Lucia - 4. Bölüm

 Evlenelim Mi? (2)

Adamın bir eşe ihtiyaç duymasının tek nedeni, bir aşk çocuğu (evlilik dışı doğan çocuk) olmasıydı. Soylular arasında gayri meşru çocuklar bulmak yaygındı, ancak Dük bu aşk çocuğunun kendi yerine geçmesini istedi.

Xenon, gayri meşru çocuklara karşı hoşgörülü bir ülkeydi. Aşk çocuğu, aile kütüğüne kaydedildiği sürece, onlara karşı haksız hükümler uygulanamazdı. Ancak, çocuğu kaydettirmek için her iki ebeveynin de kabul etmesi gerekiyordu. Lucia'nın hafızasına göre, Dük'ün karısından başka bir çocuğu olmayacaktı. Çocuk yapıp yapamayacakları veya çocuk yapmamayı kabul edip etmeyecekleri bilinmiyordu, ancak büyük olasılıkla ikincisiydi.

"Majesteleri'nin insan topluluğuna casus yerleştirmedim."

Dük için Lucia'nın sözleri gülünçtü. Bir casus? Sadece 16. prenses mi? Böyle bir şey doğru olsaydı, güvenlikten sorumlu kişilerin sabah ilk iş canlarıyla ödemeleri gerekirdi.

"Bir casus yerleştirmiş olsanız bile, önemli değil. Devam edebilirsiniz.''

Lucia rahatsız hissediyordu çünkü kendisinden onun hakkında sahip olduğu tüm bilgi zenginliğini açıklaması için adamın ona baskı yapacağına inanıyordu. Ancak, adamın cevapları şaşırtıcı derecede sakindi. Aslında o an eğlenmiş görünüyordu. Garip gözlerle ona baktı; Onu son gördüğünden çok farklı davranıyordu. Şaşırtıcı bir şekilde çok sabırlı ve yumuşak huyluydu. Bir insanla yalnızca bir kez karşılaşarak asla bir kişinin karakterini yargılayamayacağı doğruydu. Lucia'nın içinde küçük bir umut kıvılcım çakmıştı; belki mesajını ona iletebilirdi.

"Ah evet. Dediğim gibi… Çocuğunuzun üzerinize geçmesine izin vermek istiyorsanız, Majesteleri evlenmek zorunda kalacak.''

"Böylece. Prenses, sizinle evlenmem gerektiğini mi ima ediyorsunuz?"

"…Evet."

Hugo nefesinin altından güldü.

''Bir aşk çocuğum olduğu bir sır değil. Çok az çabayla bulunabilecek, kolay erişilebilir bir bilgidir. Tabii bu gerçeği bir sır olarak saklamaya çalışmıyorsanız?"

"Hayır! Majestelerini tehdit etmeye çalışmıyorum. Böyle düşüncelere cesaret edemem. Size söylediğim gibi, bir sözleşme önermek için buradayım. Benimle evlenerek elde edebileceğiniz faydaları size göstermek istiyorum.''

Lucia'ya boş boş baktı ve dudaklarını açtı.

"Bu ne? Sizinle evlenerek ne gibi faydalar elde edeceğim prenses?''

Sesi kuru ve iş konuşuyor gibiydi.

"Benim akrabam yok. Majestelerinin bu şeylerle ilgilenmesine gerek kalmayacak. 16. prenses olarak kraliyet ailesindeki statüm çok düşük, bu yüzden pahalı bir çeyizle kendinize yük eklemek zorunda kalmayacaksınız. Ama bir prenses olduğum için, bunun isimsiz bir soyludan daha cazip olacağını düşünüyorum. Her ne kadar Majesteleri'nin bu kadar küçük meselelerle ilgilenmediğini varsaysam da. Özel hayatınıza asla karışmam. İstediğiniz gibi takılabilir, hayır, hayatınızı bunca zamandır nasıl yaşıyorsanız aynı şekilde yaşayabilirsiniz. Dilerseniz ileride boşanmak için bir zaman bile ayarlayabiliriz.''

Sessizce dinliyordu ama ifadesi tuhaftı.

"Ah, son olarak. Majestelerinin çocuğuna engel olmayacağım. Anlarsınız, hamile kalamıyorum.''

Hugo uzun bir iç çekti. Ağzını sımsıkı kapalı tutmak zorundaydı çünkü o anda çok rahatsız hissediyordu. Şu anda bu ifade, Lucia'nın Dük göstermesine en çok tanık olduğu ifadeydi.

"Bu da ne?"

İfadesi bir kez daha buz gibi oldu.

"Prenses, keşke beyninizin içine girip içinde ne olduğunu görebilseydim. Gerçekten… hayır, hadi yoluna. Bunların benim için faydaları olduğuna gerçekten inanıyor musunuz?''

"…Ha?"

"Bunu tek tek tartışalım. Prenses, Taran Dükü'nün karısı olacaksın. Gücüm, bazı soylular tarafından kolayca bastırılacak kadar zayıf değil. Hükümette doğrudan aileler ile evlilikle bağlantılı akrabalar ile ilgilenen bir şube var, bu yüzden bu tür şeyler için kendimi strese sokmama gerek yok. Vatana ihanet etmeye karar verirlerse durum farklı olurdu. Durum böyle olsa bile, böyle bir olayı halletmek zor değil. Çeyiz konusuna gelince… Size zaten söyledim ama Taran Düklüğü fakir değildir. Bazı çeyizi ucuza kapatmaya çalışmak için hiçbir neden yok. Diğer soylulara hitap etmek gibi şeyler için kendimi strese sokmama gerek yok. Taran aile geleneğinde boşanma gibi şeylere inanmıyoruz. Kendinizi Taran ailesinden ayırmak istiyorsanız, bunu ancak öldükten sonra yapabileceksiniz. Hayır, muhtemelen öldükten sonra bile yapamayacaksınız. Her neyse, durum bu. Özel meselelerime gelince…''

Sanki başı ağrıyormuş gibi kaşlarını çattı.

''Böyle bir şeyi ne anlamda önerdiğinizi genel olarak tahmin edebiliyorum. Ancak bana evlendikten sonra o bu kadınla oynamaya devam etmemi, itibarımı kirletmemi mi söylüyorsunuz?''

"…Ha?"

Lucia'nın zihni saf beyaza dönüştü.

''A…ama geçen sefer duyduğuma göre…''

"Şu anda evli değilim. Evli olmayan bir adamın ne kadar çok kadınla ne yaptığı kimsenin umurunda değil.'' Sözleri oldukça mantıklıydı.

"Birini bu kadar basit nedenlerle kavrayabildiğinizi düşünmek olgunlaşmamış bir şeydi." Alaycı olmaya çalışmasa da, sözleri Lucia'nın kalbinde bir öfke dalgasına yol açtı.

"Öyleyse, Majesteleri, evlendikten sonra hayatınızın sonuna kadar sadece bir kadına sadık kalacağınıza mı karar verdiniz?"

Bir an cevap veremedi. Tabii ki durum böyle olmayacaktı. Böyle saçma bir karar vermeyecekti. Arada sırada etrafta oynamak iyi olmaz mıydı? Ancak şu anda neden kendini haklı çıkarmaya çalıştığını anlayamıyordu.

"Bu sizin endişelenmeniz gereken bir şey değil prenses."

"Evet, tabii ki hayır. Ama yine de sözlerimi inkar etmiyorsunuz."

"Öyle olup olmaması önemli değil. Bu bir prensesin ilgilenmesi gereken bir şey değil."

"Elbette değil. Hiç şikayet ettim mi?''

Kavga eden ikilinin üzerine aniden bir sessizlik çöktü. Lucia, çok uzaklara uçup giden duyularına hakim oldu ve kibarca ağzını kapadı. Bazı anlamsız şeyler söylemişti. Bir süre önce kendini gazlayan Lucia, asık suratlı söndü. Adamın bu evlilikten elde edebileceği hiçbir şey olmasaydı, bu sözleşmeyi yapmak için hiçbir sebep olmazdı.

''Öyleyse… Çocuğunuzun konumuzu devralmasıyla ilgili soruna ne dersiniz? Hamile kalamamamın bir faydası yok mu?''  Bir kadının çocuk doğuramaması ciddi bir sorun değil miydi? Onun ses tonuyla Hugo'nun kafası karıştı; Bir elbise mağazasında hangi elbise renginin daha iyi göründüğünü soruyor gibiydi.

''Bu çocuğun benim yerime geçmesini dilediğim doğru. Karım bir oğul doğurursa hafif bir acı olur, ama…. bu konuda size herhangi bir açıklama borçlu değilim. Her neyse, bu sorunla ilgili kazanılacak bir şey yok. Ayrıca çocuk doğuramayacağınızı kanıtlamanın bir yolu var mı?''

"…Hayır."

Bir doktordan teşhis koysa bile, yüzde 100 onay veremezlerdi. Eğer hamile kalacak olsaydı, o doktor yanlış bir teşhis koymuş olacaktı ve bunu hayatıyla ödemesi gerekecekti.

''Eğer kanıtlayamazsanız, faydalardan biri olarak listeleyemezsiniz.''

"Hhaa..."

Lucia derin bir iç çekti. Hazırladığı her şey tüketilmişti. O halde rüyasında, o kadınla neden evlenmişti? Üzerinde anlaştıkları belli bir şart olmalı. Sözleşmeli evlilik dedikodularının hepsinin birer yalan olması ve ikisinin de birbirine deliler gibi aşık olması mümkün müydü? Umutsuzluğa kapılan Lucia birden aklına bir şey geldi ve başını kaldırdı.

"O zaman. Buna ne dersiniz? Majestelerine aşık olmayacağım.''

"…Ne?"

"Sizi asla sevmeyeceğimden emin olacağım. Kalbimi kendime saklayacağım.''

Aniden gür bir kahkaha patlattı. Lucia boş bir bakışla ona baktı. Onu ilk defa yüksek sesle gülerken görüyordu. Yani o da böyle gülebilen bir insandı. Onun daha önce hiç gülmeyeceğini düşünmekle ne kadar aptal olduğunu düşündü.

"Bütün faydalar arasında en çok bunu sevdim."

Ne kadar eğlenceli. Bu kadın gerçekten çok eğlenceliydi.

"İyi. Bunu senin liyakatin olarak kabul edelim. O zaman prenses, kadınlarla oynamamda sorun yok ve bu evliliği boşanarak halletmek de sorun değil. Ama prenses, siz bundan ne elde ediyorsunuz?''

"Ben iyiyim... sadece Dük'ün karısı unvanını almakla."

"Sırf bu yüzden lüks bir yaşama izin vermeyeceğim. Ayrıca, küçük kişisel güç mücadelelerinizi sona erdirmek için Düklük'ün adını kullanmanıza da izin vermeyeceğim."

"Böyle şeyler istemiyorum. Sadece… size zaten 16. prenses olduğumu söyledim. Majesteleri Kral, kendi hayatını yaşadığı için varlığımdan bile haberdar değil.''

Hugo 'Bu doğru değil' gibi sözlerle onu teselli etmeye çalışmadı. Bunun yerine dudaklarına bir gülümseme yayıldı.

"Bir prenses, Krallığın hatırı için her an satılmaya hazır olmalıdır. Uygun bir çeyiz teklif edildiğinde, krallık beni herhangi bir yere satmak için gözünü kırpmaz. Sattığı kişinin kaç yaşında olduğu ya da kaç kez evlendiği önemli değildir; itibarının ne kadar kötü olduğu önemli olmaz. Majesteleri, en azından siz genç ve bekarsınız. Krallık beni satmadan önce… Ben kendimi satmak istedim. O zaman en azından kendim için pozisyonu ben seçmiş olurum. Bana ne olursa olsun, mağdur edilmiş hissetmeyeceğim."

Lucia'nın gözleri hüzünlü bir şekilde ağlıyor gibiydi. Hugo başkalarıyla kolayca empati kurabilecek biri değildi. Durumları ne olursa olsun başkaları için endişelenmezdi. Kadının önerisinin herhangi bir planı ya da temeli yoktu; ona zerre kadar güveni yoktu. Buna rağmen, doğduğundan beri ilk defa bu kadar eğlendiğini hissediyordu.

"O zaman gitme vaktim geldi. Sizin ellerinizdeyim, tüm kabalığım için özür dilerim. Lütfen beni bağışlayın."

Lucia ayağa kalktı ve başını eğdi. Başını kaldırdığında, ifadesi tazelenmiş görünüyordu. Kendi kaderine karşı savaşmak için elinden geleni yapmıştı. Her şeyin yolunda gidip gitmediği şimdi göklere bağlıydı. Lucia elinden gelen her şeyi yapmıştı.

"Bunu düşüneceğim."

Lucia'nın gözleri kocaman açıldı.

"Size kesin cevabımı henüz veremem. Sizin de belirttiğiniz gibi prenses, bu bir hayatı değiştirebilecek bir sözleşme."

"Ah…"

İnanması zordu. Bir rüya gibi hissettiriyor.

"Sadece düşünmeyi kabul ettim. Henüz bunu yapmayı kabul etmedim."

"Ah... anlıyorum."

"İfadeniz harika bir şey başarmaktan gurur duyuyormuşsunuz gibi görünüyordu, ben de sadece doğru anladığınızı teyit ediyordum."

Lucia hafifçe kaşlarını çattı ve dudaklarını büzdü. Onunla dalga mı geçiyordu? Öfke göğsünün içinde bir anda yükselmeye başladı. Dış görünüşü dışında onda sevdiği tek bir şey yoktu.

"O zaman, önce..."

Hugo ayağa kalkıp ellerini ona doğru uzattığında, Lucia hiçbir tepki vermeden sersemlemiş bir şekilde ayağa kalktı. Hugo koca eliyle çenesini kavradı ve dudaklarını onunkilere bastırdı. O ana kadar Lucia'nın neler olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu. Sıcak bir et parçası dudaklarını işgal etti ve ağzının daha derin kısımlarına dokundu. Lucia gözlerini sıkıca kapattı. Elleri titreyecek kadar sıkı bir yumruk haline getirildi.

Aniden gelen derin öpücük uzun sürmedi. Titreyen dudaklarından ayrılmadan önce dili hafifçe ağzının içinde gezindi. Kızın kızarmış yüzünü görünce güldü.

"Sadece onaylıyordum."

"Ne için…?"

''En azından evli bir çift olarak fiziksel temasta ret hissetmemeliyiz. Neyse ki bizim için durum böyle değil."

"Ah anlıyorum…"

"Bir süre bekleyin lütfen. Size kraliyet sarayının kapılarına kadar eşlik edecek bir araba hazırlayacağım."

Lucia kanepeye çökerken o arkasını dönüp gitti. Yanan yanaklarına elleriyle masaj yaptı. Evli bir çift olarak elbette böyle anların gerekli olduğu zamanlar olacaktı. Bir an önceki fiziksel temas çok gerçekçi bir şeydi. Ancak, Lucia iki elini de yumruk yaptı ve kendine vurmaya başladı.

''Seni aptal. Sen gerçekten umutsuz bir aptalsın.''

Gerçekten inanılmazdı ama Lucia 'evlilik' kelimesinden başka bir şey düşünmemişti. Bir karı kocanın durumu hakkında gerçekten başka düşüncesi yoktu. 'Evli olsa bile kendi sevgilisi olacak,' diye varsaymıştı. Başka türlü göremezdi. Onunla aynı yatakta yatmak zorunda kalacağını hiç düşünmemişti.

''…Bu konuda kimseden tavsiye alamayacağım.''

Aşağılayıcı, olgunlaşmamış anlamsızlığını düşünerek ortalıkta dolandı.

***

Bir değişiklik için, onun için biraz düşünmeyi gerektiren bir sorun ortaya çıktı.

"Evlilik…"

Hugo şu anda 23 yaşındaydı. Evlilik için en uygun yaştaydı. Yine de evlenmek gibi bir düşüncesi yoktu. Evliliğin dışında, halletmesi gereken fazlasıyla sorunu vardı. Bir eş gibi sinir bozucu bir şeyle zamanını boşa harcamak istemiyordu. İlk başta, bir düğünle uğraşmak istemedi. Hiçbir zaman kadın sıkıntısı çekmedi.

Ama oğlunun yerine geçmesini istiyorsa, evlenmesi gerekiyordu. Onun konumunu miras alabilecek tek kişi, aile sicilinde bulunanlardı. Dük'ün ölümle ayrılması veya boşanması önemli değildi, oğlunu resmi olarak aile kayıtlarına kabul etmek için evlenmesi gerekiyordu. Xenon yasasına göre, bekar erkeklerin çocukları evlat edinmelerine veya resmi olarak aile kayıtlarına kabul etmelerine izin verilmiyordu.

Velet hala gençti. Düğün gibi bir şey acil değildi. Ama bir gün bunu aşması gerekecekti. Çocuğun aileye katılmasına izin verecek anlayışlı bir kadın bulması gerekecekti. Bu noktayı göz önünde bulundurarak, onu aramaya gelen prenses oldukça çekiciydi.

''Kendi özel hayatımda özgürlük mü diyor? Bu güzel bir ek.''

Gülerek dışarı çıktı. Prensese soğuk bir tepki göstermişti ama bu faktörlerin hepsi çok çekiciydi. Onu bir öpücükle kızdırmıştı ve kızarmış yüzünü düşünerek bir kez daha güldü. Gerçekten sevimliydi. Ferahlatıcı bir hız değişikliğiydi.

Ancak, çok fazla şüpheli yön vardı. Onun gerçekten bir prenses olup olmadığını doğrulaması gerekiyordu. Gerçek ustanın kim olduğunu bulmalıydı. Bu teklifle amacı neydi? Bugün söylediği her şeyin yalan olduğunu varsaymıştı.

En ufak bir şüphe hissettiğinde en kötü durumları üstlendi. Bu onun hayattaki mottosuydu.

"Majesteleri, ben Jerome."

"Gir" diye cevap verir vermez, sadık uşağı içeri girdi.

''Diyecek söz bulamıyorum, Majesteleri. Bugününki gibi bir olayın gelecekte bir daha asla olmayacağından emin olacağım.''

"Bu senin hatan değil. Öyle olsa bile, hayatının her saniyesinde Roy'un üstüne atlayamazsın."

"Şu andan itibaren öyle yapacağım."

Jerome, gittiği kısa sürede bu kadar büyük bir kazaya neden olacağını asla beklemiyordu. Majestelerini gizemli geçmişe sahip başka biriyle nasıl baş başa bırakabilirdi?! Jerome, başkentte ince buz üzerinde dikkatle yürürken, Majesteleri'ne sorun çıkarmamak için dikkatliydi. O anda biri onu kafasının arkasına çok sert bir şekilde vurmuş gibi hissetti; göğsünün içinde kontrol edilemez bir öfke yükseliyordu. Jerome tüm öfkesini Roy'a yöneltirken dişlerini gıcırdattı.

"Fabian'a gelir gelmez bana rapor vermesini emret."

"Evet, Majesteleri."

Hugo, bu prenses hakkında bulabildiği her şeyi araştırmaya karar verdi.

*** 

Gece geç saatlerde Jerome, Dük'ün malikanesine gelen Fabian'ı karşıladı. Fabian, Taran Dükü'nün kişisel yardımcısıydı. Fabian, işler ne kadar yoğun olursa olsun, normal saatleri dışında çalışmaktan kaçınmak için elinden geleni yaptı. Bu kadar acil bir iş olmasaydı, gecenin bu saatinde oraya yolculuk yapmazdı.

"Ne oldu?"

Fabian, yüzü bir kaya gibi sert görünen kardeşi Jerome'un omzunu okşadı. Aynı anneden aynı gün doğan ikizlerdi ama gece mavisi gözleri dışında hiçbir şekilde birbirlerine benzemiyorlardı. Öğrenenler, bu gerçek karşısında şok oldular.

"O kadar ciddi bir durum değil, o yüzden biraz rahatla. Sadece Majesteleri bir süredir bu konuyu çok merak ediyor. Yarın izin günüm, bu yüzden bu gece uğramaya karar verdim. Hala uyanık mı?"

"İçeride değil."

"Bu nedir? Bir gece gezisi için mi ayrıldı? Şimdi ben buradayım, herkes çoktan gitti. Tabii ki benim için böyle olacaktı. Buna yardım eden yok. Ah, lütfen Majestelerine uğradığımı söyleme. Yarın izin günüm, bu yüzden beni aramasını istemiyorum."

Fabian ciddi bir asttı ama tembelliği yüzünden her zaman yarım adım eksikti. Jerome dilini şaklattı ama Fabian'a güvendiği için onu azarlamadı. İşi acil olsaydı, mümkün olan en kısa sürede bitirmesini sağlardı. Fabian gitmek için arkasını döndü ama aniden durdu.

"Nereye gitti?"

Jerome bir an tereddüt etti.

''Kontes Falcon'un yerine.''

''Falcon… Falcon… Kimdi… ne? Hala onu ziyarete mi gidiyor?''

"Sesini alçalt. Herkes uyuyor."

"Sorun bu değil! Ne yapıyorsun sen?"

''…Ne yapmalıyım? Kiminle yattığıyla ilgilenecek hiçbir niteliğim yok."

"Neden umurunda olmasın? Üç kocası öldü! O kesinlikle lanetli bir kadın!"

''…Sen çocuk musun? Bir lanet mi? Böyle bir şey var mı?''

"Baron Lawrence'ın kızıyla işler nasıl gidiyor?"

"Majestelerinin isteği üzerine ona çoktan gülleri gönderdim."

"Neden bana bir şey söylemedin? Önceden bilseydim…''

"Ne yapacaktın? Kadınları yatak odasına almayı mı planlıyordun? Sınırlarını aşma, hayatını kaybedersin. Kaç boynun olduğunu biliyor musun?"

"Ah, ciddiyim."

Fabian başını öfkeyle kaşırken tüm vücudu hayal kırıklığıyla sallandı.

"O kadının adını her duyduğunda neden bu kadar hassas oluyorsun?"

"Zaten söyledim. O kadın bir cadı. Majestelerine bu kadar yakın duran, bu kadar uğursuz bir kadın olmamalıydı. O kadınla bir yıldan fazla bir süredir ilişkisini sürdürüyor. Diğer kadınlarından hiçbirine böyle davranmamıştı. Bunda bir hata yok. Majesteleri çoktan ona aşık oldu!''

''…Seni temin ederim ki, Majesteleri'nin önünde bu tür sözler söylersen, hayatını kaybedersin.''

"Biliyorum! Bu yüzden bunca zaman sessiz kaldım!''

Jerome, bu adamın sadakatinin kötü bir yöne saptığını düşündü. Jerome, durumdan Fabian kadar nefret etmese de, bu ilişki konusunda o da pek rahat hissetmiyordu. Kocalarının tümü, evliliklerinden bir yıl sonra bilinmeyen nedenlerle ölmüştü. Tamamen sağlıklıydılar ama aniden başlarına bir kaza gelecekti. Böylece yüksek sosyetedeki herkes onun lanetli olduğuna inandı.

Ayrıca Kontes Falcon ve Dük arasındaki ilişki diğerlerinden farklıydı. Diğer kadınlarla çıkarken bile Kontes Falcon ile cinsel ilişkisini sürdürürdü. Her zaman yaptığı gibi ona pahalı hediyeler göndermedi. Buna rağmen, bağları güçlü kaldı. Şimdi, bir yıldan fazla olmuştu.

Üç ay önce Baron Lawrence'ın kızından ayrılmıştı. Yani şimdi, Kontes Falcon onun başucundaki tek ortağıydı. Fabian bu gerçeği bilseydi, şimdi olduğundan daha da öfkeli bir şekilde ortalıkta zıplıyor olurdu, bu yüzden Jerome bunu kendine sakladı.

"Ben gidiyorum."

"Ne yapacaksın?"

Jerome, Fabian'ı ele geçirdi. Fabian'ın sessizce evine gitmeyeceğine dair kötü bir his vardı.

"Araştırma sonuçlarımı Dük'e rapor edeceğim."

Ne olursa olsun ikisi arasında kendini zorlamak istiyordu. Bir ay önce bir prensesin arka planını araştırması için emir aldı. Dük'ün bu prenses hakkında neden bu kadar kapsamlı bir araştırmaya ihtiyaç duyduğunu anlamıyordu ama her halükarda o bir kızdı. Raporunu cadıya direnmek için kullanmayı planladı.

Dük, işi verirken ona herhangi bir özel söz söylememişti ama daha önce iki kez ilerleme hakkında soru sormuştu. Bu, raporla çok ilgilendiğini gösteriyordu.

"Sen burada kal. Geri döneceğim." (Jerome)

"…Gideceksin mi?" (Fabian)

"Gidip ona rapor etmen gereken önemli bir şey olduğunu söyleyeceğim. Eve dönmek isterse, onu buraya getireceğim. Daha sonra dinlemek isterse, sessizce eve gidersin. Kulağa nasıl geliyor?''

"…İyi. Bana bunun hakkında defalarca baskı yaptığı rapor olduğunu söyle."

"Anladım."

On vakadan dokuzu eve dönmeye karar verirdi. Dük raporu daha sonra dinlemeye karar verirse, mevcut durumu ciddi şekilde düşünürdü. Ama bu ihtimaller zayıftı. Fabian'ın belirttiği gibi, uzun süredir bir ilişki sürdürüyorlardı. Kontesten önce, onunki gibi başka bir vaka yoktu. Ama sadece bu küçük nedenden dolayı, Jerome Dük'ün onu hiçbir şekilde sevdiğine inanmıyordu.

Dük soğuk ve kalpsiz bir insandı. Dük'ün Kontesi bulmaya gitmesinin bir nedeni olmalıydı, ama bu neden duygusal olmayacaktı. Bu yüzden Jerome, Fabian gibi Dük için endişelenmedi.

*** [Dikkat !! : Yetişkin İçerik]

Geniş bir yatağın üstünde, bir adam, bazı belgeleri okurken sırtına büyük bir yastıkla hafifçe oturuyordu. Adamın tepesinde, çıplak bir kadın kalçalarını hareket ettirirken adamın geniş göğsünü tutuyordu.

''Ha…ung…ah… Nasıl?''

Kadın kalçalarını hareket ettirip sert penisini içine çekerken baştan çıkarıcı bir şekilde inledi, ancak bazı belgelere bakan adamın yüzü değişmedi.

"Kullanışlı."

''Umm…evet. Sen... çok fazlasın. Bunu yapmak... iki ayımı aldı...''

Anita, adamın sakin değerlendirmesine kaşlarını çattı ama "çöp" olduğunu söylememişti, bu yüzden bu bir iltifat sayılabilirdi. Kalçalarını aşağı yukarı hareket ettirmeye devam ederken Anita'nın başı geriye doğru savruldu. Sert uzunluğu en derin yerlerine girdiğinde, keskin bir çığlık attı.

"Na..sıl?"

"Yararlı."

"Ben... bundan bahsediyorum."

Adam belgeleri yere attı ve güldü. Kocaman elleriyle kadının kalçalarını sıktı ve içlerinin boyunu sıkmasına neden oldu.

"Bu da işe yarar."

"Evet... ah…. Puanlarınız konusunda çok cimrisin. Benim de... seni asla yargılamadığımı sanma…''

"Benim skorum nasıl?"

"Sen...de. Yararlısın"

"Hmm."

Sırıttı ve kalkarken kadının kalçalarını tuttu. Kadın yatağa uzanırken, üzerine bindi. Kalçalarını büyük bir güçle ona sokmaya başladı. Etleri birbirine çarparken, kadın çığlık atarken odayı yüksek tokat sesleri doldurdu.

"Huuk! Ah! Ah!!"

Pürüzsüz kadın vücudu ona yapışmıştı. Durmadan itmeye devam ederken çığlık atan kadının dinlenmesine izin vermedi. Kadın ölmek üzere olduğunu söyleyene kadar durmadı. Kaybını kabul etmek için beyaz bayrağı kaldıran her zaman kadındı.

İçin için yanan hava tüm yatak odasının etrafında sıcak kaldı. Anita kıkırdadı, memnun bir gülümsemeyle adamın geniş göğsüne sokuldu.

O sıkı kaslarının altındaki savaş yaralarını hissedebiliyordu. Adamın görünüşü hipnotize ediciydi; tecrübeli öpücükleri ve okşama tekniği onu ısıtıyordu. Delicesine güçlü dayanıklılığıyla bütün geceyi kolayca geçirebilirdi. Onunla ilgili tek bir kusur yoktu. Anita birçok erkekle tanışmıştı ama o diğerlerinden farklıydı.

İlk başta, onun geçmişi onu büyülemişti. Adam Kuzey'in hükümdarı, Taran Dükü idi. Böyle bir adamla yatma şansını ne zaman elde edecekti? Başta böyle düşünmüştü ama artık kimliği önemli değildi. Onun toplumdaki yüksek statüsü yüzünden oldukça hüsrana uğradı.

Anita, Sofia ile ilişkisini sonlandırdığını zaten biliyordu. Zafer Balosu'nda Sofia'ya çarptığında, Sofia ona can düşmanıymış gibi baktı ve durumu tahmin etti. Anita, Sofia'ya karşı hiçbir düşmanlık hissetmiyordu. İronik olarak, Sofia'nın geçmişteki kadınlarından birine dönüşmesine acıdı. Anita, Sofia'nın kalbini kazanabileceğini tahmin ediyordu. Anita'nın zihni ikiye bölünmüştü - onun başka bir kadına aşık olmasını diledi ama aynı zamanda bunun olmasını da istemiyordu.

Taran Dükü, sosyete arasında ünlü bir playboy değildi. Beklenmedik bir şekilde, insanlar onun kadınlardan oluşan haremini bilmiyorlardı. Adam gücü elinde bulunduranlarla neredeyse hiçbir zaman bir ilişki sürdürmedi. Sofia, arkadaşları aracılığıyla tanıştıkları nadir bir vakaydı.

Sofia tanınmış bir kadındı, ancak fazla gücü yoktu. Lawrence Baronu da güçlü bir aile geçmişine sahip değildi. Başka bir deyişle, onun istediği zaman oynayabileceği ve bir kenara atabileceği biriydi. Anita, onun her zaman bu ölçüde hesap yaptığını anlamıştı.

Dük ile cinsel bir ilişki paylaşanlar, asla mutlu bir evlilikle sonuçlanmadı. Anita nedenini şimdi anlayabiliyordu. Sekste çok iyiydi. Bir kadını aynı gecede defalarca cennete gönderebilirdi. Bir kez tadına baktıktan sonra, başka hiçbir erkek onları tatmin edemezdi.

Çoğu, gücü ve yüksek statüsünden etkilenerek ona yaklaşacaktı, ancak zaman geçtikçe hepsi bir bütün olarak adama düşecekti. Böylece kadınlar ona sarılmaya ve takıntı yapmaya devam edeceklerdi. Sonunda, hepsi çöpe atılacaktı.

Adam buz gibi soğuk bir ateş gibiydi. Bir kadına vücudunu verebilir ama kalbinin en ufak bir parçasını bile vermez. Ne zaman başlamıştı? Başlangıçta, Anita bedensel zevklerin tadını çıkarmayı amaçlamıştı, bunu fark ettiğinde ona çoktan kalbini vermişti. Ama kalbini açar açmaz, ondan önceki tüm kadınlar gibi onu da fırlatıp atacaktı.

Bu nedenle, Anita asla kendi kalbini açıklamadı. Maddi ihtiyaçları için ona ihtiyacı varmış gibi davrandı; bir al-ver ilişkisi olarak kalacaktı. Adama onu bir daha ne zaman görebileceğini asla sormadı. İlk önce onunla hiç iletişime geçmedi. Bu şekilde bir yıldan fazla dayanabildi.

"Benimle bir sözleşme imzalayacaksın, değil mi?"

Anita bir tüccar grubunu yönetiyordu. Zaman zaman ona bahşiş verirdi ve oraya buraya yatırım yapmaktan zevk alırdı. Şimdi, tüccar grubu daha büyük bir ölçekte büyümüştü ve bir sözleşme hazırlamıştı, böylece yatırımcılardan biri olabilirdi. Tüccar grubu için ona ihtiyacı varmış gibi davrandı. Gerçekte, onun aracılığıyla kazanç sağlama düşünceleri vardı.

"İnceleyeceğim."

"Bu nedir? Tüccar grubumun tüm temel sırlarını açıkladım! Bundan daha fazla iyi niyet sunmalı mıyım? '' Anita ellerini onun göğsünden aşağı kaydırdı ve kalçalarını ovuşturdu. Ellerini yavaşça onun ortasına doğru kaydırdı ve tuttu.

"İyi niyet gösteren ben değil miyim?"

"Aman. Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?"

Anita'nın onu uyarması nedeniyle erkekliği bir kez daha sertleşmeye başladı. Kendini göğsüne çekti ve adamın meme uçlarını emdi. Sert uzunluğuna masaj yaparken meme uçlarını yaladı.

''Onu oraya geri yerleştirebilir misin?''

Vücudunu kaldırdığında, Anita aceleyle kıçını kaldırdı. Derin bir şekilde içine girerken eli sırtına bastırdı.

''Haa…. Ung…''

O ne olacağını hayal ederek kendi dudaklarını yalarken adam içeri girdi ve şiddetle dışarı çıktı. Tam o sırada biri yatak odasının kapısını çaldı.

"Madam, size acil bir mesajım var."

Kapının arkasından gelen ses titredi. Anita dişlerini gıcırdattı. Onunla birlikte geçirdiği değerli zamanını bölmeye kim cüret etti? Sabah ilk iş onu kırbaçlamak ve kovalamak zorunda kaldı.

"Zamanımızı bölmemenizi söylemiştim! Kaybol!"

''Misafir Majestelerini arıyor. Acil bir iş için talepte bulunmak istedi."

Dük'ün misafiri mi? Anita ona şok olmuş gözlerle baktı. Adamın bu kişiyi reddedeceğini umdu, ama kısa bir süre düşündükten sonra, adam onun içinden çıktı. Anita anlık uyarımdan dolayı kısa bir süre ciyakladı.

"Girsin."

Anita hayal kırıklığını gizledi ve dışarı baktı.

"Onu içeri göster."

Biraz sonra kapıyı bir adam açtı ve içeri girdi. Kadın transparan bir elbise giymişti, yatakta yatarken göğsü açıktı. Onun arkasında, Dük göğsü açıkta oturuyordu. Jerome bütün bunları sıkılmış bir ifadeyle gözünü kırpmadan izledi, sonra başını eğdi.

"Majesteleri, zamanınızı böldüğüm için özür dilerim."

"Bu ne?"

''Fabian, Majestelerinin istediği raporla birlikte malikanede sizi bekliyor. Daha önce defalarca sorduğunuz iş hakkında Majestelerinin fikrini almak için buradayım.''

"Anladım. Geliyorum, beni bekle.''

Jerome gitti ve Hugo yataktan kalktı, Anita'nın yüzü soldu.

"Gidiyor... musun?"

"Kıyafetlerim nerede?"

Kalbi parçalanıyormuş gibi hissediyordu. Onu geri tutmak istedi. Kalmasını istemek istedi. Yarın raporu dinlese yer mi yarılırdı? Adam işe geri dönmekte biraz tereddüt etmedi. Ama onu tutamadı. Eğer ona yapışırsa, adam onu iterdi. O zaman bir daha buraya gelmezdi. Evine birçok kez uğramıştı ve kalbi bilmeden kendine güveni artmıştı.

Bu adamı istiyordu. Bu adamı çok istiyordu. Kendi arzusu olsa da, tüm kanının içinde kuruduğunu hissetti.

''Vücudumuz böyle uyarılmışken yine de gidiyor musun?''

Büyük göğüslerini adama bastırdı. Gözleri, kadının cilveli baştan çıkarıcı tekniği karşısında titremiyordu. Hafifçe gülümsedi ve dudaklarını hafifçe öptü.

"Kıyafetlerimi getirmelerini emret."

Anita kırmızı dudaklarını büzdü. Yine de hizmetçilerine, özenle saklanmış olan kıyafetlerini getirmelerini emretti. Giyinirken Anita ona şahsen yardım etti. Başkalarını okşarken bilerek bazı yerlere dokundu.

"Bu yeterli."

Sözleri üzerine Anita korkuyla geri çekildi. Buz gibi soğuk gözlerle ona bakıyordu. Genellikle, Anita diğer erkekleri bu şekilde baştan çıkardığında, aceleyle soyunur ve kendilerini kadının üzerine atarlardı. Adam vücudunu nasıl bu kadar hızlı soğutabilirdi? Az önceki tutkusu bir yalanmış gibi görünüyordu. Anita acı bir kalple dudaklarını ısırdı. Adamın hayatından sonsuza kadar ayrılmasını istemiyordu.

"Tamamen hazırsınız."

Anita iki adım geri gitti ve adamın görünüşünü mutlu bir kalple takdir etti. Uzun boyu ve orantılı vücudu kıyafetleriyle vurgulanıyordu. Anita onun vücudunu yüzü kadar severdi. Onu izlemek bile onu mutlu hissettiriyordu.

"Önümüzdeki 10 gün evde olmayacağım."

Dedi Anita kibirli bir sesle. Eğer biri böyle bir adamı bağlamaya çalışırsa, daha hızlı kaçardı. Bazen böyle bir mesafe koymak gerekiyordu. Cevabı, onu soğuk bir omuzla bırakan adam için küçük bir intikamdı. Ama küçük davranışından çabucak pişman oldu. Adam sanki onun içini görebiliyormuş gibi sessizce güldü.

Anita onu yatak odasının kapısına kadar takip etti. Onu mülkünün dışında asla takip etmedi. Onu ziyarete geldiğinde, onu hiç kapıda karşılamadı. Bu sadece kendi gururunu korumak için yapılmış bir hareket olabilirdi.

Karanlıkta bir süre durduktan sonra Anita yavaşça balkona çıktı. Arabası zaten uzaktaydı. Araba uzun süre ortadan kaybolduktan sonra bile kadın hareketsizce uzaklara baktı.

Ç/N: Bu sahneleri görmeseydik de olurdu be ama neysee 🙄.. Vardır bir bildiği yazarın diye şey ediyorum ¯\_(シ)_/¯ İlerleyen sahnelerle kıyas edebilmemiz içindir belki.. Neyse çabuk çabuk next yapalım unutalım bu bölümü hadi 三三ᕕ( ⌓̈ )ᕗ Ay ayrıca ingilizce çevirmen sansür kullanmıyordu ben de aynen öyle yapıyorum haberiniz olsun.. 

Önceki Bölüm                                                                                                Sonraki Bölüm