Riftan's POV - Under The Oak Tree  

39. Bölüm

Ertesi gün, Croix Dükü, daha şafak sökmeden düğün töreni için sinir bozucu bir şekilde hazırlandı. Ona fikrini değiştirme şansı vermeden töreni hemen gerçekleştirmeye hevesli görünüyordu.

Riftan, kapana kısılmış bir canavar gibi endişeyle odanın içinde volta attı. Üvey babasını kurtarmak için astlarına ağır bir yük bindirdiği için, içi içini yerken suçluluk duydu. Şövalyeler onu bencil seçimleri için eleştirmiş olsaydı, kendini daha iyi hissedecekti. Ancak şövalyeler, Croix Dükü'ne son derece öfkeli olsalar da, Riftan'ın kararıyla ilgili tek bir şikayetleri olmadı.

Bir sandalyeye çöktü ve zonklayan başını ellerinin arasına aldı. Şövalyelerin komutanı olarak görevini yerine getiriyorsa, sadece üvey babasına göz yumması onun için doğru olurdu. Ancak, bunu yapmaya dayanamadı. Onu bir kez daha terk etmeye cesaret edemedi.

Gözlerini sıkıca kapattı. Annesinin cenazesinin olduğu gün, üvey babasının karanlıkta ağlayan figürü hafızasında oynadı. Adam on iki yılını onları koruyarak harcadı. Artık gerçek bir aileye zar zor kavuşmuşken gayri meşru oğlunun onu öldürtmesi yıkıcı olurdu.

"Düğün töreni öğleden sonra yapılacak."

Uşak öğle vakti, cüppeler ve giymek için aksesuarlar getiren hizmetçilerle birlikte ortaya çıktı. Riftan, ipek ve kadife giysilere çarpık bir ifadeyle baktı ve hizmetçilerin onun sert tavrına karşı irkilmelerine ve geri adım atmalarına neden oldu. Ancak, uşak dayandı ve kımıldamadı bile.

"Başrahip törene başkanlık edecek, doğulu soylular tanık olarak hizmet edecek. Programı karşılamak için hazırlıkları acele etmeliyiz.''

Soyluları ve baş rahibi bekletmeye cesaret edememesi gerektiğini düşünür gibi kibirli bir şekilde ona baktı. Riftan sinirli bir şekilde kıyafetleri aldı, birini parçalamak istedi ama bu yaşlı adamı değil. Soğuk bir tavırla dişlerini gıcırdatarak cevap verdi.

"Bunu kendi başıma yapabilirim, o yüzden kaybol."

Uşak ona şüpheyle baktı ve uysalca hizmetçileri de alıp dışarı çıkardı. Riftan elbiselerini çıkardı ve kendisine verilen mide bulandırıcı elbiseyi giydi. Kendini gösterişli bir asilzade gibi uygunsuz bir şekilde giydiğini görünce içinde öfkenin yandığını hissetti. Giysinin kenarını yırtma isteğini bastırarak aynadan yüzünü çevirdi.

Biraz sonra kapı bir kez daha vuruldu. Kılıcını beline bağladı ve dışarı çıktı. Croix Kalesi'nin şövalyeleri, tam çelik zırhlara bürünmüş koridorlarda sıralanmıştı.

"Size sunağa kadar eşlik etmeye geldik."

Riftan çenesini sıktı, sanki bir tutsak alıyorlardı. Ne olursa olsun, Dük'ün şövalyeleri ona kalede bulunan tapınağa kadar eşlik etti. Aklına türlü türlü lanetler savurarak onları takip etti.

Croix Dükü ve onunla bağlantılı herkes lanetlensin; vasalları, hizmetkarları, hepsi.

Ancak, gözleri sunağın önünde duran Maximillian Croix'in figürünü yakaladığı anda, tüm düşünceleri eriyip gitti. Tapınağın girişinde dimdik durmuş, uzaktan kızın sırtına bakıyordu.

Teni kadar solgun beyaz bir elbise giymişti. Gözleri onun fildişi boynunda, dar sırtında ve tek bir kavramaya sığıyormuş gibi görünen ince belinde gezindi.

Gümüş rengi parıldayan eteği, mermer zeminler ve süs incileri üzerinde bir bulut gibi uçuşuyor, zarif bir şekilde kıvrılmış gül rengi saçlarında parlıyordu. Kalbi, onun nefes kesici derecede güzel görünümü karşısında sıkıştı.

Riftan derin bir nefes aldı. Zihni kafa karışıklığı, arzu ve suçluluk duygularıyla karışmış haldeydi. Böyle aşağılayıcı bir durumdayken nasıl böyle hissettiğini anlayamıyordu.

"Girin lütfen."

Girişten kıpırdamayınca şövalyeler onu arkadan öne çıkması için zorladı. Riftan yavaşça sunağa doğru yürüdü. Koridorun kenarlarında kırmızı halıyla sıralanan soylular, ona küçümseyici ve sempatik bakışlar gönderdi. Riftan onları görmezden geldi ve onun yanında durmaya gitti. Maximillian, bulutlu gri gözleriyle dikkatle ona baktı.

Riftan, bir anda kırılacakmış gibi görünen yumuşak bakışını görünce kendini sonsuz bir kuyuya düşüyormuş gibi hissetti. Mutsuz ve perişan görünüyordu. Kötü iblislerin en kötüsünün önünde kurban edilen adaklar ondan daha zavallı görünemezdi. İçindeki öfke ve üzüntü, şiddetle köpürüyordu. Yerinde ondan başka biri olsaydı, yüzünde bu kadar korkmuş bir ifade olmazdı. Böyle düşününce, ona kızmaya bile başladı.

Ben de bu pozisyonda olmak istemiyordum. Onunla bu şekilde akıl yürütmeyi o kadar çok istiyordu ki. Ayrıca bunun olmasını da istemiyordum. Ancak bunun bir yalan olduğunu da çok iyi biliyordu.

"Tören şimdi başlayacak."

Kürsüde duran başrahip ciddi bir sesle ilan etti. Riftan ondan uzaklaştı ve sunağın önüne doğru yürüdü. Sonra başkâhin kutsal yazıları alçak sesle okumaya başladı. Riftan'ın gözleri tören boyunca sunağın dibindeki oyma meleğe sabitlendi, ancak beş duyusunun tümü onun varlığında yükselmişti, yanmanın eşiğindeymiş gibi hissetti.

Ne zaman nefes alsa, vücudundan gelen tatlı koku ciğerlerini dolduruyordu ve elinin arkasını sıyıran gevşek kolu onu neredeyse çıldırtıyordu.

"Riftan Calypse, Maximillian Croix'i eş olarak alıp, ona değer vereceğine ve ikiniz de yaşadığınız sürece ona bakacağınıza Tanrı'nın huzurunda yemin ediyor musunuz?"

Başrahip onurlu bir sesle sorgularken, Riftan başını kaldırdı. Cevabını beklerken herkes nefesini tuttu. Sert bir sesle cevap verdi.

"Yemin ederim."

"Maximilian Croix, Riftan Calypse'i kocan olarak alıp ikiniz de yaşadığınız sürece ona itaat edeceğinize Tanrı'nın huzurunda yemin ediyor musunuz?"

Riftan, vücudunun kırılacakmış gibi gerildiğini hissedebiliyordu. Maximillian sakin, titreyen bir sesle cevap verdi.

"Yemin e-ederim..."

Çaresizce ona bakmak için başını çevirmemeye çalıştı. Sonunda rahip ikisinin birlikteliğini ilan etti ve tanıklar ellerini çırparak ayağa kalktı. Her şey çok gerçek dışı görünüyordu. Riftan soğuk terle ıslanan avuçlarını pantolonuna sildi ve insanların ziyafet salonuna yönelmesini izledi. Ona ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu.

"Orada dikilip ne yapıyorsun? Bekleyen bir düğün resepsiyonu var.'' dedi Croix Dükü ona acımasız bir gülümsemeyle yaklaşırken. Riftan ona yoğun bir düşmanlıkla baktı ama Dük sadece sakince bakışlarını aldı.

"Düğün henüz tamamlanmadı. Verdiğin sözü sonuna kadar yerine getireceğine inanıyorum.''

Riftan'ın çenesi kasıldı ve dişlerini gıcırdattı. Bununla birlikte, düğünün resepsiyondan sonra ve evlilik odalarına girene kadar tamamlanmayacağını da biliyordu, bu yüzden isteksizce dükün ziyafet salonuna kadar takip etti. Maximillian'ın sessizce onu takip ettiğini hissedebiliyordu ama arkasına bakıp onu görmeye cesaret edemedi. Yüzündeki hüznü görmek istemiyordu.

Riftan, kalabalıkla dolu gösterişli ziyafet salonuna sürüklendi ve dükün kendisi için döktüğü şarabı mekanik bir şekilde içti. Olaylar o kadar hızlı devam etti ki hava karardı ve astları salona girdi. Riftan, Uslin'in başıyla işaret ettiğini görünce, soyluların huzurundan muaf tutulmasını istedi ve olduğu yere doğru ilerledi. Uslin, konuşmak için sessiz bir yer arayarak onu ziyafet salonunun bir köşesine götürdü. Yeterince sessiz bir yere ulaştıklarında şövalye ihtiyatla konuşmak için ağzını açtı.

"Yaverler üvey babanızın karısını buldular."

Riftan'ın yüzü sertleşti. "Onlar nasıl?"

''Son derece korkmuşlar, ancak ciddi şekilde yaralandıklarını düşünmüyorum. Küçük kız da iyi."

Riftan rahat bir nefes aldı. Onlara bir şey olsaydı, kendini asla affedemezdi.

"Şimdi neredeler?"

"Yaverler onları izliyor."

Uslin bir an duraksadı ve sonra ona sordu. "Bu şekilde halledildiğinden gerçekten emin misin?"

Riftan'ın omuzları, bu eziyetli meseleyi araştırırken kaskatı kesildi. Riftan cevap vermeyince Uslin gergin bir şekilde araştırmaya devam etti.

"Başka bir yolu olmalı. Majestelerinin yardımını istersek…''

"Mesaj Drakium'a ulaşmadan üvey babam idam edilecek." Riftan ona ağır kapaklı gözlerin altında baktı. "Merak etme. Sizi bu işe bulaştırmaya hiç niyetim yok. Düğün bitince komutanlık görevimden istifa edeceğim'' dedi.

Uslin'in yüzü öfkeyle çarpıldı. "Saçmalama! Lexos Dağları'na tek başına mı gitmeyi planlıyorsun?"

"Dükten bana bir ordu sağlamasını isteyebilirim."

"Öyle olsa bile, sana sadece yüzlerce işe yaramaz aptal verecek!" Uslin homurdanarak sertçe karşılık verdi. "Sana uygun bir ordu verse bile dükün şövalyeleri komutanın emirlerine uymayacaktır. Komutan Lexos Dağları'nda tek başına olacak."

"İşte benim çözmem gereken sorun bu!"

''Komutanın sorunu bizim de sorunumuz!'' Uslin sert bir şekilde yanıtladı. "Komutan şövalyelikten ayrılırsa, şövalyeler ya paralı askerliğe geri dönecek ya da Kraliyet Şövalyeleri'ne dahil edilecek. Her iki durumda da, Remdragon Şövalyeleri yok edilecek. Bize bunu yaşatmayı mı düşünüyorsun?''

Riftan şarap kadehini o kadar sıkı tuttu ki neredeyse kırıldı. Ayrıca Remdragon Şövalyeleri'ne ne olacağını da iyi biliyordu, ancak hayatlarını riske atmaya sürüklenmekten daha iyi olacağını düşündü. Uslin sanki düşüncelerini duyabiliyormuş gibi konuşmaya devam etti.

"Biz şövalyeyiz. Şövalye ilan edildiğim an yatağımda huzur içinde ölmekten vazgeçtim. Komutan ejderhayı boyunduruk altına almaya başlayacağını söylerse, biz de onu takip ederiz.''

"Ama bunlar senin düşüncelerin, başkalarının düşünceleri farklı olabilir." Riftan şarap kadehini fırlattı. "Komutanlıktan istifa ettiğimde işler zorlaşırsa Vikont Triden'a bir mesaj göndereceğim. Herkese düşüncelerinin ne olduğunu sormayı planlıyorum ve eğer isteyen olursa Kraliyet Şövalyeleri'ne katılmalarına yardımcı olacak önlemleri alacağım. Ejderhayı boyun eğdirmek tehlikeli bir yolculuktur. Benim uğruma hayatınızı riske atmanıza izin veremem."

Uslin, sanki reddetmeye kalkışacakmış gibi ağzını açtı. ama o anda arkalarından Dük'ün sesi geldi.

"Böyle güzel bir günde neden sesiniz bu kadar yüksek çıkıyor?"

Uslin'in yüzü, adamın küstahça sözlerine öfkeyle kızardı. Astı, alev alev yanan öfkesini kontrol altına almaktan patlamadan ve saldırmaya başlamadan önce Riftan konuştu.

"Bu şövalyelik içinde bir sorun."

Dük, sözlerini soğuk bir şekilde söylerken dudaklarına çarpık bir gülümseme yayıldı ve bu, her ne ise, onu daha az umursayamadığını gösteriyordu.

"Henüz damadım olmadığın halde bana çok kasvetli bir hikaye anlatıyorsun."

Riftan, sözlerine küçümseyici bir bakışla cevap verdi. Dük buna üzülmüş gibi kaşlarını çattı, ama çok geçmeden omuzlarını silkip konuştu.

"Pekala, sorun değil. Şimdi evlilik odasına girme zamanı. Gelini ne zamana kadar bekleteceksin?''

Sonra kolunu uzattı ve onu mumlarla çevrili merdivenlere doğru yönlendirdi. Riftan kuru bir şekilde yutkundu. Hissettiği garip gerginlikten sırtı terlemişti.

Ç/N: Sakin miiyiizzz.. Bir, iki, bir ikiii.. tamam

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm