Under The Oak Tree - 33. Bölüm 

(Gözler Yalnızca Benim Üzerimde - 1) 

Riftan daha sonra Max'i yerden kaldırdı ve şaşkınlıkla haykırmasına neden oldu.

“Ri-riftan!”

"Sabit kal. Yorgunsun biliyorum."

"B-beni yere bırak! Yürüyebilirim!"

Riftan, söylediklerinin tek kelimesini duymamış gibi yaparak inatla onu merdivenlerden yukarı taşıdı. Yukarıya çıktıklarında, onları kırmızımsı kahverengi halılarla kaplı büyük bir salon karşıladı. Yol büyük bir meşe kapıya çıkıyordu. Riftan koridorda yürüdü ve aniden ahşap kapıların önünde durdu. Yavaşça Max'i yere indirdi, bir eliyle onu sabitledi ve diğeriyle devasa girişi iterek açtı.

"Umarım bu oda senin zevkine daha uygundur..." dedi sessizce.

Max, ortadaki geniş yatağa doğru yürüyerek odaya merakla baktı. Temiz ve rahat bir meydandı. Odanın ortasında tavanı tutan ahşap bir sütun vardı, üzerinde antik görünümlü oymalar vardı. Büyük, kemerli pencereler odanın bir tarafını çerçeveliyordu ve karşı tarafta sıcak bir ateşle parlak bir şömine yanıyordu.

Ellerini yatağın kenarından sarkan tülde gezdirirken lüks karyolanın kiraz ağacından yapıldığını keşfetti. Üzerine kalın yün battaniyeler özenle yığılmıştı. Hizmetçiler bu odaya özellikle dikkat etmiş olmalılar.

"Pejmürde olduğunu düşünüyorsun, değil mi?" Riftan yüzünde endişeli bir ifadeyle sordu. Max ona şaşkın ve kendinden emin bir şekilde baktı.

Max'in elini tuttu ve sızlandı "Lanet olsun! Ve hizmetçiler bunun için çok uğraştı…”

"Ne? Oh hayır! N-ne güzel bir oda. Bu ka-kale harika… ve yatak güzelce hazırlanmış.”

"Bana yalan söylemek zorunda değilsin. Geçenlerde Croix kalesini ziyaret ettiğimi unuttun mu? Babanın kalesine kıyasla burası daha çok lanet bir ambar gibi."

Max korku hissetti. "Hayır! Bu doğru değil…"

Max onu yatıştırmak için doğru kelimeleri bulmaya çalıştı ama Riftan'ın yüz ifadesi çarpık kaldı. Belki de bu durumda onu tatmin etmek için boş sözler söylediğini düşünüyordu. Max yine kendini suçladı; bir kez bile doğru şeyi söyleyemedi. Tereddüt edip uygun kelimeleri bulamayınca, Riftan başını salladı ve aynı derecede utanmış görünüyordu.

"Şey... zaten burayı süslemek hanımefendinin işi. Lord uzaktayken, kaleyi yönetmek evin hanımının işi olur.”

"Ben... ben özür dilerim."

"Lanet olsun! Söylemek istediğim... ya burayı senin tarzınla tasarlarsak? Yeterince altınım var, böylece istediğini alabilirsin. Zevkinize göre süslemeler için ustalardan bile talepte bulunabilirsin. Pahalı tekstil ürünleri ve gümüş almak istiyorsan, bu da sorun değil. Tüm masrafları ben ödeyeceğim... istediğin şeyler için."

Max onun cesur önerisine şaşırdı. Ondan ne beklenildiği ve karısı olarak ne yapması gerektiği konusunda cahildi.

Riftan biraz heyecanlı bir ses tonuyla konuşmaya devam etti. "Kadınlar bir şeyleri güzelleştirmeyi sever, değil mi? Çok fazla bir angarya olmayacağı konusunda size yardımcı olması için terziler ve zanaatkarlar kiralayabilirsin. ''

Max onun yüzündeki coşkuyu gördü ve sırtından aşağı soğuk terler aktığını hissetti. Büyükannesi ona soylu bir kadının ne yapması gerektiğini ve kocasının mülkünü nasıl yönetmesi gerektiğini öğretmeye çalışmıştı ama Max dikkat etmemişti, çünkü bu tavsiyeyi kullanma şansına sahip olacağını hiç düşünmemişti. Teorik olarak kitaplar ona ne yapılması gerektiğini söylüyordu, ancak bunu uygulamaya koyacak bir anı olmadı… şimdiye kadar.

Max, bunu yapabileceğinden tamamen emin değildi.

"İstemiyor musun?"

Max ona cevap vermeyince Riftan gözlerini kıstı.  Max gergince başını salladı. Süslemekten nefret ettiğini kelimelere dökmekten korkmakla kalmıyordu... daha da kötüsü, bu tür konularda bilgisiz olduğunu ve  onun bir hanımefendinin işine uygun olmadığını keşfedecekti.

Max, Riftan'ın onun hakkında olumsuz düşünmesini sağlayacak bir şey söylemek istemediğini fark etti.

Birkaç gün birlikte seyahat ettikten sonra Max, Riftan Calypse'in Croix Kalesi'nde kendisine nasıl davranıldığı hakkında hiçbir fikri olmadığını fark etmişti. Maximilian'ın lükse ve şımartmaya alışkın, yüksek eğitimli bir kadın olduğuna kesinlikle inanıyordu. Ona alıştığı şekilde davranmak için elinden geleni yapacaktı. 

Böyle bir yanlış anlama ile Max giderek daha fazla endişelendi. Aniden, Riftan'ın bu inancı muhtemelen babasından almış olduğunu kavradı. Croix Dükü, kızının kekeme olduğunu kimse bilmesin diye onu kalenin derinliklerine saklamıştı. Böyle yaparak, insanların bunun hasta çocuğunu korumak için yapılmış bir hareket olduğuna inanmasını istedi. Ve zamanla Max, Dük'ün şımarttığı hastalıklı bir soylu kadın olarak tanındı.

Eylemlerinden, Riftan'ın bu söylentiye inanmış olması muhtemeldi.

Max, onun iyi eğitimli olmadığını ve oldukça önemsiz bir kadın olduğunu kendi gözleriyle gördüğünde, yanılsamanın neden kırılmadığını anlamıyordu... ama mümkün olduğu kadar bu illüzyonda yaşamaya devam etmek istiyordu. Gerçeği öğrendiği an Riftan'ın üzüleceğini biliyordu.

Çok adaletsiz, utanç verici ve hatta acımasız olurdu; üç yıl boyunca savaş alanında yalnızca, evlendiğiniz karınızın sahte ve hayal ettiğiniz şeyden ve kişiden tamamen uzak birisi olduğunu öğrenmek için acı çekmiş olmak.

Kendine karşı tutumu kesinlikle değişecekti.

Ç/N: Babası Maxi'yi sadece psikolojik ve fiilen istismar etmekle kalmadı bunu yaparken aynı zamanda dışarıya iyi baba rolü kesti.. Gerçekten tam bir şeytan.. ( ⋋ ▂ ⋌ )

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm