Under The Oak Tree - 90. Bölüm 

Savunma Büyücülüğü Dersleri (1) 

Baş aşçı uzun bir masanın önünde ekmek yoğururken birinin kapıyı iterek açtığını fark etti. Mutfağa girenin Madam Max'ten başkası olmadığını anlayınca gözleri şaşkınlıkla açıldı.

Avuçlarını omuzlarına sürterek şömineye doğru ilerlerken Max, aşçıbaşına beceriksizce gülümsedi.

"Hanımım, bu erken saatte burada olduğunuza göre yanlış olan ne olabilir?" Baş aşçı Max'e sordu, birincinin yüzü endişe doluydu ve Max cevap vermeden önce hafifçe başını salladı.

"Şey, ya-yanlış bir şey y-yok. Birdenbire u-uyandım. Lord di-dinlenirken onu rahatsız e-etmek istemedim, bu yü-yüzden sessizce dı-dışarı çıktım…Bir da-dakika burada kalabilir mi-miyim? So-sorun olur mu?" Max sordu.

Aşçı, hanımın mutfakta kalmak için izin istediğini duyunca hazırlıksız yakalandı.

Cevap olarak hararetle başını salladı. Hareketleri o kadar ani ve şiddetliydi ki, kafatasının kuvvet nedeniyle çatlayacağından korktu.

''Elbette… Elbette! Az önce fırından yeni çıkmış ekmek ve tavşan çorbası hazırladım. Tadına bakmak ister misiniz?'' Aşçı Max'e teklif etti ve o da ona gülümsedi.

 

"Pekala, be-belki biraz-birazcık yerim. Ama o-ondan önce… yü-yüzümü yıkamak i-istiyorum… Ba-bana su ve havlu ge-getirebilir misin?'' Max sordu.

"Evet tabi ki! Lütfen bir dakika bekleyin hanımım."

Aşçı hemen raflardan temiz bir leğen aldı ve kalenin hanımına yakışacak doğru sıcaklığı elde etmek için içine sıcak ve soğuk su döktü. İşi bitince hızla Max'e ılık suyla birlikte ferah, temiz bir bez verdi.

Max onları minnetle karşıladı ve sonra yüzünü daha kolay yıkamak için şöminenin önündeki masaya oturdu.

Parmaklarını dikkatlice suya daldırdı ve ıslak avuçlarını birbirine dolanmış buklelerinin arasından geçirdi. Bunu yaptıktan sonra, çok geçmeden bir hizmetçi mutfak binasına girdi ve aşçıya sofrayı kurmasında yardım etmeye başladı. Aynı hizmetçi, sıcak kalın çorbasını ve ayrıca buharda pişirilen taze ve beyaz ekmeğini getiren ve servis eden de aynı hizmetçiydi.

Max leğeni bir kenara çekti ve sonra sıcak somunu kaptı ve ikiye böldü. Altın kabuk onu çekerken çatırdadı. Yumuşak, kremsi beyaz içinden de beyaz buhar yükseliyor ve sıcak kokusunu taşıyordu.

Max daha sonra üzerine küçük bir parça tereyağı sürmeye devam etti ve ardından bir ısırık aldı. Taze pişmiş ekmeğin tatlılığı ağzında eridi ve ısısı da dilini hafifçe yaktı. Tuzlu tavşan çorbasıyla çok güzel giderdi ve yine kendisine verilen ballı bir bardak keçi sütü damağımı yatıştırırdı.

Max, kükreyen bir ateşin önünde midesini lezzetli yemekle doldurmaktan keyif aldı ve oldukça tatmin oldu. Yemeğini bitirdiğinde uykulu bir şekilde mutfaktan çıkmaya başladı.

"Bu sabah sorun ne?'' Max, yatağına geri dönmek mi, yoksa uyandığı için güne erken başlamak mı gerektiğini tartışırken kendi kendine sordu.

Ancak ne yapacağına karar veremeden arkasından tanıdık bir sesin adını seslendiğini duydu. Max, Ruth'u mutfağa açılan koridorlarda yürürken gördü; yüzü hayal kırıklığıyla bulutlandı.

Hızla ona yaklaştı ve yolunu kesti.

"Erken kahvaltının tadını çıkarmış olmalısın. Bu bir rahatlama. Ne yazık ki, lord için önemli bir iş yaptığım için, kahvaltıyı boşver, önceki günden beri bir şey yemedim.'' Ruth alaycı bir şekilde Max'e şikayet etti.

Max'in ağzı konuşması karşısında sertleşti.

"Dün me-meşguldüm..." ona açıklamaya başladı ama Ruth tekrar konuşmaya başlayınca sözü kesildi.

"Evet, Lord Calypse'in sizin için çok sayıda hediye aldığını duydum. Bütün gün hediyeleri açmakla meşgul olmalısınız, değil mi?'' Ruth ona ısırarak söyledi ve Max onun sözleri üzerine kaşlarını çattı.

"Hayır! Kalede ya-yaptığım iş be-beni meşgul etti… dü-düşündüğümden daha fazlaydı!'' Max ona açıklamaya çalıştı.

Hediyeleri açmak için epey zaman harcadığı kesinlikle doğruydu ama Max bundan bahsetmekte inatçıydı.

Ancak Ruth, çökük gözleriyle dehşet dolu bakışlarla ona bakmaya devam etti. Max, bu adam yüzünden ne kadar telaşlı ve zavallı olduğunu hizmetçilerin önünde göstermek istemiyordu. Kibirli tavrıyla her zaman öğretmeni tarafından azarlanan kötü bir çocuk gibi hissettirdi.

"Elbette yapacak çok işin olmalı. Ancak, Leydi olarak, evin güvenliğini her şeyin üstünde tutmalısınız. Davetsiz misafirleri uzak tutmak için kale duvarının etrafına büyülü ekipman savunmaları kurmaktan daha önemli ne olabilir? Bana yardım edebilecek tek kişi sizsiniz Leydi Calypse, çünkü matematikte uzmansınız." Ruth ona fısıldadı.

Max onun sözlerinin iması karşısında gözlerini kıstı. Büyücünün matematikte yetenekli olduğunu düşünmediğine ve büyücünün sadece onu kandırdığına dair hayatı üstüne bahse girerdi.

''Elbette gü-güvenlik ö-önemlidir. Ama… kı-kışa önceden ha-hazırlanmak da daha az ö-önemli değil. İşimi bi-bitirir bitirmez..." Max sebebini sunmaya başladı ama Ruth tekrar konuştu.

"Lord Calypse için sakinlerinin güvenliği her şeyden daha önemlidir. Karısı olarak, işi çabucak bitirmeme yardım edersen, lord da kendini daha rahat hissedecektir.'' Ruth ona sertçe çıkıştı.

Ruth'un sözleri Max'in sabrını zorluyordu ama aynı zamanda ilgisini de çekmişti.

"Ge-gerçekten mi? Ge-gerçekten böyle mi dü-düşünüyorsun?'' Max merakla büyücüye baktı.

"Kesinlikle." Ruth ona, sesi kendinden emin şekilde konuştu.

Max, halkını korumayı başarırsa, Riftan'ın onu yetenekli bir insan olarak görebileceği düşüncesiyle o kadar meşguldü ki, Ruth'un ona karşı zorlayıcı konuşma tarzını fark etmedi.

Çalışıyormuş gibi yapan ve konuşmalarını dinlemekten zevk alan hizmetçilere gizlice baktı ve kaçınılmaz bir şekilde uzun bir iç çekti.

"Pe-pekala. Sana ya-yardım et-etmeyi tüm ö-önceliğim yapacağım. Şi-şimdi memnun mu-musun?" Max, Ruth'a söyledi.

''Bana hemen yardım elini uzatabilirsen daha tatmin edici olur.'' diye cevapladı.

Max onun zayıf yüzünün yorgunluktan bitkin olduğunu görebiliyordu.

''Düzenlenmesi gereken bir formül yığını var. Başlangıçta bununla ilgilenmesi için iki ya da üç asistan olması gerekiyordu, bu yüzden tek başıma yapmak benim için çok fazla.'' Tekrar mutfağa doğru yürümeye başladıklarında söyledi.

"Ta-tamam, anladım. Şimdilik ye-yemek yemelisin." Max onu bir masaya götürürken cevap verdi ve bir mutfak hizmetçisinden yemek servisi yapmasını istedi.

"Bu yeterli." Ruth umursamaz bir tavırla elini mutfak hizmetçisine sallayarak, hizmetçinin Max'in emrini yerine getirmek zorunda olmadığını ima etti. Bunun yerine masaya konmuş ve fırından yeni çıkmış bir parça ekmek aldı ve ondan oldukça büyük bir ısırık aldı.

Ayrıca mutfağın köşesine yerleştirilmiş bir çuvala doğru yürüdü ve içinden bir elma çıkardı ve sonra onu cübbesinin cebine koydu. Sanki ekmeğini çiğnerken onu takip etmesini söylüyormuş gibi Max'e döndü ve Max başını salladı.

Ruth ayrılmaya başladığında, Max hizmetçiye, ilgilenmesi gereken acil bir iş varsa onu kütüphanede bulmasını söyledi. Bunu yaptıktan sonra Ruth'un ayak izlerini takip etti ve mutfak alanından ayrıldı.

Önceki Bölüm                                                                                               Sonraki Bölüm