Lucia - 34. Bölüm 

Damian (5)

Lucia, Damian geldiğinden beri nadiren ata biniyordu ve bir kez daha ata binmeye hazırlanırken Kate ziyarete geldi.

İkili hafif bir kucaklaşmayla birbirlerini selamladılar.

Kate, yaralı büyük halası Kontes Corzan'a baktığı için bir süredir ziyarete gidememişti.

Belki de yaşlılığından dolayı zayıfladığındandı çünkü Madam Michelle merdivenlerden düştü ve ayak bileğini feci şekilde burktu.

Zar zor hareket edebildiği bir noktaya gelmişti, bu yüzden en çok üzerinde durduğu kişiyi, yeğeni Kate'i bakıcısı olarak seçti.

Büyük halası genellikle dırdırcı ve katı olmasına rağmen, Kate onun yanında kaldı ve onunla ilgilendi.

"Bayan Michelle nasıl?" (Lucia)

"Biraz topallıyor ama artık yürüyebiliyor. Gönderdiğin ilaca müteşekkir olduğunu söylememi istedi, büyük bir verimlilik gösterdiler.''

"Yardımcı olmak benim için bir zevk."

Başlangıçta, Madam Michelle Roam'ı sık sık ziyaret ediyordu, ancak Lucia birkaç kez çay partileri açtıktan ve sosyalleşmesini zahmetsizce hallettikten sonra, Madam Michelle'in ziyareti, kötü sağlığı nedeniyle durdu.

Ve Kate sık sık misafir olmaya başladığından beri Kate ile karşılıklı kelime alışverişinde bulunuyorlardı.

"Bugün seni görmeye gelmekteki asıl amacım bu, Lucia."

Kate getirdiği sepeti masaya koydu.

"Geçen sefer sana söz verdiğim hediye bu. Aç onu."

Lucia dikkatle sepetin kapağını kaldırdı ve haykırdı.

"Aman!"

Aniden, kör edici parlak bir ışık geldi ve bir çift büyük siyah gözün yanıp sönmesine neden oldu. Kabarık açık sarı kürklü darmadağınık tilki koca kulaklarını salladı.

Kısa bir an için Lucia'nın ona baktığının farkındaydı, sonra çok geçmeden esnedi ve gözlerini kapadı. Gür kuyruğunu hareket ettirdi ve korunmak için vücuduna sardı.

İki eline sığacak kadar küçük olan sevimli yaratık anında Lucia'nın kalbini ele geçirdi.

''Tanrım! Çok güzel!"

Lucia hızla atan kalbini hızlandırmak için elini göğsüne koydu. Tilki avına gitmiş ve hanımların yetiştirdiği tilkileri görmüştü ama hiçbiri önündeki tilki kadar sevimli değildi.

''Ayrıca ben de böyle bir güzelliği ilk kez görüyorum. Büyüdüğünde bile çok güzel olacak.'' (Kate)

Kate, Lucia'ya tilki avlaması için bir tilki alacağına söz vermişti.

''Onları evcilleştirmek için gençken edinmelisin. Ona sık sık sahip çık, büyüme aşamasından önce sahibini tanımak zorundadır. Bu süre geçerse, mazeret gösteremezsin.''

"Anladım."

"Sana daha sonra bir tilki yetiştirirken dikkat etmen gereken şeylerin bir listesini göndereceğim."

"Teşekkür ederim Kate. O kadar güzel bir hediye ki..."

İki kadın bir süre tilki avı hakkında sohbete daldı.

"Ah, aklım nerede benim! Ata binmek üzereydim. Bana katılmak ister misin Kate?"

"Başta bunu yapmayı düşünmüyordum ama bir süredir ata binmek istiyordum. Geleceğim."

"Ah, ve seninle tanıştırmak istediğim biri var."

Lucia bir hizmetçi çağırdı ve ona Damian'ı çağırmasını söyledi.

"Damian burada. Değişiklik olsun diye evde ama onu seninle tanıştırmak için başka bir zaman olur mu emin değilim.''

"Kim…?"

"Dük'ün oğlu, Majestelerinden bahsediyorum. Eh, o artık benim de oğlum."

Kate'in ifadesi anında sertleşti.

"…Ne?"

"Hiç duymamış olabilir misin? Bildiğim kadarıyla, Damian'ın onun halefi olduğu gerçeği zaten kamuoyuna açıklandı."

''…ah…şey…biraz duydum…''

Dük'ün hayatı kuzeyli soylular arasında tabu bir konuydu. Biri onlara çenelerini kapalı tutmalarını emretmiyordu ama sanki söylediklerine dikkat etmeleri gerektiklerini biliyorlardı.

Kuzey halkının çabaları sayesinde Taran Dükü'nün oğlu ve halefi hakkında hiçbir söylenti Başkentin soylu çevrelerinde yayılmamıştı.

Bu arada Taran Dükü, birinin kasıtlı olarak bir söylenti yaymasını ya da söylediklerini izlemesini umursamıyordu. Kuzeyde, Damian geçici bir varlıktı.

"Beni mi çağırdın?"

Bir süre misafir odasına giren siyah saçlı, kırmızı gözlü çocuğa bakan Kate gergin bir şekilde yutkundu. Zihnini hazırlamayı bitirmemişti.

"Merhaba Damian. Bu kişi beni Roam'da ziyaret eden neredeyse tek misafir. Arkadaşım Kate Milton.''

Damian şaşkınlığını gizleyemeyen Kate'e kayıtsızca baktı. Kendine yönelik bu tür bakışlara ve ifadelere aşinaydı. Tüm bu süre boyunca Düşes'in ona gösterdiği masum iyi niyet yüzünden bir an için yanılgıya düştü.

Ruh hali biraz çökerken, başını sallayarak indirdi.

"Sizin gibi güzel bir bayanla tanışmak bir onur Leydi Milton. Benim adım Damian."

"Ah evet. Ben… Ben de onur duydum, Genç Lord.''

Kate ifadesini kontrol etmekte hiç bu kadar zorlanmamıştı. Geçmişte şehirde dolaşıp elbisesini yırtıp attığında bile ifadesini kontrol edebiliyordu.

Yanında oturan Düşes'e gelince,

''Vay, sözlerin çok… Tanrım. Senin babanın oğlu olmadığını kim söyleyebilir?''

Bunu söyledikten sonra kahkahayı patlattı. Bir komedi izleme duygusuydu ve gülmeden edemedi.

"Ata binmeyi biliyor musun, Damian? Yoksa bir tay getireyim mi?''

"Ata binmeyi biliyorum. Akademide öğrendim.''

"Yapamayacağın bir şey yok gibi görünüyor. Kate, o harika, değil mi? Daha sekiz yaşında ama ata binmeyi biliyor."

"Ah evet. Bu harika."

Sekiz yaşındaki bir çocuğun ata nasıl düzgün şekilde binileceğini bilmesi kesinlikle yaygın değildi, ancak genç Lord'un devasa boyu olağan sekiz yaşındakileri aştığı için bu oldukça mümkündü.

Ayrıca, adı Şövalyeler arasında övülen Taran Dükü'nün oğluydu.

Ancak Kate'in Lucia'nın gurur duygusunu azaltmak gibi bir niyeti yoktu, bu yüzden onu sadece eğlendirdi.

''Damian, şimdi ata binecektik ama hep birlikte gidebiliriz.''

Damian, Kate'in sertleşen ifadesine bir göz attı. Gülmeye çalıştı ama bu onun istenmeyen bir misafir olduğunu gösteren bir işaretti.

"Yok, önemli değil. Hâlâ okumam gereken kitaplar var.''

''Çalışmak iyi olsa da, özellikle de yaşının zirvesindeyken, her zaman çalışmaya devam edemezsin. Büyümek istemiyor musun?''

Büyümek. Damian hassas konuya irkildi.

''Baban kadar büyümelisin, değil mi?''

Damian başını salladı.

"Kate, Damian bize katılırsa sorun olur mu? Üzgünüm, önceden onay istemedim."

"Hayır, bu iyi. Ama Lucia, gideceğimiz binicilik alanına... sadece kadınlar girebilir."

"Biliyorum."

Lucia, "Sorun ne?" diye sorar gibi başını eğdi.

''Damian sadece sekiz yaşında bir çocuk. O bir erkek değil."

****

Sadece bir anlığına oldu ama Kate genç Taran Lordu'nun çarpık ifadesine tanık oldu.

Dik ve iri yapısıyla sekiz yaşındaki yaşına hiç benzemeyen çocuk, bu açık sözlü kelimeleri duyduğunda bir anda yaşıtı gibi göründü.

Kate başını hafifçe çevirdi ve küçük bir kahkaha attı. Çocuğun kırılan gururu için biraz üzüldü.

Binicilik alanında, asil hanımlar Lucia'yı karşılamaya geldiklerinde, Damian'ı selamlamalarını sağladı.

Asil hanımlar, sanki hepsi olgunlaşmamış bir meyveyi ısırmış gibiydiler, çünkü hepsinin yüzünde ekşi bir ifade vardı ve isteksizce selamlarını verdiler.

Bazıları Lucia'ya hiç anlayamadan baktı, bazıları ona dünyayı bilmek için çok genç olduğunu söyleyen bakışlarla, bazıları ise endişeli bakışlarla baktı.

Lucia onların bakışlarına kayıtsız kaldı ve onları fark etmemiş gibi davrandı. Damian zaman zaman Lucia'ya tuhaf bir bakış attı.

"Bu çocuk Emily."

Lucia en sevdiği atını Damian'a tanıttı. Damian ata tümüyle baktı ve onu şaşırtmamak için yavaşça önüne yürüdü, sonra sırtını okşadı.

"İyi bir at." (Damian)

"Atları ayırt etmeyi biliyor musun?"

"Sadece iyi bir at olup olmadığını nasıl anlayacağımı biliyorum. Ben uzman değilim."

"Ama ben bunu nasıl yapacağımı bile bilmiyorum. Bana göre, Emily benim atım olduğu için en güzeli ama bütün atlar bana aynı görünüyor. Kate, harika değil mi? Damian çok genç ama çok şey biliyor.''

Düşesin neşe ve gururla dolu yüzüne bakan Kate, sadece bir gülümsemeyle araya girdi. Utanmış ve başını başka şeylerle meşgul gibi çevirmiş genç Lord'a gizlice bir bakış attı.

Kate başta Lucia'nın neden böyle olduğunu anlayamadı ama sonunda anne-oğul ilişkisinin düzelmesi kötü bir şey olmadığı için kabul etmeye karar verdi.

Binicilik alanının etrafında birkaç tur döndükten sonra, hafif binicilik seanslarını bitirdiler ve iki kadın mola odasına gittiler. Damian ata binmeye devam etmeyi tercih ettiğinden, o hâlâ sahadaydı.

Salondaki her masa, ikili ve üçlü gruplar halinde oturan kadınlarla doluydu. Binanın asıl amacının aksine, binicilik sahasının salonu giderek kadınlar için aktif bir sosyal buluşma noktası haline geldi.

"İnsanların Damian'a bakışları beklediğimden çok daha soğuktu." (Lucia)

Kate ne cevap vereceğinden emin değildi, o yüzden sadece dinledi.

"Dük Majesteleri'nin kişisel olarak seçtiği halefi olmasına rağmen, neden böyleler?"

''Bu… muhtemelen yazılı olmayan kurallar yüzünden. Kanun, bir oğulun aile siciline girdikten sonra bir niteleyici olarak tanınacağını belirtse de, gerçekte, sicile bu şekilde giren bir oğulun unvanı devraldığı neredeyse hiçbir vaka yoktur. Kont olanlar ancak bir avuç kadardır ve Marquis'den daha yüksek bir unvana sahip oldukları bir öncelik yoktur."

"Anlıyorum. Bunu bilmiyordum."

Lucia'nın rüyasında çocuğu yoktu, bu yüzden Kontes olarak yaşarken verasetle ilgili konulara dikkat etmedi.

''Peki, kişinin sicile kaydı yapılan çocuk dışında çocuğu yoksa ne olur?''

"İnsanların çoğu akrabalarından bir oğul edinirler."

Bu sözde asil gururdu.

Gayrimeşru bir çocuğun bir niteleyici olarak tanınmak için bile son derece minnettar olması gerektiği söylenir. Yakından bakıldığında Lucia kraliyet ailesinden olsa da gayri meşru bir çocuktu bu yüzden Kate'in ağzında kötü bir tat bıraktı.

Yaşlı, soylu bir kadın, Kate ve Lucia'nın masasına doğru yürüdü. Kontes Philia'ydı, yaşına göre son derece sağlıklı ve ata binmekten zevk alma konusunda hiç kimseden aşağı olmayan bir kadındı.

Lucia, yalnızca kadınlara özel binicilik alanı oluşturulduğunda, Kontes'in Taran Dükü'nü ağzı kuruyana kadar övdüğünü duyduğunu hatırladı.

Her zamanki törensel hareketlerle selamlaştılar ve en iyi dileklerini ilettiler, ardından Kontes masaya iki çiçek sepeti koydu.

''Yakın zamanda bir torunum oldu ve torunumun sağlıklı olmasını ve güzel bir şekilde büyümesini dilediğim için çevremdeki insanlara sarı çiçekler sunmak bir kuzey geleneğidir.''

"Ah, tebrikler. Torununuz tıpkı Kontes gibi güzel ve sağlıklı büyüyecektir.''

Kontes diğer insanlara çiçek sepetleri dağıtmak için döndüğünde Kate konuştu.

"Bu bir kuzey geleneği ama bugünlerde bunu yapan çok fazla insan yok. Kontes Philia bu geleneğe oldukça güveniyor gibi görünüyor. Sarı çiçek vermek gerçekten doğru ama…bu çiçeğin dağıtılması yaygın değil…fiyatları çok yüksek. Kontes Philia çok mutlu görünüyor, bir servet harcamış olmalı."

Lucia çiçek sepetine baktı ve belirsiz bir şekilde gülümsedi. Güzel sarı güller, zarafetlerini sergiliyormuş gibi görünüyordu.

***

Çalışanlar, binicilik sahasına yaptığı geziden dönerken Evin Hanımı'nı karşılamak için her zamanki gibi dışarıda sıraya girdiler.

Arabanın kapısı açıldı ve Lucia arabadan indi. Jerome onun elindeki sarı gül sepetini keşfettiğinde korktu.

"Kkuk!"

Jerome kendine rağmen garip bir ses çıkardı ama kuru bir şekilde boğazını temizleyerek bunu hemen örtbas etti. Bunu fark eden çalışanlar hiçbir şey duymamış gibi davrandılar.

Lucia ona tuhaf bir bakış attıktan sonra çiçek sepetini uzattı.

"Kontes Philia bir torunu olduğunu ve bana bir hediye verdiğini söyledi."

"Ah evet…"

Çiçek sepetini kabul ettikten sonra, Jerome uzun bir iç çekti. Artık sarı gül görmek istemiyordu.

Lucia ve Damian karşılama odasında yüz yüze oturup çay içerken Jerome kenarda durup onları daha fazla çayla bekliyordu.

"Şimdi düşününce bahçede hiç gül yok. Gelecek bahar bir gül bahçesi yapmayı düşünüyorum, ne düşünüyorsun Jerome?''

Jerome'un ifadesi dondu.

''Güller hakkında… tekrar düşünebilir misiniz…?''

"Neden?"

"Efendi... özellikle onlardan hoşlanmıyor."

Lucia'nın gözleri Jerome'a ​​bakarken büyüdü, sonra Damian'la konuştu.

"Damian, bana dürüstçe söyle. Bahçede hiç gül olmadığını biliyor muydun?

"Bilmiyordum."

"Gördün mü? Jerome, bir erkek çiçeklerle özellikle ilgilenmedikçe bunu gerçekten bilemezdi. Kocamın çiçek çeşitlerini ayırt edebileceğinden şüpheliyim. Her ne kadar ayırt edebileceği bir çiçek olduğundan emin olsam da. Sarı…"

"Öhö..Öhöö."

Jerome aşırı dramatik bir şekilde boğazını temizledi ve Lucia'nın ağzından küçük bir kahkahanın çıkmasına neden oldu.

"Merak etme gül diksem bile o rengi hariç tutacağım."

Sorun rengin kendisi değildi ama Dük hiçbir gülü görmek istemediğini emretti. Bu ciddiydi. Jerome'un sırtı soğuk terler içinde patladı.

Damian odasına döndü ve Jerome sonunda bir süredir söylemekte tereddüt ettiği şeyi söyledi.

"Leydim, geçen gün size bahsettiğim sarı gül hakkında. Bana son alıcının kim olduğunu sordunuz, değil mi?''

"Evet sordum. Hatırlıyorum."

"Efendinin emriyle Falcon Kontesi'ne sarı bir gül gönderdim."

Jerome, Lucia cevap olarak hiçbir şey söylemeyince gerginleşti.

'İşe yaramaz bir şey söyledim! Ya onu gücendirirsem?'

"Neden birdenbire? Buluşmuş olmalılar?" (Lucia)

"Hayır!! Kesinlikle hayır. Majestelerine leydinin bunu merak ettiğini bildirdim ve benden göndermemi istedi."

"Anlıyorum."

Lucia'nın ifadesi kayıtsızdı ve önemsiz bir konuymuş gibi cevap verdi. Jerome, hanımının duygularını biraz da olsa anlamaya çalışırken huzursuzlandı.

Lucia bunun gerçekten önemsiz bir mesele olduğunu düşündü. Kocasının eski bir aşığı meselesiyle ilgilenmesi havalara uçmasını gerektirecek bir mevzu muydu? Ancak Lucia sanki göğsünden bir şey kalkmış gibi hissetti ve kalbi yumuşadı.

Bu arada Damian sayesinde tatmin olan özlem, kalbinde bir kez daha yükseldi.

'Ne zaman geri döneceksin? Seni görmek istiyorum…'

Barbarları boyun eğdirmek için ayrıldıktan bir ay sonra, koltuğundan uzakta olan Gezici Lord geri döndü.

Ç/N: Lucia Jerome'a nasıl soğuk terler döktürüyor oynat bakalım ahaha Bu arada sarı gülün anlamına cidden baktım o da şöyle ki, yakın bir dostunuza veriyorsanız dostluğunuzun gücünü ve bağını simgelerken, sevgiliye verilirse kıskançlık veya ayrılık anlamına geliyormuş. Ama en net anlamı ayrılık yani.

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm