Riftan's POV - Under The Oak Tree 

2.Bölüm 

[Şarkı Önerisi: Selda Bağcan - Düşen Hep Yerde Mi Kalır]

Siyah kömürle dolu çuvalı sıkıca bağladı ve kafasında titreşen kızıl saçlı kızı silmeye çalıştı. Onu düşünmek, yalnız olmadığını hissetmesi için yapılmış bir yanılsamaydı.

Riftan depodan yakacak odun çıkardı ve çuvalını bir el arabasına yığdı. Daha sonra kolları tuttu ve yükünü ileri doğru itti. Aynı rutini durmadan tekrar tekrar yaptı ki, güneş daha gökyüzünün ortasına ulaşmadan tüm kömürü taşıyabildi. Yırtık kollarıyla terini sildi ve susuzluğunu gidermek için kuyudan su pompaladı.

Lanet olası hayatıyla ilgili tek şanslı şey, yaşıtlarından daha güçlü olmasıydı. Vücudunun ihtiyacı olan besini alamıyordu, bu yüzden uzuvları ve bacakları inceydi, ancak ondan iki ya da üç yaş büyük erkeklerin boyunu karşılayacak kadar uzun ve büyüktü.

Sekiz yaşından itibaren ağır işlere maruz kalmasına rağmen hiçbir zaman büyük bir hastalığa yakalanmadı. Bir dağ iş ile karşı karşıya kaldığında hasta olmayı umduğu zamanlar oldu, ancak bilinmeyen sebeplerden ölen insanları görmek bu düşünceyi ortadan kaldırdı.

Hastalanırsa her şey biter. Bırak bir rahibi, bir şifacıya gitmeyi bile göze alamazdı, birinin onu sağlığına kavuşturmasını da bekleyemezdi çünkü bir gün izin almak aynı zamanda o gün açlıktan ölmek demekti.

Yoksulluk çeken insanların çoğu, hastaları ölene kadar kendi hallerine bırakırdı, hatta kendi aileleri bile. Zaten onlar için başka bir yol veya seçenek de yoktu.

Tüccarlar, zanaatkarlar ve mimarlar daha iyi durumdaydı, ancak kiracı çiftçiler her sezon muazzam miktarda kira ödemek zorunda kaldılar.

Köylülerin özgürlüklerinden feragat etmeleri ve vergi ödeyemedikleri için köleleştirilmiş esirler haline gelmeleri yaygındı. Vergi ödeyebilmesine rağmen mideye yemek koymak da bir diğer zor yüktü.

Croix Dükü tarafından uygulanan vergiler ve kiralar özellikle pahalıydı. Üvey babasının vergi tahsildarıyla pazarlık ettiğini yalnızca bir ya da iki kez görmemişti.

Babası ne zaman ağzını açsa, pahalı kiradan şikayet eder, vergi ve kiranın daha düşük olduğu bir yere taşınmaktan bahsederdi. Ancak Riftan, Croix Malikanesi'nden ayrılmalarının hiçbir yolu olmadığının farkındaydı.

Duvarların dışında korkunç canavarlar tarafından istila edilmiş ormanlar ve topraklar vardı ve onları güvenli bir yere getirmek için eskort paralı askerler kiralamak için en az otuz gümüş sikke gerekirdi.

Hayatı boyunca çalışıp çiftçilik yapsa bile, bu kadar parayı asla biriktiremezdi. Kaçmanın tek yolu kendi hayatını riske atmaktı ama Riftan üvey babasının buna cesareti olmadığını biliyordu.

Riftan belini gerdi ve zonklayan omuzlarına masaj yaptı. Yüksek kiralar ve vergiler hakkında şikayet ettiği tüm küfürlere rağmen, üvey babası her gün şafakta tarlalara saban taşıyarak dışarı çıktı. Onun için başka seçenek yoktu. Uyanır ve yaşlanıp hasta olana, vücudu artık çalışamayacak duruma gelene kadar aynı işi tekrar tekrar yapardı.

Üvey babasının yatakta yatıp öleceği günü çaresizce beklediğini hayal etmek zor değildi. Ve yakında, o olacak. Çoğu köylü gibi onun da hayatı bu şekilde sona erecekti.

Kirli ellerini mataradan gelen suyla yıkarken Riftan'ın ağzı acı bir şekilde kıvrıldı. Ama güçlü doğdu, en az otuz yıl daha zorluklara dayanabilecekti.

Şanslıysa, üvey babasının olmasını istediği gibi bir demirci bile olabilirdi. Ancak, bu hızda, zanaatta usta olmak onun için aya ateş etmekti.

Demirhanede belirgin bir hiyerarşi vardı. En yüksek rütbeli demirciler, zırh ve silah yapanlar, orta derecedekiler kazanları, kapları, kapı tokmaklarını ve şamdanları; geri kalanlar bütün gün at nalı çakmak zorunda kaldı.

En iyi şansının sadece orta dereceli bir demirci olmak olduğunun çok iyi farkındaydı. Aletleri kullanmakta usta olmasına rağmen, asla yüksek kaliteli bir metali çekiçleme şansına sahip olamazdı.

Çıraklar arasındaki gerilim ve rekabet çok şiddetliydi ve kıdemli demirciler haleflerini çoktan seçti ve o şimdiye kadar başarısız oldu. Belki de hayatının geri kalanında demircide ayak işleri yapacaktı.

"Yine de köylü çiftçi olmaktan iyidir..."

Riftan zihnini canlandırmak için yüzünü soğuk suyla yıkadı, başını ileri geri sallayarak, lanet olası yoksulluk içindeki hayatından kaçmanın yollarını düşündü. Ancak, onun için çizilebilecek iyi bir gelecek yoktu.

Talihsizlikler listesine ek olarak, yabancıların kanından doğmuş gayri meşru bir melez çocuktu. Ailesi sermaye toplayıp bir iş kurabilse bile, ticareti kontrol eden Katoliklerin hakim olduğu bir malikaneye sahip olduğu için kolayca ortadan kaldırılabilirdi. Ayrıca kim ondan satın almak ister ki.

Terden yapış yapış olan boynunu ovuşturdu ve demirciye girdi. Demirciler çoktan toplanmış, güne başlamaya ve fırınları yakmaya hazırdı. İçlerinden biri ona şişmiş gözlerle baktı.

''Ne demeye ayakta dikiliyorsun?!''

Adam, ejderhanın kanatlarından yapılmış devasa körüğü işaret etti ve ona çalıştırmasını emretti. Riftan içini çekti ve şeyi yukarı çekip tekrar tekrar aşağı itmeye başladı. Kısa süre sonra geniş, darmadağın demirhane bunaltıcı bir sıcaklıkla buharlaşmaya başladı.

Riftan, ciğerlerinin nasıl hala pes etmediğini merak etti. Demire vuran çekiçlerin yankılanan sesi onu sağır edebilirdi. Acı acı gülümsedi.

Ne için endişelenmeye ihtiyacın var ki?

Öyle olsaydı daha iyi olurdu, o zaman yanından geçerken komşularının gayri meşruluğu ve ırkı hakkında dedikodularını duymak zorunda kalmayacaktı.

Riftan'ın çenesi sertti ve kollarını tüm gücüyle aşağı yukarı hareket ettirirken dişleri sımsıkı kenetlenmişti. Fırını uzun bir süre havalandırdıktan sonra, parlak kırmızı-sıcak bir demir akışı dışarı aktı, daha sonra sertleşmesi için bir kalıba ve ardından şeklini düzleştirmek için bir çekiçle dövülmek üzere bir örsün üzerine yerleştirildi.

Ferforje yapıldıktan sonra, demirci onu cilalamak ve at nalı, mahmuz ve balta gibi şeyler yapmak için alırdı. Bu işlem gün boyunca tekrarlandı.

"Hey! Kireçimiz bitti! Sana yeterince getirmeni söylemedim mi?!"

Biri arkadan kulağını çektiğinde, Riftan körükle uğraşıyordu. Riftan bir iniltiyi yutarak başını kaldırdı. Sakallı adam bir eliyle yüzünü sertçe sıktı ve başını demir ocağının bir tarafına çevirdi.

''Sadece yarım torbamız kaldı! Daha fazlasını getir ve acele et!''

Riftan adamın elini sıktı ve ona şiddetle baktı. Demircinin yüzü öfkeden anında kızardı.

"O bakışlar da ne? Şimdi isyan etmeye mi çalışıyorsun?''

Adam bütün gün çekiçlemenin ürünü olan sağlam pazılarını gösteriyormuş gibi, tıknaz yumruğunu salladı ve kolunu titretti. Riftan geçen gün dövülmüş, gün boyu kusmasına neden olacak kadar şakağına vurulmuştu. Bir adım geri attı.

"Onu getirmeyecek misin?"

Adam başının arkasına vuramadan Riftan dışarı çıktı. Ancak höyüğü depoya çekerken Riftan'ın kaynayan öfkesi dinmedi. Yirmi dört çırak var, neden bir şeyler bittiğinde hep suçlu o oluyor?

"S*ktiğimin dallamaları..."

İnledi ve yere tükürdü, sonra tıkırdayan arabayı daha kısa bir yola sürükledi. Sık ormanda yürürken, bir yerden bir köpeğin havladığını duydu. İzleri üzerinde durdu ve etrafına bakındı ama görünürde bir köpek göremedi. Kaşlarını çattı, el arabasını kenara bıraktı ve sesin geldiği tarafa yöneldi.

Yemyeşil çalıların üzerinden atlayıp üç ya da dört güzel ağacın yanından geçerken, bir şeye saldırganca havlayan siyah bir tazı gördü, duruşu tam koruma modundaydı.

Gözleri onu yanıltmıyorsa, o tazı, Dük'ün en büyük kızının sadık bekçi köpeğiydi.

Böyle bir yerde ne halt ediyorsun? Efendin nerede?

Riftan'ın kaşları çatıldı, sonra gördükleri karşısında birden gözleri büyüdü.

Köpek, yaklaşık 1 kvet uzunluğunda, kertenkele benzeri devasa bir yaratığa havlıyordu, dilini uzatıyordu.

Riftan içgüdüsel olarak vücudunu yere indirdi ve yaratığın görünüşünü gözlemledi. Hayatında ilk defa böyle bir şey görüyordu. Tüm vücudu dikenli pullarla kaplıydı ve büyük, tehditkar ağzında iki uzun, iğneye benzer çıkıntılı diş vardı.

Saklanan başka canavarlar var mı?

Riftan'ın düşünceleri zihninde yarış ederken, köpek kertenkeleye doğru koştu. Sonra kertenkele uzun kuyruğuyla onu yakaladı ve tazının boynunu ısırdı.

Olay yerine sert ve boş bakarken, çalıların arasından bir şey fırladı. Riftan'ın nefesi kesildi. Croix ailesinin genç kızı uzun bir dal kaptı ve kertenkelenin vücudunu parçalamaya başladı.

Böylesine şaşırtıcı bir sahne görmemiş olan Riftan, bunun kafasına girmediğine dair göklere yemin edebilirdi. O kadar şaşırmıştı ki, vücudu daha fazla hareket edemedi ve sertleşti.

Kertenkele başını salladı, tazıyı fırlattı ve doğruca kıza koştu. Riftan, kızın başına gelecekleri görünce altından bir taş aldı ve yıldırım gibi yanına koştu.

Sivri uçlu taşı canavarın boynuna vurduğunda, Riftan'ın kolundan daha kalın olan vücudu şiddetle sarsıldı. Zehiriyle tehdit edercesine, kulakları sağır eden bir çığlık attı.

Yaratığın arkasından kaçtı ve elinden geldiğince sert bir şekilde taş attı. Daha sonra büyük bir taş yaratığın boğazına çarptı ve canavarın uzun kuyruğuyla mücadele etmesine ve şiddetle kıpırdanmasına neden oldu.

Riftan aceleyle düşen dalları aldı ve yaratığın midesine sapladı. Bir süre sonra canavarın vücudu gevşedi. Tekme attı ve düzensiz bir nefes aldı.

Kalbi dövülen bir at nalı gibi yüksek sesle göğsüne çarpıyordu ve sırtından bir şelale gibi soğuk terler akıyordu. Yapabilseydi, kızı kucağına yüz üstü yatırıp ceza olarak popusunu pataklamak istedi.

Riftan kıza vahşice baktı. Ama onun yerde zayıf bir şekilde oturduğunu görünce, tüm öfkesi uçup gitti ve yerini korku aldı.

Aceleyle karşısına oturdu ve tüm vücudunu inceledi. Ön kolundan kan sızıyordu. O Allah'sız yaratık tarafından ısırıldı. Riftan hiç düşünmeden kuşağını gevşetti ve yaranın üst kısmına sıkıca bağladı.

Sonra küçük kız sanki uyumak ister gibi başını arkaya yasladı ve gözyaşlarına boğuldu. Kolunu yukarıdan aşağıya sıktı, kızın kolu onun eline karşı bir avuç kadardı. Kız ağladı ve uzuvlarına vurdu.

"A...ah!"

"Zehri çıkarmam gerek. Sabit kal!"

Bütün bunlar yapıldıktan sonra itaatsizliği için boğazı kesilebilirdi ama şimdilik tanık olacak kimse yoktu. Ona sessiz ol diye bağırdı, ağzını yaranın üzerine koydu, zehir bulaşmış kanı emdi ve yere tükürdü.

İşlemi birkaç kez yaptıktan sonra, onun oyuncak bebek misali küçük vücudunu kucakladı ve onu hevesle kaleye doğru taşıdı. Gözleri kısılırken gözyaşlarına boğuldu.

"Yavru.. köpeğim…"

Omzunun üzerinden baktı, korktu. Köpek cansızdı ve hareket etmiyordu. Riftan dudaklarını ısırıp tekrar hareket etti ama inatçı kız onun saçlarını çekti.

"Benim...köpeğimi de... Benim köpeğimi de almalısın."

"Onu sana sonra getiririm."

Tutamayacağı bir söz verirken bacaklarını daha hızlı hareket etmeye zorladı. Kız küçük, narin kollarını onun boynuna doladı ve homurdandı.

"Sen ya-yapmalısın."

Kalbi yerinden fırlayacakmış gibi hissediyordu. Küçük kızın sırtına sıkıca sarıldı ve hiç tereddüt etmeden ormandan dışarı koştu. Acele ederken neredeyse kaç kez ağaç köklerine takılıp düştüğünün sayısını tutamadı. Avuçlarını endişeyle onun her geçen dakika daha da soğuyan ve sertleşen vücuduna sürttü. Uzun bir süre koştuktan sonra sonunda malikane göründü ve o kadar yüksek sesle bağırdı ki boğazı yırtılacakmış gibi hissetti.

"Y-Yardım edin! Genç bayan bir canavar tarafından ısırıldı!''

Bir sepet çamaşır taşıyan yoldan geçen bir hizmetçi başını çevirdi ve çığlık attı. Sepeti fırlattı ve hızla ona koştu.

"Küçük hanım!"

Sesi duyan hizmetçiler koşarak ne olduğunu sordular. Nefesi tükenene kadar defalarca bağırdı.

''Kertenkeleye benzeyen bir canavardı! Yaratık onun kolunu ısırdı. Acilen tedavi edilmesi gerekiyor!''

"Onu hemen götürün!"

Tombul bir hizmetçi küçük kızı elinden kaptı ve kaleye doğru koştu. Tereddüt ederek ona buğulu gözlerle baktı. Hizmetçinin elinde topallayan kız, kısa süre sonra görkemli binanın içinde gözden kayboldu. Bilinçsizce onları kovalamaya çalışırken bir asker, Riftan'ı omuzlarından durdurdu.

"Nereye gittiğini sanıyorsun ?!"

"Lütfen, sakıncası yoksa, bir anlık bile olsa bakmama izin verin."

Ç/N: Çocukk Riftan ve Maxi'm :')

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm