Under The  Oak Tree - 154. Bölüm

Riftan, "Seni mi yoksa kale kapılarından çıkmana izin veren aptalları mı boğmalıyım bilmiyorum" dedi. "Canavarların istila ettiği bölgeye gitmek hakkında ne düşünüyordun? Unuttun mu? Sana tehlikeden uzak durmanı emrettim."

"A-ama, ka-kalede yalnızdım. Dı-dışarıya da ya-yardım etmeliyim."

''Elbette kalede kalmalıydın!'' Riftan yumruğunu kendi göğsüne vurdu. "Neden sabahtan akşama kadar çalıştığımı sanıyorsun? Sence bu surlar ve kale kimin için yapıldı?!''

Max'in beyaz, yorgun bakışıyla karşılaşana ve ağzını kapayana kadar sesi neredeyse bir kükremeye dönüşmüştü. Riftan duygularını bastırmaya çalışırken omuzları şiddetle sarsılıyordu.

"Bugün bu odadan çıkmayı aklından bile geçirme", sanki biri onu boğuyormuş gibi bastırılmış bir sesle tükürdü. Max'ten döndü, yere düşen bir gömleği aldı, çıktı ve kapıyı arkasından kapattı.

Maz gözlerini kapalı kapıya dikti, şaşkındı. Riftan genellikle sabırsızdı ve kaba bir konuşma tarzı vardı ama onu ilk defa bu kadar üzgün görüyordu.

Durumuna bu kadar şaşırmış mıydı? Max endişelenmeye başladı. Bu, bayıldığı için ona ikinci kez üzülüşüydü. Elbette, artık ondan bıkacaktı. Birisi kapıyı çaldığında kalp atışlarını sakinleştirmeye çalışırken kalbi hala Riftan'ın patlamasından dolayı atıyordu.

"Leydim, değiştirmeniz için giysi ve yemeğinizi getirdim. İçeri girebilir miyim?"

"E-evet, içeri gel."

Max'in onayını duyduktan sonra Rudis, büyük bir tepsiyle odaya girdi.

"Sağlığınız için biraz bitki çorbası getirdim. Nasıl hissediyorsunuz Leydim?''

Max onun hizmetçisini endişelendirdiğini görünce gülümsemeye çalıştı.

"Be-ben iyiyim. Dü-dün, beklediğimden da-daha fazla mana ku-kullandım.''

Tepsiyi yatağın yanına koymadan önce hizmetçi dikkatle, "Dün durumunuz ağır görünüyordu," dedi. ''Lord çok endişeliydi. Giderken size iyi davranmamı söyledi leydim.''

Max'in gergin omuzları gevşedi ve içini bir rahatlama kapladı. Hala onunla tamamen ilgisiz görünmediğini bilmek kendini daha iyi hissetti.

"L-Lord Calypse, o ne-nereye gitti? Dü-dün ve ge-gece boyunca, bana ba-bakmak için zar zor dinlendi. Ka-kaleden yine mi ayrıldı?''

"Eğitim alanına gitti leydim," dedi Rudis nazikçe, yatağın üzerine getirdiği kıyafeti yayarak. "İsterseniz sizi giydirmeye hazırım."

Max onun yardımıyla yeni ve yumuşak bir elbise giydi ve yatağına dönüp temiz bir çorba içti. O meşgulken, hizmetçi şöminede bir ateş yaktı ve biraz çay hazırladı. Max ona baktı ve bazı sorular sormaya başladı.

"Bir ihtimal di-diğer insanlara ne o-olduğunu bi-biliyor musun?"

"Diğer insanlar mı Leydim?"

''Çü-çünkü canavar bi--birden çok yaralı insanın o-olduğu yerde ortaya çı-çıktı. Ka-kaos vardı'' dedi Max.

Canavarın kanatlarını çırparak havada savrulan insanları hatırladığında, sözleri zayıfladı. Rudis, Leydi'nin beyaz ve yorgun yüzünü gördü ve ölçülü bir şekilde konuştu.

"Ayrıntılardan pek emin değilim Leydim. Daha fazla sorgulamalı mıyım?''

"E-evet, lütfen yap", güzelce gülümsedi ve başını salladı.

"Ben yokken, Lord bana odanda kalman ve dinlenmen gerektiğini söyledi."

Max tekrar başını salladı. Riftan bir şey söylememiş olsa bile, odayı terk edecek enerjisi olduğundan emin değildi. Rudis ayrılmadan önce çaydanlığı ateşten rafa aktardı. Max çorba kasesini bir kenara koydu ve bir süre sonra hizmetçi kapıyı çalana kadar toparlanarak yatakta dinlenmek için uzandı.

"Leydim, prenses sizinle görüşmek istedi."

"Bekleyin!" dedi Max şaşırarak.

Başı dönmeden hızla yataktan kalktı ve geri düştü. Dar giyinmiş, sadece ince keten bir elbise giymişti. Majestelerini bu kadar basit bir kıyafetle karşılayamazdı ve yine de Agnes ile bir görüşmeyi reddedemezdi. Max bir aynanın önünde durmak için tekrar hareket etti. Bulut gibi kabaran saçlarını taradı ve göz çevresindeki şişliği azaltmak için ıslak bir havluya bastırdı.

Çabaları görünüşünü pek değiştirmedi ama en azından saçları biraz düzelmişti. Max yatağa döndü.

"Lü-lütfen içeri gelin."

Kapı açıldı ve Agnes ile Rudis odaya girdi. Max, Agnes'in kıyafetine cesareti kırılmış bir şekilde baktı.

Prensesin morali yüksekti ve vücudunun kıvrımlarını ön plana çıkaran zarif mavi bir elbise giymişti, uzun sarı saçları örülmüştü ve yürürken güzelce sallanıyordu. Genelde giydiği pantolon ve bol giysilerle tam bir tezat oluşturuyordu.

''Maximilian, nasıl hissediyorsun?'' dedi Agnes.

"Be-ben iyiyim, teşekkür ederim. Lütfen kı-kıyafetimi bağışlayın. Sizi bu halde se-selamlamam ka-kabalık olur.''

"Görgü kuralları şu anda önemsiz. Daha önce seninle bir görüşme talep etmediğim ve bir hevesle geldiğim için üzgünüm. Hizmetçinizi dün olanlar hakkında gardiyanları sorgularken gördüm ve gelip durumu sana kendim açıklamaya karar verdim.'' Rudis'in teklif ettiği sandalyeye oturdu ve Max'e yarım bir gülümseme gönderdi. "Ben de özür dilemek istiyorum."

"Ö-özür mü?"

"Dün askerler ve ben ejderleri vadiye toplamayı ve onları birer birer toplamayı planlamıştık. Bariyeri düzgün bir şekilde kurmuş olsaydım, onları köşeye sıkıştırmaya çalışan şövalyelerin yanından tek bir ejder kaçamazdı. Ama bariyerimde bir delik vardı..." Agnes içini çekti. Sinirlendi ve saçının bir tutamını alnından uzaklaştırdı. "Benim hatam herkesin başına bela oldu ve hatta seni Maximillian, yaraladı. Gerçekten üzgünüm."

Max, prensesin hatasını kabul etmesine şaşırdı. Agnes, şu anda Calypse Kalesi'ndeki en yüksek rütbeli kişiydi, oradaki kimseden özür dilemek zorunda değildi ve bir gün önce onlara yardım etmesi bile gerekmiyordu. Prensesin iddiasını reddetmek için çabucak elini kaldırdı.

"Ha-hayır. Lü-lütfen benden özür dilemeyin, Ma-majesteleri. Ya-yardım etmek zorunda olmasan da, A- anatol için ce-cephede sa-savaştın. Eğer dü-dün bize hiç yardım e-etmemiş olsaydın…''

"Bunu bedavaya yapmadım", Agnes kendine özgü, rahat gülümsemesiyle güldü. "Dün yirmi üç ejder, yirmi üç değerli taş, canavar kemiği ve derisi yakaladık. Teklif ettiğim küçük yardım için bile bana fazla ödeme yaptılar.''

Max ona şüpheyle baktı. Agnes'in listelediği tüm malzemelerin tam değerini bilmiyordu ama değerli olduklarını anlamıştı.

"Ancak benim hatam yüzünden ganimeti paylaşmak için Riftan'la konuşacağım. Vicdanım aksini yapmama izin vermiyor'' dedi prenses üzgün üzgün.

''Ço-çok insan ya-yaralandı mı?'' Max sordu. "Dü-dün, insanlar na-nasıl oldular?"

Max, canavarların kaderi veya savaş ganimetleriyle pek ilgilenmiyordu, sadece tedavi ettiği insanlara ne olduğunu bilmek istiyordu.

Agnes onun endişeli bakışını gördü ve sözlerini dikkatle seçiyor gibiydi, sonra yavaş yavaş konuştu.

"Altı kişi ciddi şekilde yaralandı, ancak iyileştirme büyüsüyle hemen tedavi gördü ve şimdi güvendeler. Diğerleri hafif yaralandı. Ancak… biz canavarla savaşırken iki sivil ejderin altında mahsur kaldı. Dövüş bittiğinde, içlerinden biri çoktan nefes almayı bırakmıştı.''

Prensesin sakin konuşmasına rağmen Max şoktan bembeyaz oldu. Dün gördüğü, kendisiyle aynı zamanda ve yerde olan birinin şimdi öldüğü haberini alınca sırtı üşüdü. İyileştirme büyüsü kimseyi kurtardı mı? Max gözlerini indirdi ve hafifçe fısıldadı.

"O-orada ya-yaptığım şey a-anlamsızdı."

"Kesinlikle hayır!"

Agnes elini parmaklarının etrafına sardı ve ona araştıran, belirgin bir bakış attı. Max elinin soğuk parmaklarına karşı ne kadar sıcak hissettiğine şaşırdı.

"Ejder canavarı saldırısından kurtulan bazı insanlar yalnızca senin sayende kurtuldu, Maximilian, sen onları sihrinle iyileştirdiğin için hayatta kaldılar. Çok cesurdun."

"Ha-hayır. Bu-bu gü-gündeme getirmeye de-değecek bir şey değil," dedi Max kendini küçümseyerek. Gözleri hala yerdeydi. "Ya-yardım etmeye karar veren sa-sadece ben değildim. V-ve Lo-Lord Calypse'in karısı olarak bir yü-yükümlülüğüm vardı. Her ne kadar Ri-Riftan be-beni orada se-sevmese de.''

''Sevmemekten daha fazlasıydı. Seni yerde görünce neredeyse deliye dönecekti. Sevgili Tanrım, gerçek bir ejderhanın önünde iki kez bile gözünü kırpmayan Mahgo'nun böyle davranacağını düşünmek!"

Max, prensesin sözlerine sinirlendi. Görünüşe göre Riftan'ın prensesin insanların sinirlerini bozduğu hakkında söyledikleri doğruydu. Max biraz kırgınca mırıldandı.

''Riftan be-benim için endişelendi çü-çünkü o na-nazik bir insan. Be-bedenimin zayıf olduğunu biliyor. Sa-sağlığım ço-çoğu zaman iyi değil.''

Bir nedenden dolayı Agnes karnını tuttu ve onun anında yapıştırdığı cevaba gülmeye başladı.

"Ah, tabii. Bu adam kibar bir insan." Gözlerinin altında yaşlar oluştu ve nefes nefese kaldı.

Max'in kafası karışmıştı. Durumu komik bulmadı ve alay edildiğine inanarak sinirlendi. Prenses onun tavrındaki değişikliği fark etti ve kendini topladı.

"Söylemek istediğim, Maximilian, orada harika bir iş çıkardın. Riftan'ın nasıl aldığı konusunda endişelenme. Sakinleşip doğru dürüst düşündüğünde, cesur ve yetenekli bir eşe sahip olmaktan gurur duyacaktır.''

Max, Riftan'ın tavrını hatırladığında, Agnes'in görüşünün pek inandırıcı olduğunu düşünmedi ama onunla yüksek sesle aynı fikirde değildi.

"Anlıyorum. Ba-bana söylediğin i-için te-teşekkür ederim."

"Bunu içtenlikle söylüyorum. Dinle, böyle bir saldırıya hazırlanmak için iyileştirme büyüsünü öğrenmeye başlamadın mı? Pek çok soylu kadın bu kadar ileri gitmez.''

Max'in yanakları utançla parladı. Agnes'in düşündüğü gibi asil bir amaç için büyü öğrenmemişti, sadece Riftan ondan bıktığında, büyüsünde ustaysa, onu atmak yerine onu etrafta tutabileceğine inanacak kadar kurnazdı. . Prensesin bakışlarından kaçındı ve rahatsız bir şekilde konuştu.

"Ge-geçen kış bü-büyü öğrenmeye başladım, a-ama becerilerim ha-hala pek iyi de-değil."

"Yeni başlayan biri olduğunuzu düşünürsek, yedi kritik hastayı bir günde iyileştirmek büyük bir başarı!" Agnes rahat bir şekilde söyledi. "Maximilian, şifa büyüsü için bir dahi olabilirsin."

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm