Riftan's POV - Under The Oak Tree 

12. Bölüm

"Önümüzdeki iki veya üç saat içinde hava daha da kötüleşmeyecek"

Rüzgârın yönünü ve bulutların kalınlığını ölçen Riftan, bir kayanın üzerine atladı. Onu takip ederken nefes nefese kalan Ruth, derin bir iç çekti ve kayalık patikada sürünerek çıktı. 40 dakika daha yürüdüler, sonra küçük bir su birikintisi bulduklarında dinlendiler.

"Burada kısa bir mola verelim."

Büyücü, kelimelerle yanıt verecek enerjisi kalmadığından yalnızca başını salladı. Riftan matarasındaki suyu açtı ve kalan suyu içti. Daha sonra su birikintisinden biraz su aldı ve büyücüye verdi. Ruth yere çöktü, biraz su içti ve nefes nefese Riftan'a sordu.

"Yağmur yağacak mı?"

"… Yakın zamanda."

Riftan sert bir tavırla cevap verdi, çantasından bir kuru et alıp çiğnedi. Beş dakika sonra tekrar yollarına devam ettiler. Çıplak, gri dağ zirvelerinin ötesinde kara bulutlar üstlerinde toplanmaya başladı.

Rüzgârın karamsar havayı aldığını hisseden Riftan, yağmurdan korunabilecekleri bir yer bulmak için aceleyle çevreyi aradı. Büyücüyü dik yokuşu tırmanmaya teşvik ederken, Riftan devasa kayaların arasında küçük bir mağara keşfetti.

"Bu hızla, hedefimize varmadan önce ihtiyaçlarımız tükenecek."

"Öyleyse... o zaman kendimizi eli boş bulmaktan çok uzakta değiliz." Ruth kesik kesik nefesini toplayarak sertçe cevap verdi.

''Ramek Dağları'na bu kadar büyük bir hızla tırmanan kaç kişi var sence? Görevi aldığımız gibi hemen ayrıldık, bu görevi kabul edip en kısa sürede ayrılan diğer paralı askerler bile şimdiye kadar arkamızda olurdu. Bu yüzden lütfen bana acınası bir şekilde bakmayı kes. Dünyada başka hiçbir büyücü buna benim kadar uzun süre dayanamaz!''

"Enerjini konuşmak yerine yürümek için kullansaydın, şimdiye kadar hedefimize ulaşmış olurduk."

Gökyüzünden kükreyen bir ses yankılandığında Ruth misilleme yapmak ve ifadesini çürütmek için ağzını açmıştı. Riftan yağan yağmuru izlemek için başını çevirdi. Yağmurun dağların siyah doruklarının beyaz sisle süzülmesi uzun sürmedi. Ruth, belki de sinirlerini yatıştırmak için, sert bir şekilde mırıldanarak mağaranın duvarına yaslanmış oturuyordu.

''Keşke bunun olacağını bilseydim, diğer paralı askerleri takip eder ve başka bir göreve katılırdım. Zorluklar ıstıraba dönüşüyor ve eleştiriler sertleşiyor…''

"Umarım yaparsın, bir dahaki sefere öyle yapsan daha iyi olur."

Riftan kuru bir şekilde mırıldandı, bir bacağını uzatmış oturuyordu. Yağmur suyu cılız dalları çabucak siyaha boyadı. Vücudunu koza gibi saran bir battaniyeyle oturan Ruth, birden konuşmak için ağzını açtı.

"Sör Calypse, neden sadece zor görevleri seçiyorsun? Harabeleri keşfetmek ve kalıntılar veya eserler bulmak iyi para kazandırsa da, çok fazla tehlike var. Canavarlarla veya can sıkıcı tuzaklarla karşılaşma ihtimalin yüksek. Herkesin yaptığı gibi savaş meydanlarına katılmak daha iyi olmaz mıydı? Becerilerinle Sör Calypse, efsanevi katkılarda bulunabileceksin…''

Riftan, cümlenin ortasında Ruth'un sözünü keserek yanıtladı. ''Savaşlarda para yoktur. Bir yarı ejderhayı yakalamak çok daha iyi kazandıracak."

''Fakat savaşlara katılan insanların ilerleme olasılığı daha yüksektir. İyi performans gösterirsen, soyluların dikkatini çekebilir ve bir şövalye olabilirsin…''

"İlgilenmiyorum."

''…Böyle yaşamaya devam edersen kırk yaşına bile gelmeden ölebilirsin.''

Ruth'un alt dudağı homurdanırken dışarı çıktı. Riftan, puslu yağmur tabakasını izlerken homurdandı.

"Öyleyse, eğer ömrüm bu kadarsa bundan böyle hala yapabiliyorken daha fazla yemem gerekecek."

Yağmur damlaları her an daha da kalınlaştı. Canavarların çoğu yağmurdan nefret ettiğinden, gardlarını bir süreliğine indirmeleri iyi oldu. Riftan kemerini gevşetti ve gözlerini kapadı, bu fırsatı yeniden enerji ve dayanıklılık kazanmayı amaçlıyordu. Ancak büyücü onun dinlenmesine izin vermek istemiyor gibiydi ve şüpheli bir tonda sordu.

"Şuan kaç yaşındasın?"

"Acıdan sızlanmıyor muydun sen? Bu yağmur durur durmaz hemen yola çıkıp yolumuza devam edeceğiz. Uyumak için bu fırsatı değerlendir."

Ruth, Riftan'ın keskin sesiyle tekrar ağzını kapattı. Ama ani merakına hakim olamamış gibi sorularla dürtmeye devam etti.

''Belki yirmili yaşlarının ortasında mısın?''

Riftan içini çekti. Adam bir kez soru sormaya başladığında, cevaplayana kadar onu asla yalnız bırakmazdı. Bunun yerine merakını çabucak tatmin etmek daha iyi.

"On altı yaşındayım."

''…''

Riftan, büyücünün biraz sakinleşmesini ve daha iyi dinlenmesine yardımcı olmak için pozisyonunu ayarlamasını umarak kaputu kafasına daha da bastırdı. O anda bir çığlık koptu.

"On altıııııııııı?!"

Büyücü şaşkınlıkla ayağa fırladı ve başını sertçe dar mağaranın çatısına çarptı. Ruth, Riftan'a tepeden tırnağa, duyduklarına inanamıyormuş gibi baktı, başını tutup ağrıyan yeri ovuşturdu, gözlerinde acı dolu yaşlar vardı.

Riftan ona ters ters baktı. Çocuksu bir yanı olmadığının farkındaydı ama Ruth'un tepkisi çok fazlaydı, bu onu gücendirdi.

Riftan şiddetle homurdandı. "Yaşımla sorunun ne?"

"Aptallık etmeyi bırak! On altı yaşındaki çocuk bunun neresinde?!" Büyücü, Riftan'ın vücuduna bakarak ciyakladı. "On altı yaşındaki birinin bu fiziğe ve yüze sahip olması hiç mantıklı değil. Gözünüzü kırpmadan ejderlerin üzerine atlıyorsun, yarı ejderhaların yüzüne dalıyorsun ve onları boyunlarından bıçaklıyorsun! Her türlü çirkin şeyi yapıyorsun ve doğduğundan bu yana sadece on altı yıl mı geçti?! Böyle olmak için nasıl bir cehennem hayatı yaşadın?''

"… Bununla ne demek istiyorsun?"

Büyücü, sesindeki hafif düşmanlığı hissederek titredi, beceriksizce gülümsedi ve ağzının kenarı doğal olmayan bir şekilde yukarı kalktı. Ancak merakını göz ardı edemeyen bir adam olduğu için söylemek istediğini söylemek zorundaydı. Konuşmak için ağzını açarak Riftan'ın gözlerinin içine sıkıca baktı.

"Her şeyi yaşamış birine benziyorsun, savaş gazisi gibi bir şey. On altı yaşındaki bir çocuk dünyanın bu kadar zulmünü nasıl bilebilir? Bu kadar genç birinin bu saf güce sahip olması hiç mantıklı değil!''

"On altı yaşında olup böyle görünmenin nesi yanlış!"

Büyücü, bariz sinirliliği ve mizacıyla susturuldu. Riftan'ın yüzüne ince ama karmaşık bir ifade kazınmıştı.

''O halde paralı asker birliğine katıldığınızda kaç yaşındaydın? Kaç yaşından beri kılıç kullanmaya başladın? Sen şimdiden çok…''

O anda, hiçbir uyarı olmaksızın, gökyüzünde kör edici bir şimşek çakması ve ardından yankılanan bir gök gürültüsü belirdi. Riftan hemen havada garip bir koku fark etti ve büyücüyü yere itti. Dökülen yağmura karşı büyük bir gölge belirdi.

''Hey, hey… hadi bunun hakkında konuşalım! Bu kadar ileri gidip beni yere itmeye gerek yok!"

"Kapa çeneni!"

Devasa bir canavar etrafta dolaşıyordu ve onlara yaklaşmaya başladı. O kadar büyüktü ki sanki koca bir tepe onlara doğru ilerliyordu. Puslu yağmurda ışıldayan ve parıldayan parlak sarı gözlerini gören Riftan, onların fark edildiğini anladı ve hemen kılıcını çekti. Ancak o zaman büyücü neler olduğunu anladı ve savunma pozisyonu aldı.

"O-o kadar büyük bir yarı ejderha var mı?"

Riftan, Ruth'un belli ki gergin sorusuna cevap veremedi. Kendisi bile hayatı boyunca bu kadar devasa bir canavarla karşılaşmamıştı. Bir yarı ejderhaya benzemesine rağmen, boyu dört kat daha büyüktü, tüm vücudunu ve dört uzvunu kaplayan siyah sivri pulları vardı.

Mutasyona uğramış olabilir mi, yoksa nadir, bilinmeyen bir tür mü? Riftan sinirlerinin kıyısındaydı. Kendisinden birkaç kat daha güçlü ve büyük canavarları yenmek için bu konuda yeterli bilgiye sahip olması gerekiyordu. Üstün olmak için sadece onların güçlü ve zayıf yanlarını değil, eğilimlerini ve alışkanlıklarını da anlaması gerekiyordu.

Ancak, daha önce hiç böyle bir canavar görmemişti. Zehirli olup olmadıklarına ve hayati ya da zayıf noktalarının nerede olduğuna dair hiçbir fikri yoktu. Vücut yapısı genel ejderha alt türlerininkinden uzak olduğu için belirlemesi zordu.

Kahretsin, bununla körü körüne savaşmaktan başka seçeneğim yok.

"Beni arkadan savun!"

Riftan bağırdı ve hemen kancasını fırlattı, arka ayağına zincir doladı. Canavarın burnu kırıştı ve gözleri hafif bir merakla Riftan'a kaydı, sonra bacağını kaldırdı. Riftan canavarın uzun pençeli pençelerinden kaçınarak çamurda yuvarlandı ve zincirini sonuna kadar serbest bıraktı. Ardından, hareketlerini kısıtlamak için canavarın diğer bacağıyla bağladı ve yaratık ağır bir şekilde sendeledi.

Ancak zincirler, bir ejderin fiziğinden uzak olan canavarın gücünü taşıyamayacak kadar inceydi. Riftan, zincirin halkalarının kırılacakmış gibi gerildiğini görünce bir saniye bile beklemeden zincirlerini çözerek canavarın vücudunun üzerinden atladı.

Sallanan dev yaratığın sırtına sıkıca asıldı ve sırtına bir hançer sapladı, ancak bu hamle kalın derisine karşı küçük bir oyuktan başka bir şey yapmadı. Riftan'ın yüzü dehşet ve hayal kırıklığıyla çarpıldı. Canavarın devasa boyutu göz önüne alındığında, derisi ve kasları katman olarak normal yarı ejderhalardan çok daha kalın ve daha sağlam olurdu.

Kahretsin, nefes alacak ve düşünecek bir an bile bulamıyorum.

Riftan, azgın canavarın arkasına tırmandı, sanki koşan bir tepeyi geziyormuş gibi. Kancasıyla ustaca kafasına doğru hareket ederken iki boynuz gördü.

Denge için bir tanesini yakaladı ve kılıcını kaldırdı. O anda, tüm vücuduna yoğun bir elektrik akımı çarptı. Duyuları kör olmuştu ve acı içinde çığlık atarak yere düşerken bedeni parçalanmış gibi hissetti.

"Sör Calypse!"

Büyücü hemen bir kalkan yaratmasaydı, canavarın ağır bacaklarının altında ezilecekti. Riftan seğiren uzuvlarını zorlayarak yerden güçlükle kalktı.

Titreyen elleriyle kılıcını kavrayarak çabucak canavarın zayıflığını aradı. Karnında pul yoktu. Riftan bunu fark eder etmez rüzgar gibi yaratığa doğru koştu. Yaratığın altına atlayıp bacaklarından birine asılırken deli gibiydi. Her yerde bir elektrik kıvılcımı olduğunu gözlemledi.

Yıldırımı mı kontrol ediyor? Lanet olsun, çok kötü şans. Bu kadar ender bir canavarla karşılaşmak epey bir şey.

Riftan, ayağına bir kancayla tırmanıp kılıcını savurarak, düşüncelerinde durmadan küfretti. Karnını dürttü ve beklendiği gibi vücudunun diğer kısımlarından çok daha savunmasızdı. Riftan kılıcını bacaklarının ve midesinin birleştiği köşeye derin bir şekilde sapladı, sonra bir kesik oluşturmak için kılıcını savurdu. Neyse ki, bir atardamarı kesmeyi başardı ve siyah kan bir şelale gibi fışkırdı.

Ne olursa olsun, Riftan kılıcını tekrar savurdu. Sonra canavar, gökyüzünü yırtıyormuş gibi görünen bir çığlık atarak sıçradı. Hareketinden gelen ağır darbe Riftan'ın ayağından kaymasına neden oldu.

Canavarın ardından gelen saldırısından kaçmak için içgüdüsel olarak çamurda süründü. Ancak Riftan'ın elektrik çarpmasıyla zayıflayan vücudu, istediği kadar hızlı hareket edemedi.

Kısa süre sonra, zihnindeki donuk acı aniden kabardı. Riftan büyük bir acı çekerek çığlık attı: Dizi canavarın ağır ayakları altında ezildi. Biraz geç kalmış olsaydı, tüm vücudu ayaklar altına alınacaktı. Yaşayıp yaşayamayacağı konusunda endişelenmek gerçekten aklına gelmedi ve kaçmanın bir yolunu bulmak için tamamen ezilmiş bacağını sürükledi. Ama saklanacak hiçbir yer yoktu.

Bu son, bitti.

O kriz anında yerden sivri uçlu bir kaya yükseldi ve canavarın vücudunu deldi. Yaratık ağzını açtı, ateş püskürtecekmiş gibi tiz bir çığlık attı.

"Sör C-Calypse! İyi misin? Seni şimdi büyüyle iyileştireceğim…!''

Yaşadığı şoktan afallayan Ruth, hızla ona yardım etmek için koştu. Riftan adamın elini sıktı ve şiddetle bağırdı.

"Hala burada ne s*kim yapıyorsun?! Git ve kendini kurtar!''

Büyücünün kafası karışmıştı, canavarı tamamen bitirdiğini düşündü ama canavar karanlık bir şekilde nefes alırken hala hırlıyordu. Yaratık, omurgasına yığılmaktan kıl payı kurtuldu.

Riftan kılıcını bir eliyle sıkıca kavradı. Canavar ağzı bir karış açık onlara doğru koştu, önündeki kayaları ezdi, adamların hepsini birden yutmak niyetindeydi. Riftan, Ruth'u onu yoldan çekip çarpmadan kaçmak için yeterince itti. Ancak, çalışan tek bir bacağıyla saldırıdan kaçınamadı.

Canavarın keskin dişleri şaşmaz bir şekilde ön kolunu ezdi. Kemikleri ve kasları bir anda paramparça oldu ve Riftan'a korkunç bir acı verdi. Kan fışkırırken dişlerini sıktı.

Zihninin kontrolünü kaybedersen, işin biter.

Kalan gücüyle Riftan kılıcını savurdu ve canavarın gözünün derinliklerine sapladı. Yaratık sıkı çenesinin kilidini açtı ve yüksek sesle çığlık atarak başını kaldırdı.

Riftan kalan bacakları ve kollarıyla dayandı ve canavarın yüzüne tırmandı, kılıcını tüm gücüyle canavarın kafasına derinden sapladı. Bir süre sonra yaratık şiddetle sallanmayı bıraktı ve bir taş gibi sertleşti ve yüksek bir gümlemeyle yere yığıldı.

Riftan aşağı yuvarlandı, gücü tükendi. Artık tek bir parmağını bile kaldıracak enerjisi kalmamıştı. Ezilmiş vücuduna yağmur yağarken yerde yatıyordu. Beyni pusluydu ve tüm duyuları felç olmuştu, görüşü bulanıktı, sanki gözbebekleri suya batmış gibiydi.

"Sör Ca-calypse..."

Büyücünün telaşlı sesini belli belirsiz duydu ama vücudunda karşılık verecek hiçbir şey kalmamıştı. Yorgun ve üşümüştü.

Bir düşününce, ben hep öyleydim. Hep yorgun ve soğuk…

Ç/N: :(:( :(((((

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm