Under The Oak Tree - 126. Bölüm 

Riftan'ın Kıskançlığı (1)

Max notları geçerken ona şaşkın bir bakış attı.

"Dünya Kulesi'nden nefret ettiğim için çıktığımı düşünüyorsun, değil mi?" Ruth onun düşüncelerini ayırt edebildi.

''Disiplini sevmedim ama tek başına nefret de etmedim. Aslında, yüzlerce büyük büyücünün becerilerini geliştirmek için toplanabileceği, dünyada oradaki gibi başka bir yer yok," dedi hafif, özlem dolu bir sesle.

Max'in merakı uyanmıştı. Nornui, yabancılara çok sınırlı erişimi olan bilinmeyen bir adaydı. Güneyden ve batıdan gelen tüccarlar limanda meşgulken, sadece büyücülerin kuleye girip çıkmasına izin verildi. Bilgiye gidip gelmeye, uygun yollardan geçmek zorundaydı.

Şüphesiz, bu yasak yer gizemli bir aura yayıyordu. Sayısız ozan, kıtanın her yerine gizemli Nornui hakkında şarkılar yaydı, gizliliğinden büyülenmiş ve mest olmuşlardı.

Leydi Calypse'in kaçak büyücünün hikayesine hayran kalmasına şaşmamak gerekirdi. Ozanlar tarafından ustaca söylenen masalları dinlediğinden beri, Dünya Kulesi hakkında uzun zamandır garip rüyalarda kaybolmuştu. Ve şimdi yakından tanıdığı birinin yanında olduğu için öğrenebileceği her şeyi öğrenmeye karar verdi.

"Bü-bütün bü-büyücüler Dü-dünya Ku-kulesi'nde mi ders çalışıyor?" diye sorarken gözleri merakla parladı.

"Ne demek istiyorsun - Anatol'da kendi başına mı büyü okumak istiyorsun?" Ruth, ona aptalca sorular sormamasını söylermiş gibi başını salladı.

"Büyünün özelliklerinde ustalaşmak için Dünya Kulesi'ne gitmeli ve antrenman yapmalısın. Ancak, öğrenmek istediğiniz evrensel büyüyü öğrenmek için çok uzağa gitmenize gerek yok. Paralı asker birliklerindeki gezgin büyücülerin çoğu, bu bağlantılı olmayan büyücülerdir."

Ruth, tanıdık olmayan kelimelere başını eğerek, henüz açıklayıp açıklamadığını merak ederek başının arkasını kaşıdı.

''Büyücülüğe girişte bahsedildiği gibi mana; rüzgar, su, toprak, ateş, ışık ve karanlıktır… Toplam 6 nitelik vardır. Mana'da bu altı çeşit enerji mükemmel bir denge içindedir... Vücutta sadece bir öznitelik çıkarılarak biriken çok saf manaya hız manası denir ve bu saf mananın avantajı “büyülü nitelik”tir. Öte yandan, şu anda öğrenmek istediğimiz 'evrensel büyü', mananın bir özelliği değil, vücudumuzda biriktirip kullandığımız çeşitli niteliklerin bir özelliğidir."

''Çeşitli unsurlar daha iyi olmaz mıydı? Bence tüm elementleri aynı miktarda toplamak daha iyi mi'' diye devam etti.

"Hayır, mana ne kadar dengesizse, o kadar güçlü olur. Sadece bir özelliğe odaklanan mana, normal mananın 10 katı gücüne sahiptir. Diyelim ki burada 6 tuğlanız var. Yere eşit şekilde yaymak zor değil mi? Kesinlikle. Ancak, tuğlaları istifleyerek onları kolayca yıkabilirsiniz. Daha önce de söylediğim gibi, doğada bu uyumsuzlukları büyü yaratır. Dengeyi bozan ve iyi hesaplanmış bir karmaşayı etkileyen büyüdür.''

Max başını salladı ve geçen sefer duyduğu "büyü" ile "mana" arasındaki farkın açıklamasını hatırladı. Büyüler doğa yasalarına aykırıydı ama mana onlara uyuyordu.

"Geçmişte, vücudun birikmiş manasının belirli bir özelliğe meyilli olması durumunda, büyü gücünün de daha büyük olacağı düşünülüyordu." Ruth kollarını sıvayarak bileğinin içini ortaya çıkardı.

Max anlamaktan mutlu olmuş gibi kocaman gülümsedi. Damarlı beyaz ten üzerinde kırmızı mürekkeple çizilmiş küçük bir büyü yazılıydı.

"Büyünün niteliklerinde ustalaşmak için Dünya Kulesi tarafından ödüllendirilmen gerekiyor. Ben.. Bu büyü sayesinde vücudumda rüzgar gibi saf mana biriktiriyorum."

"Şey, be-ben sanmıyorum..." dedi Max, bileğine bir beklenti dokunuşuyla bakarak. "Be-bedeninize kazısaydınız, bü-büyü öğrenmek daha kolay o-olmaz mıydı?"

"Bu büyüyü işleyebilecek tek kişi Dünya Kulesi'nin tepesinde yaşayan kıdemli büyücülerdir ve onlara büyü özelliğinin verilmesi için en az dört yıl Dünya Kulesi'nde yaşamaları ve eğitim görmeleri gerekir. Bu süre içinde Nornui'den çıkamazlar."

Max hayal kırıklığına uğramış bir bakışla omuzlarını düşürdü. Ruth, ona bakarken gülmek istermiş gibi dilini şaklattı.

"Büyü teorisini öğrenmeye yeni başlayan yeni bir civciv için bu özellikler ne anlama geliyor?... Temel bilgileri öğrenmek konusunda endişelisin, değil mi?"

"Pe-peki, sadece... ah! Sadece bir soru so-sordum.'' Max, utanmış yüzünü saklayarak burnunu kitaba gömerek homurdandı.

Ruth gülümsedi ve ateşi yakmak için koltuğundan kalkmadan önce Max'in yanına birkaç kitap getirdi. Gökyüzü bulutluydu ve henüz erken olmasına rağmen kütüphanenin üzerinde loş bir gölge asılıydı.

Ruth maşayla ocaktan küçük közleri çıkardı ve onları bir şamdan ve lamba üzerinde yaktı. Max yorgun gözlerini ovuşturdu ve  önce okumaya devam etti; tam kalkmadan önce çoktan akşam olmuştu.

"Akşam yemeğine yemekhaneye mi gidiyorsun?" Ruth, onun paketlenmiş kitaplarını ve parşömeni görünce muzipçe sordu.

Max başını salladı. Şövalyelerle yüzleşemedi çünkü dün gece sarhoş benliği tarafından çok küçük düşürüldü.

"Be-ben odamda ye-yemek yiyeceğim. Be-ben orada ka-kalıp tüm bu ki-kitapları okumak i-stiyorum.''

"Sakin ol, Max. O kadar büyük bir hata yapmadın. Hiç gerçek bir ayyaş gördüğünü sanmıyorum, ağızlarından dökülenleri duymak bir yana dursun." Onun bahanesini hemen anlayan Ruth, belirtti. Daha sonra önermeye devam etti.

"Oh, neden bu şansı şövalyelerle dostluk kurmak için kullanmıyorsun? Herkes bunun komik olduğunu düşünüyor gibi görünüyor…''

"Şe-şey.. Be-ben komik o-olmak i-istemiyorum..."

Önceki Bölüm                                                                                              Sonraki Bölüm