Under The Oak Tree - 92. Bölüm 

Beklenmedik İstek (1)

Ruth dağınık ahşap masayı karıştırdı, sonunda kırmızı bir ışık yayan taşı bulup Max'e gösterene kadar kitapları ve kağıtları bir kenara attı.

''Belli bir miktar büyüye sahip bir taş. Bu taşı büyülü aletlerin içine koyarsanız, büyüsü olmayan insanlar bile çalıştırabilir ve büyülü özelliklerini kullanabilir ve mümkün olduğunca kullanabilir. Büyülü aletlerin yakıtı gibi bir şey." Ruth, ona gözlemlemesi için taşı verirken Max'e anlattı.

Max avuç içi büyüklüğündeki değerli taşı elinde tuttu ve yakından baktı. Sanki suya bakıyormuş gibi gizemli bir şekilde kırmızı ve cam gibiydi. Dokunuşuna garip geldi.

Max'in kalbi daha önce hiç hissetmediği bir şekilde çarptı. Sanki başka bir gizemli dünyaya bir bakış atıyor gibiydi.

"Haydi, merakını giderdiysen artık çalışmaya başlayalım mı?" Ruth, Max'e sordu, sesi onu hafif transından etkili bir şekilde çıkardı.

"Acele etmezsek, Lord Calypse tarafından kuleden atılacağım." Ruth alaycı bir şekilde ekledi ve Max onu başıyla onayladı.

Ruth, taşı masanın üzerine bırakırken üzerinde çalışacakları daha fazla alan yaratmak için kitabı tek bir yere itti ve Ruth ona daha fazla talimat verirken açıklamasını dikkatle dinledi.

 

Büyücü, görevlerini yapmasını kolaylaştırmak için karmaşık ve zor şekillerin nasıl çizileceğini adım adım açıkladı.

Max, Ruth'a yardım etmek için ne yapması gerektiğini hemen anlamaya başladı. Çalıştı ve ondan hesaplamayı öğrendi ve böylece işe beklenmedik bir hızla alışabildi.

Rakamları adım adım toplayıp çıkardı, cetveli aldı ve karmaşık şekilleri çizdi ve kendisine talimat verildiği gibi doğru boyut ve şekillerde çizdi. Onun için inanılmaz derecede karmaşık bir görev olmasına rağmen, bunu yapmaktan hiç sıkılmadı, şaşırtıcı bir şekilde eğlenceli bile görünüyordu.

Uzun zamandır parşömen üzerine sessizce eski sözcükleri yazan Ruth, Max'in bitirdiği işin miktarına şaşırarak kaşlarını kaldırdı.

"Ellerin düşündüğümden daha hızlı. İşinizde pek bir hata yok." Ruth, Max'i övdü ve Max sözlerinin bir iltifat olup olmadığını anlamak için gözlerini kıstı.

"Ben de bu tür i-işleri ya-yapabilirim." Max kendini savunarak dedi ve Ruth onu başıyla onayladı.

"Bundan şüphem yoktu. Düşündüğümden daha iyisin demek istedim." Ruth ona açıkladı.

Bununla birlikte, güven verici sözlerine rağmen, Max, büyücünün onunla dalga geçtiğini ve sanki onun cahil olduğu ve en basit görevden aciz olduğu bir şeymiş gibi yeteneklerini küçük düşürdüğünü biliyordu. Max onun tarafından iltifat edildiğini hissetmiyordu, onu çok iyi tanıyordu.

Onun hakkında gerçekten ne düşünürse düşünsün, Max daha az umursayamazdı. Artık onun için yararlı olduğunu kanıtladığı için, onun ona dırdır etmesine muhtemelen katlanmayacağı için rahatlamıştı.

"Ya-yararlı olduğunu du-duyunca içim ra-rahatladı." Max, işine odaklanmak için dönmeden önce büyücüye söyledi.

Max hafif bir gülümsemeyle parşömen yığınlarını düzenlemeye devam etti. Bir süre sonra pencerelerden gelen sıcaklığı hissetti. Kaynağa doğru baktı ve çoktan öğleden sonra olduğunu gördü.

Ne zamandır kütüphanede çalışıyorlar? Max, tüy kalemi tutan parmaklarının ağrımaya başladığını hissedince bunu kendine sordu.

Tam bunu düşünürken, kütüphanenin kapıları birden açıldı.

Bu ani rahatsızlıktan dolayı Max yaptığı şeyi durdurdu ve başını kapıya doğru çevirdi. Siyah tunik ve deri koyu kahverengi pantolon içinde Riftan'ın kütüphaneye doğru yürüdüğünü ve ona doğru geldiğini gördüğünde Max'in gözleri büyüdü.

Günlük kıyafetlerini görünce Riftan'ın nerede olabileceğini ve gün boyunca ne yaptığını merak etti. Kıyafetlerinde herhangi bir zırh olmaması, kaleden çıkmak gibi bir planının olmadığı anlamına geliyordu.

Max kendini içgüdüsel olarak onu karşılamak için ayakta buldu. Hoş bir gülümsemeyle oturduğu yerden kalkarken, adamın soğuk sesi kulak zarını keskin bir şekilde deldi.

''Hizmetçiler sabahın erken saatlerinden beri buradalar. Ne halt ediyorsunuz?"

Max, yüzündeki hoşnutsuzluğa şaşırmış görünüyordu; Sesinin neden bu kadar üzgün çıktığını bilmiyordu.

Riftan odayı adımlamaya başladı ve masanın önünde durdu ve etrafına dağılmış parşömen ve kitap yığınlarına baktı.

"Bütün bunlar da neyin nesi?" Riftan sert bir şekilde sordu ve Max onun ses tonuyla hafifçe yüzünü buruşturdu.

"Gördüğünüz gibi Lord Calypse'in istediği gibi büyülü aletler yapıyorduk." Ruth, Riftan'ı yanıtladı.

Büyücü, Riftan'ın otoriter tavrına aldırış etmemiş görünüyordu, Riftan'ın kaşları cevaba şiddetle yukarı kıvrıldı.

"Neden karım senin büyülü aletler yaptığın yerde olsun ki?" Riftan Ruth'a sordu. Büyücünün önünde öfkesini kontrol etmeye çalışıyor gibiydi.

"Hanımefendiden yardım istedim. Size defalarca söylediğim gibi, zamanım kısıtlı ve hepsini tek başıma yapamam.'' Ruth mantık yürüttü.

Ruth'un sert sesi, Riftan'ın dudaklarının kaşlarını çatarak kıvrılmasına neden oldu. Masayı ters çevirdi ve büyücüye tehdit edercesine hırladı.

"Senden biraz temizlik yapmanı istiyorum, karımı sana yardım etmesi için kullanmaya nasıl cüret edersin?" Riftan, karısına saygısızlık ettiği için Ruth'u oracıkta öldürmeye hazırmış gibi görünüyordu ve Max'in göğsünde hafif bir panik yükselişi hissetti.

"Senden yardım istemedim çünkü dikkatini dağıtacağını düşündüm. Şekillerde iyi olan ve okuma yazma bilen tek kişi o, bu yüzden ondan yardım istedim. Şövalyelerden yardım alamam.'' Ruth yanıtladı. Büyücü yaptığının yanlış olduğunu düşünmüyor gibiydi.

"Demek Lord'un karısından yardım istemenin doğru olduğunu düşünüyorsun!" Riftan sesini daha da yükseltti ve gözleri daha da öldürücü bir hal aldı.

Max hızla ona doğru hareket etti ve aralarında durdu..

''Ri-riftan.. Ben iyiyim.'' Ona nazikçe söyledi.

Riftan sert bir bakış attı.

Giydiği tehditkar tavır karşısında Max'in omuzları titriyordu ama ona birçok yönden yardım eden Ruth'u bırakamazdı, bu yüzden Max, Riftan'ı sakin tutmaya çalıştı.

''O ka-kadar da z-zor değil… Her şeyden önce, A-anatol'un gü-güvenliği için. Ben de aynı şeyin ya-yaşanmasını istemiyorum..." Max açıklamaya başladı ama o bitiremeden Riftan tekrar konuştu.

"Elbette, bunun bir daha olmasına asla izin vermeyeceğim." Riftan bu sefer onunla daha yumuşak bir tonda konuştu. Ama yüzü hala katı görünüyordu ve bu olayın geçmesine izin vermekte isteksiz görünüyordu.

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm