Under The Oak Tree 

(2. Kitap 10. Bölüm)

Ertesi gün baş dönmesi biraz azaldı. Max hızlı bir kahvaltının ardından yurtlardan ayrıldı ve adanın limanına yakın küçük pazarı görmeye gitti. Deneyimlerinden bir keşif gezisinin sağlam çizmeler, deri kemerler, eşyaların koyulması için bir çanta ve pratik bir silah gerektireceğini biliyordu. Botlar, kalın çoraplar, seyahat şapkaları ve rahat kıyafetlerin tümü doğrudan pazardan satın alınabilirdi, ancak silahlar Gnome Hall'ün demircilerinden alınmalıydı. Max, kuleden kazandığı para ve Rodrigo'nun Anatol'dan ayrılırken kendisine verdiği altınlarla ihtiyacı olan her şeyi satın aldı.

Kış mevsimi için kıyafetler oldukça hantaldı, bu yüzden sadece gerçekten ihtiyacı olanları getirse bile, bagajı hala hafif olmaktan çok uzaktı. Max bavulunu kuleden ödünç aldığı küçük bir arabaya yükledi, sonra eşeğin dizginlerini tutmak için üzerine tırmandı ve pazardan çıktı. Geniş tepeyi tırmanıp yaklaşık yarım saat kadar yol kat ettikten sonra nihayet pansiyon göründü. Max daha sonra bavulunu odasına taşıdı ve sevk ekibinin bir toplantısına katılmak için merkez kuleye bağlı tapınağa gitti.

Toplanan yaklaşık 20 büyücü vardı. Tüm baş büyücüler koyu kırmızımsı-kahverengi pelerinler giyerken, büyülü niteliklerini henüz kazanmış olan çırak büyücüler gündelik kıyafetler giyiyordu. Max, gelmesi için elini sallayan Sidina'nın yanına gitti ve orada bulunan diğer büyücüleri dikkatle inceledi. Kabala'dan gelen üç büyücü, Sigur'dan üç, Undaim'den iki büyücü ve yeni sıradan büyücülere dönüşen 8 kişi vardı - toplamda 16 büyücü toplanmıştı. Henüz gelmemiş olan üç Urd büyücüsü de sayılırsa, sevk ekibinin toplam sayısı 19 olacaktı. Max, bir sevk ekibi için biraz düşük olan sayılarına kaşlarını çattı.

"Gnome Hall'den katılacak yüksek rütbeli büyücüler olduğunu sanmıyorum." Armin Max'in mırıltısına iç geçirdi. "Beklendiği gibi. Gnome Hall'deki tüm yüksek rütbeli büyücüler tabu büyüsünü öğreniyor. Adadan ayrılma konusunda pek çok kısıtlama var ve Dünya Kulesi, kiliseyle işbirliğini gerektireceği için büyük olasılıkla bu büyücülerin sevk ekibine katılmasına aceleyle izin vermeyecek."

"Görünüşe göre tek sebep bu değil." diye fısıldadı Annete. "Urd'un birçok yaşlı büyücüsünün bir sevk ekibi oluşturmaya karşı olduğunu duydum. Serbel klanı kiliseye bulaşmayı küçümsüyor… ve aslında kuzeye sürgün edilen büyücülerin çoğunun elf soyundan olduğu söyleniyor.''

Max beklenmedik açıklama karşısında nefesini tuttu. ''O-on bir ırk… iyidir. Ama neden kara büyü gibi bir şey olsun ki…''

"Eğer sapkın yargıçlar bunu söylediğimi duyarlarsa, muhtemelen boğazımı keserler ama... gerçek şu ki, kara büyü insanların düşündüğü kadar kötü değil. Onlara 'kötü büyücüler' denmesinin nedeni, kiliseye karşı savaşmalarıydı. Geçmişte büyücülerin ve benzerlerinin baskı ve katliamları sırasında, Serbel klanı iki gruba ayrılmıştı. Büyücülerin ve insan olmayan ırkların yarısı Nornui'yi inşa etmek için güneye indi, diğer yarısı ise sonuna kadar savaşmak için Roviden kıtasında kaldı, ancak sonunda kuzeye sürgün edildiler."

"Yani... Serbel büyücülerinin büyücülere karşı savaşmaktan yana olmadığını mı söylüyorsun?"

"Eh, büyücülerin hala hayatta olup olmadığı kesin değil. Açık olan şu ki, Serbel klanının kiliseye düşmanlığı devam ediyor. Bazı yaşlı büyücüler, kilisenin yaptığı katliamların ilk elden tanıklarıydı, bu yüzden kinlerinin hala devam etmesi anlaşılabilir. Görünüşe göre Calto Serbel ısrarla bu ekibin kurulmasında ısrar etmiş. Ancak, buna karşı çıkan sesler yeterince güçlü değil gibi görünüyor, bu nedenle bir sevk ekibi oluşturmanın zor olacağı düşünülüyor. Bu yüzden bizim gibi çaylaklar de işe alındı.''

"Herkes sessiz olsun!"

Max'in kafası, Annette'in ona sunduğu tüm yeni bilgilerle yüzerken, Calto toplantı odasına girdi ve yüksek sesle konuştu. Aceleyle sakinliğini geri kazandı ve duruşunu düzeltti. Calto yükseltilmiş platforma çıktıktan ve herkesin hazır olduğunu kontrol ettikten sonra, keşif gezisini sırayla açıklamaya başladı.

''Sevk ekibi, gemi limana varır varmaz yola çıkacaktır. Muhtemelen bir hafta içinde ayrılabileceğiz. Umarım o zamana kadar herkes yolculuk için her şeyi hazırlamıştır. Roviden'a vardığımızda yüklerimizi taşımak için birkaç kiralık işçi bulmayı planlıyoruz, ancak geri kalan her şeyi her zaman yaptığımız gibi kendimiz halletmemiz gerekiyor."

''Peki ya güvenliğimizle ilgili konular? Canavarların çoğu büyüye karşı dirençlidir, bu nedenle saldırı büyüsü yeterli olmayacaktır. Büyücülerin yalnız seyahat etmesi tehlikeli olacaktır.''

"Bunun için endişelenmene gerek yok. Ekibimize limandan itibaren Kutsal Şövalyeler eşlik edecek. Kilise ayrıca yolculuğun masraflarına ve ekipmanına da destek sağlayacak.'' Calto başka soru var mı diye bir an durakladı ve Max bu fırsatı değerlendirdi.

"Yolculuğumuzun... rotası ne olacak?"

"Planımız Anatolium'un limanına yanaşmak ve kara yoluyla Roviden'e gitmek."

Max'in gözleri büyüdü. Güvenlik nedeniyle kuzey kesimde bulunan bir limana gireceklerini bekliyordu, ancak plan onu endişelendirdi. Dudaklarını gergin bir şekilde ısırdı ve adadan Anatol'a gemiyle seyahat etmenin kaç gün sürdüğünü hatırladı. Sorunsuz giderse önlerindeki birkaç hafta içinde Anatol'a ulaşabileceklerdi. Kalbi agresif bir şekilde çırpındı. O anda Miriam sert bir ses tonuyla konuştu.

"Nasıl oluyor da Anatolium'a yanaşıyoruz? Revan'daki limana gidersek yolculuk çok daha hızlı olacaktır. Kıtalar arasında kara yoluyla seyahat etmek çok yavaş olacak.''

Max, önünde oturan Miriam'ın başının arkasına baktı. Max ilk kez o küstah kadına tokat atmak istemiyordu ama şu anda ona karşı en büyük düşmanlığını hissediyordu. Endişeli gözleri Calto'ya sabitlendi. Neyse ki, adam başını salladı.

"Sevk ekibi Balbom'daki büyük tapınağı ziyaret etmeyi planlıyor. Bunun en hızlı yolu, Anatol limanından Roviden kıtasına girmek olacaktır.''

Miriam, Calto'nun sözlerinin ona mantıklı gelmediğini belirtir bir ifadede bulundu ama daha fazla tartışmadı. Max gizlice kalbini sakinleştirdi. Birkaç soruyu daha yanıtladıktan sonra Calto, Kutsal Şövalyelerin önünde dikkatli olmaları gereken şeylerden bahsetti, ancak Max'in kulaklarına hiçbir şey girmedi. Sadece birkaç hafta içinde Riftan'la yeniden bir araya gelebileceğini düşünerek endişeyle ayaklarını yere vurdu. Göğsü korkuyla çarpıyordu. Anında Pamela Platosu'na gitmek zorunda kalacaktı, yeniden bir araya gelmelerinin keyfini çıkaracak kadar uzun süre bile oyalanmadan. Riftan'ın nasıl tepki vereceğini merak etti- tekrar pervasız bir şeye atladığı için üzülür müydü ya da belki de artık ne yaparsa yapsın umurunda olmazdı. Max bu düşünceyle kalbinin sıkıştığını hissetti.

"Bu kadar derinden ne düşünüyorsun?"

Diye sordu Sidina, Max'in önünde elini sallayarak. Max düşüncelerinden sıyrıldı ve ona bir şey olmadığını söylemek için gülümsedi. Şimdiden hiçbir şeyi değiştirmeyecek şeyler için endişelenmeye dalmıştı. Max kendini toparlamaya çalıştı.

Sonunda ayrılacakları gün gelmişti. Max, gemilerinin limana girdiğini duyar duymaz eşyalarını toplamaya başladı. Roy, onun uzun bir yolculuğa çıkmak üzere olduğunu hissetmiş gibi, ona sarıldı ve bir an bile yanından ayrılmayı reddetti. Eteğine yapışan kediyi güçlükle yatıştırdıktan sonra Max, yünden yapılmış en kalın elbisesini ve iki çift çorabını giydi. Önümüzdeki haftalarda sıcaklık düştüğünde kendini savunmak için son derece donanımlı olması gerekiyordu. Sonunda kalın bir cüppe ve sağlam deri çizmeler giydi, ardından bavulunu merdivenlerden aşağı taşımaya başladı.

Ayrılma zamanına kadar hala erkendi ama diğer büyücüler vagonlara bir şeyler yüklemekle meşguldü. Max, valizini uzaktan dikkatlice kontrol eden Miriam'ı gördü, sonra çantasını vagonun arkasına yükledi ve Roy'la birlikte araca tırmandı. Kedi onun kollarında kıvrıldı ve pelerininin derinliklerine daldı, belki de onun karnına yapışırken kendisini çağrıldığını hissediyordu.

'Annette'e önceden Roy'u da yanımda getireceğimi söyledim...'

Pencereden dışarı göz gezdirdi ve Miriam'a baktı. Diğer büyücüler pek umursamadı ama Miriam onun Roy'u getirmesine izin vermedi. Max oturdu ve Miriam onu ​​görmesin diye vücudunu alçalttı. Bir süre sonra, kendisi kadar büyük bir bavulla ileri geri yürüyen Annette'i gördü. Max hemen ona elini salladı.

"Annette, buraya!"

Annette esnedi ve Max'in bulunduğu arabaya yaklaştı. Arkasında, kendileri kadar büyük bavullar taşıyan Godrick ikizleri vardı. Sürekli birbirlerine homurdanıyorlardı ve Max'i bulduklarında kısa bacaklarıyla hemen ona koştular.

"Selam Max. Hazırlanmayı bitirdin mi?"

"Bir an önce adayı terk etmeye durmaksızın devam ettin ve şimdi gerçekten ayrılıyorsun ha."

Dean ona yaramaz bir bakış attı. Max'in yüzü, adadan ayrılmak için yaptığı ve söylediği tüm şeyleri hatırlayınca kıpkırmızı oldu.

"Oturup durma da şu şeyleri yükle!"

Çantasını vagonun kompartımanına yerleştiren Annette, kardeşlere bağırmaya başladı. Ona kaşlarını çattılar ve vagonun arkasına doğru yürüdüler. Sonra çantaları kompartımana attılar ve Max'in önünde bir şey tutarak kapıya geri döndüler.

"Bunu yanına al. Bu kış özellikle soğuk görünüyor. Şimdi bile hava zaten soğuk."

Ç/N: Ahh sonunda bekle bizi Anadolu toprakları biz geliyoruz 

Önceki Bölüm                                                                                                 Sonraki Bölüm