Under The Oak Tree - 72. Bölüm 

Büyüye Garip Yakınlık (2) 

Bu büyüleyici gösteriyi izleyen Max, sıcak bir parıltıyla parlayan ışığı gizlice dürttü. Sonra ışık küresi bal gibi, ellerine süzüldü. Şaşıran Max ellerini çekti ve Ruth bu manzara karşısında gözlerini şişirdi.

"Ne tuhaf," dedi ellerini iki yanına indirerek. Tüm ışık ağaca sızdıktan sonra Ruth, sanki bir şeyi kontrol edermiş gibi sert dalları okşadı ve Max'e döndü.

"Madam, biraz da olsa manaya yakınlığınız var gibi görünüyor."

"Ma-mana  ya-yakınlığı mı?"

"Büyü yapmak için gereken en temel yetenektir."

Max hayretle baktı. Büyücü olmak için gerekenlere sahip miydi? Ruth omuzlarını silktiğinde derin düşüncelere dalmış bir halde kendi ellerine baktı.

''Bu sadece en temel beceri. Tıpkı bir kılıç ustası olmanıza yardımcı olabilecek biraz çevikliğe sahip olmak gibi. Sırf buna sahip olduğun için cadı ya da büyücü olamazsın."

"Ah... A-anlıyorum..." Max onun sözleriyle omuzlarını düşürdü, onu gerçeğe uyandıran sözleriyle beklenmedik bir şekilde ıslandı. Tabii ki, herhangi bir özel yeteneğe sahip olmasına imkan yoktu.

Ruth onun hayal kırıklığına uğramış yüzüne nazikçe gülümsedi. "Yine de, bu çok değerli bir yetenek. Şaşırtıcı olan pek çok tarafın var.''

Kafasını sorgularcasına salladı, "Şa-şaşırtıcı ta-taraf mı?"

"Şaşırtıcı derecede öfke dolu olabiliyorsunuz, blöf yapabiliyorsunuz, kaybetmek istemiyorsunuz ve manaya yakınlığınız var..."

Yüzü beklenmedik açıklamalarla kızardı. Bu özellikler sanki ona aitmiş gibi gelmiyordu. Yine de adam, yüzündeki utanca rağmen, onun hakkındaki izlenimini sürdürdü.

"Seni ilk gördüğümde sessiz ve zayıf bir kadın olduğunu düşünmüştüm. Ama birlikte ne kadar çok zaman geçirirsek, her seferinde  ürkek hanım hakkında yeni ve ilginç bir şeyle dolu olan o kadar çok şey öğreniyorum.''

Onun iltifatlarını dile getirdiğini gören Max, sadece, "Bu-bu ku-kulağa i-iltifat gibi ge-gelmiyor," diye cevap verebildi.

''Ama bu bir iltifat,'' dedi Ruth arsız bir yüzle.

Ama adam hiç olmadığı kadar alaycıydı. Övgüler bile omuz silkme ve kayıtsız bir tonla verildi. Max dudaklarını büzdü ve topraktan çıkan ağacın karanlık köklerini hafifçe tekmeledi.

"Her neyse... yani ya-yaşıyor mu?" konuyu değiştirmeye çalıştı, kendinin farkındaydı.

"Bilmenin bir yolu yok."

"N-ne demek i-istiyorsun?"

Bir büyünün uzun ve süslü mantrasını yaptıktan hemen sonra bilmenin hiçbir yolu olmadığı ne demek olabilirdi? Kısık gözlerle ona baktığında umursamazca omuz silkti.

"Yaptığım şey doğanın manasını ağaca enjekte etmek. Bahar geldiğinde sonuçları görebiliriz. Yeşil yapraklar filizlenirse, iyileşmiştir, ancak değilse, muhtemelen ölmüştür. Sanırım ikincisi olursa, o zaman sökebilirsin."

Çıplak, sık dallara baktı ve başını salladı. Bahçe düzenlemesi zaten baharda yapılacaktı. Gözleri daha sonra bahçeye baktı ve bahçıvanla önceden yapmış olduğu karmaşık planı hayal etti. Max, ilkbaharda genç yapraklar filizlenmediyse ağacı söküp yerine rengarenk çiçekler ve genç fidanlar koymaya karar verdi.

Yenilenmesini tamamlayan Calypse kalesi artık kışa hazırlanıyordu. Hizmetçiler, suyun donmaması için kuyunun çevresine kalın tahtalar yerleştirdiler, at kulübesini onardılar ve depoyu bol miktarda yem ve yakacakla yeniden doldurdular. Yaklaşan donma ayları için herkes üzerine düşeni yapmak için canla başla çalışıyordu.

Hizmetçiler de meşguldü. Çamaşır odasına çömeldiler, kırmızı ve şiş parmaklarıyla çamaşırları yıkadılar, özenle yeri süpürdüler ve dokuma odasındaki kumaş ipliklerini pratik giysilere çevirdiler. Hava çok soğumadan gardiyanlar için kışlık kıyafetleri hazırlamak zorunda oldukları için ayıracak zamanları yoktu.

Devredilen görevlerin miktarı karşısında sabrını kaybeden Rudis, Max'e dikkatle önerdi. "Madam, korkarım her şeyi kışa hazırlamak için iş gücümüz ve zamanımız yok. Kumaşı tüccardan alsak nasıl olur?''

Max, hizmetçilerinin fazla çalıştığını gördüğü için bu fikri isteyerek kabul etti.

"Ka-kaç tane i-ihtiyacımız var?"

''İhtiyacımız olanın yarısını hazırladık. Diğer yarısını sipariş edebilirsek…''

Max, dokuma odasının köşesinde düzgünce katlanmış bir kumaş yığınını taradı. Meraklı büyücünün dikkatsiz bir emir verdiği için ona nutuk çektiğini şimdiden duyabiliyordu. Parşömende parmakları dikkatle gezinirken ihtiyaç duydukları miktarı yazdı ve hizmetçilerin hazırladığı kumaş miktarını yakından inceledi.

"B-bu ye-yeterli mi?"

"Evet, bu mükemmel olur hanımefendi." Rudis başını salladı, sonra dikkat edilmesi gereken diğer her şeyi listelemeye devam etti. ''Giysileri formda tutmak için deri kayışlara ve ipliğe de ihtiyacımız var. Oh, ve daha fazla iğne için…''

"Madam, böldüğüm için üzgünüm ama size hemen ihtiyacımız var. Bir olay oldu."

Ç/N: Biz de bela nerede kaldı diyordukk, hoşgeldinn sefa getirdinn

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm