senin yüzünden bir sigara içmeliyim, seni p*ç kurusu.”

Jaewon dolaptan bir sigara çıkardı ve ağzına koydu. Aralanmış dudaklarından dumanlar çıkıyordu. Önünde sessizce oturan Taewan'a baktı.

İlk defa böyle bir şey oluyordu. Jaewon, karşısındaki Taewan ile örtüşen kendi genç halinin bir görüntüsünü görüyordu.

Dudakları kendiliğinden hareket etti.

"Gençken, uyuyakaldığım bir zaman vardı."

Jaewon sigarasının kül tablasının ucunu sürterek söndürdü. Taewan'a baktı. Taewan bir ritmi kaçırdı ve bir dakika sonra ona baktı.

“O gün yapmam gereken en önemli şey bir bambu flütü hazırlayıp götürmekti. Okula doğru hızlı adımlarla ilerlerken elimde sımsıkıca tutuyordum. Zamanında yapacak kadar şanslıydım. Ceza almak zorunda değildim. Başardım sanmıştım. Ceza almadım ve flüt elimdeydi. Ama o günden sonra her şey tersine döndü. Okula koşarken cebimdeki anahtarlar ve paralar kaybolmuştu. O gün özellikle yağmurluydu, bu yüzden her yere bakarken saatlerce yağmurun altında kaldım. Üşüttüm ve karnım acıktı. Çok moralim bozuktu ama annemin tek yaptığı anahtarlarımı kaybettiğim için bana bağırmaktı. Soğukta titrerken dişlerimi sıktım ve bunun bir daha olmasına asla izin vermeyeceğime yemin ettim. Ama yine oldu. Ben daha yaşlıyken."

“......”

“Başarmak için var gücümle ileri koştum ama fark ettiğimde cebimdeki karım, kızım, oğlum yere düşmüştü. Onları nereye düşürdüğümü bilmiyordum, bu yüzden geri dönüp onları alamadım bile. Ve onları nereye düşürdüğümü bilsem bile, o kadar değerliydiler ki, başka birinin onları almamış olmasına imkan yoktu. O zamana kadar birisi onları çoktan götürmüştü.”

“......”

“Hayatta tüm gücünle koşmak bu demektir. Sonunda, koştuğun şey dışında her şeyi kaybedersin."

“......”

"Güzel hedefe ulaşmak için, daha da güzel bir şeyi kaybedersin."

Jaewon geçmişi hatırlarken teslim olmuş bir şekilde iç çekti.

"Benim yaptığım hataları yapma."

“......”

“Başarı için mutluluğunu kaybetme.”

Jaewon'un sesi sertti.

Ç/N: Kim soğan kestiii 😭😭

Son günlerde (bugün de dahil) hep hastane işlerim olduğu için çeviri yapamadım bir türlü. Ama beklediğiniz için en azından 1 bölüm çevirmek istedim bu akşam. Müsait olursam yarın devamı gelecek inşallah 💕

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm