Lucia - 55.2 Bölüm 

Başkente (1)

Lucia çalışma odasında kitap okuyarak oturdu, sonra kitabı kapattı ve ayağa kalktı. Karnına saplanan acıya daha fazla dayanamadı. Bir süredir kendini boğulmuş hissediyordu.

Akşam yemeğinde bile yemeğin boğazından aşağı inmesi zordu. Her halükarda, midesi onunla aynı fikirde değildi, bu yüzden bir hizmetçi çağırdı.

"Bana hazımsızlık için ilaç getir."

Sindirim ilacı bir ev yapımı ilaçtı, bu yüzden doktor çağırmak için zahmet etmeye gerek yoktu. Ancak hazımsızlık için ilacı aldıktan sonra bile midesi bulanmaya devam etti. Acı içinde kıvrandıktan ve sonunda kustuktan sonra kendini çok daha iyi hissetti.

"Leydim, iyi misiniz?"

"Evet. Midemi boşalttıktan sonra kendimi çok daha iyi hissediyorum.''

Hugo yarın yola çıkmakla meşguldü, bu yüzden Lucia kendisinin erkenden uyuyacağını ona haber verdi. Yarın için hazırlanacak ve toplanacak çok şey vardı, bu yüzden erken yatmaya karar verdi.

* * *

Hugo, ofisinden neredeyse gece yarısı olduğunda ayrıldı. Aniden başkente gideceği için, işlerini bitirmek için çok çalışması gerekiyordu. İşi bitmemişti ama gün ağarırken başkente gitmek zorunda olduğu için biraz uyuması gerekiyordu.

'Neden böyle bir yazda ölmek zorundaydı ki?'

Sıcak havalardan daha kötü olan, bu sıcak havada uzun bir araba yolculuğunun karısının sağlığını bozabileceğinden endişe etmesiydi.

'Ölmeden önce bir yıl daha yaşayamaz mıydı? O yaşlı aptal. Sağlığını düşünmeli ve sağda solda ölçülü sürtmeliydi.'

İnsanları suskunlaştıran utanç verici bir ölümdü. onca zaman içinde yaz ayında ölmek. Hugo sadece tatminsiz hissedebiliyordu. Bir dereceye kadar, Hugo kuzeydeki hayata yerleşmeye başlamıştı.

Başkente gittiğinde, tekrar kuzeye ne zaman odaklanabileceğini bilmiyordu. Her şeyi olduğu gibi bırakırsa, geçen sefer ellerinde öldürdüğü aptalların aynısını yapmaya çalışan yeni aptallarla karşılaşacaktı.

Eh, her iki şekilde de iyiydi. Eğer bu olursa, onları da öldürebilirdi. Endişesi daha çok başkente döndükten sonra ortaya çıkacak değişkenler üzerindeydi.

Karısını artık çitlerinin içinde tutamayacaktı. Karısına yaklaşan serserilerin düşüncesi bile başını Hugo'nun ağrıttı. Henüz kalbini ve hatta çocukluk adını bile elde edememişti.

Dikkati dağılırken banyosunu çabucak bitirdi ve her zamanki gibi yatak odasına gitti. Karısını yatakta yatarken gördü ve yanına uzanmak için hareket etti. Zayıf bir inilti duyduğunda onu kollarına almak üzereydi. Küçük bir sıkıntı belirtisi sesiydi.

Ayağa kalktı ve odanın ışıklarını açtı.

"Vivian?"

İnce battaniyeyi kaldırdı ve vücudunu ona doğru çevirdi. Lucia'nın bedeni dokunulamayacak kadar sıcaktı. Avucunu alnına koydu ve alnının terden yapış yapış olduğunu ve vücudunun ateşle yandığını hissetti. Hemen bir hizmetçi çağırmak için ipi çekti.

"Vivian."

Birkaç kez adını seslendi ve hafifçe yanağını okşadı ama hiçbir yanıt alamadı. Hararetle onu belinden kaldırdı ve kollarına aldı. Vücudunun güçsüzce çöktüğünü hisseden Hugo dehşetle doldu.

''Vivian!''

Hizmetçinin içeri girdiğini hisseden Hugo, bakmaya bile zahmet etmedi ve çılgınca bağırdı.

"Doktoru çağır!"

"Evet.. evet!"

Hizmetçi aceleyle gitti. Kalede derin uykuda olanlar, ateşli tempoyla kabaca uyandı.

Hugo soğuk havluyu Lucia'nın alnına koydu ve Düşesi beklemekten sorumlu hizmetçi yatağın yanında dizlerinin üzerine oturdu. Hugo hizmetçiyi sorguya çekti ve hizmetçi bütün gücüyle akşam yemeğinden sonraki hanımın durumunu anlattı.

"Akşam yemeğinden sonra leydi yediği her şeyi kustu ve erken yatacağını söyledi."

"O zaman bir doktor çağırmalıydın. Hanımınıza böyle mi hizmet ediyorsunuz?''

"Be-ben üzgünüm."

Dük'ün sert azarlaması ve buz gibi sesi hizmetçiyi iliklerine kadar dondurdu. Hizmetçinin sesi acınası bir şekilde titriyordu. Sadece sesi değil, tüm vücudu titriyordu.

Yatağından koşup gelen Anna yatak odasına girdi. Hemen hizmetçiden semptomları öğrendi.

"Leydinin ilaç alabilmesi için önce bilincini kazanması gerekiyor. Ateşi düşürmek için bir havluyla silinmesi gerekiyor.'' (Anna)

"Akşam yemeğinden sonraya kadar iyiydi." (Hugo)

"Akut hazımsızlık gibi görünüyor."

"Eğer hazımsızlıksa, neden böyle ateşi var?"

"Hazımsızlık vücut ağrısına ve yüksek ateşe neden olabilir."

Anna hizmetçiye döndü.

"Leydi baş ağrısından şikayet etti mi?"

"Baş ağrısı mı…? Hayır yapmadı." (Hizmetçi)

"Hazımsızlık baş ağrısı da yapar mı?" (Hugo)

"Leydinin sık sık migreni tutar, bu yüzden sadece onaylıyorum."

''…Migren mi?''

Bir anda ortam gerginleşti. Anna irkildi.

"Sık sık da ne demek? Ne sıklıkta?"

''…Ayda bir veya iki kez. Leydiye ne zaman migreni tutsa ilaç veriliyordu."

"Bu benim için yeni. Benim neden bundan haberim yok?"

"Leydi, pek çok kişinin muzdarip olduğu yaygın bir hastalık olduğu için Majesteleri'ni bilgilendirmeye gerek olmadığını söyledi."

"Bu semptom ne zaman başladı?"

"Leydi, çocukluğundan beri sık sık baş ağrısı çektiğini söyledi. Çok fazla endişelenmenize gerek yok Majesteleri. Migren yaygın bir durumdur ve leydinin migrenleri daha sert seviyede değil.''

Anna'nın açıklaması havayı pek değiştirmedi. Dük'ün sessizliği ürkütücüydü.

Anna soğuk terler dökmeye başladığında, hizmetçiler büyük bir kova su ve düzinelerce havluyla içeri girdiler.

"Hepiniz çekilin. Bunu kendim yapacağım." (Hugo)

Hugo, Lucia'yı yatağa yatırdı ve geceliğini çıkardı. Havluyu suya batırdı, sıktı ve terle dolu vücudunu dikkatlice silmeye başladı. Tüm vücudu ateşler içindeydi ve dokunduğu her yer yanacak kadar sıcaktı.

'Nasıl bu kadar ateşin çıktı?'

Hugo, yüksek ateşle yanarken uzun süreli bilinçsizlik durumunun tehlikeli olduğunu biliyordu.

'Migren, ha?'

Doktora göre, bu yaygın bir semptomdu ve endişelenecek bir şey yoktu. Ancak Hugo, bu "endişelenecek bir şey yok" semptomunu bilmediği için kızgındı.

Bu her olduğunda, Hugo aralarında kırılmaz bir duvar varmış gibi hissediyordu. Bir gün Lucia'nın kalbini ona açacağını umuyordu ama o günü beklemek sıkıcıydı.

Sinirini ve endişesini bastırdı ve vücudunu soğutmak için havluları değiştirmeye devam etti.

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm